Κάντε την Λεωφόρο Μουσείο για όλα τα τμήματα του Παναθηναικού μας!

 

Δε νοείται σύλλογος μεγέθους του Παναθηναϊκού, να μην στεγάζει την ιστορία των τμημάτων του σε μουσείο...Δε νοείται να μην εκθέτει την Ιστορία του σε ένα μουσείο προσβάσιμο προς το κοινό.

Ένα Παναθηναϊκό μουσείο για έναν άνδρα είναι ότι η Disneyland για ένα παιδί...

Είναι ο πιο συναρπαστικός τρόπος για να δει κανείς από κοντά την ιστορία κάθε ομάδας, τις επιτυχίες, τους θριάμβους, ακόμα και τις αποτυχίες της με έναν μοναδικό τρόπο.

Μουσείο Παναθηναϊκού:

Οι 500 και πλέον τίτλοι του Παναθηναϊκού μας σε όλα τα αθλήματα θα έβρισκαν περίοπτη θέση σε ειδικά διαμορφομένους χώρους για κάθε τμήμα ξεχωριστά αναδεικνύοντας όλες τις τροπαιοθήκες ανα τμήμα του συλλόγου αλλά και τις διακρίσεις των 25 διαφορετικών αθλημάτων που ανέπτυξε ο σύλλογος.

 Τρόπαια,λάβαρα,αφίσες και εισιτήρια από διεθνείς αγώνες και φυσικά του ευρωπαϊκούς τελικούς που συμμετείχε ο Παναθηναϊκός σε όλα τα αθλήματα θα έδιναν ένα ένα διαφορετικό στίγμα. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού που θα επισκεφθούν το μελλοντικό μουσείο θα επικεντρώνουν τη προσοχή τους στο περίπτερο που θα πρέπει να έχει στηθεί για τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης στο ποδόσφαιρο του 1971.Μια φανέλα του Παναθηναϊκού θα τιμά τον φιναλίστ εκείνου του ιστορικού για το ελληνικό ποδόσφαιρο τελικού.

 Φυσικά και μια ειδική τροπαιοθήκη για τις αμέτρητες Ευρωπαϊκές Κούπες του Εξάστερου,και φυσικά και special τροπαιοθήκες για όλα τα τμήματα του Μεγάλου Συλλόγου μας!

 Επίσης να παρουσιαστεί στο κοινό πώς κατάφερε και ανέδειξε τόσους σπουδαίους αθλητές που διέπρεψαν σε όλα τα αθλήματα και κάποιοι από αυτούς διαπρέπουν σήμερα στα ευρωπαϊκά γήπεδα.

 Να σημειώσουμε ότι για μεγάλους άσους της ομάδας θα υπάρχουν αναμνηστικά, φωτογραφίες και δηλώσεις που αφορούν όχι μόνο στην καριέρα τους στον Παναθηναϊκό μας. Τα εκθέματα αφορούν και τη μεγάλη του σταδιοδρομία στην ομάδα μας. Μ’αυτό τον τρόπο ο Παναθηναϊκός πρέπει να δείξει ότι ξέρει να τιμά τους μεγάλους παίχτες που αγωνίστηκαν στην ομάδα είτε τερμάτισαν την καριέρα τους σύλλογο  είτε όχι.  

Shane Heal(ΣΕΪΝ ΧΙΛ):«Μετάνιωσα που δεν πήγα στον Παναθηναϊκό...»

Κακά τα ψέμματα. Τις μέρες που έχει Μουντιάλ, όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στο μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό ραντεβού του πλανήτη. Όπως ακριβώς και το καλοκαίρι του 1998.

Οταν η παρέα του Ζινεντίν Ζιντάν «φλέρταρε» με το Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Γαλλίας, το μπάσκετ περνούσε σε δεύτερη μοίρα. Ακόμη και αν η Εθνική ομάδα έδινε φιλικά προετοιμασίας ενόψει του Μουντομπάσκετ της Αθήνας ή ο Παναθηναϊκός συμφωνούσε με τον Νάντο Τζεντίλε και ταυτόχρονα ανανέωνε το συμβόλαιο του Ράτζα ή ο Ολυμπιακός έψαχνε τον αντικαταστάτη του Μάικλ Χόκινς.

Φανταστείτε την... έκταση που είχαν οι ειδήσεις των (λεγόμενων) μικρομεσαίων ομάδων και δη αυτών που μόλις είχαν ανέβει στην Α1. Όπως ακριβώς στην περίπτωση της νεοφώτιστης (τότε) Νήαρ Ηστ.

Την παραμονή του μεγάλου τελικού μεταξύ Γαλλίας και Βραζιλίας (11/7/1998) οι «ερυθρόλευκοι» της Καισαριανής ανακοίνωναν την απόκτηση του Αυστραλού «μπόμπερ» Σέιν Χιλ. Ενός παίκτη που ήταν βασικό στέλεχος των «μπούμερς» ο οποίος «κουβαλούσε» και την εμπειρία του από το ΝΒΑ.

Τον Σεπτέμβριο του 1996 είχε συμφωνήσει με τους Μινεσότα Τίμπεργουλβς (43 ματς με 1,7 πόντους και 0,8 ασίστ) ενώ αμέσως μετά επέστρεψε στην πατρίδα του για λογαριασμό των Σίδνεϊ Κινγκς. Ο (τότε) προπονητής της Νήαρ Ηστ, Γιώργος Ζευγώλης έψαχνε έναν παίκτη που θα μπορούσε να κουβαλήσει το σκοράρισμα της ομάδας στις πλάτες του και το βρήκε στο πρόσωπο του 28χρονου Σέιν Χιλ. Με τη συμφωνία να ανέρχεται στα 230.000 δολάρια οι νεοφώτιστοι έκαναν το μεγάλο «deal» με σκοπό να τους βοηθήσει να παραμείνουν στην μεγάλη κατηγορία.

Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων η παρουσία του στην Καισαριανή ήταν πετυχημένη, αφού πραγματοποίησε εκπληκτικές εμφανίσεις βλέποντας -τις περισσότερες φορές- το αντίπαλο καλάθι σαν... βαρέλι. Το «σφυρί» (όπως είναι το παρατσούκλι του) ξεκίνησε την καριέρα του το 1988 στους Μπρισμπέιν Μπούλετς, ενώ μεσολάβησε από το 1989 έως το 1991 το πέρασμά του από τους Γκιλόνγκ Σούπερκατς. Το καλοκαίρι του 1992 παίρνει για πρώτη φορά μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες και έκτοτε έγινε βασικό και αναντικατάστατο μέλος των «μπούμερς» μέχρι και την Ολυμπιάδα της Αθήνας το 2004.

«Δεν μπορώ να πω ότι έχω χάσει την τέχνη του σουτ. Όποτε παίζω μπάσκετ με φίλους ή με τους παίκτες της ομάδας, προσπαθώ να μην μπαίνω μέσα από τη γραμμή του τριπόντου»

Μετά τη Νήαρ Ηστ επέστρεψε στους αγαπημένους του Σίδνεϊ Κινγκς (2000-2002), ενώ είχε ένα σύντομο πέρασμα από την Ιταλία (και την Ίμολα) και το ΝΒΑ με τους Σαν Αντόνιο Σπερς. Από εκεί δοκίμασε για δεύτερη φορά την τύχη του στην Ελλάδα και δη στον Μακεδονικό (17 ματς με 17,2 πόντους και 3,1 ασίστ) πριν επιστρέψει στην Αυστραλία και στους Σάουθ Ντράγκονς όπου ήταν παίκτης-προπονητής!

Τον Μάιο του 2008 βρέθηκε στους Γκολντ Κόουστ Μπλέιζ ως... παίκτης, ενώ στις 14 Φεβρουαρίου 2009 έδωσε το τελευταίο του παιχνίδι ως επαγγελματίας έχοντας 440 ματς του πρωταθλήματος Αυστραλίας στα πόδια του. Μάλιστα το 1994 έκανε ρεκόρ έχοντας πετύχει 61 πόντους σε ένα παιχνίδι!

Από τον περασμένο Φεβρουάριο ο 42χρονος (πια) Σέιν Χιλ είναι ο προπονητής των Σίδνεϊ Κινγκς και από την μακρινή Αυστραλία μιλάει στο SentraGoal και στη στήλη «Χρόνια και Ζαμάνια» για το πέρασμά του από την Ελλάδα, μοιράζοντας μαζί μας (και μαζί σας φυσικά) τις αναμνήσεις του από τα τέλη της περασμένης δεκαετίας.

«Έχω τρεις υπέροχες κόρες. Οι δύο μεγάλες είναι 17 και 16 ετών, ενώ η μικρότερη είναι 11 χρονών και μπορώ να σου πω ότι είναι εξαιρετική μπασκετμπολίστρια! Θεωρώ ότι είναι και η καλύτερη Αυστραλέζα στην ηλικία της»

«Ακόμα το... έχω το σουτ!»

«Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζω μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην καριέρα μου. Ανέλαβα την τεχνική ηγεσία των Σίδνεϊ Κινγκς εδώ στην Αυστραλία, μια ομάδα που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρωτάθλημα. Άλλωστε ήμουν αρχηγός της κάποτε και μάλιστα είχαμε κατακτήσει και τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της. Λατρεύω αυτό που κάνω στην παρούσα φάση και ανυπομονώ να ξεκινήσει η σεζόν μας. Μακάρι κάποια στιγμή να έρθω στην Ευρώπη και να κοουτσάρω κάποια ομάδα. Πολύ περισσότερο στην Ελλάδα που μου αρέσει πολύ εκεί...» είναι τα πρώτα λόγια του Αυστραλού προπονητή, ο οποίος μιλάει και για την οικογένειά του:

«Έχω τρεις υπέροχες κόρες. Οι δύο μεγάλες είναι 17 και 16 ετών, ενώ η μικρότερη είναι 11 χρονών και μπορώ να σου πω ότι είναι εξαιρετική μπασκετμπολίστρια! Θεωρώ ότι είναι και η καλύτερη Αυστραλέζα στην ηλικία της! Αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, πόσο πολύ μου αρέσει να την προπονώ και να της δείχνω τα μυστικά του αθλήματος», ενώ στέκεται και στην σημερινή του επαφή με το... καλάθι!

«Ο Γιώργος Πανταζόπουλος ήταν ο μικρός μου αδερφός στην Ελλάδα! Είναι εκπληκτικό παιδί και ακόμα και σήμερα υπάρχουν στιγμές που τα λέμε. Βέβαια όχι τόσο όσο θα θέλαμε και οι δύο, αλλά προσπαθούμε να μην χάσουμε την επαφή μας»

«Εγώ από τη πλευρά μου δεν μπορώ να πω ότι έχω χάσει την τέχνη του σουτ. Όποτε παίζω μπάσκετ με φίλους ή με τους παίκτες της ομάδας, προσπαθώ να μην μπαίνω μέσα από τη γραμμή του τριπόντου. Όλο έξω από αυτήν είμαι (γέλια)! Πραγματικά μου αρέσει πολύ να παίζω, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου έχει λείψει η καθημερινή τριβή των προπονήσεων, των ταξιδιών και των αγώνων. Άλλωστε ήμουν τυχερός επειδή έπαιξα σε επαγγελματικό επίπεδο 20 ολόκληρα χρόνια. Δεν ήταν και λίγα...»

«Ήμουν... καυτός στην Πάτρα»

Γυρίζοντας το χρόνο πίσω θυμάται το καλύτερο παιχνίδι του στην Ελλάδα: «Η μεγαλύτερη ανάμνηση που έχω ήταν όταν σημείωσα 46 πόντους εναντίον του Απόλλωνα Πατρών. Πραγματικά ήμουν πολύ καυτός εκείνη τη μέρα... Θυμάμαι ότι ένας αντίπαλος με χτύπησε εσκεμμένα στο πρόσωπο για να με βγάλει εκτός ρυθμού, αλλά εγώ δεν του έκανα το χατίρι. Ένιωθα τόσο καλά και τόσο πεινασμένος για τη νίκη, που το μόνο που κατάφερε να κάνει ήταν να με πεισμώσει ακόμα περισσότερο!»

«Η μεγαλύτερη ανάμνηση που έχω ήταν όταν σημείωσα 46 πόντους εναντίον του Απόλλωνα Πατρών. Πραγματικά ήμουν πολύ καυτός εκείνη τη μέρα...»

Για την... ιστορία η Νήαρ Ηστ είχε κερδίσει εκείνο το παιχνίδι μέσα στην Πάτρα (στις 16/1/1999) με 93-80 και οι 46 πόντοι του Σέιν Χιλ (σ.σ. οι 33 στο ημίχρονο!!) είχαν συνοδευτεί από 5/6 δίποντα, 9/14 τρίποντα, 9/12 βολές και 5 ασίστ! Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι ο Αυστραλός είχε «βομβαρδίσει» και το καλάθι του Πανιωνίου δύο μήνες αργότερα έχοντας πετύχει 37 πόντους με 10/16 τρίποντα! Αριθμός που παραμένει ακόμα ρεκόρ στην Α1, μαζί με τα 10/14 τρίποντα του Μπάνε Πρέλεβιτς το 1990 κόντρα στον Ηρακλή στο Ιβανόφειο.

«Γ...στε το καγκουρό»

Φυσικά δεν ήταν μόνο οι «on court» αναμνήσεις που του έχουν μείνει γιατί όπως μας εξήγησε «δεν θα ξεχάσω με τίποτα τα στενά δρομάκια στην Καισαριανή. Πραγματικά ήταν πολύ στενά!!! Μετά βίας χωρούσε το αυτοκίνητο» ενώ όπως οι περισσότεροι ξένοι, έτσι και αυτός, το πρώτο πράγμα που έμαθε ήταν... «να βρίζω στα ελληνικά! Από την πρώτη, κιόλας, εβδομάδα είχα μάθει πολλές λέξεις! Και ξέρεις ποια είναι η πλάκα; Επειδή μου άρεσε πολύ το trash talking, τις χρησιμοποιούσα στους αντιπάλους μου και εκείνοι με κοιτούσαν περίεργα (γέλια)!

«Οι Έλληνες αγαπούν το μπάσκετ και τις ομάδες τους. Όλη την ώρα τραγουδάνε και δείχνουν στον υπερθετικό βαθμό τα συναισθήματά τους. Και αυτό ήταν κάτι που με συγκλόνιζε, είτε έπαιζα εντός έδρας, είτε έπαιζα εκτός έδρας»

Πραγματικά το σκέφτομαι τώρα και γελάω. Φυσικά διασκέδαζα και με την εξέδρα. Εκτός του ότι καταλάβαινα ότι με έβριζαν, οι οπαδοί των αντίπαλων ομάδων έκαναν σαν τα καγκουρό για να μου σπάσουν τα νεύρα. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που τους άκουγα να λένε «γαμ...τε το καγκουρό» (σ.σ. το είπε στα ελληνικά!!). Ωραίες αναμνήσεις... (γέλια)» και στέκεται στον αγαπημένο του φίλο και συμπαίκτη στην ομάδα της Καισαριανής:

«Δεν πρέπει να παραλείψω τον καλό μου φίλο στη Νήαρ Ηστ. Τον αρχηγό μας. Τον Γιώργο Πανταζόπουλο. Είναι εκπληκτικό παιδί και ακόμα και σήμερα υπάρχουν στιγμές που τα λέμε. Βέβαια όχι τόσο όσο θα θέλαμε και οι δύο, αλλά προσπαθούμε να μην χάσουμε την επαφή μας. Ήταν ο μικρός μου αδερφός στην Ελλάδα, αν και να σου πω την αλήθεια διασκέδαζα με την παρέα όλων των Ελλήνων».

«Ο Παπαμακάριος μου έκανε τη ζωή δύσκολη»

«Παρά το γεγονός ότι έδινα το 110% των δυνατοτήτων μου σε κάθε ματς, καμία από τις δύο ομάδες που αγωνίστηκα στην Ελλάδα δεν μου πλήρωσε όλο το συμβόλαιο. Ούτε η Νήαρ Ηστ, ούτε ο Μακεδονικός»

Αν και ήταν παίκτης που δύσκολα μπορούσε να τον σταματήσει κάποιος θυμήθηκε ένα νεαρό παιδί στο Περιστέρι (σ.σ. Παπαμακάριος!) που του έκανε τη ζωή δύσκολη: «Πραγματικά είχα πρόβλημα κάθε φορά που τον αντιμετώπιζα. Ήταν πολύ σκληρό παιδί στην άμυνα και έκανε τα πάντα για να με σταματήσει. Θαύμαζα πολύ την αφοσίωση που είχε απέναντί μου», ενώ μας λέει και το παράπονό του: «Ξέρεις τι μου έχει μείνει άσχημα από τότε; Παρά το γεγονός ότι έδινα το 110% των δυνατοτήτων μου σε κάθε ματς, καμία από τις δύο ομάδες που αγωνίστηκα στην Ελλάδα δεν μου πλήρωσε όλο το συμβόλαιο. Ούτε η Νήαρ Ηστ, ούτε ο Μακεδονικός. Είχα απογοητευτεί από αυτό το γεγονός αν και εμένα μου άρεσε να παίζω επειδή αγαπούσα το μπάσκετ και όχι επειδή ήθελα να βγάλω χρήματα. Όμως οι κόποι σου, πρέπει να αμείβονται...»

«Το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου»

Και κάπου εκεί γυρίζει το χρόνο πίσω για να μιλήσει για το «λάθος» -όπως το χαρακτήρισε- της καριέρας του: «Η μεγαλύτερη απογοήτευση για μένα ήταν στις αρχές του 2000 όταν δεν αποδέχθηκα την πρόταση του Παναθηναϊκού. Έμεναν δύο εβδομάδες για να λήξει η σεζόν στην Αυστραλία αλλά με ήθελαν άμεσα στην ομάδα. Σέβομαι πάρα πολύ το κλαμπ και τον προπονητή που ήταν τότε στον Παναθηναϊκό και θεωρώ ότι έκανα το μεγαλύτερο λάθος στην καριέρα μου. Μπορούσα να πετύχω στην ομάδα και να βοηθούσα και εγώ από την πλευρά μου να πετύχει τους στόχους της».

«Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζω μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην καριέρα μου. Ανέλαβα την τεχνική ηγεσία των Σίδνεϊ Κινγκς εδώ στην Αυστραλία, μια ομάδα που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρωτάθλημα»

Και εξηγεί: «Αυτό είναι κάτι που σκέφτομαι συνέχεια. Πάντα βρέθηκα σε μικρές ομάδες όπου έπρεπε να σκοράρω πολλούς πόντους για να κερδίζουν. Τα περίμεναν όλα από εμένα. Όταν οι μεγαλύτερες ομάδες που βρίσκονται στην Ευρωλίγκα βλέπουν ότι μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα θέλουν να σε δοκιμάσουν. Μην ξεχνάς ότι πήρα μέρος σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες με την εθνική Αυστραλίας και τα είχα πάει πολύ καλά. Γι' αυτό το σκέφτομαι και το ξανασκέφτομαι. Πραγματικά ήταν πολύ κρίμα που δεν κατάφερα να παίξω σε ένα μεγάλο κλαμπ στην Ευρώπη...»

«Όλο George και George άκουγα...»

Ο 42χρονος Χιλ θυμάται και την πρώτη μέρα που πήγε στην προπόνηση της Νήαρ Ηστ εξηγώντας ότι «πρώτη φορά στην ζωή μου συνάντησα τόσους πολλούς με το όνομα George! Εντυπωσιάστηκα. Αν δεν κάνω λάθος πρέπει να ήταν οκτώ! Αναγκάστηκα λοιπόν να τους δώσω ψευδώνυμα για να μπορώ να τους ξεχωρίζω. Ο αρχηγός, ο Γερμανός, ο γυμναστής, ο μάνατζερ, ο ψηλός, ο σοφτ, ο τουρίστας και ένα ακόμα το οποίο δεν θυμάμαι». Τουλάχιστον όσον αφορά τους παίκτες οι... Γιώργηδες της Νήαρ ήταν οι Τσιριγωτάκης, Κασμερίδης, Πανταζόπουλος, Φιλιούσης και Παυλίδης.

Μεταξύ άλλων εξηγεί ότι μετά τον Μακεδονικό «έπρεπε να γυρίσω στην πατρίδα μου επειδή ήταν κάτι που επιθυμούσε η οικογένειά μου», ενώ δεν θα ξεχάσει ποτέ και δύο ακόμα μεγάλες στιγμές στην καριέρα του, στις οποίες δεν αποτελούσε μέλος της Νήαρ Ηστ ή του Μακεδονικού: «Πρώτα απ' όλα το παιχνίδι με την Ντριμ Τιμ των ΗΠΑ το 1996 όταν σημείωσα 8 τρίποντα και κατά δεύτερο ένα παιχνίδι στο ΝΒΑ την εποχή που αγωνιζόμουν στους Μινεσότα Τίμπεργουλβς έχοντας πετύχει πέντε τρίποντα σε μία περίοδο!»

«Με... φραπέ και μπουγάτσα»

Κλείνοντας ο Σέιν Χιλ έκανε ειδική αναφορά στην Ελλάδα και στους Έλληνες λέγοντας ότι «μου έμαθαν να πίνω πολλούς καφέδες τη μέρα! Ειδικά τον φραπέ που ήταν ο αγαπημένος μου (γέλια)! Επίσης μου έχει λείψει η εκπληκτική μπουγάτσα με κρέμα! Όμως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μου έχει λείψει το πάθος της εξέδρας.

Πραγματικά οι Έλληνες αγαπούν το μπάσκετ και τις ομάδες τους. Όλη την ώρα τραγουδάνε και δείχνουν στον υπερθετικό βαθμό τα συναισθήματά τους. Και αυτό ήταν κάτι που με συγκλόνιζε, είτε έπαιζα εντός έδρας, είτε έπαιζα εκτός έδρας. Θέλω να στείλω επίσης τους χαιρετισμούς μου στον φίλο μου τον Στέλιο, ο οποίος με βοήθησε πολύ στην Ελλάδα και φρόντιζε την οικογένειά μου. Εσείς οι Έλληνες είστε υπέροχοι και να ξέρετε ότι όλοι οι Αυστραλοί αγαπάμε την πατρίδα σας. Στο επανιδείν!»

πηγή

Julius Nwosu(ΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΝΟΥΟΣΟΥ): «Ο Ολυμπιακός... έκλεβε, ο Μπόζα μας έτρεχε!»

 Σεζόν 1996-97. Μόλις λίγοι μήνες μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος από τον Παναθηναϊκό, το οποίο ήταν και το πρώτο στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ! Βέβαια κανείς δεν περίμενε ότι μετά από αυτήν την επιτυχία η ομάδα του τριφυλλιού θα έπαιρνε την κάτω βόλτα.

Μέσα σε ένα καλοκαίρι ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς έκανε πραγματική.... αποψίλωση στο ρόστερ, μετατρέποντας τους «πράσινους» σε Βαβέλ με τη παρουσία πολλών ξένων παικτών. Νίκολα, Σκονοκίνι, Φεράν Μαρτίνεθ, Αμίτσι, Κοχ, Ντίνκινς ήταν οι «στάνταρ» ενώ μέσα σε μερικές εβδομάδες άλλαξε και... τρεις ψηλούς.

Ξεκίνησε με τον... έναν και μοναδικό Τζον Σάλεϊ (σ.σ. ξεχνάει κανείς την μετάβασή του από το αεροδρόμιο του Ελληνικού στο ΟΑΚΑ με... ελικόπτερο πληρώνοντας 6,5 εκατομμύρια δρχ. προκειμένου να παίξει εναντίον του ΠΑΟΚ για το κύπελλο, αλλά στο τέλος ο Μπόζα δεν τον χρησιμοποίησε;;), συνέχισε με τον Άντονι Έιβεντ και λίγες μέρες μετά τα Χριστούγεννα του '96 προέκυψε ο Τζούλιους Νουόσου!

Όπως καταλάβατε ο Νιγηριανός σέντερ είναι ο σημερινός καλεσμένος της στήλης μας, ένας παίκτης που έχει πάρει μέρος σε φάιναλ φορ Ευρωλίγκας με τη συμμετοχή του σε παιχνίδι ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Παναθηναϊκού στον ημιτελικό του '96. Και σε λίγα 24ωρα οι δύο ομάδες θα διασταυρώσουν εκ νέου τα ξίφη τους σε ημιτελικό ύστερα από 16 χρόνια. Ο Τζούλιους Νουόσου λοιπόν, ήταν ο παίκτης που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Άντονι Έιβεντ, ο οποίος είχε τσακωθεί με τον Μάλκοβιτς, με αποτέλεσμα να γίνει «καπνός» στις αρχές του Δεκέμβρη αναχωρώντας απροειδοποίητα για τις ΗΠΑ.

Πρώτη επιλογή για να τον αντικαταστήσει ήταν ο Γιαν Τάμπακ, ο οποίος ωστόσο δεν άφηνε τότε το ΝΒΑ και τους Τορόντο Ράπτορς για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Κάπως έτσι, λοιπόν, την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς του '97 «έσκασε» η είδηση στα δημοσιογραφικά στέκια. Ο Τζούλιους Νουόσου συμφώνησε με τους πρωταθλητές Ευρώπης! Η συμφωνία έκλεισε στις 30 Δεκεμβρίου 1996, όταν ο Νιγηριανός σέντερ υπέγραψε το συμβόλαιό του έναντι 300.000 δολαρίων μέχρι το τέλος της σεζόν. Μέχρι τότε προσπαθούσε να βρει ομάδα, αφού οι Μπόστον Σέλτικς που τον δοκίμαζαν εκείνη την περίοδο δεν... πείστηκαν για την αξία του.

«Ήμουν ο μοναδικός που έπαιζε άμυνα! Οι υπόλοιποι ήθελαν να σκοράρουν συνέχεια». Στη φωτό με τον Μπάιρον Ντίνκινς

Παρόλα αυτά, ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς τον υπέδειξε αμέσως στον Παύλο Γιαννακόπουλο και εκείνος δεν... του χάλασε το χατίρι. Στις 2 Ιανουαρίου ανακοινώθηκε και επίσημα από το (τότε) «πράσινο» ΤΑΚ, ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας «προσγειώθηκε» στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Μάλιστα την ίδια ώρα, είχε φτάσει στην Ελλάδα και ο πρώην σταρ του ΝΒΑ, Τζεφ Μαλόουν, ο οποίος υπέγραφε συμβόλαιο συνεργασίας με τον... νεοφώτιστο ΒΑΟ!!

Το μεγάλο πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει ο Μάλκοβιτς αφορούσε τη συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Α1! Ο Παναθηναϊκός είχε κάνει ήδη δύο αλλαγές ξένων και δεν δικαιούνταν να χρησιμοποιήσει και άλλον παίκτη, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιηθεί ο Νουόσου μόνο στα ματς της Ευρωλίγκας. Συγκεκριμένα η Επιτροπή Ελέγχου και Επικύρωσης Συμβολαίων του (τότε) ΕΣΑΚ (και όχι ΕΣΑΚΕ) είχε αποφασίσει με 3 - 0 ψήφους, να μην επικυρώσει το συμβόλαιο του Νιγηριανού, βασιζόμενη στο νόμο 1958/89.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το σκεπτικό της επιτροπής, ο Παναθηναϊκός μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος της περιόδου 1996-97 είχε δηλώσει ως ξένους τους Μπάιρον Ντίνκινς και Ντομινίκ Ουίλκινς. Δεκατρείς μέρες μετά την έναρξη του πρωταθλήματος και συγκεκριμένα στις 27/9/96 ο Παναθηναϊκός κοινοποίησε τη λύση του συμβολαίου του Ουίλκινς και κατέθεσε το συμβόλαιο του Τζον Σάλεϊ. Ο τελευταίος στις 7/11/96 αντικαταστάθηκε από τον Άντονι Έιβεντ, που με τη σειρά του παραχώρησε τη θέση του στον Νουόσου.

«Λατρεύω τις μοτοσυκλέτες. Είμαι και μέλος σε κλαμπ μοτοσυκλετιστών»

Βέβαια ο Παναθηναϊκός προσέφυγε στο ΑΣΕΑΔ προκειμένου να αποκτήσει ο παίκτης δικαίωμα συμμετοχής και στην Α1, αφού πρώτα, είχαν καταθέσει στον (τότε) ΕΣΑΚ το αντίγραφο της προσφυγής του συλλόγου σε βάρος του Ντομινίκ Γουίλκινς. Με αυτό το έγγραφο ήθελε να αποδείξει το αντίθετο και να κερδίσει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τον παίκτη και εντός των συνόρων. Κάτι που άργησε πολύ να γίνει...

Ο Τζούλιους Νουόσου έκανε το ντεμπούτο του με τα «πράσινα» στις 9 Ιανουαρίου 1997 και δη στο εκτός έδρας ματς για την Ευρωλίγκα κόντρα στην Ντιναμό Μόσχας. Οι «πράσινοι» γνώρισαν την ήττα με 88-81 (με τον Αλβέρτη να έχει 27 πόντους) και εκείνος είχε τελειώσει το ματς με μόλις 2 πόντους! Όσο για την Α1; Δύο μήνες αργότερα, στις 12/3/1997 το ΑΣΕΑΔ δικαίωσε τον Παναθηναϊκό, αν και πρωτόδικα, η επιτροπή επικύρωσης συμβολαίων του ΕΣΑΚ δεν είχε κάνει δεκτό το αίτημα του Παναθηναϊκού με ψήφους 5 - 0.

«Η σημερινή παμψηφεί απόφαση του ΑΣΕΑΔ δικαιώνει πανηγυρικά τον Παναθηναϊκό και ταυτόχρονα αποτελεί κόλαφο για την ΕΣΑΚ και την παρέα που τη διοικεί, έχοντας ψευδαίσθηση ότι μπορεί να ορίζει, ανεξέλεγκτα, τις τύχες του ελληνικού μπάσκετ» είχε αναφέρει ο Παναθηναϊκός στην ανακοίνωσή του. Στην Α1 θα παίξει για πρώτη φορά στις 16 Μαρτίου 1997 και δη στη νίκη των «πρασίνων» επί του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη (61-54) όπου είχε 3 πόντους (1/2 βολές, 1/1 δίποντο) σε 8 λεπτά.

«Είχαμε πάει αήττητοι στο φάιναλ φορ το 1996 αλλά δεν τα καταφέραμε. Είχα να αντιμετωπίσω τον Βράνκοβιτς που ήταν πανύψηλος»

Η αλήθεια είναι ότι την παραμονή του στους «πράσινους» λίγοι την θυμούνται. Πέρασε και δεν ακούμπησε που λένε, αν και την προηγούμενη χρονιά στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν ήταν τόσο «λίγος» έχοντας πάρει μέρος και στον ημιτελικό του φάιναλ φορ στο Παρίσι κόντρα στον Παναθηναϊκό. Μάλιστα ο Νουόσου είχε περάσει και από τον Σπόρτιγκ τη σεζόν 1998-99 (αντικαθιστώντας τον Μάλκολμ Μακ Κι) αλλά ήταν αρνητικός.

Παρόλα αυτά η στήλη «Χρόνια και Ζαμάνια» δεν... τον ξέχασε και φρόντισε να τον βρει στο Κίνγκσβιλ του Τέξας όπου διαμένει τα τελευταία χρόνια. Μιλήσαμε μαζί του πριν από το φάιναλ φορ της φετινής Ευρωλίγκας και όπως θα διαπιστώσετε, η κατάκτηση του τροπαίου από τον Ολυμπιακού μάλλον θα τον άφησε με «πικρή» γεύση στο στόμα μιας και υποστήριζε την ΤΣΣΚΑ και τον Παναθηναϊκό.

«Εργάζομαι σε εταιρεία πετρελαιοειδών»

«Η προπόνηση που έκανε ο Μάλκοβιτς ήταν... εξαντλητική. Δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε»

Ας δούμε λοιπόν τι μας είπε ο απόφοιτος του Λίμπερτι Γιουνιβέρσιτι για τις σημερινές του ασχολίες: «Είμαι σύμβουλος σε εταιρεία πετρελαιοειδών. Έχω τελειώσει το κολέγιο οπότε κάτι περισσότερο από το μπάσκετ μπορώ να κάνω. Βέβαια δεν ξεχνάω το αγαπημένο μου άθλημα, αφού είμαι και προπονητής εδώ στο Τέξας. Μάλιστα μαζευόμαστε με την παρέα μου και παίζουμε όποτε έχουμε χρόνο, αλλά μην φανταστείς τρελά πράγματα. Άλλωστε το μπάσκετ δεν μου λείπει καθόλου αφού θεωρώ ότι έκανα όσα πράγματα ήθελα να κάνω» είναι τα πρώτα λόγια του Νουόσου, ο οποίος μας μιλάει και για το μεγάλο του πάθος! «Λατρεύω τις μοτοσυκλέτες. Είμαι και μέλος σε κλαμπ μοτοσυκλετιστών και συχνά-πυκνά διοργανώνουμε αγώνες όπου παίρνω μέρος. Μπορώ να σου πω ότι είμαι πολύ καλός».

«Χρυσή καρδιά ο πρόεδρος!»

Αν και έχει περάσει και από τον Σπόρτιγκ, ο Νουόσου στάθηκε περισσότερο στον Παναθηναϊκό, τον οποίο –όπως μας είπε- εξακολουθεί να τον αγαπάει: «Μαζί με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας είναι ο καλύτερος σύλλογος που έχω παίξει στην καριέρα μου. Τον αγαπώ πολύ. Θυμάμαι πάρα πολύ τον κύριο Γιαννακόπουλο ο οποίος είναι υπέροχος άνθρωπος με χρυσή καρδιά. Μπορεί να μην πληρώθηκα την τελευταία δόση του συμβολαίου μου, αλλά ο κύριος Γιαννακόπουλος είναι σπάνιος άνθρωπος. Επίσης θυμάμαι τον Οικονόμου και τον Φράνκι! Με τον Αλβέρτη κρατούσαμε επαφή για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά από ένα σημείο και μετά χαθήκαμε. Πραγματικά υπέροχα παιδιά όλα όσα γνώρισα στον Παναθηναϊκό».

«Μια μέρα, καθώς πήγαινα στη Γλυφάδα με το αυτοκίνητό μου, το αμάξι έπιασε φωτιά»

«Μας έβγαζε το λάδι ο Μπόζα και σερνόμασταν στα ματς»

Η επόμενή μας ερώτηση; Μπόζινταρ Μάλκοβιτς! «Ήμουν καλός αμυντικός. Υπήρχε περίπτωση να μην με συμπαθεί ο Μπόζα; Η αλήθεια είναι ότι ήταν σκληρός προπονητής, αλλά εμένα με συμπαθούσε και δεν είχα κανένα πρόβλημα μαζί του. Τι είχε γίνει όμως μετά τα πλέι οφ του '97 και τον αποκλεισμό από τον ΠΑΟΚ; «Ήμουν ο μοναδικός παίκτης της ομάδας που έπαιζε άμυνα! Οι υπόλοιποι ήθελαν να σκοράρουν συνέχεια! Βέβαια η προπόνηση που έκανε ήταν... εξαντλητική. Δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε. Και ήταν τόσο εξαντλητική όπως σου είπα που στο τέλος δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε τα παιχνίδια από την κούραση! Σερνόμασταν στα παιχνίδια», ενώ είχε και κάτι να πει για τους αντιπάλους του: «Μπορεί ο Σιγάλας και ο Παπανικολάου να έπαιζαν στην ομάδα που δεν συμπαθούσα καθόλου, αλλά ήταν καλοί παίκτες και τους παραδέχομαι».

«Ο Ολυμπιακός κλέβει, η Μπαρτσελόνα νομίζει ότι είναι η καλύτερη ομάδα»

«Δεν συμπαθώ καθόλου τον Ολυμπιακό. Κλέβουν συνέχεια!! Έτσι ήθελαν να κερδίζουν»

Γιατί όμως δεν συμπαθούσε τον Ολυμπιακό; «Ναι δεν συμπαθώ καθόλου τον Ολυμπιακο. Κλέβουν συνέχεια!! Έτσι ήθελαν να κερδίζουν. Με κλεψιές. Ούτε τη Μπαρτσελόνα συμπαθώ. Νομίζουν ότι είναι οι καλύτεροι όλων» ήταν η εξήγηση που έδωσε ο Νιγηριανός, ο οποίος θυμήθηκε και το φάιναλ φορ στο Παρίσι το 1996: «Το ματς μεταξύ Παναθηναϊκού-ΤΣΣΚΑ έπρεπε να ήταν ο τελικός! Δεν ξεχνάω με τίποτα αυτό το φάιναλ φορ. Είχαμε πάει αήττητοι στο Παρίσι αλλά δεν τα καταφέραμε. Είχα να αντιμετωπίσω τον Βράνκοβιτς που ήταν πανύψηλος, αλλά και εγώ είχα καλό άλμα και προσπαθούσα να τον κοντράρω. Θυμάμαι τον Ντομινίκ να κάνει απίθανο ματς. Τώρα δεν ξέρω τίποτα για την ΤΣΣΚΑ. Ούτε ποιος παίζει, τίποτα. Όμως ξέρω λίγα για τον Παναθηναϊκό, ότι έχει έναν απίθανο προπονητή. Μου τα λένε φίλοι μου που παρακολουθούν τον Παναθηναϊκό!»

«Είχε πιάσει φωτιά το αμάξι μου στη Γλυφάδα!»

Γυρίζοντας το χρόνο πίσω θυμήθηκε και ένα περιστατικό που –εδώ που τα λέμε- δύσκολα ξεχνιέται: «Μια μέρα, καθώς πήγαινα στη Γλυφάδα με το αυτοκίνητό μου, το αμάξι έπιασε φωτιά. Για να είμαι ειλικρινής έτρεχα πολύ και σ' ένα απότομο κατέβασμα που έκανα στις ταχύτητες, η μηχανή δεν άντεξε και το αμάξι τυλίχτηκε στις φλόγες. Τρέχαμε με τον φίλο μου να σωθούμε...» λέει ο Νουόσου ο οποίος αφού υποστήριξε ότι «θα ήθελα πολύ να δω τον κύριο Γιαννακόπουλο μια μέρα» έστειλε το μήνυμά του στους Έλληνες φιλάθλους: «Είστε οι καλύτεροι! Δίνετε τα πάντα για την ομάδα σας και αυτό είναι υπέροχο. Να συνεχίζετε να την υποστηρίζετε με την ίδια ένταση και το ίδιο πάθος. Μου έχετε λείψει! Καλή αντάμωση».

πηγή

Κατά 82% γκέι είναι ο μεταγραφικός στόχος του ΟΣΦΠ Γιοάν Μολό! Τίποτα δεν είναι τυχαίο!

Κατά 82% γκέι είναι ο μεταγραφικός στόχος του ΟΣΦΠ Γιοάν Μολό, σύμφωνα με επισκέπτες... εξειδικευμένης ιστοσελίδας.

Πιθανότατα τον Γιοάν Μολό τον επέλεξε ως στόχο του ΟΣΦΠ ο Μίτσελ, προπονητής των «ερυθρολεύκων» και πρώην... «παρενοχλητής» του Κάρλος Βαλντεράμα.

Ίσως θεωρεί πως ταιριάζει ως ζευγάρι (ποδοσφαιρικά, στο γήπεδο εννοούμε) με τον Τζαμέλ Αμπντούν.

Δεν γνωρίζουμε αν είχε κάνει εισήγηση για τον παίκτη ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς, πριν αποχωρήσει από την ομάδα του Πειραιά.

Φήμες πως του μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τη ζωή στο λιμάνι ο Χεσούς Ντάτολο δεν έχουν επιβεβαιωθεί.

 

  

Για τον Μολό, το leoforos.gr αποκαλύπτει πως έχει κάνει φωτογραφίσεις σε σάουνες, οι οποίες κάνουν... θραύση σε site όπως το gay.tv.

πηγή

Φαντάζει πολύ ευθραυστό το Φιλέ που οδηγεί στην Α2..........

 Σας λένε κάτι τα παρακάτω:

(Συνολικοί Τίτλοι: 26)

• Πρωταθλήματα: (18)
  • 1963, 1965, 1966, 1967, 1970, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1982, 1984, 1985, 1986, 1995, 1996, 2004, 2006

• Κύπελλα: (6)
  • 1982, 1984, 1985, 2007, 2008, 2010

• Σούπερ Κάπ: (1)
  • 2006
   
•  Ευρωπαϊκές διακρίσεις
  2η θέση, Κύπελλο Κυπελλούχων, 1980
  3η θέση, Κύπελλο Κυπελλούχων, 1989
  4η θέση, CEV Cup, 2004
  3η θέση, Top Teams Cup, 2006
  2η θέση. CEV CUP, 2009
   

Στίβος: Δεύτερος τερμάτισε ο Παύλος Τζαναβάρας στα 12.000 μέτρα!

 

Δεύτερος τερμάτισε ο Παύλος Τζαναβάρας στα 12.000 μέτρα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ορεινού Δρόμου…Μία ακόμα επιτυχία προσέθεσε στο παλμαρέ του ο αειθαλής Παύλος Τζαναβάρας, ο οποίος εκπροσώπησε τον Παναθηναϊκό στο 3ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ορεινού Δρόμου που έγινε στο χωριό Ζιάκα του Νομού Γρεβενών την Κυριακή 2 Ιουνίου.

Ο αθλητής του Τριφυλλιού έτρεξε στη διαδρομή των 12.000 μέτρων και τερμάτισε δεύτερος με χρόνο 1΄06.52΄΄.

πηγή