Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Ιστολόγιο αφιερωμένο στο τμήμα water polo του Παναθηναϊκού+social media!

 Θα έχετε παρατηρήσει οτι δεν έχουμε καμία ανάρτηση για το τμήμα πόλο του Παναθηναϊκού μας δέν ειναι οτι δεν μας ενδιαφερει... καθε αλλο βεβαια! γιατι έχουμε δημιουργήσει ξεχωριστο blog αποκλειστικά για το πόλο εδω->http://panathinaikoswaterpoloclub.blogspot.gr/ 

και φυσικά την αντίστοιχη σελίδα στο facebook εδω->https://www.facebook.com/pages/Panathinaikos-Water-Polo-Club/513723638651324
  και στο twitter εδω->https://twitter.com/PAOWPC

Σας ευχαριστούμε για την στήριξη σας!

Μπερτομέου Άντε Γαμήσου!

 Ολες τις προβλεπόμενες ενέργειες για την προάσπιση των συμφερόντων της θα κάνει η ΚΑΕ Παναθηναϊκός έναντι της Euroleague και των οργάνων της, στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει την τήρηση των κανόνων της ισονομίας, αλλά και του σεβασμού που απαιτείται να επιδεικνύει η διοργανώτρια αρχή στις ομάδες που έχουν στηρίξει και εξακολουθούν να στηρίζουν τα... θεμέλιά της εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Η οργή ξεχειλίζει στο πράσινο στρατόπεδο για την προκλητική ποινή, εξοντωτική όπως τη χαρακτηρίζουν και πράγματι είναι, των 4 αγωνιστικών κεκλεισμένων των θυρών και 100.000 ευρώ πρόστιμο, για τα δύο εντός έδρας ματς με την Μπαρτσελόνα.
Και είναι απόλυτα φυσιολογικό κάτι τέτοιο, αφού ο Παναθηναϊκός κουβαλάει στην... πλάτη, τη βαρύτερη ποινή που έχει επιβληθεί ποτέ στην Ευρωλίγκα. Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι αληθινό, αφού το συνολικό κόστος της ζημιάς για τους πράσινους από τις τιμωρίες αυτές αγγίζει το ένα εκατομμύριο ευρώ.

Τα βεβαιωμένα πρόστιμα για τα ματς με την Μπαρτσελόνα και αυτό με την ΤΣΣΚΑ για το Top 16 ανέρχονται σε 259.000 ευρώ, ενώ η απώλεια εσόδων μόνο από την παρουσία οπαδών του Παναθηναϊκού στα 4 εντός έδρας ματς της φάσης των ομίλων της νέας διοργάνωσης, με ένα μέσο όρο 10.000 ανά παιχνίδι, στερούν από το ταμείο της ΚΑΕ 600.000 ευρώ, μόνο από τα εισιτήρια.
Είναι, ομολογουμένως, εξωπραγματικό και για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του παραλογισμού αρκεί να συνειδητοποιήσει ότι ο Παναθηναϊκός με αυτή την ποινή - έκτρωμα που του επέβαλε η Euroleague, μετατρέπεται σε... χορηγό των επόμενων τριών διοργανώσεων, αφού ο νικητής του θεσμού εισπράττει 300.000 ευρώ ως μπόνους κατάκτησης της Ευρωλίγκας.

Εκτός, αν ο δικαστής της Euroleague έχει μπερδευτεί και θεωρεί ότι «δικάζει» ποδοσφαιρικές ομάδες που συμμετέχουν στο Champions League της UEFA, εκεί όπου η κατάκτηση μιας ισοπαλίας και μόνο στη φάση των ομίλων πριμοδοτείται με 400.000 ευρώ.

Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός θα ασκήσει έφεση και στις νέες αποφάσεις για τις εξοντωτικές ποινές, με την ελπίδα οι θέσεις της να γίνουν δεκτές στην εκδίκαση της υπόθεσης και να μειωθεί, αν όχι εξαφανιστεί η τιμωρία της έδρας, η οποία πέρα από την τεράστια οικονομική ζημιά στους πράσινους, προκαλεί από τώρα και ένα καίριο πλήγμα στο πρεστίζ της ίδιας της Ευρωλίγκας και της επόμενης διοργάνωσής της. Αυτό, διότι και ο μέσος όρος των εισιτηρίων θα πέσει δραματικά, αλλά και τα εμπορικά δικαιώματα θα μειωθούν, όταν εκ των προτέρων γνωρίζουν οι εταιρίες ότι 4 εντός έδρας ματς της πιο εμπορικής ομάδας του θεσμού θα πρέπει να διεξαχθούν χωρίς κόσμο.


Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Ο Νίκος Ζήσης προβάρει την φανέλα του Εξάστερου!

Η δημοσιογραφική ομάδα του tigermoney.gr είχε επικοινωνήσει με ανθρώπους της ΚΑΕ Παναθηναϊκός πρίν απο μερικές εβδομάδες και έμαθε απο άμεσο άνθρωπο της οικογένειας Γιαννακόπουλων -κι ενώ η συζήτηση γινόταν σε εντελώς άσχετο κλίμα περί πλέι οφ με Μπαρτσελόνα- οτι οι Πράσινοι έκλεισαν το Νίκο Ζήση της Μπιλπμπάο για την επόμενη περίοδο!

Φυσικά και δεν θέλαμε να βγάλουμε στον αέρα καμιά μούφα και απλά περιμέναμε για κάποια περαιτέρω εξέλιξη καθώς δεν γνωρίζαμε για να λέμε και την αλήθεια, το τί «παιζότανε» και με το συμβόλαιο του Ζήση στη νυν ομάδα του!

Ο αποκλεισμός απο τη Μπαρτσελόνα ξεγύμνωσε τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού στη θέση των πλέι μέικερ απο τη στιγμή που ο Διαμαντίδης τέθηκε νοκ άουτ λόγω φάουλ και ο Ούκιτς φάνηκε πολύ «λίγος» για να σηκώσει την εξάστερη φανέλα στους ώμους του. Έτσι το τριφύλλι που έχει διώξει το Μπάνκς απο το ρόστερ του εμμέσως πλήν σαφώς, αφού τόσο καιρό δεν χρησιμοποιούνταν απο τον Πεδουλάκη ούτε για 2 λεπτά στα κρίσιμα παιχνίδια της ομάδας, ήταν φανερό πως θα κινηθεί για έναν παίκτη με οργανωτικά και ηγετικά προσόντα και φαίνεται πως τον βρήκε στο πρόσωπο του Νίκου Ζήση ο οποίος εκτός των άλλων είναι και Έλληνας, κάτι πολύ βασικό...

Μέσα σε όλη αυτή την αναμπουμπούλα ήρθε να επιβεβαιώσει την πληροφορία μας ένα δημοσίευμα της εφημερίδας Goal και κατ επέκταση του σάιτ της Sentragoal.gr όπου γράφει πως τελειώνει το συμβόλαιο του Ζήση το Καλοκαίρι και μένει ελεύθερος! (http://www.sentragoal.gr/article.asp?catid=10779&subid=2&pubid=129364278 )
Βέβαια το άρθρο γράφει για έντονο ενδιαφέρον της Μακάμπι, αλλά φυσικά όλοι ξέρουν πως αν ισχύει η πρόταση του Παναθηναϊκού που έχουμε πληροφορηθεί, ο παίκτης θα ξαναντυθεί στα πράσινα, μετά τα πράσινα της Σιένα...!

Με δεδομένη την συμφωνία με τον Αντώνη Φώτση για την επόμενη περίοδο και ελπίζουμε τη θετική εξέλιξη στο θέμα με τον Ζήση ο Εξάστερος ενισχύεται σημαντικά με το Ελληνικό στοιχείο στο ρόστερ του! 


πηγή:www.tigermoney.gr

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Στίβος: Πρώτη η Ιγναντίου

 Η «πράσινη» Ειρήνη Ιγναντίου πήρε την πρώτη θέση στα 300μ. με εμπόδια στο διασυλλογικό πρωτάθλημα Παμπαίδων – Παγκορασίδων. 

Η αθλήτρια του Παναθηναϊκού σημείωσε χρόνο 49.78 και κατέλαβε την πρώτη θέση. 


Σαν Σήμερα:28/4/1971 Η θρυλική πρόκριση στον τελικό του Γουέμπλεϊ!

 Η μεγαλύτερη επιτυχία του Παναθηναϊκού στον δρόμο προς τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971 στο «Γουέμπλεϊ» του Λονδίνου γράφτηκε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στις 28 Απριλίου 1971. Το Τριφύλλι ανέτρεψε την ήττα (4-1) που είχε γνωρίσει στο Βελιγράδι νικώντας τον Ερυθρό Αστέρα με 3-0 χάρη στα γκολ του Αντώνη Αντωνιάδη (2) και του Αριστείδη Καμάρα, ο οποίος αφηγήθηκε στην εφημερίδα «Βήμα» την επική ανατροπή!
Απολαύστε τον:
«Στο Βελιγράδι την Τετάρτη 14 Απριλίου 1971, ο Παναθηναϊκός παρά την ήττα με 4-1 από τον Ερυθρό Αστέρα έκανε πολύ καλή εμφάνιση και δεν βλέπαμε πως θα περάσουν οι 15 μέρες και να πάμε στον επαναληπτικό στη Λεωφόρο. Ενδιάμεσα είχαμε αγώνες πρωταθλήματος, αλλά η ομοσπονδία ενδεχομένως και με εντολές του τότε γγΑ Κώστα Ασλανίδη διευκόλυνε τον Παναθηναϊκό πριν από τους μεγάλους ευρωπαϊκούς αγώνες. Αν θυμάμαι καλά μετά το Γουέμπλεϊ δώσαμε σε μικρό χρονικό διάστημα εννέα παιχνίδια πρωταθλήματος.

Η ομάδα πήγαινε τότε σαν κουρδισμένο ρολόι. Είχε φτάσει σε υψηλά στάνταρ απόδοσης και δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα κόπωσης. Ο Φέρεντς Πούσκας πίστευε στην πρόκριση και το έδειξε όταν ταξίδεψε στην Ελβετία πείθοντας με το κύρος του την Πειθαρχική Επιτροπή της UEFA να μην τιμωρήσει τον Μίμη Δομάζο ο οποίος στον αγώνα του Βελιγραδίου είχε γραφτεί στο φύλλο αγώνα από τον αυστριακό διαιτητή Λινεμάγερ, όπως και ο Κώστας Ελευθεράκης.

Ο Πούσκας για δύο εβδομάδες μας απέσυρε από την πιάτσα. Για μία εβδομάδα μείναμε στον Αστέρα της Βουλιαγμένης κάνοντας προετοιμασία για τη ρεβάνς με τον Ερυθρό Αστέρα. Ψυχή τε και σώματι είμαστε δοσμένοι στην υπόθεση της πρόκρισης. Στο ξενοδοχείο μας επισκέπτονταν καθημερινά εκατοντάδες φίλαθλοι να μας ενθαρρύνουν, να μας τονώσουν το ηθικό. «Δεν πειράζει ρε παιδιά που χάσατε στο Βελιγράδι, ότι και αν γίνει στον επαναληπτικό θα είσαστε οι ηθικοί νικητές, αλλά είναι στο χέρι σας να πάρετε το αίμα σας πίσω» μας έλεγαν.

Επειδή στον Αστέρα της Βουλιαγμένης θα φιλοξενούνταν κάποιο επιστημονικό συνέδριο, θυμάμαι ότι την παραμονή του αγώνα μεταφερθήκαμε σε ξενοδοχείο της Κηφισιάς. Εκεί ήρθε ο Ασλανίδης με κάποιον φίλο του και ο δεύτερος μας είπε ότι φίλος της ομάδας προσφέρει 500.000 δρχ. ως πριμ πρόκρισης. Μας έδειξε μάλιστα και την επιταγή που κρατούσε στα χέρια του. Για την περίφημη αυτή επιταγή αργότερα έγινε δικαστική έρευνα επειδή κάποιος κατήγγειλε ότι ο Ασλανίδης είχε βάλει στην τσέπη του τις 500.000 δρχ. Δεν ήταν όμως αλήθεια. Μετά το παιχνίδι, ο Πούσκας με τον αείμνηστο Γαβρίλο Γαζή μοίρασαν με κατάσταση τα χρήματα σε όλους μας.

Τα χρήματα αρχικά είχαν δοθεί για τους παίκτες που θα αγωνίζονταν, όμως ήμασταν τόσο αγαπημένοι που ζητήσαμε να πάρουν μερίδιο και οι αναπληρωματικοί. Μέχρι και ο περίφημος Μπακούρος (φροντιστής του γηπέδου) πήρε μερίδιο. Ηταν της μόδας τότε να λένε ότι ο Ασλανίδης έκλεψε, έκανε... Δεν ξέρω τι έκανε σε άλλες δραστηριότητες της ζωής του, όμως κληθήκαμε τότε και καταθέσαμε ενόρκως για το ποσό που καθένας εισπράξαμε ως πριμ. Αυτό ήταν το τονωτικό στην υπόθεση από οικονομικής πλευράς, παρότι δεν θέλαμε ποτέ πριν τα παιχνίδια να μας τάζουν πριμ διότι το θεωρούσαμε γρουσουζιά.

Την ημέρα του αγώνα και καθ' οδόν για το γήπεδο, είδαμε ότι δεν υπήρχε κολόνα, βενζινάδικο, περίπτερο στα οποία να μην έχει κρεμαστεί ένα αυτοσχέδιο πανό με την επιγραφή Παναθηναϊκός - Ερυθρός Αστέρας 3-0. Το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας το οποίο παρεμπιπτόντως είχε ένα κάκιστο χλοοτάπητα με το χώμα να κυριαρχεί στη μεσαία γραμμή και τις δύο περιοχές, ήταν καμίνι. Βρισκόμαστε στην καταπακτή που οδηγούσε στον αγωνιστικό χώρο κατά την εκφώνηση των συνθέσεων και νομίζαμε ότι το γήπεδο θα γκρεμισθεί. Να είσαι κάτω από την κερκίδα και να ακούς το ποδοβολητό, έχεις την αίσθηση ότι «τώρα θα έρθουν τα τσιμέντα στο κεφάλι μου». Από τις φωνές, τις σειρήνες και τις καραμούζες, πέρασαν δέκα λεπτά για να να συνεννοηθούμε μεταξύ μας.
 Ο,τι και να πω για εκείνη τη στιγμή δεν θα εκφράζει την πραγματικότητα. Οι Γιουγκοσλάβοι όταν μπήκαν στο γήπεδο πήγαν σε μία γωνία μέχρι να αποκατασταθεί η τάξη και να σφυρίξει την έναρξη του αγώνα ο ισπανός διαιτητής Χοσέ Μαρία Ορτίθ για τον οποίο αργότερα είπαν ότι ήταν φίλος του Πούσκας και μας βοήθησε. Κολοκύθια.
Ο Πούσκας στα αποδυτήρια μας είπε λίγα πράγματα. Πρώτον ότι δεν πρέπει να δεχτούμε γκολ. Και δεύτερο να μην απογοητευθούμε αν δεν σημειώσουμε γρήγορα γκολ. «Αν η απόδοσή σας πλησιάσει το 50% εκείνης του Βελιγραδίου, εμένα μου φτάνει» μας είπε. Παράλληλα μας έδωσε ατομικές εντολές. Εμένα μου φόρτωσε τον Ατσίμοβιτς. Επαιξα και σε αυτό το παιχνίδι αμυντικό χαφ αλλά είχα και ένα ειδικό ρόλο γυρνώντας λίμπερο ανάμεσα στον Ανθιμο Καψή και τον Φραγκίσκο Σούρπη. Η συμβουλή ότι αν παίξετε το μισό από ότι στον πρώτο αγώνα θα είμαι ευχαριστημένος, μας έφτιαξε.

Ο Πούσκας ήξερε να σε ανεβάζει ψυχολογικά. Δεν έχει σημασία τι λέει, αλλά και η δραστικότητα των λόγων ενός προπονητή. Ούτε στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μας ότι ήταν ένα τρικ εκ μέρους του Μαγιάρου. Δεχτήκαμε τα λόγια του σαν πραγματικότητα. Οταν μάλιστα βάλαμε γρήγορα το πρώτο γκολ, κυριαρχήσαμε στο παιχνίδι και μέχρι να συνέλθουν οι Γιουγκοσλάβοι χάσαμε μια - δυο ευκαιρίες να κάνουμε το 2-0. Με το στρίψιμο της δεκάρας ο Μίμης Δομάζος είχε επιλέξει σκόπιμα το τέρμα προς το Λυκαβηττό ώστε ο Ντουίκοβιτς να έχει τον ήλιο στο πρόσωπο. Ο τελευταίος έδειχνε να έχει εκνευριστεί γι αυτό έβαζε και έβγαζε ένα καπελάκι που είχε. Είναι σαν να τον βλέπω τώρα να χαράζει στο χώμα τα σημάδια του και να εκφράζει τη δυσαρέσκειά που οι ακτίνες του ήλιου του δημιουργούσαν πρόβλημα ορατότητας.

Ο ήλιος θα έλεγα ότι αποδείχτηκε δικός μας σύμμαχος στο πρώτο γκολ. Εγινε κακός υπολογισμός από τον Γκλενκόφσκι ο οποίος προσπάθησε να γυρίσει την μπάλα στον Ντουίκοβιτς σε δική μου κεφαλιά, πετάχτηκε ο Αντώνης Αντωνιάδης και με πλασέ άνοιξε το σκορ στη δεύτερη επίθεση του αγώνα. Στα αποδυτήρια πήγαμε προηγούμενοι 1-0. Στην επανάληψη διατηρήσαμε την υπεροχή. Στο 55΄ εφαρμόσαμε μια κομπίνα που την είχαμε προετοιμάσει στην προπόνηση. Ο Χάρης Γραμμός δεν χτύπησε απευθείας το κόρνερ που κερδίσαμε.

Πήγε κοντά του ο Φυλακούρης, του έδωσε ο Γραμμός τη μπάλα και ο Τότης με τα γλυκά πόδια που είχε έκανε τη σέντρα. Εγώ όπως είχα κάνει και στη φάση του γκολ που σημείωσα στο Βελιγράδι, έφυγα προς το πρώτο δοκάρι για την κεφαλιά. Ενώ σηκώθηκα στον αέρα και είχα την κεφαλιά, νιώθω ένα χτύπημα στο κεφάλι πέφτοντας ανάσκελα. Πάνω από εμένα και τον σέντερ μπακ του Αστέρα Μπογκίσεβιτς, πέρασε ο Αντωνιάδης καρφώνοντας την μπάλα στο γάμα. Οταν συνήλθα και έτρεξα προς τα κάγκελα, είχα την αίσθηση ότι ήμουν ο σκόρερ του 2-0. Οπως θα λέγαμε όμως σήμερα, ο Ψηλός πήρε παραμάζωμα εμένα και τον Μπογκίσεβιτς στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα.

Οι Γιουγκοσλάβοι βλέποντας ότι έχουμε φτάσει μια αναπνοή από την πρόκριση, προσπάθησαν να αντιδράσουν. Ο Πούσκας έκανε όμως μια έξυπνη αλλαγή βάζοντας τον Τάκη Αθανασόπουλο στη θέση του Καλιγέρη ο οποίος στο παιχνίδι εκείνο είχε αντικαταστήσει τον τιμωρημένο Ελευθεράκη, ενισχύοντας την άμυνα. Στο τρίτο γκολ επαναλάβαμε κάτι που επίσης εφαρμόζαμε στις προπονήσεις με επιτυχία. Κερδίσαμε ένα πλάγιο άουτ κοντά στον πάγκο μας, ο Φυλακούρης το χτύπησε στον Αθανασόπουλο ο οποίος του επέστρεψε την μπάλα μπροστά στον Πούσκας.
Φωνάζω στον Αντωνιάδη να φύγει δεξιά και τον ακολουθούν ο Μπογκίσεβιτς και ο Παύλοβιτς. Δημιουργείται τότε τρύπα στο κέντρο της άμυνας του Ερυθρού Αστέρα και φεύγω σαν βολίδα να πάρω θέση. Την ίδια στιγμή ο Πούσκας φωνάζει στον Φυλακούρη «Καμάρας, Καμάρας». Η φωνή του ακούγεται μάλιστα στην κασέτα του αγώνα. Ο Φυλακούρης μου πετάει την μπάλα στο ύψος της περιοχής, την στρώνω με το δεξί και πριν προλάβουν να με μαρκάρουν πιάνω με το αριστερό ένα βολέ που και πάνω στον Ντουίκοβιτς να πήγαινε θα τον τρύπαγε.

Στις φωτογραφίες φαίνονται οι συσπάσεις του προσώπου μου φανερώνοντας με τι μανία τράβηξα αυτό το σουτ. Σαν σύλληψη και εκτέλεση το γκολ ήταν υπέροχο. Εγώ ούτε θυμάμαι τι έγινε εκείνη τη στιγμή στη Λεωφόρο. Με το που μπήκε η μπάλα στα δίχτυα όλοι έπεσαν επάνω μου και κόντεψαν να με σκάσουν. Οι πανηγυρισμοί ήταν πέρα από τα όρια.

Εκείνο που έχει μεγάλη σημασία και είναι επίσης μια έντονη ανάμνηση για όλους μας, ήταν το τι τραβήξαμε στη συνέχεια του αγώνα. Δεν πήγαμε ήσυχα προς τη λήξη παρότι είχαμε τον έλεγχο του κέντρου και δημιουργούσαμε επιθέσεις. Οι Γιουγκοσλάβοι μη έχοντας πλέον να χάσουν τίποτα τα έπαιξαν όλα για όλα. Βγήκανε στην επίθεση. Η αλήθεια είναι ότι εκεί κάπου χάσαμε το κοντρόλ και σε δύο περιπτώσεις σταθήκαμε τυχεροί. Η πρώτη είναι η περίφημη απόκρουση του Βασίλη Κωνσταντίνου σε σουτ του Κάρασι από το ύψος της περιοχής και η δεύτερη όταν κεφαλιά του Οστοϊτς πέρασε σύρριζα άουτ από το δοκάρι του Κωνσταντίνου ο οποίος ήταν εξουδετερωμένος. Η ψυχή μας και στις δύο περιπτώσεις πήγε και γύρισε.

Το τι ακολούθησε τη λήξη του αγώνα δεν περιγράφεται. Οτι και να πω δεν θα αποδώσω την πραγματικότητα. Ορμηξε ο κόσμος στο γήπεδο, μας πήγαιναν από εδώ, μας πετούσαν από εκεί, μας φυλούσαν, μας σήκωναν στα χέρια... Οι πανηγυρισμοί συνεχίστηκαν εντός και εκτός γηπέδου, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, την πλατεία Βικτωρίας, την Ομόνοια. Εγώ γύρισα σπίτι με ένα τζιπ. Δεν βγήκα από τη Θύρα 11 που συνήθως έφευγαν οι ποδοσφαιριστές για το λόγο ότι δεν μπορούσες να περάσεις. Πλήθος κόσμου είχε κατακλύσει τον διάδρομο και τον γύρω δρόμο.

Εφυγα από τη Θύρα 3, πέρναγε ένα τζιπ, σταμάτησε ο οδηγός τον οποίο δεν γνώριζα, με ρώτησε που πηγαίνω, του είπα στο Κολωνάκι που ήταν τότε το σπίτι μου και με μετέφερε. Δεν θα ξεχάσω ότι βγήκα στο μπαλκόνι του σπιτιού και έβλεπα τον κόσμο να πανηγυρίζει και τα αυτοκίνητα να πηγαίνουν ανάποδα στον μονόδρομο της Καρνεάδου. Εκείνο το βράδυ έγινε ότι μπορεί να φανταστεί το ανθρώπινο μυαλό. Μέρος μόνο εκείνων των πανηγυρισμών είδαμε το 2004 κατά την υποδοχή της εθνικής ομάδας από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πορτογαλίας. Μετά το επίσημο γεύμα πήγαμε στο κέντρο που τραγουδούσε η τότε σύζυγος του Δομάζου Βίκυ Μοσχολιού για τα επινίκια.

Θυμάμαι και κάποιες προσωπικές στιγμές τις οποίες διηγήθηκα σε ένα κείμενο στο βιβλίο του Θανάση Νιάρχου με τίτλο «Μόνο για άνδρες» που κυκλοφόρησε το 2002. Μου είχε δώσει μία φωτογραφία η οποία δείχνει την πλάτη μου με απλωμένα χέρια μετά το 3-0, σαν να αγκαλιάζω ολόκληρη την εξέδρα και να πανηγυρίζω μαζί της. Μαγική στιγμή. Αυτό που λέμε μια φωτογραφία χίλιες λέξεις. Με παρουσιάζει με το Νο 5 στην πλάτη να έχω γίνει ένα με χιλιάδες φιλάθλους.

Τα μεσάνυχτα που γύρισα σπίτι δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Πλησίαζε ξημέρωμα και δεν είχα κλείσει μάτι. Κατέβηκα από το σπίτι και με τα πόδια πήγα στο γήπεδο. Είχαν αρχίσει να έρχονται τα απορριμματοφόρα του δήμου να καθαρίσουν. Μπήκα από τη θύρα που πηγαίνει στον «Τάφο του Ινδού», πήγα στη σέντρα του γηπέδου και επανέφερα στη μνήμη όλες τις υπέροχες στιγμές που έζησα πριν λίγες ώρες. Ηταν σαν ντοκιμαντέρ. Τριγύρω απόλυτη ησυχία και μέσα σου να ακούς τον αχό τον πανηγυρισμών για την πρόκριση στον τελικό του Γουέμπλεϊ. Η 28η Απριλίου 1971 ήταν για μένα μια αξέχαστη μέρα».

Μια φωτογραφία, ψυχογράφημα του εαυτού μου
Η αφήγηση του Αριστείδη Καμάρα στο βιβλίο του Θανάση Νιάρχου «Μόνο για άνδρες»
Το πρώτο πράγμα που κάνει ένας νέος ποδοσφαιριστής, ένας νέος καλλιτέχνης, ένας άνθρωπος που, κάποια στιγμή, πέφτουν πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, είναι το πρωί της επόμενης ημέρας που έκανε την εμφάνισή του να πάρει να διαβάσει τις εφημερίδες. Οπως ο καθένας που ξέρει ότι η παρουσία του, η οποιαδήποτε μεταβολή στον εξωτερικό χώρο για την οποία έχει επενεργήσει, θα πρέπει να αποτιμηθεί. Σε τελευταία ανάλυση, περιμένει μιαν ανταμοιβή με την έννοια της ψυχικής αγαλλιάσεως.

Για τον αθλητή, για τον συγγραφέα (γιατί και ο αθλητής είναι ένας δημιουργός), ισχύει εκείνο που λέει ο Καβάφης, πως κι όταν οδοιπόρος για τα Σούσα θα κινήσεις, την αγάπη και την επιδοκιμασία του δήμου ποθεί η ψυχή σου κι όχι τα δώρα του σατράπη. Οπως και σήμερα (φαντάζομαι), έτσι και τότε το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν ν' αγοράσουμε τις εφημερίδες και να ρωτήσουμε ή μάλλον να μιλήσουμε με τους φίλους μας.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συγκλονιστική εντύπωση (είχα μείνει πραγματικά άφωνος και την αποθαύμαζα για πολλή ώρα) που μου είχε προκαλέσει μια φωτογραφία που δημοσιεύθηκε μετά τη μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού, στις 28 Απριλίου του 1971. Ηταν τότε που ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε, μ' ένα δικό μου γκολ, νικώντας με 3-0 τον Ερυθρό Αστέρα και έτσι πήρε το εισιτήριο για τον τελικό του Κυπέλλου των πρωταθλητριών της Ευρώπης. Κάτι που δεν μπορούσε να το φανταστεί κανείς την εποχή εκείνη για μια αμιγώς ελληνική ομάδα. Οπως επίσης δεν μπορούσε να το φανταστεί η υπόλοιπη Ευρώπη.

Το διαπιστώσαμε αργότερα διαβάζοντας τα σχόλια, τα αφιερώματα και τα «σαλόνια» των ξένων εφημερίδων που αναρωτώνταν τι γυρεύανε αυτοί οι απίθανοι νεαροί ερασιτέχνες, φοιτητές, επιστήμονες, στον ναό του ποδοσφαίρου. Θυμάμαι που τις είχα παρακάμψει όλες και είχα σταθεί στο φύλλο της «Αθλητικής Ηχούς».

Είχε δημοσιεύσει στο κέντρο της μια μεγάλη φωτογραφία, αλλά δεν ήταν μια από τις φάσεις του αγώνος, όπως θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Ούτε ήταν η στιγμή που μπαίνει το τρίτο γκολ (το είχαν πάρει από δέκα οπτικές γωνίες και το είχαν αποδώσει όλες οι εφημερίδες πάρα πολύ καλά). Ηταν μια φωτογραφία (είχε ασφαλώς ληφθεί με τηλεφακό) που απεικόνιζε την πλάτη μου, το πίσω μέρος του σώματός μου, με το τεράστιο πέντε που ήταν το αγαπημένο μου νούμερο.
 
Ο φακός έχει καθηλώσει τα χέρια μου απλωμένα σε μιαν εκπληκτική ένταση, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απόδοση της ψυχικής ανατάσεως εκείνης της στιγμής. Είναι η στιγμή η αμέσως μετά το γκολ και το φόντο της φωτογραφίας καλύπτεται ολόκληρο από το πέταλο του γηπέδου. Υπάρχει μια καταπληκτική, μαγική ταύτιση του αθλητή, του ενός, του μπουρλοτιέρη με τον κόσμο, που τον τινάζει κυριολεκτικά στον αέρα, στα ουράνια.

Μπορεί να έχω παίξει δεκαοκτώ χρόνια ποδόσφαιρο, από τα δεκαοκτώ ως τα τριάντα πέντε μου, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τις ουσιαστικές ποδοσφαιρικές μου στιγμές. Αναφέρομαι στη φωτογραφία αυτή γιατί έμεινα έκπληκτος μπροστά στην ίδια και στον συμβολισμό της και φαίνεται να μη με ενδιαφέρει καμία άλλη φάση, καμία κεφαλιά, κανένα σουτ, κανένα «ψαράκι», κανένα «ανάποδο ψαλίδι».

Ολα αυτά είναι στιγμές που μπορεί να επαναληφθούν δεκάδες φορές. Ενώ η φωτογραφία για την οποία μιλώ είχε μια αυθεντικότητα και μια μοναδικότητα. Είναι η σύλληψη μιας «στιγμής» του χρόνου, που τη γεμίζει η ταύτιση ανάμεσα στον ποδοσφαιριστή και στην κερκίδα, η μέθεξη του αθλητή και ο τρόπος με τον οποίο μεταδίδεται όλη αυτή η φλόγα στον κόσμο. Κανείς άλλος δεν μπορεί, παρά μόνον ο αθλητής (που είναι και ο ποδοσφαιριστής και ο Κεντέρης και η Πατουλίδου και οι μεγάλοι μας ολυμπιονίκες) ν' αποδεσμεύσει όλες αυτές τις δυνάμεις που έχει ο φίλαθλος και να τον κάνει ευτυχισμένο. Είναι ό,τι ωραιότερο μπορεί να γευτεί ένας αθλητής.

Πώς εμπεδώνεται και πώς τεκμηριώνεται αυτό; Ξανακοιτάζοντας πρόσφατα την εφημερίδα και τη φωτογραφία, άρχισα να αναπλάθω όσα επακολούθησαν. Σκέφτηκα ότι μπορεί να ήταν μια δική μου ευαίσθητη στιγμή. Κατάλαβα όμως πως ήταν μια συνέπεια, καθώς κανείς δεν φαίνεται να έχει ξεχάσει όσα ακολούθησαν στην Αθήνα με τους πανηγυρισμούς, που δεν επαναλήφθηκαν ποτέ. Φεύγοντας από το γήπεδο, για να μπορέσω να διασωθώ από τον κόσμο, με πήρε ένα τζιπ από τη μεριά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, ενώ ο κόσμος περίμενε από την οδό Τσόχα.

Οταν έφτασα στο σπίτι μου, στην Καρνεάδου, συνειδητοποίησα ότι πηγαίναμε ανάποδα, αλλά ανάποδα πήγαινε και όλο το ρεύμα των αυτοκινήτων. Ηταν ίσως η ωραιότερη, η αρμονικότερη και η αθωότερη παράβαση της τάξεως που υπήρχε ως τότε, είτε σηματοδότες λεγόταν αυτή η τάξη είτε όργανα της τάξης. Και βέβαια κανείς δεν είχε διανοηθεί να επιβάλει κυρώσεις σ' αυτή την αναρχία.

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση σ' αυτή τη σχέση με τον κόσμο και σ' αυτή τη σχέση με το θέαμα, γιατί δεν είναι μόνο τι δίνει κανείς στον κόσμο (όταν έχει την ευτυχία να το δίνει), είναι και το τι δίνει ο κόσμος στους αθλητές. Είμαι από τους ευτυχείς ανθρώπους, καθώς ο αθλητισμός μού επιδαψίλευσε πολύ μεγάλες στιγμές και με τον Παναθηναϊκό και με τον Απόλλωνα και με τις εθνικές ομάδες. Θυμάμαι ότι μετά το παιχνίδι (για το οποίο έγραψα ήδη) ακολουθούσε το επίσημο δείπνο και το περιδιάβασμα στα λαϊκά μαγαζιά. Οταν τέλειωσαν όλα αυτά γύρω στις 4 το πρωί, άφησα τη γυναίκα μου, την Αμαλία, κοντά στο σπίτι και πήγα να παρκάρω το αυτοκίνητο.

Δεν είχα διάθεση να κοιμηθώ, της είπα να μην ανησυχεί, ήθελα να περπατήσω, ήθελα να σκεφτώ, ήθελα να παραταθεί το όνειρο, γιατί σαν όνειρο μου φάνταζε αυτό που είχα ζήσει. Ξαναγύρισα στο γήπεδο, δεν είχαν αρχίσει ακόμη να έρχονται τα αυτοκίνητα της Δημαρχίας που καθαρίζουν και παίρνουν όλον αυτόν τον όγκο των εφημερίδων, όλο αυτό το υλικό που μαζεύεται σ' ένα γήπεδο που έχει μετατραπεί προηγουμένως σε ηφαίστειο.

Μπήκα μέσα στο γήπεδο από την κάτω πόρτα, την 7. Η ησυχία ήταν απόλυτη. Προχώρησα προς το κέντρο, πήγα στο μέρος όπου υπολόγιζα ότι πρέπει να ήμουν κοντά στη μεγάλη περιοχή και, κάποια στιγμή, μέσα σ' αυτή την απόλυτη ησυχία (δεν θυμάμαι αν είχε αρχίσει λίγο να χαράζει) ξαναζωντάνεψαν μία προς μία όλες εκείνες οι εκπληκτικές στιγμές.

Οταν με ρωτάνε καμιά φορά πώς θυμάμαι όλα αυτά τα γεγονότα με τόσες συγκλονιστικές λεπτομέρειες, απαντώ πως απλούστατα κάνω επανάληψη, όπως κάνουμε με τα μαθήματα στο σχολείο. Μέσα σ' αυτή την απόλυτη ησυχία, μέσα στο κρύο τσιμέντο που ήταν όταν έφτασα και κάθησα εκεί, ξεπήδησε όλη η απογευματινή φωτιά, το βουητό και οι φοβερές κραυγές. Οταν σηκώθηκα να φύγω είχε αρχίσει να ξημερώνει.

Εγινε πάγια συνήθεια, μετά τις μεγάλες μας επιτυχίες, αργά το βράδυ όταν επέστρεφα στο σπίτι, να κάνω μια βόλτα (με το αυτοκίνητο βέβαια) γύρω από το γήπεδο, που ήταν πια ένα άψυχο κουφάρι. Και σκεφτόμουν και σκέφτομαι συχνά πόση ψυχή διαπερνάει αυτές τις πέτρες, το σίδερο και το ατσάλι, που δεν έχουν ψυχή και που όταν τα δει κανείς τελείως ψυχρά και αντικειμενικά είναι ένα τίποτε.

Ενα τίποτε που γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη το παν. Προσφεύγω σ' αυτές τις μοναδικές στιγμές όταν το οπλοστάσιο των αμυντικών μηχανισμών περιορίζεται, τότε που αισθάνεται κανείς ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που του παρουσιάζονται ή όταν καμιά φορά προσβάλλεται η ευαισθησία του και δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα όπλα που χρησιμοποιεί ο αντίπαλος, όταν νιώθει ότι πολεμά ακόμη με καριοφίλι ενώ απέναντί του έχει ανθρώπους με επαναληπτικά.

Ετσι καταλαβαίνει κανείς τι μπορεί να σημαίνει μια φωτογραφία. Οταν την κοιτάζω, ξαναγεννιέται και αναπλάθεται όλη εκείνη η εποχή, διεισδύει μέσα σ' όλα τα χρόνια που έχουν, εν τω μεταξύ, περάσει. Αυτή η φωτογραφία αντιπροσωπεύει μια στιγμή που ισοδυναμεί με μια αιωνιότητα. Επειδή όμως μιλάμε για τη δύναμη της φωτογραφίας, η φωτογραφία αυτή ιστορεί το περίφημο εκείνο γκολ, το «χρυσό γκολ» όπως έχει ονομαστεί. Εχει τραβηχτεί από τόσες οπτικές γωνίες και έχει τέτοια ιστορικότητα που βλέποντας τη διαδοχή και την παραλλαγή των εκφράσεων, ανάλογα με τη χρονική στιγμή που γίνεται η εκτέλεση, ομολογώ ότι δεν αναγνώρισα τον εαυτό μου σ' αυτή τη φωτογραφία.

Είναι ένας εαυτός που δεν μπορώ να τον αναγνωρίσω εύκολα γιατί έχει την έκφραση του εκτελεστή. Το έχει πει πρώτος ο Αριστοτέλης ότι ο άνθρωπος έχει μέσα του έμφυτη την επιθετικότητα. Αν εγώ διαθέτω μια τέτοια επιθετικότητα, είναι ήπια και ελεγχόμενη. Αν με έχει εντυπωσιάσει ένα πράγμα σ' αυτή τη φωτογραφία, είναι το ψυχογράφημα που έχω κάνει ο ίδιος στον εαυτό μου βλέποντας τη στιγμή της εκτελέσεως. Είχα βάλει όλη μου τη δύναμη και όλη μου την ψυχή, αλλά και ό,τι μπορεί να διαθέτει κανείς εναντίον ενός αντιπάλου.

Αν παρατηρήσει κανείς την έκφραση του προσώπου μου εκείνη τη στιγμή, σίγουρα ο αντίπαλος δεν είναι απλά ένας αθλητικός αντίπαλος, θα πρέπει να είναι ο πιο μισητός εχθρός του κόσμου. Γεγονός που δεν ήθελα να το παραδεχθώ στην αρχή, αλλά παρατηρώντας με τα χρόνια προσεκτικά τη φωτογραφία, είμαι υποχρεωμένος να το κάνω. Μένω με την εντύπωση ότι αν η μπάλα έβρισκε τον τερματοφύλακα στο σώμα του, θα τον διαπερνούσε.

Φωτορεπορτάζ-Παναθηναϊκός - Ερυθρός Αστέρας 3-0 28/4/1971:


 πηγή

 

 



ΓΗΠΕΔΟ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ!!!

 Επειδή πολύ το σκαλίζουμε τόσα χρόνια ,κάθε τόσο μιλάμε για το γηπεδικό ,κάθε τρεις και λίγο ψάχνουμε για νέες λύσεις και στο τέλος πάντα τίποτα! Το χουμε πει άπειρες φορές και δεν θα βαρεθούμε να το λέμε και να το τονίζουμε ,μέχρι να ακουστούμε! Η λύση είναι μία και την έχουμε μέσα στα πόδια μας!! ΛΕΩΦΟΡΟΣ ,ΛΕΩΦΟΡΟΣ ,ΛΕΩΦΟΡΟΣ! Εκεί που μεγάλωσε ο Σύλλογος ,εκεί που ανδρώθηκαν γενεές ,εκεί να συνεχίσει την ιστορία του ο μεγαλύτερος ελληνικός αθλητικός Σύλλογος!
Το νέο μας αθλητικό κέντρο μπορεί να γίνει στην Λεωφόρο ,αλλά θέλει πολλά κιλά ...μπαρμπάλια και όχι μπιρμπίλες και μαλακίες! Και αυτά πρέπει να τα δείξουν αυτοί που μας διοικούν και ο κόσμος ΑΜΕΣΑ!!

Σας παρουσιάζουμε λοιπόν φωτογραφίες και στοιχεία που βρήκαμε απο το αποτέλεσμα κατασκευαστικής εταιρίας το 2003 ,που την είχε αποδεχτεί σύσσωμη η Παναθηναϊκή οικογένεια ,αλλά ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί δεν προχώρησε.

Το συγκεκριμένο project αποτέλεσε πρωτοβουλία του ...
Θανάση Γιαννακόπουλου που απευθύνθηκε πριν το καλοκαίρι του 2003 σε κατασκευαστική εταιρία ,για το πως μπορεί να γίνει η ανακατασκευή της Λεωφόρου ,χωρίς να χρειαστεί να γκρεμιστούν σχολεία και προσφυγικά ,χωρίς να χρειαστεί να γίνουν αλλαγές φοράς και να δημιουργηθεί χάος στο κέντρο της Αθήνας. Η πεποίθηση του πως μπορεί κάτι τέτοιο να είναι εφικτό ,βασίστηκε στην απορία του πως γίνεται επί δεκαετίες να υπάρχουν τόσα μεγάλα γήπεδα μέσα στα κέντρα μεγαλουπόλεων(Βαρκελώνη ,Λονδίνο) και αυτό δεν μπορεί να γίνει στην Αθήνα.

Όντως τον Οκτώβριο του 2003 βγήκαν στην δημοσιότητα ,φωτογραφίες και στοιχεία του έτοιμου project που κοινοποίησε σε Γιάννη Βαρδινογιάννη ,Παύλο Γιαννακόπουλο ,Βλάσση Σταθοκωστόπουλο και Εύαγγελο Βενιζέλο ,ο Θανάσης Γιαννακόπουλος. Μην ξεχνάμε πως πάγια θέση του ερασιτέχνη ήταν η ανακατασκευή της Λεωφόρου και τα τελευταία 5 χρόνια είναι σύμφωνος για τον Βοτανικό.

Τι περιείχε το συγκεκριμένο project; Στοιχεία που κάλυπταν όλες τις προυποθέσεις και ικανοποιούσαν παράλληλα όλες τις ανάγκες του Συλλόγου ,χωρίς να δημιουργούν παράλληλα πρόβλημα στην περιοχή!

Οπότε έχουμε και λέμε:

1. Γήπεδο ποδοσφαίρου 30.000 θέσεων
2. Κλειστό Γήπεδο μπάσκετ και βόλλευ 6.500 θέσεων
3. Πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων και χωρητικότητας 1.000 ατόμων
4. Χώροι για στέγαση λοιπών τμημάτων του ερασιτέχνη
5. "Πλατεία" με καταστήματα και εστιατόρια


Όλα αυτά μέσα σε 20 στρέμματα!!

Πάμε τώρα στις λύσεις των προβλημάτων που πιθανότατα θα εμφανιζόντουσαν.

Καταρχήν ,όπως προείπαμε ,το συγκεκριμένο project δεν προβλέπει αλλαγή φοράς του γηπέδου ,αλλά όλα είναι ως έχουν! Το βασικό σημείο της όλης κατασκευής βρίσκεται στην ανύψωση του αγωνιστικού χώρου του ποδοσφαιρικού γηπέδου ,σε σχέση με την σημερινή του μορφή ή αλλιώς βύθιση του εδάφους κατά 3-4 μέτρα! Έτσι θα δημιουργηθούν τα κλειστά και οι υπόλοιποι χώροι ,κάτω απο το ποδοσφαιρικό γήπεδο.

Το κλειστό γήπεδο μπάσκετ και βόλεϊ
 Όπως είπαμε το project δεν προέβλεπε αλλαγή φοράς του γηπέδου .Η μόνη διαφορά είναι πως θα υπήρχε επιμήκυνση απο την μια πλευρά και συγκεκριμένα απο τις Θύρες 6-7. Δηλαδή θα παίρναμε τον χώρο που υπάρχει απο πίσω (είναι ένα γκαράζ τώρα) και ανήκει στην Εκκλησία. Πιο καθαρά φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία.
Τώρα ,θα υπάρχει η εύλογη απορία που στο καλό θα χωρέσουν οι εμπορικοί χώροι ,μιας και το γήπεδο απο μόνο του καλύπτει όλο τον χώρο. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω ,το έδαφος θα βυθιστεί κατά 3-4 μέτρα. Αυτό σημαίνει πως θα δημιουργηθούν μαζί με το κλειστό γήπεδο και λοιπούς χώρους και άλλα επίπεδα .Συγκεκριμένα 5 και θα είναι ο αγωνιστικός χώρος ,η "πλατεία" με τα καταστήματα και τα εστιατόρια ,τα αποδυτήρια ποδοσφαίρου ,τα αποδυτήρια μπάσκετ και βόλεϊ και τα κλειστά!
 Η "πλατεία" θα δημιουργηθεί κάτω απο τον αγωνιστικό και όχι σε υπόγειο επίπεδο. Μην ξεχνάτε πως ο αγωνιστικός χώρος θα είναι υπερυψωμένος κατά 4,5 μέτρα απο την σημερινή του μορφή!
 Επίσης το ποδοσφαιρικό γήπεδο θα στηρίζεται σε 4 πυλώνες και θα σκεπάζεται όλο!

  ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ PROJECT ΤΟΥ 2003 ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΟΛΗ Η ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!

ΔΕΝ ΜΑΘΑΜΕ ΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ,ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΧΑΡΙΖΕ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΑΛΗ ΤΑ 75 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ!!

Για να γίνει το αθλητικό μας κέντρο στην Λεωφόρο ,θέλει αρχ...δια απο όλους. Απο τις διοικήσεις δείχνοντας αποφασισμένες να κάνουν πράξη την ανάπλαση της Λεωφόρου και απο τον κόσμο πιέζοντας προς πάσα κατεύθυνση με οποιοδήποτε τρόπο. Μην ξεχνάτε πόσοι είμαστε και πως αν υπάρχει σωστή οργάνωση ,βγάζουμε και κυβέρνηση!

Ο κόσμος δεν έχει ξεσηκωθεί ακόμα ,όπως πρέπει για το γηπεδικό και η ώρα φτάνει!

Επίσης θέλει αρχ...δια απο τους διοικούντες η κατασκευή της Λεωφόρου ,γιατί προφανώς και θα υπάρχουν μειωμένες εμπορικές χρήσεις. Γιατί μην κοροιδευόμαστε ,το θέμα Λεωφόρος θα μπορούσε να πιεστεί περισσότερο και ο Βοτανικός δεν θα γινόταν τόσο αγαπητός απο τους διοικούντες αν δεν υπήρχαν στην μέση τα εμπορικά καταστήματα. Αλλά απο την στιγμή που μιλάμε για απλά μειωμένα εμπορικά καταστήματα ,η Λεωφόρος -σίγουρα- αξίζει και αποτελεί μοναδική λύση για τον κόσμο ,αλλά αξίζει και για τις διοικήσεις και τα έσοδα τους .

Και ο ερασιτέχνης μια χαρά επιβιώνει και είναι οικονομικά δυνατός με αυτές τις εμπορικές χρήσεις και τα έσοδα απο τα εισιτήρια ποδοσφαίρου και μπάσκετ ,αν του δίνοντας όπως του αναλογούν!

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ,ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ,ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΙΕΣΗ! 

 Και επειδή ο Βοτανικός όπως λέγεται δεν προχωράει και ούτε πρόκειται ποτέ ,το οακα μπορεί να μας γυρίσει μπούμερανγκ και δεν αποτελεί την ιδανική λύση ,ας στραφούμε τώρα που το timing ευνοεί όλοι προς την Λεωφόρο!

Υ.Γ. Στο δρόμο για το Φέγγον όρος, εθελουσίως ασκητές, έτσι γαμεί η Λεωφόρος έτσι αγαπούν οι ποιήτες ...

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Γίνε και εσύ συντάκτης για το "Παναθηναϊκός Devotion"

 Γράφουμε Παναθηναϊκά χωρίς να χρειάζεται να συμφωνούμε μεταξύ μας. Γράφουμε όπως τα βλέπουμε, όπως τα αντιλαμβανόμαστε, όπως τα νιώθουμε. Οι στήλες αρθρογραφίας του "Παναθηναϊκός Devotion" ανανεώνονται όταν κάποιος από τους συντάκτες κρίνει πως έχει κάτι να πει…
Γίνε και εσύ συντάκτης για το "Παναθηναϊκός Devotion"
το μόνο που χρειάζεται είναι να έχει διάθεση, όρεξη και συνέπεια...  
δεν έχουμε πρόβλημα να γράφεις αλλά να γράφεις με πάθος για τον Παναθηναϊκό μας.
τα κείμενα θα μας τα στέλνεις με email και θα τα ανεβάζουμε εμείς...
αυτό που χρειάζεται πάντως, είναι η συνέπεια... να γράφουμε συχνά δηλαδή!
 περιμένουμε με χαρά τα άρθρα σας στο παρακάτω email:
panathinaikosdevotion@hotmail.gr

"Πόρτα" σε Αλαφούζο από τη Θύρα 13 Κύπρου

 Αποστασιοποιείται από τα διοικητικά δρώμενα και τον πρόεδρο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, Γιάννη Αλαφούζο, η «Θύρα 13 Κύπρου».
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε αναφέρει ότι δεν την εκφράζει ο παράγοντας των «πρασίνων» και ως εκ τούτου αποφάσισε να απέχει από τον φιλικό αγώνα με την Ομόνοια στο ΓΣΠ της Λευκωσίας, την Πρωτομαγιά.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Οι σύνδεσμοι της Θ13 στην Κύπρο ομόφωνα αποφασίσαμε σε έκτακτη συνέλευση να απέχουμε από τον προγραμματισμένο φιλικό αγώνα του Παναθηναϊκού με την Ομόνοια Λευκωσίας την 1η Μαΐου στο στάδιο ΓΣΠ. Επιλέγουμε αυτή τη στάση για να στείλουμε το μήνυμα στον κ. Γιάννη Αλαφούζο ότι δε μας εκφράζει ούτε με τα λόγια του, ούτε με τις πράξεις του. Το δηλώνουμε όσο πιο ευγενικά γίνεται, καθώς επέδειξε ασυνέπεια στα λεγόμενά του προς εμάς κατά την επίσκεψή του στο νησί μας το καλοκαίρι του 2012, στα πλαίσια της εκστρατείας ενημέρωσης της Παναθηναϊκής Συμμαχίας.
Πιστεύουμε ότι η παρουσία του κατά την αγωνιστική περίοδο 2012-13, χαρακτηριζόμενη ως «τρόικα» από τον ίδιο, επιδείνωσε όλα τα προβλήματα του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού. Η απορία μας είναι ‘σε τι ακριβώς αποσκοπεί’. Ας συνειδητοποιήσει ότι δεν απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού, αλλά σε ενήλικες με κρίση και κυρίως με άδολη αγάπη για το Σύλλογο. Δεν είμαστε εκ πεποιθήσεως ‘αντιδραστικοί’, να μη μας αρέσει τη μία ο Γιάννης Βαρδινογιάννης και την άλλη ο Γιάννης Αλαφούζος. Απαιτούμε όμως κοινή λογική και πάθος για την ομάδα. Δεν μπορούμε άλλο να κάνουμε τα στραβά μάτια στα κακώς κείμενα, που εξακολουθούν στα του Συλλόγου, με πρόσφατο αποκορύφωμα «το ηθικό πρόσωπο με το οποίο γίνονται ακόμα κάποιες επαφές». Δεν θα περιγράψουμε την κατάσταση, όλοι γνωρίζουμε.
Ο φιλικός χαρακτήρας του αγώνα της Πρωτομαγιάς μας δίνει τη δική μας ευκαιρία να πάρουμε θέση. Παρά την τρελή επιθυμία μας να δούμε την ομάδα στο γήπεδο, αποφασίσαμε να απέχουμε. Η στάση μας σε αυτόν τον αγώνα θέλουμε να είναι ένα πρώτο ‘καμπανάκι′ δράσεων για όλους μας. Για το τι θα πράξουμε την επόμενη αγωνιστική περίοδο, αν και εφόσον επιστρέψουμε στη Λεωφόρο, θα το αποφασίσει η Θ13, με την οποία και θα συνταχθούμε, τόσο εντός, όσο και εκτός γηπέδου.
Αποφασίσαμε τέλος, το απαράδεκτα υψηλό για φιλικό αγώνα εν μέσω πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης αντίτιμο του εισιτηρίου (20?) που θα κατέβαλε ο καθένας μας, να συγκεντρωθεί από όλους μας και να δοθεί για την ενίσχυση του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού.

Υ.Γ.: Η ανακοίνωση εσκεμμένα είναι όσο πιο τυπική γίνεται, άλλο θα θέλαμε να είναι το ύφος της. Αυτό ας το λάβει σοβαρά υπόψη του ο κ. Αλαφούζος.

Θύρα 13 Λευκωσίας Θύρα 13 Παραλιμνίου Θύρα 13 Πάφου Θύρα 13 Λεμεσού


Μπάσκετ Εφήβων: Οι έφηβοι του Παναθηναϊκού κατέκτησαν τον τίτλο στον Α' όμιλο της Γ' ΕΣΚΑ, κερδίζοντας με 85-60 τον Τρίτωνα.

Οι κούπες άρχισαν...
Οι έφηβοι του Παναθηναϊκού μετέτρεψαν σε παράσταση για ένα ρόλο τον αγώνα με τον Τρίτωνα και όχι μόνο κάλυψαν την διαφορά των 4 πόντων αλλά τον σύντριψαν κερδίζοντας τον με 85-60.
Έτσι κατέκτησαν τον τίτλο του πρωταθλητή για τον όμιλο της Γ' ΕΣΚΑ και πλέον φουλάρουν για να κατακτήσουν και τον τίτλο του πρωταθλητή στο εφηβικό πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ.
Οι παίκτες του Κώστα Παπαδόπουλου έδειξαν τις προθέσεις τους από την αρχή, όπως δείχνει και το 43-25 στο ημίχρονο. Πλέον σειρά έχει ο δεύτερος τελικός με τον Φιλαθλητικό, με τους πράσινους να είναι μπροστά στο επιμέρους σκορ με 2-1 και να απέχει μόλις μία νίκη από την κατάκτηση του τίτλου.
To παιχνίδι θα γίνει την Μ. Τρίτη στο κλειστό του Ζωγράφου.
Να σημειώσουμε ότι από πρόπερσι που επιτράπηκε στις ομάδες των εφήβων να κατεβαίνουν και στα αντρικά πρωταθλήματα της ΕΣΚΑ, ο Παναθηναϊκός γίνεται η μοναδική ομάδα που καταφέρνει να ανέβει στην Β' ΕΣΚΑ! Και το καλό είναι ότι του χρόνου ο βασικός κορμός θα παραμείνει ο ίδιος, που πάει να πει... ότι μπορεί να φτάσει ακόμα και ψηλότερα!


Σαμαντούρα: «Θέλω να προχωρήσει ο Παναθηναϊκός είτε με μένα είτε χωρίς»

Ιδιαίτερα χαρούμενη που ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρωτάθλημα δήλωσε στο Inside K.A.Ρ. Web Radio του "κέντρου αθλητικού ρεπορτάζ" και στους Θωμά Βασιλάκη και Αλέξανδρο Πιπεριά η προπονήτρια της γυναικείας ομάδας μπάσκετ των «πράσινων», Γιασεμή Σαμαντούρα.
Η Ελληνίδα τεχνικός μίλησε για την φετινή πορεία της ομάδας, την συνέχεια και εμφανίστηκε αινιγματική σε ό,τι αφορά το μέλλον της ίδιας στην πάγκο του «τριφυλλιού».

Αναλυτικά οι δηλώσεις της Γιασεμί Σαμαντούρα:
-για το αν έχει συνειδητοποιήσει την επιτυχία της ομάδας της:
«Είναι ιδιαίτερα έντονα τα συναισθήματά μας αυτές τις ώρες. Νιώθουμε όλοι πολύ ωραία. Είναι φοβερές οι στιγμές που ζούμε».

-για το αν την ικανοποιεί το γεγονός ότι έχει κατακτήσει ξανά το πρωτάθλημα με την ομάδα του Παναθηναϊκού:
«Μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση το γεγονός αυτό, αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, καθώς η ομάδα στηρίχτηκε σε μικρές σε ηλικία αθλήτριες. Δεν ξεκινήσαμε με στόχο το πρωτάθλημα. Χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να περάσουμε την ιδέα στα παιδιά ότι μπορούσαν να γίνουν πρωταθλήτριες. Ήταν δύσκολο αλλά το αποτέλεσμα μας δικαίωσε & νιώθουμε περήφανες».

-για τον εκνευρισμό που βγήκε στον χθεσινό (20/4) τελικό με το Ελληνικό:
«Ερχόμασταν από κάποια άσχημα παιχνίδια στο κύπελλο λόγω κάποιων τραυματισμών οπότε ήταν λογικό να υπάρχει εκνευρισμός. Εκτός αυτού ήμασταν δύο βδομάδες εκτός αγωνιστικού ρυθμού. Η φανέλα του Παναθηναϊκού είναι πολύ βαριά και όταν όλος αυτός ο λαός θέλει το πρωτάθλημα είναι δύσκολο για τα παιδιά να το διαχειριστούν. Αλλά τέλος καλό όλα καλά».

-για τις Καλέντζου και Ντέλβα:
«Η Καλέντζου είναι μεγάλη μπασκετική προσωπικότητα. Από όταν ήρθε στην ομάδα αρχίσαμε να κοιτάμε πιο ψηλά. Βοηθάει & τα νέα παιδιά. Η Ντελβα είναι η Ντελβα, είναι φοβερή παίκτρια. Στο χθεσινό ματς μίλησε η ψυχή των παιδιών & αξίζουν συγχαρητήρια. Το πίστευαν όλες πάρα πολύ.

-για την συνέχεια:
«Έχω χαρεί για το πρωτάθλημα αλλά κυρίως που το κατέκτησαν παιδιά νεαρά σε ηλικία. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μέλλον, ότι μπορούν να το επαναλάβουν. Είναι σημαντικό να χτιστεί η ομάδα γύρω από αυτά τα παιδιά και πιστεύω πως έτσι ο παναθηναϊκός θα πρωταγωνιστήσει στο ελληνικό μπάσκετ. Σημαντικό στοιχείο είναι πως υπάρχει ωραίο δέσιμο του κόσμου με τις νεαρές αθλήτριες. Αυτά τα σημεία πρέπει να τα κρατήσουμε και να είναι η αφετηρία για κάτι παραπάνω».

-για το παιχνίδι που θεωρεί πως ήταν κομβικό μέσα στην χρονιά:
«Η μεγάλη νίκη επί του Αθηναϊκού μέσα στην έδρα μας ήταν κομβικό σημείο. Φτάσαμε στο πικ εκείνη την εποχή, ωστόσο μετά δεν μας έβγαινε χρονικά η “κοιλιά” που έπρεπε να κάνουμε για να φορτσάρουμε στο τέλος. Αλλά με τη βοήθεια όλων τα καταφέραμε, παίξαμε & στα πλέι οφ & πήραμε το πρωτάθλημα».

-το μέλλον της στην ομάδα:
«Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον μου. Αγαπάω πολύ αυτή την ομάδα. Έχω ζήσει πολλές ωραίες στιγμές με τον Παναθηναϊκό ως αθλήτρια & ως προπονήτρια. Αλλά η παραμονή μου εξαρτάται και από άλλους παράγοντες, από τη διοίκηση. Θα ήθελα η ομάδα να συνεχίσει είτε με μένα είτε χωρίς εμένα. Θέλω να ευχαριστήσω τους πάντες, τον πρόεδρο και όλους τους συνεργάτες μου».

Ακούστε στο παρακάτω link το ηχητικό της συνέντευξης:
https://soundcloud.com/pokofikos/sdkyj2e6ttaq

Βόλεϊ Γυναικών: Βασιλαντωνάκη... διετίας!

Οι υπεύθυνοι του τμήματος βόλεϊ γυναικών του Παναθηναϊκού Α.Ο ανακοινώνουν την επέκταση της συνεργασίας με την διεθνή Ελληνίδα διαγώνιο, Ανθή Βασιλαντωνάκη. Η «πράσινη» άσος υπέγραψε διετές συμβόλαιο συνεργασίας με το Τριφύλλι. 
Στις πρώτες της δηλώσεις, μετά την ανανέωση της συνεργασίας της, η Ανθή Βασιλαντωνάκη δήλωσε: «Είμαι πολύ χαρούμενη που ανανεώθηκε η συνεργασία μας. Επέλεξα τον Παναθηναϊκό γιατί την προηγούμενη χρονιά με εμπιστεύτηκαν, με βοήθησαν πολύ και επειδή είναι μια ομάδα με ιστορία που έχει πάρει πολλά πρωταθλήματα και θέλω και εύχομαι να βοηθήσω κι εγώ να τον φέρουμε και πάλι ψηλά στην κορυφή». 


Μπάσκετ Γυναικών: «Ο Παναθηναϊκός είναι καταδικασμένος να πρωταγωνιστεί»

Η γυναικεία ομάδα του Παναθηναϊκού φιλοξενήθηκε στο Inside Κ.Α.Ρ. Web Radio του "Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ" με αφορμή την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και η... συζήτηση που ακολούθησε ήταν άκρως αποκαλυπτική για τα «μυστικά» της επιτυχίας, αλλά και για τον σχεδιασμό της νέας σεζόν.
Μία ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να συμβιβαστεί με λίγα. Η κατάκτηση τίτλων αποτελεί μονόδρομο και η διατήρηση των «σκήπτρων» απαίτηση, όπως ξεκαθάρισαν στο Inside Κ.Α.Ρ. Web Radio και στους Θωμά Βασιλάκη και Διονύση Καμπά, ο γενικός αρχηγός της γυναικείας ομάδας μπάσκετ των «πράσινων», Ηλίας Μιχαλαριάς, η βοηθός προπονήτριας, Κατερίνα Χατζηδάκη και οι παίκτριες που έδωσαν το «παρών», με αφορμή την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Συγκεκριμένα χαρακτήρισαν ιδιαίτερα πετυχημένη την φετινή σεζόν, αναφέρθηκαν στα «μυστικά» της επιτυχίας, στην απόφαση για την συμμετοχή στην Ευρώπη και στον σχεδιασμό για την νέα σεζόν.

Τα σημαντικότερα αποσπάσματα της συνέντευξης:

Ηλίας Μιχαλαριάς (γενικός αρχηγός):
«Η φετινή χρονιά ήταν τελείως διαφορετική. Ήταν πολύ διδακτική γιατί ο Παναθηναϊκός είναι σύλλογος που απαιτείται να κερδίζει για την ιστορία του και τον κόσμο του. Το DNA του σωματείου είναι ο πρωταθλητισμός. Αυτό φέτος μας βγήκε. Είναι πολύ δύσκολο να εκθρονίσεις μια ομάδα όπως ο Αθηναϊκός. Θέλαμε να μπούμε άνετα στην τετράδα από το ξεκίνημα της σεζόν. Μετά τη νίκη στο Ελληνικό είχαμε πει με την κόουτς ότι πάμε για το πρωτάθλημα, αλλά δεν θέλαμε αυτό να το βγάλουμε προς τα έξω γιατί η πίεση θα ήταν πολύ μεγάλη από τον κόσμο και τον Τύπο.
Η ομάδα έπαιξε πάρα πολύ ωραίο μπάσκετ φέτος και για αυτό είχαμε περισσότερο κόσμο στο πλευρό μας από ότι άλλες χρονιές.

Παράλληλα έγινε πολύ μεγάλη προσπάθεια για να νοικοκυρευτεί ο Παναθηναϊκός και να είναι οι οικονομικές υποχρεώσεις του συλλόγου σε ένα καλό επίπεδο. Πλην του Αχιλλέα Μακρόπουλου, υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που στέκονται στο πλευρό μας όπως ο κύριος Ρίσβας, ο κόσμος ο οποίος στηρίζει με το εισιτήριο και φυσικά οι απλοί φίλοι της ομάδας, με τις χορηγίες που προσφέρουν, είτε αυτές είναι μεγάλες είτε μικρότερες.

Μέχρι τα μέσα Ιουνίου θα αποφασίσουμε αν θα δηλώσουμε συμμετοχή στην Ευρώπη. Είναι δύσκολο εγχείρημα και γενικά είναι δύσκολο να διεκδικήσεις κάτι εκεί. Μετά το Πάσχα θα ξεκινήσει ο σχεδιασμός για την νέα σεζόν, θα υπολογίσουμε το μπάτζετ και θα δούμε πώς θα κινηθούμε.
Προσωπικά είμαι οπαδός του Παναθηναϊκού και θα συνεχίσω να είμαι ό,τι και να γίνει. Πριν 4 χρόνια έγινε η νύξη να αναλάβω σε αυτό το πόστο και δεν μπορούσα να αρνηθώ».
 Κατερίνα Χατζηδάκη (βοηθός Γιασεμής Σαμαντούρα):
«Είμαστε απόλυτα ευτυχισμένοι από την έκβαση της χρονιάς. Είχαμε μόνο μία ήττα, είχαμε ποιότητα ως ομάδα και χάρη σε αυτή καταφέραμε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Από την αρχή γίνεται πολύ σοβαρή δουλειά. Το σημαντικό είναι πως υπάρχει πλάνο, υπάρχει το κατάλληλο υλικό, υπάρχουν οι άνθρωποι να το υποστηρίξουν.

Προσωπικά μέχρι και το τελευταίο παιχνίδι δεν σκεφτόμουν ότι παίρνουμε τον τίτλο γιατί δεν ήθελα να το γρουσουζέψω. Στον τελικό με το Ελληνικό δεν φοβόμουν ούτε λεπτό γιατί ήξερα πως είχαμε την ικανότητα να πάρουμε το παιχνίδι και το αποδείξαμε αυτό στα 5 τελευταία λεπτά που παίξαμε όπως ξέραμε.

Ο Παναθηναϊκός είναι καταδικασμένος να πρωταγωνιστεί, ο κόσμος είναι διψασμένος για τίτλους.
Σε ό,τι αφορά την Γιασεμή Σαμαντούρα έχει αμεσότητα με τις παίκτριες, μπορεί με έναν μαγικό τρόπο να πάρει ό,τι χρειάζεται από την κάθε μία. Υπήρχε συνδυασμός πολλών πραγμάτων στην ομάδα φέτος, υπήρχε χημεία από κάθε άποψη, αυτό βγήκε στο γήπεδο και ήταν το βασικό συστατικό  της επιτυχίας.
Τώρα έχουμε καιρό να ξεκουραστούμε,  να ηρεμήσουμε και μετά, με καθαρό μυαλό, θα σχεδιάσουμε τη νέα χρονιά και θα δούμε τι μπορεί να κάνει η ομάδα στη συνέχεια».
 
Νταϊάνα Ντέλβα:
«Το πρωτάθλημα είναι σίγουρα η καλύτερη στιγμή στην πορεία μου στον Παναθηναϊκό, αυτά τα δύο χρόνια. Ήταν πολύ ωραίο ότι αυτοί που πλαισιώνουν την ομάδα είναι ενωμένοι. Δεν έχω ξαναζήσει αντίστοιχα σκηνικά όπως αυτά με τον κόσμο του Παναθηναϊκού και ειδικά στο γυναικείο μπάσκετ δεν είναι σύνηθες φαινόμενο αυτό. Αυτή την στιγμή θέλω να ξεκουραστώ και μετά θα αποφασίσω για το μέλλον μου, ακόμη δεν ξέρω πού θα συνεχίσω. Σε ό,τι αφορά το γεγονός ότι τραγούδησα στα μεθεόρτια, ταίριαζε με το κλίμα της γιορτής».
Αριστέα Μαγκλάρα:
«Ήμασταν πάρα πολύ διψασμένες για έναν τίτλο γιατί είχαμε χάσει και το κύπελλο αλλά ευτυχώς τέλος καλό όλα καλά! Δεν θυμάμαι και πολλά από όσα έγιναν στο γήπεδο στον τελικό. Στα αποδυτήρια πήγα μετά από καμιά ώρα. Οι μικρές αθλήτριες δεν μπορούν να ελέγξουν την πίεση του κόσμου, προσωπικά συγκινούμαι με την τόση αγάπη που έχουμε εισπράξει από όλο τον κόσμο του Παναθηναϊκού».
 Ευγενία Κοτούλα:
«Φέτος μόνο που δεν πήραμε ράντζα για το γήπεδο, ήταν πολύ βεβαρυμμένο το πρόγραμμά μας και δεν είχαμε πολύ ελεύθερο χρόνο. Εφόσον όμως κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, δεν μας νοιάζει τίποτε. Το να ζεις μόνο με το μπάσκετ δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μέσα από τον αθλητισμό γίνεσαι πιο κοινωνικός, μαθαίνεις να έχεις αξίες και πειθαρχία. Σε ό,τι αφορά τα γούρια η Μαγκλάρα έχει το σκυλάκι της, προσωπικά δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο, ίσως ένα φυλαχτό».
 Σοφία Θεολόγου:
«Πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Δεν περιγράφεται το συναίσθημα όλων μας με τη λήξη του παιχνιδιού. Ήταν κάτι πολύ μαγικό. Καθ’ όλη την χρονιά δουλέψαμε σκληρά, είχαμε δίπλα μας τον κόσμο. Σίγουρα θυσιάζεις πράγματα για την ομάδα αλλά το μπάσκετ θέλει ούτως ή άλλως θυσίες. Σαν ιδέα έχει περάσει από το μυαλό μου να φύγω στο εξωτερικό, αλλά θα το έκανα μόνο αν υπήρχαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις».
  Ιωάννα Χρονοπούλου:
«Καταπληκτική εμπειρία το να παίρνεις το πρωτάθλημα την πρώτη χρονιά που είσαι στην Α1. Όπως πολύ σημαντικό είναι το να σε επιλέγει η προπονήτριά σου για βασική και να είσαι η αλλαγή της Ντέλβα. Φέτος τελείωσα και την σχολή μου και ο συνδυασμός δεν είναι τόσο εύκολος. Θα προσπαθήσω να βρω κάτι πάνω στο αντικείμενο που έχω σπουδάσει, ωστόσο θα συνεχίσω και στο μπάσκετ».
Βίντεο με τις καλύτερες στιγμές θα υπάρχει το Σάββατο (27/4)

Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο ηχητικό που ακολουθεί στο παρακάτω link:
  https://soundcloud.com/insidewebradiokar/geko1hmialuw


πηγή