Η διαχείριση του Νίνη που έτυχε από τον
Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2007 ήταν απαράδεκτη! ο μικρός είχε τότε ζητήσει άδεια για να ξεκουραστεί, αλλά δεν
την πήρε ποτέ.
Κι επειδή δεν είστε υποχρεωμένοι να θυμάστε τι ακριβώς έγινε
πριν πέντε χρόνια πάμε να δούμε τι έγινε πραγματικά τότε.
Αυτό που σίγουρα θα θυμάστε, είναι το ξεπέταγμα του Νίνη στο
ποδοσφαιρικό προσκήνιο κατά την διάρκεια της σεζόν 2007-07. Με τον
Μουνιόθ στον πάγκο, ο μικρός όχι μόνο μας συστήθηκε ξαφνικά όταν
ξεκίνησε βασικός ένα απόγευμα, αλλά συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι το
τέλος του πρωταθλήματος. Ο ταλαντούχος 17χρονος, αλλά σαφώς “άγουρος
σωματικά”, που δεν είχε κάνει προετοιμασία με την πρώτη ομάδα, τελείωσε
την σεζόν έχοντας αγωνιστεί σε 21 παιχνίδια σε διάστημα 4,5 μηνών (14
Πρωταθλήματος, 5 Κυπέλλου και 2 για το Ουέϕα).
Τελευταίο σ’αυτήν τη σειρά τον αγώνων ήταν το παιχνίδι
απέναντι στην Κέρκυρα στην αυλαία του πρωταθλήματος, που έγινε στις 13
Μαϊου. Μόλις οκτώ μέρες αργότερα, ο Νίνης ξεκίνησε την προετοιμασία με
την Εθνική U-19 στο Πόρτο Ράφτη, για την συμμετοχή στο προκριματικό
τουρνουά που θα γινόταν στο Λιτόχωρο, με στόχο την πρόκριση στα τελικά.
Εκτός από τις προπονήσεις, η Εθνική Νέων δίνει στις 23 Μαϊου
φιλικό με την αντίστοιχη ομάδα του ΠΑΟΚ στην Τούμπα και την 1η Ιουνίου
ξεκινάει το τουρνουά. Μετά από τρεις αγώνες απέναντι σε Κροατία, Ιταλία
και Σουηδία, οι παίκτες του Νιόμπλια παίρνουν την πρώτη θέση στον όμιλό
τους και το εισιτήριο για τα τελικά στην Αυστρία, μετά την νίκη με 4-0
επί της Σουηδίας στις 6 Ιουνίου.
Οι υποχρεώσεις για την τελική φάση του Ευρωπαϊκού
Πρωταθλήματος ξεκινούν σχεδόν έναν μήνα αργότερα, με τον Νίνη να
ενσωματώνεται και να ξεκινάει νέα μίνι-προετοιμασία για επίσημα
παιχνίδια στις 4 Ιουλίου. Η ομάδα προπονείται για μία εβδομάδα στις
εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά και στις 11 Ιουλίου αναχωρεί για την
Αυστρία.
Την επόμενη μέρα δίνει φιλικό αγώνα με την τοπική Πάσινγκ και
στις 16 Ιουλίου ξεκινάει το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Όπως σίγουρα θυμάστε,
η πορεία της ομάδας του Νιόμπλια έφτασε μέχρι τον τελικό και την ήττα
από τους Ισπανούς με 1-0 στις 27 του ίδιου μήνα. Ο Νίνης ήταν όχι μόνο
ένας εκ των κορυφαίων της Εθνικής, αλλά αναδείχθηκε και καλύτερος
παίκτης του τουρνουά.
Επιπλέον, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ήταν ο νεότερος
παίκτης της διοργάνωσης, γεγονός πως σαφώς δυσκόλευε την παρουσία του
στο χορτάρι, αλλά πως ο Νιόπλιας είχε μιλήσει για κούραση του Νίνη, που
αρκετές φορές δεν συμμετείχε κανονικά στις προπονήσεις ανάμεσα στους
αγώνες, αλλά έκανε ατομικό πρόγραμμα και μάλιστα αντικαταστάθηκε λόγω
κόπωσης στο 51’ του τελικού.
Ο Νίνης, λοιπόν, επέστρεψε στην Αθήνα στις 28 Ιουλίου, με την
συλλογική διάκριση του αργυρού μεταλλίου, την ατομική της ανάδειξής του
σε MVP της τελικής φάσης, αλλά και με σαφή σημάδια κόπωσης. Απολύτως
λογική εξέλιξη, αν αναλογιστούμε πως ξαφνικά στα 17 του είχε βρεθεί να
παίζει σχεδόν συνέχεια για 4.5 μήνες με τον Παναθηναϊκό (μετά το
ντεμπούτο του, ο Μουνιόθ δεν τον έβαλε μόνο σε δύο αγώνες) και μετά
ακολούθησε ένα γεμάτο καλοκαίρι με τις επίσημες υποχρεώσεις που
αναλύσαμε. Σε διάστημα 200 ημερών ο Νίνης είχε αγωνιστεί συνολικά σε 34
αγώνες, χωρίς να έχει κάνει ποτέ του προετοιμασία με την πρώτη ομάδα.
Τότε λοιπόν ζήτησε να
του δοθεί άδεια για να ξεκουραστεί όπως πρέπει, για να μπει με σωστό
τρόπο στις υποχρεώσεις τις νέας σεζόν. Βέλιτς και Πεσέιρο όχι μόνο δεν
έκαναν δεκτό το αίτημά του, αλλά μόλις μία εβδομάδα μετά την επιστροφή
του Νίνη από την Αυστρία κρίθηκε απαραίτητο να ενσωματωθεί στην αποστολή
του Παναθηναϊκού και να αναχωρήσει μαζί με την ομάδα για φιλικούς
αγώνες!
Το ταξίδι γίνεται “τσάμπα”, αφού ο Νίνης δεν παίζει λεπτό στα
παιχνίδια κόντρα σε Ίπσουϊτς και Λάτσιο. Σαν να μην έφτανε το αχρείαστο
ταξίδι με την ομάδα στο εξωτερικό, ο Νίνης παίζει βασικός στο επόμενο
φιλικό επί ελληνικού εδάφους, κόντρα στον Ατρόμητο στις 13 Αυγούστου,
δύο εβδομάδες δηλαδή μετά τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, και
μπαίνει ως αλλαγή στο τελευταίο τεστ, με την Κατάνια στις 18 του ίδιου
μήνα.
Ο Πεσέιρο βάζει τον Νίνη και στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό
στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος στις 2 Σεπτεμβρίου, με τον παίκτη να
μπαίνει αλλαγή στην θέση του Δημούτσου στο 82’. Ο Νίνης έχει ήδη
αντιμετωπίσει πρόβλημα στους κοιλιακούς/προσαγωγούς, “λόγω κόπωσης”,
όπως γράφουν τα τελευταία ρεπορτάζ. Έτσι, τίθεται εκτός των δύο αγώνων
της Εθνικής Ελπίδων στην διακοπή του πρωταθλήματος που ακολουθεί μετά
την πρεμιέρα, και μόνο τότε αποφασίζει ο Πεσέιρο να του δώσει μια
εβδομάδα άδεια να ξεκουραστεί, ενώ ο παίκτης είναι πια τραυματίας.
Την συνέχεια υποθέτω πως την θυμάστε. Το πρόβλημα του Νίνη
“αποδεικνύεται σοβαρότερο απ’ότι είχε αρχικώς εκτιμηθεί στην Παιανία”.
Στο τέλος του Σεπτέμβρη ο παίκτης ταξιδεύει στην Γερμανία, εξετάζεται
από ειδικευμένη γιατρό κι η διάγνωση λέει “άμεση εγχείριση για να
αντιμετωπιστεί το σύνδρομο κοιλιακών-προσαγωγών που έχει αναπτυχθεί”.
Θεωρώ περιττό να συνεχίσουμε την εξιστόρηση των “επί Πεσέιρο”
παθών και τις μεταχείρισης που είχε ο Νίνης ακόμα κι όταν επέστρεψε
στις προπονήσεις μετά την εγχείριση, τόσο από τον προπονητή του, όσο κι
από την ίδια την ομάδα και τα όσα διέρρεε εκείνη την εποχή στον Τύπο.
Ίσως αρκεί να θυμηθούμε πως ο τότε τεχνικός του Τριφυλλιού
είχε αποφασίσει ξαφνικά να βάλει τον Νίνη για πρώτη φορά βασικό στις πιο
ακατάλληλες συνθήκες για επάνοδο στην αγωνιστική δράση: στο χιονισμένο
τερέν του Περιστερίου, κόντρα στον Ατρόμητο, σε ένα ματς που (ευτυχώς)
αναβλήθηκε, λόγω της ακαταλληλότητας του αγωνιστικού χώρου.
Στον δρόμο προς εκείνο τον τελικό του Ευρωπαϊκού
Πρωταθλήματος, ο Νίνης είχε τεθεί αντιμέτωπος με τον Οζίλ, στον αξέχαστο
ημιτελικό με την Γερμανία και την επική πρόκριση με δέκα παίκτες και το
γκολ του Λαμπρόπουλου. Είναι αφελές και αυθαίρετο το συμπέρασμα πως ο
Νίνης με διαφορετική μεταχείριση θα ήταν σήμερα “ένας Οζίλ”. Αλλά,
υπάρχει κανείς που να αμφιβάλει για την πορεία που θα είχε πάρει η
καριέρα του Οζίλ, αν τον είχαν διαχειριστεί όπως τον Νίνη;
