Ο Λουκάς Βύντρα ήταν ο πρωταγωνιστής του Παναθηναϊκού στη νίκη 1-0 επί του Αστέρα στην Τρίπολη. Όχι μόνο επειδή πέτυχε το γκολ, αλλά με την πολύ καλή παρουσία του, σε τρεις διαφορετικές θέσεις.
Ο διεθνής αμυντικός ξεκίνησε αγωνιζόμενος στο δεξί άκρο της άμυνας. Μετά το 43’, όταν ο Σπυρόπουλος αποχώρησε λόγω τραυματισμού και στη θέση του μπήκε ο Μαρίνος, μεταφέρθηκε στο κέντρο της άμυνας, ενώ μετά το 64’, όταν μπήκε ο Νίνης αντί του Καντέ, πήγε αριστερά!
Στην καριέρα του Λουκά Βύντρα αποδόθηκε η «Θεία Δίκη». Ο ποδοσφαιριστής που μεταβλήθηκε, άγνωστο γιατί, μάλλον με το «έτσι θέλω» κάποιων, σε «μαύρο πρόβατο» της ομάδας και κάποτε δεν τολμούσε ούτε να αγγίξει την μπάλα στο ΟΑΚΑ χωρίς να αποδοκιμασθεί, σήμερα θεωρείται ο MVP της «πράσινης» άμυνας και μια από τους πιο πολύτιμες ομάδες στην πορεία της ομάδας προς την κατάκτηση της κούπας του πρωταθλήματος!
Ήταν μια εποχή που ο Λουκάς δεν το σκεφτόταν καν, ότι θα μπορούσε να συνεχίσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό. Δεν πήγαινε άλλο. Δεν «τσούλαγε», ρε παιδί μου. Γιατί είχε μπει στην «μπούκα». Ότι θα έφθανε η ημέρα που θα άκουγε τον κόσμο να τραγουδά το όνομα του εν χορώ με το σύνθημα «Λούκας Βύντρα οεο, εοε» δεν το φανταζόταν, τότε. Το είχε πάρει απόφαση να φύγει και όπου τον έβγαζε η «ποδοσφαιρική του μοίρα», στην Γερμανία, στην Ιταλία. Οπουδήποτε. Αρκεί να έφευγε. Σοβαρό παιδί, μετρημένο, θαρρείς και δεν επηρεαζόταν από όλα αυτά. Τον έβλεπες και νόμιζες ότι δεν τον στεναχωρούν όλα αυτά.
Κι όμως. «Μέσα» του ήξερε μόνο ο ίδιος τι ένιωθε. Η «εκδίκηση» του Λουκά, ήρθε με τον πιο ειρηνικό τρόπο, με τρόπο ο οποίος συνάδει με τον καλό χαρακτήρα του. Παιδί- «διαμάντι» ο Βύντρα, «απάντησε» μέσα από το γήπεδο, με την απόδοση του και την προσφορά του. Βούλωσε για τα καλά τα στόματα μερικών και στην Τρίπολη, την Κυριακή, ήταν Man of The Match: πέτυχε το «χρυσό» γκολ της νίκης-πρωτάθλημα και έπαιξε σε ΟΛΕΣ τις θέσεις της άμυνας στο ίδιο παιχνίδι. Δεξί μπακ, στόπερ και αριστερό μπακ. Και τερματοφύλακας θα έπαιζε αν του το ζητούσε ο Νίκος Νιόπλιας. Θα φορούσε τα γάντια του Τζόρβα και θα «καθόταν» κανονικά, κάτω από τα δοκάρια με την στολή του! Αυτός είναι ο Λουκάς Βύντρα!
Ο «αθόρυβος ήρωας». Που «μιλάει» μόνο με τα έργα και τις πράξεις του. Που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει. Και τώρα; Όποιος ξανανοίξει τα χείλη του και πει «κιχ» για τον Λουκά, θα την «βρει» από τους άλλους. Όποιος κατηγορήσει ξανά τον Βύντρα, δεν ξέρω αν θα «είναι Παναθηναϊκός». Ντόμπρα και σταράτα. Κι αν θέλει κανείς, απαντά. Έχει το ελεύθερο. Η «συμπάθεια» του sportdog για τον συγκεκριμένο είναι εκπεφρασμένη εδώ και πολύ καιρό κι ευτυχώς δεν ήμασταν «μόνοι» σε αυτό. Υπάρχουν φίλοι που «καταλάβαιναν» τα ίδια και έπαιρναν θέση.
Να τα πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή. Τον Βύντρα έφερε στον Παναθηναϊκό ο Σπύρος Λιβαθινός. Ο πρώην αρχι-σκάουτερ της Παιανίας άρπαξε τον διεθνή μπακ μέσα από τα χέρια ΑΕΚ και Ολυμπιακού. Αυτή είναι η αλήθεια. Αν τον έχανε, ποιος ξέρει τι θα άκουγε. Τον έφερε στον Παναθηναϊκό, από τον Πανηλειακό, τον καιρό που ειδικοί και μη θεωρούσαν τον Βύντρα από τα κορυφαία και πιο περιζήτητα ταλέντα του ελληνικού πρωταθλήματος.
Το άδικον της υπόθεσης ήταν ότι ενώ έπαιζε με επιτυχία στην θέση του στόπερ, ο Παναθηναϊκός αναγκάσθηκε να τον βάζει να παίζει εκτός θέσης, δεξί μπακ, για πολύ καιρό, προκειμένου να καλύψει τα κενά του. Λάθος λογική. Τι και αν έφυγε ο Γιούρκας για την Πόρτο; Ο Βύντρα τι έφταιγε; Παρόλα αυτά ο Βύντρα ήταν στην ομάδα που σήκωσε για τελευταία φορά τίτλο, το 2004, στο νταμπλ με προπονητή τον ισραηλινό Ιτζάκ Σουμ. Πέρασε μπόρες και περιπέτειες. Όμως, άντεξε. Και στην εθνική έπαιξε και στον Παναθηναϊκό καθιερώθηκε. Άλλος στη θέση του, με όσα τράβηξε, μπορεί να είχε «κόψει» και την μπάλα σήμερα! Ψέματα;
Για να αναφερθούμε και επί προσωπικού, ο Βύντρα γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1981 (άρα είναι 29) στην πόλη Αλμπερχίτσε της Τσεχίας, από Τσέχο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Έχει τσέχικες ρίζες, αλλά, τον κέρδισε το ελληνικό ποδόσφαιρο - και ευτυχώς. Σε αυτό το σημείο θέλω να κάνω μια παρένθεση. Έχω το «κόλλημα» να δίνω πολύ μεγάλη σημασία στους χαρακτήρες. Και να θεωρώ εξ ίσου σημαντικό για κάποιον, να διαθέτει καλό χαρακτήρα, όσο και ταλέντο σε αυτό που κάνει. Ο Βύντρα μου άρεσε από την αρχή ως παρουσία στα ποδοσφαιρικά μας πράγματα και για αυτό το λόγο, αλλά και γιατί πίστευα ότι όλοι όσοι τον «έλουζαν» με συνθήματα τον αδικούσαν κατάφωρα. Τώρα, 6 χρόνια μετά, μάλλον «συμφωνούμε». Ε;
Γιουβέντους, Χόφενχάιμ, Χέρτα, Σάλκε, Αμβούργο, Σιένα, Τζένοα και άλλες ομάδες, κυρίως προερχόμενες από την Ιταλία και την Γερμανία, τον παρακολούθησαν στο πρόσφατο παρελθόν και εξακολουθούν να τον παρακολουθούν. Την εποχή της παρουσίας του Βέλιτς στο πόστο του τεχνικού διευθυντή, θεωρήθηκε σχεδόν σίγουρη η μετακίνηση του Βύντρα στην Χέρτα, μα ευτυχώς (το επαναλαμβάνω) χάλασε αυτή η μεταγραφή, έστω και αν τα ρεπορτάζ επέμεναν ότι οι Γερμανοί πρόσφεραν ποσά κοντά στο 1, 6 εκατ. ευρώ, διότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε προλάβει να βρει τον αντικαταστάτη του. Και ποιος θα ήταν αυτός; Πόσο θα στοίχιζε; Θα ήταν διατεθειμένος «να παίξει όπου του πουν» και να υπομένει αγόγγυστα το αφόρητο μαρτύριο που υπέστη ο Βύντρα επί χρόνια, μέχρι να δικαιωθεί; Ακόμα και τώρα, η Τζένοα πετά την σκούφια της για τον Λουκά, αλλά, «δεν»!
Με 20 διεθνείς συμμετοχές στο ενεργητικό του με την εθνική ανδρών, ο Βύντρα πάει το καλοκαίρι στο Μουντιάλ. Το 2008 ήταν, πάλι, μέλος της εθνικής και το 2010 θεωρείται η κορυφαία, ίσως, χρονιά της καριέρας του. Κάτι παραπάνω θα ξέρει από ορισμένους και ο Οτο Ρεχάγκελ, που τον καλεί συνεχώς στην εθνική. Στην προσωπική του ζωή ο Λουκάς είναι πολύ ήρεμος και ευτυχισμένος. Παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού, θεωρείται άριστος οικογενειάρχης, όσο και επαγγελματίας. Τα πειθαρχικά παραπτώματα του είναι μηδενικά στα 6 χρόνια που φορά τα πράσινα. Από την «γιούχα», στην αποθέωση και πλέον ετοιμάζεται για την προσωπική του «υπέρβαση», μέσω Μουντιάλ!
Ο Λουκάς Βύντρα έχει κλείσει και άλλες φορές στόματα, άσχετα αν κάποιοι θέλουν να το ξεχνούν. Όπως τότε που «έσβησε» τον Ροναλντίνο στο 0-0 με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ και του «κόλλησαν» το παρατσούκλι «Βυντρίνιο» αυτοί «που τον συμπαθούσαν». Ρίχνοντας μια ματιά στα στατιστικά του κανείς, αντιλαμβάνεται ότι τα δυο σερί γκολ του με Σταντάρ (1-3) και Αστέρα (1-0) αποτελούν προσωπικό ρεκόρ. Πολλά γκολ δεν έχει πετύχει ο Βύντρα, ως αμυντικός άλλωστε.
«Γεμάτες» χρονιές από συμμετοχές με τον Παναθηναϊκό, αντίθετα, έχει πολλές, σε όλες τις διοργανώσεις. Το 2003-04 έφθασε τις 8, πρώτη χρονιά, και ακολούθησαν 2004-5 37, 2005-06 30, 2006-07 40, 2007-08 31, 2008-9 45 και πάει λέγοντας. Είναι δυνατόν να τον «πάνε» όλοι αυτοί οι προπονητές; Και γιατί τον «πάνε»; Επειδή είναι «εργαλείο». Προφανώς!
