Μπάσκετ Γυναικών: O K.A.O Μελισσίων συνεχίζει να ξηλώνει το ρόστερ των Πρωταθλητριών Ελλάδος....

 Μετά την Σταύρια Κόνιαλη, Τα Μελίσσια άρπαξαν απο τον Παναθηναϊκό και τις Ακρίβου και Λεντζάκη από τις νεάνιδες του Παναθηναϊκού!
Η απώλεια των αθλητριών Κόνιαλη Σταύριας, Ακρίβου Ελευθερίας, Λεντζάκη Αντωνίας από τον Παναθηναϊκό κόβει ένα σημαντικό μέγεθος της μελλοντικής δύναμης του Παναθηναϊκού.........

Σκοποβολή:«Χάλκινος» ο Καμπούρης!

 Ο σκοπευτής του Παναθηναϊκού Γιάννης Καμπούρης ανέβηκε για ακόμα μια φορά στο βάθρο, αποδεικνύοντας τη σταθερή και καλή απόδοσή του τη φετινή σεζόν.

Ο αθλητής του Τριφυλλιού έλαβε μέρος στον αγώνα Ά κατηγορίας αεροβόλου πιστολιού "Μάχη του Διρού" στην Ανατολική Μεσσηνία, σημείωσε την τρίτη καλύτερη επίδοση με 550/600 και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. 

 

πηγή

Δήμο Ντικούδη σε ευχαριστούμε για την παρουσία σου στον Εξάστερο!

Ο Δήμος Ντικούδης αποφάσισε να σταματήσει το μπάσκετ, αλλά όχι και να το εγκαταλείψει. Ο Έλληνας φόργουορντ κρέμασε τη φανέλα του, αλλά από τη νέα σεζόν γυρίζει σελίδα στην καριέρα του η οποία  θα έχει και αυτή χρώμα πορτοκαλί.

«Παιδί του 1987»
Ο Δήμος Ντικούδης γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου του 1977 και, όπως για εκατοντάδες άλλους μπασκετμπολίστες, έναυσμα για να ασχοληθεί με το μπάσκετ αποτέλεσε το Ευρωμπάσκετ του 1987. Σε ηλικία 10 ετών ο Ντικούδης είχε την πρώτη του επαφή με την... πορτοκαλί θεά.
«Δοκίμαζα διάφορα σπορ όταν πήγαινα σχολείο. Ζούσα και μεγάλωνα σε μια “αθλητική” πόλη που ο κόσμος λατρεύει τα σπορ. Εκείνη την εποχή γενικότερα στην Ελλάδα επικρατούσε ένα “αθλητικό” κλίμα. Όλοι οι νέοι της εποχής έκαναν κάποιο άθλημα. Η πρώτη μου επαφή με το μπάσκετ ήταν στο σχολείο. Μου άρεσε πολύ το άθλημα, είχα αρχίσει και να ψηλώνω και έτσι, έπειτα από ένα παιδομάζωμα που έγινε από τα σχολικά πρωταθλήματα, βρέθηκα στον Περσέα Λάρισας. Τότε όλοι παίζαμε σε κάποιον σύλλογο. Έτσι άρχισαν και οι πρώτες μεταξύ μας κόντρες μιας και όλοι θέλαμε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα Λάρισας. Κάθε μέρα που περνούσε εγώ “δενόμουν” και αγαπούσα το μπάσκετ όλο και περισσότερο. Στον Περσέα ήμασταν καλή παρέα, με την καθημερινή προπόνηση και την καλή παρέα είχε αρχίσει να μου αρέσει πολύ αυτό που έκανα».

Η πορεία του στον Παναθηναϊκό:«Triple crown με μια τρομερή ομάδα»

Ο Παναθηναϊκός απέκτησε το καλοκαίρι του 2006 τον Δήμο Ντικούδη και ο ίδιος γεμάτος κίνητρα και έχοντας μπροστά του μια τεράστια πρόκληση, επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό των «πρασίνων».

 «Η αλήθεια είναι πως ένιωθα ένα déjà vu. Και αυτό γιατί πήγαινα σε μια ομάδα που είχε ως στόχο το Triple Crown και το Final Four στο τέλος της σεζόν γινόταν στην έδρα της. Όπως δηλαδή και όταν υπέγραφα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, δύο χρόνια νωρίτερα. Το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου αυτό, αλλά όσο κυλούσε η χρονιά διαπίστωνα πως η ομάδα είχε φοβερές δυνατότητες. Είχαμε τότε μια τρομερή ομάδα με απίστευτη χημεία. Στον Παναθηναϊκό βίωσα κάτι διαφορετικό. Η ομάδα είχε κατακτήσει τρεις Ευρωλίγκες τότε, αλλά υπήρχε τεράστια δίψα και θέληση. Το καταλάβαινες στην ατμόσφαιρα, το κλίμα ήταν εκπληκτικό. Με προπονητή τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς έμαθα πολλά. Ένας προπονητής εξαιρετικά απαιτητικός και ένας προπονητής που με βοήθησε να καταφέρω να παίξω στην πρώτη μου χρονιά στην ομάδα ένα από τα καλύτερα μπάσκετ της καριέρας μου. Οι προπονήσεις είχαν τρομερή ένταση, πολλές φωνές, απίστευτες απαιτήσεις. Όλα αυτά εμένα μου άρεσαν, με έκαναν καλύτερο. Και φυσικά με έκαναν καλύτερο και οι συμπαίκτες μου. Η ομάδα ήταν εκπληκτική και εκείνη την χρονιά ξόρκισα και τον κακό μου δαίμονα που με κυνηγούσε τα προηγούμενα χρόνια. Στον ημιτελικό του Final Four της Αθήνας, βρήκαμε απέναντι μας την Τάου. Μια ομάδα που μου είχε στερήσει δύο τίτλους τις προηγούμενες χρονιές. Τρίτη δεν είχε. Κερδίσαμε και φτάσαμε στον τελικό. Η εμπειρία ήταν απίστευτη, το γήπεδο κατάμεστο και η ομάδα έπαιξε εκπληκτικά απέναντι σε έναν σπουδαίο αντίπαλο όπως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Καταφέραμε να πάρουμε το τρόπαιο και πλέον θέλαμε και το πρωτάθλημα για να φτάσουμε στον στόχο μας που ήταν το Triple Crown. Ο Ολυμπιακός μας δυσκόλεψε αρκετά, είχαμε δώσει και αρκετή από την ενέργεια μας στο Final Four που είχε γίνει λίγο καιρό νωρίτερα, αλλά θεωρώ πως η φάση που άλλαξε όλη τη σειρά των τελικών και έγειρε την πλάστιγγα οριστικά υπέρ μας ήταν η τάπα του Διαμαντίδη στον Άκερ. Ήταν το highlight εκείνης της σεζόν και η φάση που μας έδωσε τη δύναμη να συνεχίσουμε. Τη δεύτερη χρονιά μου στην ομάδα είχαμε και πάλι στόχο το Triple Crown. Εκείνο το καλοκαίρι έγιναν αλλαγές στο ρόστερ και θα έλεγα πως κάπως μπερδευτήκαμε. Υπήρξαν πολλοί νέοι παίκτες, έγινε ανανέωση στο ρόστερ, υπήρξε ανακατανομή ρόλων με αποτέλεσμα η ομάδα κάπως να μπερδευτεί. Έτσι αποκλειστήκαμε από την Ευρωλίγκα σε ένα παιχνίδι στο Βελιγράδι από την Παρτιζάν. Η χρονιά, όμως, έκλεισε επιτυχημένα αφού πήραμε το νταμπλ. Το τελευταίο τρίμηνο εγώ δεν είχα μεγάλο ρόλο. Προσωπικά μιλώντας, δεν είχα ευχαριστηθεί εκείνη τη σεζόν. Σκέφτηκα εκείνο το καλοκαίρι πως είχα φτάσει πια 31 χρονών. Είχα μέσα μου 3-4 καλά χρόνια μπάσκετ. Δεν ήθελα να είμαι στον πάγκο, ούτε να παίζω 10-12 λεπτά και έτσι αποφάσισα να πάω κάπου ώστε να παίζω περισσότερο».

Η πρώτη αλλαγή…

Τα πρώτα χρόνια επαφής με το άθλημα ήταν εντελώς… ερασιτεχνικά για τον Δήμο Ντικούδη. Τη σεζόν 1992-1993, όμως, ο Έλληνας φόργουορντ άρχισε να αλλάζει επίπεδο σιγά-σιγά.

«Μέχρι τα 15 μου δεν ξεχώριζα στον Περσέα. Δεν ήμουν τίποτα το ιδιαίτερο. Από τα 15 μου και μετά άρχισε να αλλάζει το σώμα μου, ψήλωνα και άρχισα να κάνω ακόμη περισσότερο προπόνηση. Μέσω του Περσέα βρέθηκα στις Μεικτές ομάδες της Θεσσαλίας και εκεί με είδαν οι άνθρωποι της Ολύμπια Λάρισας. Έτσι, δύο καλοκαίρια αργότερα, ήρθε η πρόταση από την Ολύμπια Λάρισας στον Περσέα. Τότε η Ολύμπια Λάρισας αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική, ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα της πόλης πίσω από τον Γυμναστικό. Ο Παρασκευάς Μουρατίδης, προπονητής τότε στην Ολύμπια, είχε εισηγηθεί την απόκτηση μου και έτσι άφησα τον Περσέα για την Ολύμπια Λάρισας».

Οι πρώτες σκέψεις για επαγγελματική ενασχόληση

Ως τότε η αλήθεια είναι πως ο Δήμος Ντικούδης δεν είχε σκεφτεί να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπάσκετ. Στα 18 του, όμως, έπρεπε να πάρει μια απόφαση, να κοιτάξει το μέλλον του. Από το σπίτι του δεν τον αποθάρρυναν. Τουναντίον. Όπως παραδέχεται και ο ίδιος είχε μεγάλη βοήθεια ενώ ταυτόχρονα δεν παραμελούσε το σχολείο. «Στην Ολύμπια Λάρισας μπήκα σε άλλους ρυθμούς προπόνησης και το κατάλαβα από την πρώτη κιόλας στιγμή. Ο προπονητής δούλεψε μαζί μου πάρα πολύ και άρχισα και εγώ να σκέφτομαι να ασχοληθώ επαγγελματικά με το μπάσκετ. Είχα μεγάλη στήριξη από το σπίτι μου. Δεν είχα ποτέ πίεση για κάτι από τους γονείς μου και αυτό με βοήθησε ιδιαίτερα. Απλά προσπαθούσαν να παρακολουθώ και τα μαθήματα μου παράλληλα. Κατάφερα να μπω στα ΤΕΦΦΑ και ταυτόχρονα να ασχολούμαι και με το μπάσκετ».

Ζητήσαμε από τον Δήμο Ντικούδη να μας εξηγήσει πως είναι δυνατόν να μπορείς να διαπρέπεις και στο σχολείο ενώ ταυτόχρονα να αφιερώνεις και πάρα πολλές ώρες στο μπάσκετ και η εξήγηση του ήταν ξεκάθαρη.

«Μπορείς να πετύχεις τα πάντα σε αυτή τη ζωή. Είναι θέμα καθαρά του εαυτού σου και κανενός άλλου. Στη συνέχεια εξαρτάται από το πόση δουλειά θα βάλεις στο παρκέ, πόσο θα διαβάσεις και πόσο το “λέει” η καρδιά σου για να πετύχεις. Δεν χρειάζεται να ακούς κανέναν που σε αμφισβητεί. Αυτό που πρέπει να κάνει κάθε νέος είναι να κυνηγάει το όνειρο του».

Η ώρα για το μεγάλο άλμα

Μετά από έναν χρόνο στη Β’ Εθνική και δύο στην Α2, ο Δήμος Ντικούδης είχε «ωριμάσει» μπασκετικά και ένιωθε έτοιμος για το επόμενο βήμα. Το οποίο τελικά θα αποδεικνυόταν «άλμα» για τον ίδιο και την καριέρα του.

«Το καλοκαίρι του 1998 ήμουν 21 χρονών και ήρθαν οι πρώτες προτάσεις για εμένα από ομάδες της Α1. Είχαν ενδιαφερθεί ομάδες και από τη Θεσσαλονίκη και από την Αθήνα. Τελικά η ΑΕΚ ήταν αυτή που με απέκτησε. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, μπορώ να πω μέσα σε ένα 24ωρο. Τότε οι μέρες ήταν κάπως “περίεργες” για εμένα. Δεν είχα βιώσει άλλωστε ποτέ ξανά το συναίσθημα να μιλούν για εμένα, να συζητάνε οι φίλοι μου για το τι θα κάνω και να βλέπω το πρόσωπο μου στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Τελικά όλα έγιναν πολύ γρήγορα και έτσι υπέγραψα στην ΑΕΚ. Σε ένα πολύ μεγάλο μέγεθος. Πήγαινα στην τότε δευτεραθλήτρια Ευρώπης. Υπέγραψα τετραετές συμβόλαιο, κάτι που με έκανε να πειστώ πως πίστευαν πάρα πολύ σε εμένα».

«Από τα αποδυτήρια…»

Έτσι, το καλοκαίρι του 1998 ο Δήμος Ντικούδης άφησε τη Λάρισα και μετακόμισε στην Αθήνα. Πώς νιώθει άραγε ένα παιδί που αγωνίζεται σε επαρχιακή ομάδα της Α2 και τον ζητάει η δευτεραθλήτρια Ευρώπης; Ποιες οι σκέψεις που υπήρχαν στο μυαλό του καθ’ οδόν για την Αθήνα;

«Το να πάρεις ένα παιδί από την Α2 και να του κάνεις τετραετές συμβόλαιο ήταν σπουδαίο. Πλέον δεν το βλέπουμε συχνά και εύκολα να συμβαίνει αυτό. Τότε οι ομάδες επένδυαν περισσότερο και με μεγαλύτερα ποσά. Είχα άγχος από την ημέρα που υπέγραψα στην ΑΕΚ, αλλά πίστευα πως θα μπορούσα να τα καταφέρω. Το άγχος αυτό με βοήθησε. Το πρώτο σοκ για εμένα ήρθε όταν μπήκα στα αποδυτήρια της ομάδας και μέσα ήταν παίκτες όπως ο Μπάνε Πρέλεβιτς, ο Άγγελος Κορωνιός, ο Τζόε Αρλάουκας και ο Ιάκωβος Τσακαλίδης. Εκεί ήταν που κατάλαβα πως όλα πια έχουν αλλάξει. Παίκτες που τους παρακολουθούσα από την τηλεόραση, ήμουν πια συμπαίκτης τους. Το σοκ ήρθε λοιπόν από τα αποδυτήρια… Στην πρώτη μου σεζόν στην ΑΕΚ είχα προπονητή τον Γιώργο Καλαφατάκη. Το πρώτο τετράμηνο δεν έπαιζα ιδιαίτερα. Στο δεύτερο μισό της σεζόν υπήρξε αλλαγή στην τεχνική ηγεσία της ομάδας και τα ηνία ανέλαβε ο Κώστας Πολίτης. Με την έλευση του άρχισα να παίζω περισσότερο. Στο τέλος εκείνης της σεζόν η ΑΕΚ υπέγραψε με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ένας προπονητής με τεράστιο όνομα, ο οποίος με βοήθησε πάρα πολύ. Με έβαλε στην πεντάδα, μου έδωσε ευθύνες και με βελτίωσε ενώ παράλληλα κάναμε μια ομάδα που κατέκτησε το Κύπελλο Σαπόρτα και το Κύπελλο Ελλάδος. Αυτή μπορώ να πω ότι ήταν η σεζόν που καθιερώθηκα στο μπάσκετ, κλήθηκα στην Εθνική ομάδα, και η χρονιά ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο για εμένα. Είχαμε κατακτήσει το Σαπόρτα και το Κύπελλο Ελλάδος με την ΑΕΚ η οποία είχε μείνει για χρόνια μακριά από τους τίτλους».

«Τίτλοι, πίεση, πρωτάθλημα και Σάκοτα»

Το ξεκίνημα του Δήμου Ντικούδη στην ΑΕΚ είναι ιδανικό και η συνέχεια θα γίνει ακόμη καλύτερη…

«Η αλήθεια είναι πως αρχίζω και νιώθω μεγαλύτερη πίεση από όσο ένιωθα στο ξεκίνημα. Και αυτό γιατί είχα περισσότερες ευθύνες πλέον, πολύ μεγαλύτερο ρόλο στην ομάδα ενώ μετά την κατάκτηση του Σαπόρτα και του Κυπέλλου Ελλάδος είχε μπει ο επόμενος στόχος που ήταν το πρωτάθλημα. Ήταν το επόμενο βήμα για την ομάδα. Όλοι θέλαμε πάρα πολύ  να το κατακτήσουμε. Ξέραμε ότι μπορούσαμε. Υπήρξε νέα αλλαγή προπονητή. Στη θέση του Ντούσαν Ίβκοβιτς ήρθε ο Ντράγκαν Σάκοτα, ο οποίος μου έδειξε και αυτός πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη, ακόμη μεγαλύτερη και από αυτή που μου έδειχνε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Φτάσαμε εκείνη την χρονιά ως το TOP-16 της Ευρωλίγκας».

«Πρωτάθλημα από 0-2»

«Αποκορύφωμα εκείνης της σεζόν (σ.σ. 2001-2002) ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Φτάσαμε στον τελικό και είχαμε πλεονέκτημα έδρας. Αντίπαλος μας τότε ο Ολυμπιακός. Βρεθήκαμε να χάνουμε με 0-2 στη σειρά χωρίς καν να το καταλάβουμε. Δεν είχαμε “εμφανιστεί” θα έλεγα σε εκείνα τα δύο ματς. Το συζητούσαμε πάρα πολύ με τα παιδιά και λέγαμε πως το τρίτο παιχνίδι ήταν όλη η χρονιά για εμάς. Έπρεπε να μείνουμε “ζωντανοί”, δεν υπήρχε γυρισμός. Και εάν καταφέρναμε το 2-1, τότε η πίεση θα πήγαινε στον Ολυμπιακό. Έτσι και έγινε, κάναμε το 2-1, στο τέταρτο ματς ήμασταν καλύτεροι, το αποδείξαμε στο παρκέ και ήρθε το 2-2. Στον τελευταίο τελικό στο γήπεδο μας ξέραμε πως είχαμε το πάνω χέρι και έτσι πήραμε τον τίτλο απέναντι σε έναν σπουδαίο Ολυμπιακό εκείνη τη σεζόν».

Με τη φανέλα των Σέλτικς!

Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την ΑΕΚ, ο Δήμος Ντικούδης ξεκουράστηκε για μερικές ημέρες και στη συνέχεια πέρασε τον Ατλαντικό. Ο λόγος; Για να συμμετάσχει στο camp των Μπόστον Σέλτικς. «Όντως το καλοκαίρι του 2002 με είχαν καλέσει οι Μπόστον Σέλτικς για να πάρω μέρος στις προπονήσεις της ομάδας. Δυστυχώς, μετά από κάποιες εξετάσεις που έκανα, διαπίστωσα πως έχω κάταγμα κοπώσεως και έτσι δεν κατάφερα να παίξω στο summer league. Εάν έπαιζα εκεί, δεν ξέρω τι θα γινόταν. Δεν απογοητεύτηκα, όμως, γύρισα στην Ελλάδα καθώς μπροστά μου είχα μια δύσκολη σεζόν με την ΑΕΚ».

«Είχε κι άλλο, αλλά…»

Την επόμενη σεζόν η ΑΕΚ έφτασε ως τον τελικό του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά δεν κατάφερε να πάρει τον τίτλο τον οποίο κατέκτησε ο Παναθηναϊκός. Για τον Δήμο Ντικούδη, όμως, έμελε να είναι και η τελευταία του χρονιά στην ΑΕΚ μιας και δεν θα ανανέωνε το συμβόλαιο του. «Εγώ ένιωθα ότι έχει κι άλλο. Ένιωθα πως αυτή η ομάδα μπορούσε να κάνει πολλά. Μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια ομάδα δεκαετίας που θα κατάφερνε πάρα πολλά. Ξαφνικά η ομάδα άρχισε να έχει οικονομικά προβλήματα και από εκεί που θέλαμε να δημιουργήσουμε μια δυναστεία, η ομάδα ξαφνικά διαλύθηκε. Είχε έρθει η στιγμή να φύγω. Ακόμη και σήμερα δεν έχω καταλάβει το γιατί διαλύθηκε η ομάδα τότε. Συζητάμε τώρα με παιδιά που ήμασταν στην ομάδα τότε και δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τι ακριβώς έγινε. Έχουμε μείνει όλοι με ένα “γιατί;” χωρίς κανείς να μπορεί να δώσει μια εξήγηση. Μακάρι να μέναμε χρόνια μαζί, αλλά εκείνο το στοίχημα χάθηκε. Κομμάτια του παζλ εκείνης της ομάδας άρχισαν να φεύγουν και κατάλαβα και εγώ πως το κάτι παραπάνω που έψαχνα θα ερχόταν εάν έφευγα για το εξωτερικό».

ΝΒΑ ξανά…

Το καλοκαίρι του 2003 ήταν η τελευταία φορά που ο Δήμος Ντικούδης άγγιξε το… αμερικάνικο όνειρο. Οι Τορόντο Ράπτορς τον κάλεσαν να συμμετάσχει σε summer league και εκείνος έκανε τη δεύτερη προσπάθεια του για να μπει στον «μαγικό κόσμο του ΝΒΑ», αλλά οι απαιτήσεις των ανθρώπων της ομάδας τον έκανε να διστάσει. «Το καλοκαίρι του 2003 με κάλεσαν οι Τορόντο Ράπτορς να πάρω μέρος στο summer league. Έπαιξα κάποια παιχνίδια εκεί. Αλλά οι άνθρωποι της ομάδας μου είπαν πως για να δημιουργήσουν μια πιο ολοκληρωμένη και ξεκάθαρη εικόνα για εμένα, ήθελαν να πάω ξανά στο veteran camp που γινόταν λίγους μήνες μετά. Εγώ δεν ήθελα να ρισκάρω καθώς μετά, εάν δεν με επέλεγαν, οι περισσότερες ομάδες στην Ευρώπη θα είχαν κλείσει τα ρόστερ τους. Έτσι αποφάσισα να αποδεχτώ την πρόταση της Βαλένθια».

Τα τρία χρόνια που έγιναν τελικά… δυόμιση

Οι «νυχτερίδες» έκαναν μια εξαιρετική πρόταση στον Δήμο Ντικούδη και αυτός, όπως και η ΑΕΚ, την αποδέχτηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Τελικά, όμως, τη φανέλα της ισπανικής ομάδας τη φόρεσε για δυόμιση σεζόν και αυτές σπαστά. «Η Βαλένθια μου κατέθεσε μια εξαιρετική πρόταση. Δεν το σκέφτηκα σχεδόν καθόλου και την αποδέχτηκα. Έφυγα για την Ισπανία, όπου εκεί έζησα μια εκπληκτική εμπειρία. Μια εμπειρία από την οποία μόνο κέρδισα. Η Βαλένθια είναι μια υπέροχη πόλη με εξαιρετικούς ανθρώπους. Ήταν ένα νέο ξεκίνημα για εμένα και τώρα, μετά από όσα έζησα και στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, εάν γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα επέλεγα να μείνω περισσότερα χρόνια έξω. Ζυγίζοντας όσα έζησα, στο εξωτερικό τα πράγματα ήταν καλύτερα. Δεν υπήρχαν κρούσματα βίας και οικονομικής αστάθειας, πράγματα που “σκοτώνουν” στον αθλητή την ευχαρίστηση που του προσφέρει το άθλημα. Στη Βαλένθια εντυπωσιάστηκα από την πρώτη στιγμή. Μου είπαν πως στο γήπεδο μας, το οποίο χωρούσε 8.500 θεατές, είχαν ήδη πουληθεί 8.000 διαρκείας. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση. Είχα πια ξεφύγει από όλα αυτά που ζούσα τα προηγούμενα χρόνια. Σκεφτόμουν μόνο το μπάσκετ. Ούτε τη βία, ούτε τα οικονομικά, ούτε τίποτα. Απολάμβανα την κάθε μέρα. Προπονητής τότε στη Βαλένθια ήταν ο Πάκο Όλμος ενώ είχα τεράστιους συμπαίκτες. Παίκτες όπως ο Τομάσεβιτς, ο Ριγκοντό, ο Άμπιο. Οι απαιτήσεις ήταν πολύ μεγάλες, η ομάδα έπαιζε στην Ευρωλίγκα και εγώ έπρεπε πάλι να αρχίσω από το μηδέν ουσιαστικά και να αποδείξω ποιος είμαι. Ήμουν σίγουρος, όμως, πως είχα κάνει το σωστό για εμένα και την καριέρα μου».

«Με έπεισε ο Ίβκοβιτς»

Σε 17 ματς στην Ευρωλίγκα με τη φανέλα της Βαλένθια ο Δήμος Ντικούδης έχει 11.4 πόντους μέσο όρο και 5 ριμπάουντ. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας τον έβαλε στο «στόχαστρο» της και τελικά τον έκανε δικό της μιας και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς επιθυμούσε διακαώς την απόκτηση του.

«Εκείνο το καλοκαίρι με πλησίασε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Μίλησα με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος με έπεισε τελικά και αποδέχτηκα την πρόταση της ρωσικής ομάδας. Ενεργοποίησα μια οψιόν που είχα στο συμβόλαιο μου και έτσι αποδέχτηκα την πρόταση της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Μου αρέσουν οι αλλαγές και οι προκλήσεις. Έτσι αποφάσισα να αφήσω μια ομάδα που ήταν στην τετράδα του ισπανικού πρωταθλήματος και να υπογράψω στην ομάδα που ήταν πρώτο φαβορί για να πάρει την Ευρωλίγκα. Ήταν πολύ δελεαστικό. Είχα μιλήσει και με τον Θοδωρή Παπαλουκά που ήταν τότε στην ομάδα, αλλά και με τον Νίκο Χατζηβρέττα, ο οποίος είχε παίξει εκεί στο παρελθόν. Με παρότρυναν όλοι τους να πάω. Έτσι πήγα στη Μόσχα. Μεγάλος στόχος της ομάδας ήταν φυσικά η κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Το Final Four γινόταν στη Μόσχα, οπότε όλοι θεωρούσαν πως ήμασταν το απόλυτο φαβορί. Θυμάμαι πως είχαμε φτάσει “περπατώντας” στο Final Four. Η ομάδα δεν έχανε πουθενά, κερδίζαμε παντού και με σχετική ευκολία θα έλεγα. Φτάσαμε στο Final Four έχοντας κάνει 54 συνεχόμενες νίκες. Εκεί αντίπαλος μας ήταν η Τάου Κεράμικα. Γενικά εμείς είχαμε συνηθίσει τα παιχνίδια να τα τελειώνουμε νωρίς και εύκολα. Ξαφνικά, όμως, βρεθήκαμε να χάνουμε με δέκα πόντους. Δεν είχαμε βρεθεί ποτέ ξανά σε ανάλογη κατάσταση και πραγματικά αιφνιδιαστήκαμε. Δεν το είχαμε βιώσει ποτέ ξανά και δεν είχαμε απαντήσεις. Αντίθετα η Τάου, μια πολύ σκληρή ομάδα με παίκτες όπως ο Σκόλα, ο Πριχιόνι, ο Ματσιγιάουσκας, ο Καλντερόν, ο Σπλίτερ και ο Μπετς. Ήταν τρομερά σκληρή ομάδα, είχαν διαβάσει εξαιρετικά το παιχνίδι μας και είχαν για όλα μια απάντηση. Χάσαμε και πραγματικά οι μέρες που ακολούθησαν ήταν τραγικές. Έπρεπε μέσα σε όλα να ανασυνταχθούμε για να πάρουμε το πρωτάθλημα και ευτυχώς το καταφέραμε. Πήραμε το πρωτάθλημα, είχαμε κατακτήσει και το Κύπελλο και έτσι τελείωσε η σεζόν. Γνώριζα πως ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν θα ανανέωνε με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και ήξερα πως δεν θα συνέχιζα εκεί. Έφυγαν 5-6 παίκτες από εκείνη την ομάδα, μεταξύ αυτών και εγώ».

«Επιστροφή στη Βαλένθια και την… Τάου»

Η Βαλένθια επανήλθε εκείνο το καλοκαίρι και έκανε εκ νέου πρόταση στον Δήμο Ντικούδη, ο οποίος αποφάσισε να επιστρέψει στην ισπανική ομάδα. «Επέστρεψα στην Βαλένθια μετά από έναν χρόνο στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αλλά η αλήθεια είναι πως η ομάδα δεν ήταν τόσο δυνατή όσο αυτή που είχα συναντήσει την πρώτη φορά. Παρόλα αυτά, καταφέραμε να φτάσουμε ως τον τελικό του Copa Del Rey. Εκεί που πάλι βρήκα απέναντι μου την Τάου, η οποία τελικά πήρε το τρόπαιο. Ήταν μια ομάδα πολύ σκληρή, με σκληρό προπονητή, την είχαμε κερδίσει στη Βιτόρια στην διάρκεια του πρωταθλήματος, αλλά στα μεγάλα παιχνίδια δεν ήθελες να την έχεις αντίπαλο. 

«Βαλένθια και πάλι»

Το καλοκαίρι του 2008 η Βαλένθια εμφανίστηκε ξανά στο προσκήνιο. Ο Δήμος Ντικούδης αποδέχτηκε την πρόταση και έτσι επέστρεψε στη… φωλιά των «νυχτερίδων» για τρίτη και τελευταία-όπως αποδείχτηκε-φορά στην καριέρα του. «Εκείνη τη σεζόν πήγαν όλα στραβά, στο μήνα επάνω απολύθηκε ο Φώτης Κατσικάρης και ο Τζόνι Ρότζερς που ήταν τεχνικός διευθυντής. Γενικά οι άνθρωποι της ομάδας μετά από 2-3 άσχημα αποτελέσματα αποφάσισαν να κάνουν σαρωτικές αλλαγές. Έτσι έλυσα και εγώ το συμβόλαιο μου. Εκείνη η Βαλένθια κουβαλούσε μια απίστευτη πίεση, έπρεπε να πετύχει πάση θυσία και έτσι υπήρξαν τρομερές αλλαγές στην ομάδα. Εγώ αντέδρασα, πίστευα πως δεν ήταν σωστό αυτό που γινόταν και έτσι έλυσα το συμβόλαιο μου.

 Τότε βγήκα και πάλι στην αγορά, υπήρξαν 2-3 προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού, οι οποίες, όμως, δεν με κάλυπταν. Τότε ήταν που συζήτησα με τον Πανιώνιο, έναν ιστορικό σύλλογο με μεγάλη παράδοση στο μπάσκετ και έτσι αποφάσισα να επιστρέψω στην Ελλάδα. Τότε ο Πανιώνιος αγωνιζόταν στην Ευρωλίγκα και είχε κληρωθεί σε έναν πολύ δύσκολο όμιλο με ομάδες όπως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Εφές και η Παρτιζάν. Δεν καταφέραμε να προκριθούμε ενώ και στο πρωτάθλημα δεν κάναμε κάτι μεγάλο. Τα πράγματα μεταβάλλονταν εκείνο το καλοκαίρι, είχε αρχίσει η κρίση να κάνει την εμφάνιση της και όλα ήταν ρευστά. Στο τέλος εκείνης της σεζόν έφυγε ο Ηλίας Λιανός από την ομάδα και έτσι η επόμενη σεζόν θα ήταν με μικρό μπάτζετ και χαμηλότερους στόχους. Έπρεπε να σκεφτώ τι θα κάνω και εάν έπρεπε να πάω σε άλλη ομάδα. Τότε ήρθε η πρόταση από τον Άρη…».

«Περίεργη σεζόν»

Τη σεζόν 2009-2010 ο Άρης συμμετείχε στο Eurocup ενώ στο πρωτάθλημα τερμάτισε στην έβδομη θέση. Γενικά εκείνη η χρονιά και για τους «κίτρινους», αλλά και για τον 32χρονο πλέον Δήμο Ντικούδη, δεν ήταν καλή. «Η σεζόν εκείνη ήταν κάπως περίεργη. Και για εμένα, αλλά και για την ομάδα. Έγιναν θυμάμαι τρεις αλλαγές προπονητών ενώ εγώ είχα δύο τραυματισμούς. Τόσο ατομικά όσο και ομαδικά δεν πήγαμε καλά. Τερματίσαμε έβδομη στην κανονική περίοδο και στα play off αποκλειστήκαμε στην πρώτη φάση από τον Ολυμπιακό. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελα και περίμενα στον Άρη, αλλά ειλικρινά δεν μετανιώνω για εκείνη την επιλογή μου. Βασικά δεν μετανιώνω για καμία επιλογή. Δεν θα άλλαζα κάτι στην καριέρα μου και στις επιλογές που έκανα εκτός από αυτό που προανέφερα με το εξωτερικό. Το μπάσκετ είναι ένα ταξίδι και σε αυτό βιώνεις και καλές, αλλά και άσχημες καταστάσεις. Δόξα τω Θεώ οι κακές καταστάσεις που βίωσα στην καριέρα μου ήταν λίγες και γι’ αυτό νιώθω ευλογημένος. Δεν μπορείς να ξέρεις πως και τι θα σου φέρει η ζωή, οπότε ζούσα την κάθε μέρα ξεχωριστά και απολάμβαν αυτό που έκανα. Ειλικρινά νιώθω ευλογημένος».

«Κοιτούσα τη φανέλα να δω εάν ήταν όντως η ΑΕΚ»

Ο Δήμος Ντικούδης επέστρεψε τη σεζόν 2010-2011 στην ομάδα που τον έκανε γνωστό. Στην ομάδα με την οποία κατέκτησε τους πρώτους του τίτλους και με την οποία «δέθηκε» περισσότερο από κάθε άλλη. Στην ΑΕΚ. Η επιστροφή του, όμως, του επεφύλασσε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη μιας και οι «κιτρινόμαυροι»στο τέλος της χρονιάς υποβιβάστηκαν. «Εκείνο το καλοκαίρι με προσέγγισαν οι άνθρωποι της ΑΕΚ, αλλά δυστυχώς ο όλος σχεδιασμός και όσα μου είχαν πει αποδείχτηκε μια τεράστια φούσκα. Και αυτό γιατί 2-3 μήνες μετά οι παίκτες μείναμε απλήρωτοι, 2-3 έφυγαν και μείναμε κατά κύριο λόγο Έλληνες. Η ομάδα είχε τρομερές ελλείψεις και μετά τα μέσα της σεζόν όλοι κατάλαβαν πως θα παλεύαμε για να μείνουμε στην κατηγορία. Κάναμε ό,τι ήταν δυνατό για να σώσουμε την κατάσταση. Η σεζόν άρχισε με τον Μηνά Γκέκο στον πάγκο και μετά ήρθε ο Άγγελος Κορωνιός. Η ψυχολογία άλλαξε, αλλά τελικά βρεθήκαμε στις θέσεις που οδηγούσαν στην Α2 και δεν καταφέραμε να αποφύγουμε τον υποβιβασμό. Αυτή την ΑΕΚ δεν θέλω να την βάζω στο μυαλό μου. Δίκαια έπεσε κατηγορία και δεν φταίει μόνο το αγωνιστικό. Ήταν απίστευτο όλο αυτό που είχαμε ζήσει εκείνη τη χρονιά. Η ομάδα ήταν χωρίς γήπεδο, παίκτες και πολλά βασικά για να κάνει προπόνηση. Υπήρχαν στιγμές που κοιτούσα τη φανέλα για να δω εάν ήταν όντως η ΑΕΚ αυτή που αγωνιζόμουν ή κάπου αλλού. Πραγματικά ήταν απογοητευτικό αυτό που ζήσαμε τότε για μια τόσο μεγάλη ομάδα. Η ομάδα που σχεδόν 10 χρόνια πριν ήταν πρωταθλήτρια Ελλάδος, έπεφτε κατηγορία. Δεν μπορούσα να το πιστέψω, αλλά ούτε και να το δεχτώ…».

Από τον Δικέφαλο της Αθήνας, σε αυτόν του Βορρά

Ο Δήμος Ντικούδης επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη τη σεζόν 2011-2012, αλλά αυτή τη φορά ήταν για λογαριασμό του ΠΑΟΚ. Μια χρονιά η οποία, ο ίδιος τότε δεν το γνώριζε, έμελε να είναι και η τελευταία αυτής της σπουδαίας καριέρας. «Μίλησα με τον ΠΑΟΚ εκείνο το καλοκαίρι. Μια ομάδα που έπαιζε στην Ευρώπη. Παίξαμε στα προκριματικά της Ευρωλίγκας και στη συνέχεια στο Eurocup. Δυστυχώς η ομάδα αντιμετώπισε κάποια αγωνιστικά προβλήματα. Έτσι δεν ολοκληρώσαμε τη σεζόν με το ρόστερ που την αρχίσαμε. Μπορώ να πω, όμως, ότι τη χρονιά εκεί την ευχαριστήθηκα αρκετά. Έπαιζα σε ένα όμορφο γήπεδο όπως η Πυλαία, έζησα την ατμόσφαιρα των ντέρμπι μεταξύ ΠΑΟΚ και Άρη. Ο ΠΑΟΚ είναι άκρως μπασκετικός σύλλογος, έχει στη διοίκηση του ανθρώπους του μπάσκετ που γνωρίζουν το άθλημα. Ήταν πραγματικά μια πολύ ωραία εμπειρία αυτός ο χρόνος εκεί».

Αποχή και… τέλος!

Ο Δήμος Ντικούδης είχε φτάσει πια στα 35 του. Υπήρχαν ομάδες που ήθελαν να τον αποκτήσουν, αλλά ο ίδιος δεν θέλησε να το συζητήσει. Και έτσι αποφάσισε να μην υπογράψει κάπου…«Μετά το τέλος εκείνης της σεζόν με τον ΠΑΟΚ, άρχισαν από το μυαλό μου να περνάνε διάφορες σκέψεις. Δεν ένιωθα την ίδια τρέλα και την ίδια ανυπομονησία να αρχίσει η επόμενη χρονιά όπως τα προηγούμενα χρόνια. Δεν περίμενα πως και πώς να μπω και πάλι στο παρκέ. Έτσι αποφάσισα να μην υπογράψω κάπου, ήθελα να δω πως θα είμαι εκτός μπάσκετ, πως θα αντιδράσω σε αυτό και τι θα συμβεί.Μου έλειπαν οι αγώνες και η ένταση τους, μου έλειπαν τα ματς, οι κρίσιμες αναμετρήσεις, αλλά όχι τα ξενοδοχεία, οι τραυματισμοί, οι ώρες στις θεραπείες και στα ιατρεία. Έτσι άρχισα να σκέφτομαι την επόμενη ημέρα, μου πήρε καιρό να το συνειδητοποιήσω. Νόμιζα πως η καριέρα μου θα τελείωνε μέσα στα παρκέ, μετά ακριβώς την ολοκλήρωση μιας σεζόν, αλλά τελικά μου βγήκε αλλιώς. Άλλωστε στη ζωή δεν έρχονται όλα όπως τα σχεδιάζουμε. Και εγώ δεν μπορώ να έχω παράπονο, το αντίθετο. Μου έγιναν προτάσεις να παίξω, αλλά δεν μου έβγαινε. Δεν ήθελα να γυρίσω. Και έτσι πήρα την απόφαση μου».

Νέα σελίδα στο μπάσκετ

Ο Δήμος Ντικούδης αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Αλλά όχι και από το μπάσκετ. Πλέον η δράση του θα είναι εκτός των τεσσάρων γραμμών μιας και ανέλαβε χρέη αθλητικού διευθυντή στην ΑΕΚ. «Είχα δεσμούς με την ομάδα στην οποία γίνεται μια νέα προσπάθεια. Ήθελα να βοηθήσω και έτσι αποδέχτηκα την πρόταση που μου έγινε. Θέλω να βοηθήσω όσο και όπως μπορώ ώστε η ομάδα να επιστρέψει στην Α1 και σταδιακά να φτάσει και πάλι εκεί που πρέπει, εκεί που της αξίζει. Εκεί που είναι η θέση της».

«Ξεχωριστό κεφάλαιο η Εθνική, τα καλύτερα μου χρόνια»

Η Εθνική Ελλάδος αποτελεί ένα τελείως ξεχωριστό κεφάλαιο στην καριέρα του Δήμου Ντικούδη. Last but not least που λένε και οι Αμερικανοί. «Στην Εθνική ομάδα έζησα τα καλύτερα χρόνια της μπασκετικής μου ζωής. Η Εθνική ομάδα για εμένα ήταν μια παρέα που ξεκινήσαμε τη σεζόν 1999-2000. Φάγαμε τις σφαλιάρες μας στην αρχή, ζήσαμε τις απογοητεύσεις μας, αλλά χρόνο με τον χρόνο γίναμε καλύτεροι. Και ως ομάδα, αλλά και ως παίκτες. Κουβαλούσαμε ένα βάρος, θέλαμε να φέρουμε ένα μετάλλιο στη χώρα, κάτι που το θέλαμε πολύ και έλειπε για πολλά χρόνια από την Ελλάδα. Το χάσαμε στο τσακ στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 2004, αλλά τα καταφέραμε στο Ευρωμπάσκετ το 2005 στο Βελιγράδι. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές. Έζησα έξι διοργανώσεις στην Εθνική ομάδα, όπου η κάθε μια ήταν και μια ξεχωριστή ιστορία. Ήταν φοβερή για τη ζωή όλων μας η περίοδος των δύο μεταλλίων το 2005 στο Βελιγράδι το 2005 και έναν χρόνο αργότερα στο Μουντομπάσκετ του 2006.. Αυτή η ομάδα είχε τρομερό ταλέντο, ήταν απίστευτη παρέα και ειλικρινά νιώθω τυχερός που αποτέλεσα μέλος της».

Ο Δήμος Ντικούδης έγινε τη Δευτέρα (24/7) πατέρας. Η σύζυγος του έφερε στον κόσμο δίδυμα αγοράκια και ο ίδιος... πετάει από χαρά. «Πρόκειται για την καλύτερη στιγμή της ζωής μου. Είναι  απίστευτο αυτό το συναίσθημα.Ειλικρινά είναι η πιο έντονη στιγμή της ζωής μου και το πιο έντονο συναίσθημα που έχω αισθανθεί ποτέ μου. Άνθρωποι που έχουν παιδιά με καταλαβαίνουν, αυτοί οι δύο τύποι πλέον είναι το νόημα της ζωής μου. Είμαι ευτυχισμένος».

Ο Νίκος Χατζηβρέττας για τον Ντικούδη...

Αν υπάρχει κάποιος άνθρωπος στο ελληνικό μπάσκετ που ξέρει από την καλή και την ανάποδη τον Δήμο Ντικούδη, αυτός δεν είναι άλλος από τον Νίκο Χατζηβρέττα. Ο παλαίμαχος γκαρντ μίλησε στο gazzetta.gr για τον φίλο και κουμπάρο του.«Με τον Δήμο έχουμε μια πάρα πολύ στενή σχέση. Από την Εθνική Ελπίδων αρχίσαμε μαζί, στη συνέχεια είχαμε το ίδιο δωμάτιο στην Εθνική για 9 χρόνια. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός με τον Δήμο. Έχει βαφτίσει τον γιο μου, με έχει παντρέψει, οπότε εμείς δεν περιοριστήκαμε στη φιλία μόνο εντός παρκέ. Σε ό,τι έχει να κάνει με τον Δήμο εντός των τεσσάρων γραμμών μπορώ να πω ότι ήταν ένας παίκτης με μεγάλη προσωπικότητα, γεννημένος νικητής, μαχητικός και απόλυτος επαγγελματίας. Όταν έκανε το πρώτο άλμα στην καριέρα του ήταν ένα από τα πιο σύγχρονα 4αρια της εποχής και το απέδειξε σε όλη του την πορεία. Έδειξε συνέπεια στην δουλειά του και ήταν παράδειγμα ο τρόπος που γυμναζόταν και πρόσεχε τον εαυτό του. Εκτός γραμμών ο Δήμος είναι ένα ήσυχο παιδί, με αίσθηση του χιούμορ, καλός στην παρέα, αρκετά ευχάριστος άνθρωπος και έμπιστος. Είχε, όμως, και ένα αρνητικό. Ήταν λίγο γκρινιάρης (γέλια). Εγώ, όμως, είχα μάθει να τον χειρίζομαι και έτσι το ξεπερνούσαμε γρήγορα (γέλια). Περάσαμε πολλά. Πολλές και πολύ έντονες στιγμές, ευχάριστες, αλλά και άσχημες».

Γρήγορες ερωτήσεις, γρήγορες απαντήσεις…

Λάρισα; «Η πόλη μου, εκεί μεγάλωσα, εκεί έμαθα πολλά, εκεί ζουν οι δικοί μου, οι φίλοι μου. Εκεί θα γυρίσω κάποια στιγμή».

Τι σου στέρησε το μπάσκετ; «Δεν θεωρώ πως μου στέρησε κάτι, μου άνοιξε ορίζοντες, ταξίδεψα πολύ και όσα μου στέρησε τα θεωρώ πολύ μικρά σε σχέση με αυτά που μου έδωσε».

Το μεγαλύτερο που σου έδωσε; «Μου έδωσε εμπειρίες και στιγμέςτης οποίες θα τις κρατάω πάντα μέσα μου και πάρα πολλές φιλίες».

Θα άλλαζες κάτι στην καριέρα σου; «Σίγουρα θα είχα κάνει 1-2 διαφορετικές επιλογές στην καριέρα μου, όχι περισσότερες».

Θα ήθελες να παίξεις κάποιο ματς ξανά; «Θα ήθελα να παίξω ξανά τον ημιτελικό ΤΣΣΚΑ-Τάου, αλλά και το ματς της Εθνικής με την Αργεντινή το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας».

Καλύτερος προπονητής που είχες; «Ήμουν ευλογημένος με τους προπονητές, είχα την τύχη να συνεργαστώ, μεταξύ άλλων, με προπονητές όπως ο Ομπράντοβιτς, ο Ίβκοβιτς, ο Ιωαννίδης, ο Κατσικάρης, ο Σάκοτα, ο Μαρκόπουλος και ο Μπλατ. Οπότε δεν μπορώ να έχω παράπονο. Έμαθα πάρα πολλά από όλους».

Δυσκολότερος αντίπαλος; «Ευτυχώς δεν τον αντιμετώπισα πολλές φορές στην καριέρα μου, αλλά όποτε τον αντιμετώπιζα μου έκανε τη ζωή δύσκολη. Ο λόγος για τον Πάου Γκασόλ. Δεν μπορούσα να τον αντιμετωπίσω με τίποτα. Σου δημιουργεί τρομερά προβλήματα, τρομερός αμυντικός. Μου έκανε φοβερή εντύπωση».

Καλύτερος συμπαίκτης; «Ο κολλητός μου, ο κουμπάρος μου, ο Nίκος Χατζηβρέττας. Αυτόν και την τρέλα του δεν θα την άλλαζα με τίποτα».

Μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα σου; «Το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ και το χρυσό στο Βελιγράδι με την Εθνική».

Ποια ερώτηση δεν σου έχουν κάνει ποτέ σε μια συνέντευξη και θα ήθελες να στην κάνουν; «Δεν νομίζω πως έχω κάποια ερώτηση που θα ήθελαν να μου κάνουν σε μια συνέντευξη. Θα ήθελα, όμως, οι αθλητές να έχουν περισσότερο λόγο σε ό,τι αφορά το ελληνικό μπάσκετ. Είτε για θέματα βίας, είτε για θέματα οργανωτικά, είτε γηπέδων είτε ό,τι αφορά το μπάσκετ, θα ήθελα οι αθλητές να ερωτώνται για τα θέματα αυτά».

Aν έγραφες βιβλίο ποιος θα ήταν ο τίτλος; «Η καριέρα μου θεωρώ πως ήταν ένα ταξίδι, το οποίο ξεκίνησε από τα ανοιχτά γηπεδάκια της Λάρισας, μέχρι τα γήπεδα όλου του κόσμου. Οπότε θα έβαζα τίτλο: “Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι”».

Ακόμη μερικά στοιχεία…

*Σταμάτησε το μπάσκετ όντας γεμάτος από τίτλους και παραστάσεις. 11 κούπες σε συλλογικό επίπεδο και δύο μετάλλια με την Εθνική Ανδρών. Ένα χρυσό στο Ευρωμπάσκετ που έγινε στο Βελιγράδι το 2005 και ένα ασημένιο στο Μουντομπάσκετ του 2006.

* Παραδέχεται πως δεν «έχασε» εφηβικά χρόνια, αλλά θα ήθελε να ζήσει λίγο περισσότερο τα φοιτητικά.

*Έχει γενέθλια την ίδια ημέρα (24/6) με τα νεογέννητα δίδυμα παιδιά του.

*Το καλοκαίρι του 2002 ο Δήμος Ντικούδης είχε επιλεγεί στην μικτή Ευρώπης για ένα φιλικό, αλλά ο τραυματισμός δεν του επέτρεψε να πάει. Στη θέση του είχε πάει τελικά ο Μιχάλης Κακιούζης.

*Στο Μουντομπάσκετ του 2006 κόντρα στο Κατάρ είχε κάνει ατομικό ρεκόρ πόντων με τη φανέλα της Εθνικής. Είχε πετύχει 26 στη νίκη της «γαλανόλευκης» με 84-64 στις 19 Αυγούστου σε ματς για την φάση των ομίλων.

*Η Βαλένθια, στην οποία αγωνίστηκε για περίπου 2,5 σεζόν, του έκανε πρόταση συνεργασίας για έξι συνεχόμενα χρόνια. Από το 2003 ως και το 2008. Άλλες φορές ο Έλληνας φόργουορντ την αποδεχόταν και άλλες έλεγε «όχι».

*Με τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών είχε 114 συμμετοχές και πέτυχε 957 πόντους (8.39 μέσο όρο).

*Το καλύτερο του παιχνίδι στην Ευρωλίγκα το είχε κάνει στις 12/5 του 2001 σε ένα ματς της ΑΕΚ με την Τσιμπόνα. Ο 24χρονος τότε φόργουορντ είχε πετύχει 30 πόντους, είχε μαζέψει 14 ριμπάουντ και είχε συγκεντρώσει 44 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης. 

*Στην Ευρωλίγκα ο αγωνίστηκε με πέντε διαφορετικές ομάδες. ΑΕΚ, Βαλένθια, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Παναθηναϊκό και Πανιώνιο.

*Στο Eurocup αγωνίστηκε με δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης. Άρη και ΠΑΟΚ.

*Ο πρώτους του αγώνας ήταν με την Εθνική Ελπίδων ήταν με αντίπαλο την ομάδα της Εσθονίας στις 7/7/1997 σε ένα διεθνές τουρνουά στη Γαλλία, εκεί όπου η εθνική μας κέρδισε με σκορ 87-81 με τον Ντικούδη να πετυχαίνει 4 πόντους

*Το τελευταίο του ματς με την Εθνική Ανδρών ήταν στο Ευρωμπάσκετ του 2007 στην Ισπανία κόντρα στην Λιθουανία. Η Εθνική μας είχε ηττηθεί με 78-69 με τον ίδιο να πετυχαίνει 10 πόντους.

πηγή

Θετική στην παραμονή η Καλέντζου, κλεισμένος ο Γιαννουλάκης!

 Ο Παναθηναϊκός αρχίζει σιγά σιγά να κάνει τον μεταγραφικό του σχεδιασμό για τη νέα σεζόν και η πρώτη επαφή έγινε ήδη με την Τούλα Καλέντζου. Οι δύο πλευρές θέλουν να ανανεώσουν την συνεργασία τους και απομένουν κάποιες τυπικές λεπτομέρειες οι οποίες θα λυθούν μετά τα παιχνίδια της Εθνικής. Οσον αφορά τον βοηθό της Γιασεμής Σαμαντούρα, θα είναι εκτός απροόπτου ο Αγγελος Γιαννουλάκης. Οι δύο πλευρές έχουν δώσει τα χέρια και μέσα στις επόμενες μέρες θα υπάρξουν ανακοινώσεις.

Χάθηκε η Σταύρια Κόνιαλη....

 Την πιο ηχηρή μεταγραφή (μέχρι στιγμής) στην Α2 πραγματοποίησαν τα Μελίσσια, αποκτώντας την Σταύρια Κόνιαλη (20χρ., 1,74μ.) Η κύπρια κόμπο γκαρντ, από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχει βγάλει η Μεγαλόνησος, θα αγωνίζεται την επόμενη σεζόν στα Μελίσσια. Η Κόνιαλη ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, όπου αγωνίστηκε για δύο σεζόν, κατακτώντας ένα Πρωτάθλημα Ελλάδος και επίσης συμμετείχε σε δύο Final 4 Κυπέλλου Ελλάδος. Στα δύο αυτά χρόνια αγωνίστηκε 40 φορές στην Α1. Είναι διεθνής με την ομάδα της Κύπρου και στους πρόσφατους ΑΜΚΕ κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετές ομάδες τις Α1 εξέφρασαν την επιθυμία τους να την εντάξουν στο δυναμικό τους με τα Μελίσσια να καταφέρνουν να αποσπούν την υπογραφή της.

πηγή

Aποκλειστικη συνεντευξη της σεντερ του Παναθηναϊκου Ιωαννας Χρονοπουλου!

Η μπασκετμπολίστρια του Παναθηναϊκού Ιωάννα Χρονοπούλου μιλάει στο Κingsport.gr και στον Δημήτρη Μαγγανάρη για την μέχρι τώρα πορεία της, για τα επόμενα βήματα της στο μπάσκετ, για τον Παναθηναϊκό, όπου θα αγωνίζεται και την νέα σεζόν και για πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα. Περισσότερα στην συνέντευξη που ακολουθεί....

 Ποιες νομίζεις ότι είναι οι διαφορές που υπάρχουν στο γυναικείο με το αντρικό μπάσκετ ;
Θεωρώ ότι υπάρχουν δύο διαφορές: η πρώτη είναι ως προς τη δύναμη και τα προσόντα των αντρών σε σχέση με των γυναικών, παίζουν πιο δυνατά, είναι πιο αλτικοί και βασίζεται το αντρικό μπάσκετ σε αυτά τα στοιχεία, περισσότερο απ ότι το γυναικείο. Η δεύτερη διαφορά είναι ότι το αντρικό μπάσκετ προσφέρει λόγω των παραπάνω στοιχείων θέαμα κάτι που αρέσει στον κόσμο που το παρακολουθεί. Το γυναικείο έχει την ικανότητα να προσφέρει θέαμα χρησιμοποιώντας το μυαλό, βγάζοντας ωραίες φάσεις. Από κει και πέρα μιλάμε για το ίδιο άθλημα και σαν οπαδός και του αντρικού και του γυναικείου μπάσκετ νομίζω ότι το γυναικείο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το αντρικό..ίσως την ικανότητα να καρφώνουμε μόνο..(γέλια).

Πιστεύεις ότι το γυναικείο μπάσκετ βρίσκεται σε καλό επίπεδο? Έχει δείξει σημάδια βελτίωσης ;
Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει το επίπεδο, γίνονται καλές προσθήκες στις ομάδες όχι μόνο σε μία δύο, αλλά σε παραπάνω κάτι που ανεβάζει αυτομάτως το επίπεδο. Πιστεύω ότι γίνεται καλή προσπάθεια στις υποδομές των ομάδων και αυτό βοηθάει στην σωστή εξέλιξη των κοριτσιών που έρχονται απο πίσω. Με δουλειά και συνεχή προσπάθεια των προπονητών το γυναικείο μπάσκετ θα φτάσει κάποια στιγμή εκεί που του ανίκει πραγματικά.
 

Aνανέωσες το συμβόλαιό σου με τον Παναθηναϊκό. Είναι σαν επιβράβευση για την καλή σεζόν που είχες ;
Η πιο λογική εξήγηση όσον αφορά την ανανέωσή μου είναι προφανώς η ικανοποίηση του προνητικού τιμ και της διοίκησης του Παναθηναικού από την απόδοσή μου, σε συνδιασμό και με την δική μου θέληση και ευχαρίστηση απο την χρονιά που πέρασε. Για μένα αυτή η κίνηση δείχνει εμπιστοσύνη και επιβράβευση για την δουλειά μου μέσα στο γήπεδο, κάτι που ήταν και το προσωπικό μου στοίχημα άλλωστε να τους κερδίσω, και απ ότι φαίνεται έτσι και έγινε και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό.

Φέτος αναδείχθηκες πρωταθλήτρια Ελλάδος με τον Παναθηναϊκό. Ποιος είναι ο επόμενος στόχος τόσο ατομικά ,όσο και συλλογικά;
Ναι φέτος κατέκτησα το πρώτο πρωτάθλημα στην έως τώρα πορεία μου, με τον Παναθηναικό τι πιο ιδανικό; Για την νέα χρονιά προσωπικός στόχος είναι πολύ παραπάνω δουλειά μέσα στο γήπεδο για να καταφέρω να κάνω μια πιο ολοκληρωμένη χρονιά απο την προηγούμενη. Από κει και πέρα τους ομαδικούς στόχους δεν μπορώ να τους γνωρίζω ακόμα, αλλά φαντάζομαι ότι πάνω κάτω θα είναι οι ίδιοι με λίγο περισσότερες απαιτήσεις απ ότι φέτος καθώς τώρα είσαι πρωταθλητής και καλείσαι να υπερασπιστείς τον τίτλο σου.

Μετά από 8 χρόνια ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρωτάθλημα, μπορεί να υπάρχει διάρκεια ;
Ναι μετά απο 8 χρόνια ο Παναθηναικός πάλι πρωταθλητής, νομίζω ότι αξίζει σε αυτό το σύλλογο να βρίσκεται ψηλά, είναι μια μεγάλη ομάδα με μεγάλη ιστορία σε όλα τα τμήματά της. Το αν θα υπάρχει συνέχεια εξαρτάται απο διάφορους παράγοντες ,οι οποίοι αν συνδιαστούν έρχεται το επιθυμητό αποτέλεσμα, άρα δεν έχει να κάνει με ένα και δύο στοιχεία, αλλά με πολλές συγκυρίες που αν υπάρχουν την κατάλληλη στιγμή έρχονται και οι τίτλοι και η διάρκεια μιας ομάδας.

Ο κόσμος του ΠΑΟ ήταν στο πλευρό σας και φέτος , πιστεύεις ότι σας βοήθησε αρκετά ;
Ο κόσμος του Παναθηναικού ξέρει να υποστηρίζει τα τμήματά του ακόμα και σε αθλήματα που για άλλους δεν υπάρχουν καν ή δεν δίνεται η σημασία που θα έπρεπε. Το ότι μια γυναικεία ομάδα μπάσκετ στην Ελλάδα, γιατί στο εξωτερικό είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα, έχει οπαδούς που σε κάθε παιχνίδι είναι εκεί και γεμίζουν το γήπεδο είναι πολύ σημαντικό. Εμάς, όπως όλες οι συμπαιχτριές μου έχουμε τονίσει πολλές φορές, μας βοήθησαν πάρα πολύ σε στιγμές που τους χρειαστήκαμε και νομίζω ότι τους το ανταποδώσαμε με αυτό τον τίτλο. Μακάρι να συνεχίσουν να βρίσκονται δίπλα μας, κάτι για το οποίο είμαι σίγουρη.

Θα ήθελες να δοκιμάσεις κάποια στιγμή στο μέλλον, να πας σε μια ομάδα του εξωτερικού;
Εάν κάποια στιγμή νιώσω την ανάγκη να αλλάξω μπασκετικό περιβάλλον, να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, ίσως και να πάω σε κάποια ομάδα στο εξωτερικό. Προς το παρόν δεν είναι στα άμεσα σχεδιά μου προτιμώ να σταθεροποιηθώ πρώτα εδώ και μετά βλέπουμε.

Ποιον/α αθλητή/τρια θαυμάζεις και θα ήθελες να ακολουθήσεις τα βήματά του/της;
Μπορώ να πω ότι θαυμάζω έναν αθλητή και μία αθλήτρια που έχουν πολλά κοινά. Τον Διαμαντίδη κι την Καλέντζου. Εκπροσωπούν και οι δύο το άθλημα που αγαπώ, την ομάδα που αγαπώ, είναι πραγματικά τεράστιες προσωπικότητες, έχουν πετύχει σχεδόν τα πάντα στον χώρο και είναι και οι δύο καταξιωμένοι αθλητές. Για την Τούλα (Καλέντζου) όμως μπορώ να μιλήσω πιο εύκολα καθώς την γνώρισα και την έζησα απο κοντά και πραγματικά άσχετα με το ταλέντο και τις απίστευτες μπασκετικές της γνώσεις είναι πάνω απ όλα καταπληκτικός χαρακτήρας και ξέρει να ηγείται με τρόπο μαγικό δίνοντας και δίχως να περιμένει αντάλαγμα. Αυτές τις δύο μορφές έχω σαν πρότυπα και εύχομαι να καταφέρω να πετύχω έστω και τα μισά απο όσα έχουν πετύχει, αρκεί να δημιουργήσω και εγώ ένα τέτοιο σπουδαίο χαρακτήρα.



-Πότε αποφάσισες οτι θέλεις να ασχοληθείς με το μπάσκετ και τι ήταν αυτό που σε ώθησε σε αυτή την επιλογή;
Με το μπάσκετ ασχολήθηκα ξαφνικά σε μικρή ηλικία. Είχα ξεκινήσει με άλλα αθλήματα, αλλά παρακολουθούσα και μπάσκετ γιατί έπαιζε η αδερφή μου. Καθώς με έβλεπαν οι προπονητές της αδερφής μου στο Περιστέρι ότι λογικά θα γινόμουν ψηλό κοριτσάκι, είπαν στους γονείς μου να ξεκινήσω να παίζω. Ξεκίνησα λοιπόν και πραγματικά τους ευχαριστώ που με ώθησαν σε αυτό το δρόμο γιατί τελικά αξίζει.

Πες μας λίγα λόγια για την ''μπασκετική σου διαδρόμη'' και πως κατέληξες να φοράς την πράσινη φανέλα ;
Ξεκίνησα να παίζω στο Περιστέρι, μένω και εκεί οπότε ήταν η πιο πιθανή ομάδα στην οποία θα έκανα τα πρώτα μου βήματα. Τα βασικά τα έμαθα στις ακαδημίες του Περιστερίου με τους πρώτους μου προπονητές που με βοήθησαν πολύ στο να αρχίσω να αγαπώ αυτό το άθλημα. Στη συνέχεια πέρασα στο τμήμα των Κορασίδων και πιο νωρίς απο την ηλικία μου κάτι που συνέβη και στην μετάβασή μου στο γυναικείο. Στα 17 μου βέβαια είχα μία άτυχη στιγμή, όπου τραυματίστηκα στο γόνατο παθαίνοντας ρίξη χιαστού, αλλά είναι και αυτά μέσα στον αθλητισμό. Το ξεπέρασα και μετά απο την πιο ολοκληρωμένη μου χρονιά με το Περιστέρι ήρθε η πρόταση απο τον Παναθηναικό και η μετάβασή μου εκεί.



Συμπαραστάτες στην καριέρα σου έχεις; Kάποιον να συμβουλεύεσαι και να σε καθοδηγεί;
Οι μεγαλύτεροι συμπαραστάτες είναι η οικογένειά μου. Έχουν τρέξει πολύ μαζί μου και γι αυτό που αγαπώ και που τους έκανα να το αγαπούν και εγώ και η αδερφή μου. Από κει και πέρα έχω μάθει να πέρνω απο τον καθένα ότι καλύτερο έχει να μου δώσει, προσπαθώ να αντλώ τα καλυτέρα, είτε αυτός είναι προπονητής,είτε συμπαίχτρια, είτε κάποιος άλλος άνθρωπος τον οποίο εμπιστεύομαι.

Πως μπορεί μια γυναίκα αθλήτρια να συνδυάσει οικογένεια και αθλητισμό;
Να πω την αλήθεια δεν ξέρω ποια είναι η απάντηση, όταν θα συμβεί κάτι τέτοιο θα ξέρω να σου πω. Θεωρώ ότι άμα υπάρχει θέληση όλα γίνονται και ας φαίνονται δύσκολα στην αρχή.



Ποια συμβουλή θα έδινες στα νέα κορίτσια που θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ και γενικά με τον αθλητισμό;
Θα τα συμβούλευα να ασχοληθούν με τον αθλητισμό γενικότερα, είτε είναι ατομικό, είτε ομαδικό το άθλημα τα οφέλη είναι σχεδόν τα ίδια και πάντοτε θετικά. Με τον αθλητισμό τα παιδιά διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους σωστά, περνόντας από δυσκολίες που θα τα βοηθήσει αργότερα στην ζωή τους. Το μπάσκετ συγκεκριμένα είναι ένα ομαδικό άθλημα το οποίο προσφέρει συγκινήσεις, εμπειρίες, συναισθήματα, γνωριμίες, ταξίδια, είναι ένα άθλημα που μπορεί να σου δώσει και να σου μάθει τα πάντα αρκεί να το αγαπάς και να θες να ασχοληθείς πραγματικά. Οπότε το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσες κοπέλες θέλουν να το ακολουθήσουν και μην το φοβηθούν, για μένα είναι μάθημα ζωής και είμαι ακόμα στην αρχή!

Κλείνοντας τι θα ήθελες να πεις και να μοιράσεις στην παρέα του Kingsport.gr ;
Θα ήθελα να σας ευχηθώ να περάσετε ένα υπέροχο καλοκαίρι, να διασκεδάσετε και να ξεφύγουμε όλοι λίγο πολύ απο τα προβλήματα που μας απασχολούν!

πηγή

Εμεινε στον Παναθηναϊκό η Χρονοπούλου!

 Η Ιωάννα Χρονοπούλου (21χρ., 1,86μ.) θα αγωνίζεται και τη νέα σεζόν με το τριφύλλι στο στήθος. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να ανανεώσουν τη συνεργασία τους και αυτό που έχει απομείνει είναι το τυπικό κομμάτι των υπογραφών. Η νεαρή σέντερ είχε εξαιρετική χρονιά στην Α1 ως rookie και αυτό έκανε τους ανθρώπους των Πρωταθλητών να την κρατήσουν στην ομάδα.

πηγή

Μπάσκετ Γυναικών: 3 Νέες Μεταγραφές με πολύ μέλλον για τις Πρωταθλήτριες Ελλάδας!

 Οι Πράσινοι επένδυσαν στο μέλλον αποκτώντας την Ευθαλία Λυκουδη (15χρ., 1,76μ.), από τον Ιωνικό Ν. Φ. Την περσινή σεζόν αγωνίστηκε στις κορασίδες και στις Νεανίδες του Εύνικου.

Εμεινε στον Παναθηναϊκό η Σλούκα!

 Το θρίλερ της παραμονής της Αναστασίας Σλούκα (20χρ., 1,78μ.), είχε θετική έκβαση για τον Παναθηναϊκό.Η διεθνής γκαρντ βρέθηκε μια ανάσα από το Ελληνικό, αλλά οι ιθύνοντες του τριφυλλιού αντέδρασαν άμεσα και κατάφεραν να κρατήσουν τη παίκτρια στην ομάδα. Την περσινή σεζόν είχε καταληκτικό ρόλο για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος.

πηγή

Ανανέωσε και η Έλενα Βλάνη στον Παναθηναϊκό!

 Μετά τις Αναστασία Σλούκα και Ιωάννα Χρονοπούλου, σειρά στις ανανεώσεις πήραν οι Ελενα Βλάνη (27χρ., 1,73μ.).Η αρχηγός  του Παναθηναϊκού, η οποία έκανε εκπληκτικά πλέι οφ, θα φοράει και τη νέα χρονιά την φανέλα με το τριφύλλι. Η Γιασεμή Σαμαντούρα είναι χαρούμενη που θα τις έχει και στο φετινό ρόστερ των Πρωταθλητριών Ελλάδος!

πηγή

Ανανέωσε για ένα χρόνο η Σαμαντούρα στον Παναθηναϊκό!

 Για ένα ακόμα χρόνο θα συνεχίσει η Γιασεμή Σαμαντούρα στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Η χαλκιδαία coach συναντήθηκε με την διοίκηση του Παναθηναϊκού και συμφώνησαν να συνεχίσουν την προσπάθεια που ξεκίνησαν από κοινού πριν δύο χρόνια.

πηγή

Με Αριστέα Μαγκλάρα για το repeat!

 Η Αριστέα Μαγκλάρα συμφώνησε με τον Παναθηναϊκό στην ανανέωση του συμβολαίου της και θα είναι παρούσα στην προσπάθεια υπεράσπισης των πρωτείων στην Α1 Γυναικών.

Η συμβολή της στην ξέφρενη πορεία μέχρι την κατάκτηση του Πρωταθλήματος της Α1 Γυναικών ήταν σημαντική και πλέον θα έχει την ευκαιρία να βοηθήσει την ομάδα και για 3η συνεχόμενη χρονιά.

Η 30χρονη γκαρντ βρίσκεται στον Παναθηναϊκό απ' το καλοκαίρι του 2011, όταν κι αποκτήθηκε απ' τον Ολυμπιακό Βόλου.

πηγή

Σιχαμένη Οικογένεια μπορεί να κλείνεις τα site που σε ξεβρακώνουν αλλά δεν θα σβήσεις ΠΟΤΕ τις Παναθηναϊκές μας Συνείδησεις!

 Με αφορμή την αναστολή λειτουργίας του GreenZone.gr που σαν "Παναθηναϊκός Devotion" ταυτιζόμαστε πλήρως με την γραμμή του site αυτού και την φιλοσοφία του θα θέλαμε να πούμε μερικά πραγματάκια στην Σιχαμένη Οικογένεια που κυβέρνησε για 30 χρόνια τον Παναθηναϊκό μας οτι να είναι σίγουρη οτι θα λογοδοτήσει για πάρα πολλά γεγονότα!

Απο τα πρωταθλήματα δώρο που έκανε στην οικογένεια κόκκαλη μέχρι και την Παγίδα της ΓΗΠΕΛ που μαραζώνει τον Παναθηναίκό μας!
Εμείς ως "Παναθηναϊκός Devotion" εσάς βρωμοοικογένεια θα σας ρωτάμε κάθε φορά αν ξέρετε πόσες ευθύνες έχετε απέναντι στον Παναθηναϊκό μας!
Εμέις ως "Παναθηναϊκός Devotion" εσάς βρωμοοικογένεια θα σας ρωτάμε κάθε φορά πόσα χρήματα βγάλατε στη πλάτη του Μεγαλύτερου Συλλόγου της Ελλάδας!
Εμέις ως "Παναθηναϊκός Devotion" εσάς βρωμοοικογένεια θα σας ρωτάμε κάθε φορά πόσα χρέη δημιουργήσατε στα ταμεία του Παναθηναϊκού μας!

Εσείς βρωμοοικογένεια θα είστε για πάντα η πιο ντροπιαστική κηλίδα που λερώνει δυστυχώς τον Παναθηναϊκό μας!
Να είστε σίγουροι όμως οτι το ξεβράκωμα σας θα το συνεχίσουμε μέχρι να Ξεφτιλιστείτε ΤΕΛΕΙΩΣ!
Αφού δεν σέβεστε τον Παναθηναϊκό θα τον φοβάστε κωλοοικογένεια της ντροπής!

Προκαλεί πονοκεφάλους το πάθος του Σό..........

Η άλλη άποψη λέει πως μπορεί ο Σο να είναι κομμένος απο τους Αναστασιου-Νταμπίζα,αλλά στην διοίκηση γουστάρουν τον αγωνιστικο τσαμπουκά του...
Επειδή πολύ δύσκολα θα επέλθει συμβιβαστικό διαζύγιο & με τους 7 υπο διωγμό πράσινους,η διοικηση του ΠΑΟ θα προτιμούσε τον Σο απο τον Βιτόλο........

πηγή

Ξυπνάτε, έχουμε ΠΟΛΕΜΟ!

 Μπορεί να είναι καλοκαίρι, να βλέπουμε μερικά πράγματα πιο χαλαρά, ωστόσο αυτό δεν ισχύει για όλα. Πόσω μάλιστα όταν αφορούν τον Παναθηναϊκό και ειδικά όταν πρόκειται να διαμορφώσουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα αγωνιστεί η ομάδα στο νέο Πρωτάθλημα. Εδώ δεν υπάρχει εφησυχασμός. Άπαντες πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση για να δώσουμε την μάχη μας κόντρα στο ερυθρόλευκο κατεστημένο που έχει στα σκαριά μία νέα προσπάθεια ενάντια του Τριφυλλιού.

Όποιος διάβασε τις δηλώσεις του Γιάννη Μώραλη, κατάλαβε πως βρισκόμαστε ενώπιον ενός νέου ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ, με θύμα για ακόμη μία φορά τον Παναθηναϊκό. Πάνε λοιπόν να αφαιρέσουν την άδεια που πήραν οι «πράσινοι» στην Δευτεροβάθμια Επιτροπή, με πρόσχημα την απόφαση της UEFA. Καμία σχέση το ένα με το άλλο, όμως αυτοί δεν λογαριάζουν τίποτα μπροστά στον στόχο τους.

Στην προσπάθειά τους αυτή, θα πρέπει όμως να βρουν απέναντί τους, εκτός από την διοίκηση της ΠΑΕ και τον κόσμο της ομάδας. Σε αυτή την μάχη δεν περισσεύει κανείς. Μόλις δείξουν ακόμη και την παραμικρή πρόθεση να «περάσουν» αυτό το ΣΚΑΝΔΑΛΟ, ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα πρέπει να απαντήσει και να δείξει οτι είναι έτοιμος να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της ομάδας, απέναντι στο σάπιο σύστημα που έχει φέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο ένα βήμα από τον γκρεμό.

Για αυτό ξυπνάτε, έχουμε ΠΟΛΕΜΟ με το ερυθρόλευκο κατεστημένο. 

πηγή

Ανίκανε Αλαφούζαλε ούτε στο Subbuteo δεν μπορείς να πάρεις αδειοδότηση για τον Παναθηναϊκό μας!

Άλλη μια μαύρη ημέρα του Παναθηναϊκου επι ημερών διοικήσεως τους Αλαφούζου!

Σήμερα γνωστοποιήθηκε από την ΟΥΕΦΑ ότι απορρίπτει καθ'ολοκληρία κάθε αίτημα του Παναθηναϊκού να αδειοδοτηθεί και έτσι να συμμετάσχει στην Ευρώπη. 

Έγινε γνωστό ότι η απόφαση της ΟΥΕΦΑ έκανε αποδεκτή την εισήγηση του αρμόδιου “Ερευνητικού Σώματος” σύμφωνα με την οποία ΚΑΚΩΣ η ΕΠΟ είχε αδειοδοτήσει τον Παναθηναϊκό.

Σημειώνεται ότι η ΟΥΕΦΑ δεν έλαβε καν υπ'όψιν την θέση του Παναθηναϊκού στην βαθμολογία του πρωταθλήματος. Η αρνητική απόφαση αφορά την ανεπάρκεια του φακέλλου της ομάδος. 

Η ειδική επιτροπή της UEFA δεν πείστηκε από όσα τους παρουσίασε ο Γιάννης Αλαφούζος και προτίμησαν να λάβουν σοβαρότερα υπ' όψιν τους την πρωτόδικη εισήγηση της ΕΠΟ και του κ. Δημητρίου.

Με ανακοίνωσή της η ΠΑΕ Παναθηναϊκός δήλωσε πως δεν πρόκειται να καταθέσει τα όπλα και θα προσφύγει στο CAS για να δικαιωθεί.

Παππάς και Γιάνκοβιτς στον Παναθηναϊκό και Επίσημα!

 
 Η αγωνιστική περίοδος 2012-13 τελείωσε πριν από λίγες μέρες, αλλά ήδη για τον Παναθηναϊκό έχει αρχίσει η προετοιμασία για την περίοδο 2013-14.Το πρώτο βήμα έγινε με την απόκτηση του Νίκου Παππά και του Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς, οι οποίοι από σήμερα και για τα επόμενα τρία χρόνια θα ανήκουν στην πράσινη οικογένεια.

Ο πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, δήλωσε: «Μετά την επιτυχημένη μεταβατική χρονιά που ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του κυπέλλου Ελλάδας, ξεκινάμε και χτίζουμε τον Παναθηναϊκό της επόμενης πενταετίας που κυρίως θα στηρίζεται σε Ελληνόπουλα πρώτης γραμμής. Ως εκ τούτου θα ήταν αδύνατο να μην ενδιαφερθούμε για τον Νίκο και τον Βλάντο. Τους καλωσορίζω στην οικογένεια του Παναθηναϊκού και τους εύχομαι να πανηγυρίσουμε μαζί αμέτρητες κούπες»

Ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς τόνισε: «Ο τρόπος με τον οποίο με προσέγγισε ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού και η συμπεριφορά του απέναντί μου με κέρδισαν και δεν μου άφησαν περιθώρια ώστε να σκεφτώ περισσότερο. Με έπεισε ότι πιστεύει και ποντάρει στις δυνατότητές μου. Με δεδομένο ότι ήμουν επιλογή του προέδρου και του προπονητή, θέλω να τους ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη τους προς το πρόσωπό μου. Πλέον είμαι μέλος της μεγαλύτερης ομάδας κι αυτό με κάνει ευτυχισμένο σε συνδυασμό με το ότι θα είμαι συμπαίκτης του Δημήτρη Διαμαντίδη, η παρουσία του οποίου αποτελεί το… κερασάκι στην τούρτα στην απόφασή μου. Αυτή την ώρα τα πολλά λόγια είναι περιττά, προτιμώ να μιλήσω στο γήπεδο. Θέλω να πω όμως ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον Πανιώνιο και ειδικά στον κ. Ηλία Λιανό ο οποίος με στήριξε και μου έδωσε ευκαιρίες στην καριέρα μου. Χωρίς αυτόν δεν θα τα κατάφερνα να φτάσω σ’ αυτό το σημείο. Ο κ. Λιανός όπως και ο κόσμος του Πανιωνίου θα βρίσκονται πάντα στην καρδιά μου, γιατί μου στάθηκαν σαν οικογένεια. Το μυαλό μου όμως πλέον βρίσκεται στον Παναθηναϊκό και στο πως θα βοηθήσω την ομάδα να πετύχει τους στόχους της».

Ο Νίκος Παππάς δήλωσε: «Το να γίνεσαι μέλος της κορυφαίας ομάδας αναμφισβήτητα σου προκαλεί έντονο συναίσθημα χαράς. Ταυτόχρονα όμως σε φορτώνει με τεράστια ευθύνη και το γνωρίζω καλά. Δεν μπορώ όμως να κρύψω ότι ήταν όνειρο ζωής για μένα να φορέσω τη φανέλα του Παναθηναϊκού και να κατακτήσω τίτλους μ’ αυτή την ομάδα. Έχω τη θέληση ν’ ανταποκριθώ στη μεγάλη πρόκληση που ανοίγεται μπροστά μου και υπόσχομαι ότι καθημερινά θα δουλεύω σκληρά ώστε να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει τους στόχους της και να δικαιώσω όσους πίστεψαν σε μένα, τον πρόεδρο και τον προπονητή κατά κύριο λόγο ενώ ανυπομονώ να βρεθώ στο γήπεδο για να δουλέψω με τους συμπαίκτες μου. Τώρα δεν είναι ώρα για λόγια, αλλά για δουλειά»

Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς

O Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου 1990 στο Βελιγράδι και στην Ελλάδα βρέθηκε ακολουθώντας την οικογένειά του και τον πατέρα του Μπόμπαν, όταν αυτός έδωσε τα χέρια με τον Πανιώνιο (1992-93). Είναι 2.02 και αγωνίζεται ως small forward. Τα πρώτα του βήματα ως μπασκετμπολίστας τα έκανε στις ακαδημίες του Πανιωνίου, στον οποίο παρέμεινε ως και σήμερα. Μοναδική παρένθεση μία χρονιά που αγωνίστηκε στη Μέγκα Βιζούρα στη Σερβία (2008-09). Στην κατηγορία των «μεγάλων» έπαιξε για πρώτη φορά το 2007. Και έχει κάνει πολύ δρόμο από τότε φτάνοντας στο τέλος της φετινής αγωνιστικής περιόδου να είναι ο MVP του Β’ Γύρου της Basket League ΟΠΑΠ και όχι μόνο. Ήταν τρίτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 428 πόντους , πρώτος ριμπάουντερ (228) και τρίτος στην αξιολόγηση (579), επιδεικνύοντας πληθωρικότητα στο παρκέ, συμβάλλοντας σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού.

Σημαντικό ρόλο στην πορεία του και στην εξέλιξή του έχουν παίξει και οι «μικρές» εθνικές ομάδες, αφού επέλεξε την Ελλάδα ως μπασκετική του πατρίδα. Έχει κατακτήσει το 2007 ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Εφήβων, το 2008 χρυσό στο Ευρωπαϊκό Εφήβων, το 2009 ασημένιο στο Παγκόσμιο Εφήβων και χρυσό στο Ευρωπαϊκό Νέων Ανδρών, το 2010 ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Νέων Ανδρών.

Νίκος Παππάς

Ο Νίκος Παππάς γεννήθηκε στις 11 Ιουλίου 1990 και είναι 1.95. Το ταλέντο του στο μπάσκετ ήταν αδύνατον να… κρυφτεί και από πολύ νωρίς το όνομά του έγινε γνωστό, κυρίως μέσω των «μικρών» εθνικών ομάδων. Στα 16 του βρέθηκε στον Πανελλήνιο, όπου παρέμεινε μέχρι το 2008, οπότε και συμφώνησε με την Μπιλμπάο, από την οποία δόθηκε δανεικός στη Β’ ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα, αρχικά ως δανεικός για τον Κολοσσό Ρόδου (2009-2011) και στη συνέχεια ελεύθερος πια στον ΠΑΟΚ (2012). Η σταθερότητα που αναζητούσε βρέθηκε σε μεγάλο βαθμό στον Πανιώνιο την αγωνιστική περίοδο που έκλεισε. Ο Παππάς είχε την ευκαιρία να ξεδιπλώσει όλο του το ταλέντο και να κερδίσει τις εντυπώσεις, κατακτώντας τον τίτλο του MVP του Α’ Γύρου της Basket League ΟΠΑΠ και πολλές φορές στη διάρκεια της χρονιάς τον τίτλο του MVP της αγωνιστικής. Ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 589 πόντους, τέταρτος στις ασίστ  (108), πρώτος στα κλεψίματα (66), πρώτος στην αξιολόγηση (623), τέταρτος στην οικονομία (94), πρώτος σε κερδισμένα φάουλ (184).

Το πιο σημαντικό κεφάλαιο μέχρι στιγμής στην καριέρα του είναι αυτό των εθνικών ομάδων, διακρίσεις και τίτλοι έβρισκαν το δρόμο να προστεθούν στο βιογραφικό του κάθε χρόνο. Το 2008 χρυσό στο Ευρωπαϊκό Εφήβων, το 2009 ασημένιο στο Παγκόσμιο Εφήβων και χρυσό στο Ευρωπαϊκό Νέων Ανδρών, το 2010 ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Νέων Ανδρών. Και παράλληλα, η πρώτη κλήση στην Εθνική Ανδρών το 2009 στο πλαίσιο της προετοιμασίας. Ο ίδιος ήταν στην καλύτερη πεντάδα στο Ευρωπαϊκό του 2008, το Παγκόσμιο του 2009 και το Ευρωπαϊκό του 2010, ενώ στο Ευρωπαϊκό του 2010 ήταν και ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. 

πηγή

«Κώστα ψυχάρα για πάντα τριφυλλάρα» (photos)

  Οι τίτλοι τέλους σε μια τεράστια καριέρα έπεσαν με τον Κώστα Τσαρτσαρή να.. λυγίζει στο αντίο του, όπως.. λύγισε όλος ο κόσμος

Δυστυχώς έτσι είναι ο αθλητισμός. Έτσι είναι ο χρόνος. Νικάει τους πάντες. Μακάρι ο Κώστας Τσαρτσαρής να έπαιζε για πάντα και να έκανε κάθε μέρα και καλύτερο τον ελληνικό αθλητισμό. Όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια. Και κυρίως τα τελευταία 11 που φόραγε την φανέλα με το «τριφύλλι» στο στήθος. 

Ο Κώστας Τσαρτσαρής αφού.. γλέντησε τον Ολυμπιακό στον τρίτο και τελευταίο τελικό του ΣΕΦ αποφάσισε να βάλει τέλος στην καριέρα του και απόψε η «οικογένειά» του Παναθηναϊκού είπε το δικό της αντίο και το δική της ευχαριστώ σε ένα δικό της παιδί. Σε ένα παιδί από τα σπλάχνα του συλλόγου.

Την ώρα που ο εκφωνητής του ΟΑΚΑ ανακοίνωσε την αποχώρηση του Κώστα Τσαρτσαρή όλοι.. λύγισαν. Δάκρυσαν, βούρκωσαν, έκλαψαν…Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ήταν εκεί για να τον βραβεύσει για την μοναδική του προσφορά. «Εγώ δεν έχω να πω κάτι. Η μέρα είναι του Κώστα. Το χειροκρότημα του κόσμου τα λέει όλα» σημείωσε ο πρόεδρος του «τριφυλλιού» αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτό όλα αυτά που έχει προσφέρει ο «Τσάρι» στον Παναθηναϊκό. Από την μεριά του ο Κώστας Τσαρτσαρής τόνισε «

Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε. Περάσαμε 11 καταπληκτικά χρόνια. Ευχαριστώ για την στήριξη. Και την προσωπική αλλά κυρίως για την ομαδική. Αυτή η ομάδα είναι το καμάρι της Παναθηναϊκής οικογένειας. Θα είστε πάντα η οικογένειά μου». Αμέσως μετά η Θύρα 13 τίμησε με την σειρά της τον «Τσάρι» με τον παίκτη του Παναθηναϊκού να ακούει και πάλι το όνομά του από τους 15.000 φίλους του «τριφυλλιού», ενώ στο ΟΑΚΑ υπήρχε το πανό που έλεγε «ΤΣΑΡΤΣΑΡΗΣ 11 χρόνια 21 τίτλοι, ΚΩΣΤΑ ΜΑΓΚΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ»

  

πηγή