Είναι ηθοποιός, χορεύτρια, μα πάνω
απ’ όλα για τους φίλους του μπάσκετ -και ειδικότερα γι’ αυτούς του
Παναθηναϊκού- γνωστή και αγαπητή καθότι υπήρξε πριν από μερικά χρόνια
μέλος της χορευτικής ομάδας «Fan patrol» στο κλειστό του ΟΑΚΑ! Για την Ιωάννα Πηλιχού, η πορτοκαλί μπάλα αντιπροσωπεύει τον εκρηκτικό της χαρακτήρα!
Πώς αποφάσισες να ακολουθήσεις καριέρα ηθοποιού;
Ήταν
τελείως… αέρινη η σκέψη να γίνω ηθοποιός! Ξέρεις, κάτι του στιλ ότι θα
μπορούσα να ασχοληθώ με την ηθοποιία παράλληλα με ένα σωρό άλλα πράγματα
που είχα σκεφτεί! Απλά, κάποια στιγμή είπα «τέλος, θα γίνω ηθοποιός».
Τότε ήμουν ήδη φοιτήτρια (σ.σ. έχει κάνει σπουδές στη Θεσσαλονίκη στο
Τμήμα Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών, καθώς και στο Κρατικό
θέατρο Βορείου Ελλάδος) και είχα ασχοληθεί με μια ερασιτεχνική θεατρική
ομάδα. Τελείως στο… χαλαρό όμως!
Περισσότερο νιώθεις ηθοποιός ή χορεύτρια;
Θα έλεγα
ότι περισσότερο νιώθω ηθοποιός, αλλά δε σου κρύβω ότι και ο χορός μου
αρέσει πάρα πολύ. Ο συνδυασμός λόγου και χορού με εκφράζει απόλυτα!
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από δέκα χρόνια;
Σίγουρα
θέλω να παραμείνω στο χώρο της ηθοποιίας και ελπίζω και ο χορός να
εξακολουθεί να κατέχει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Από ’κει και
πέρα εύχομαι να είμαι πλήρης μ’ αυτά που θα έχω κάνει, ευχαριστημένη και
πάντα με νέους στόχους μπροστά μου! Εξάλλου έχω σπουδάσει ηθοποιός και
είναι κάτι που με εκφράζει και θέλω να κάνω.
Τι είναι πιο δύσκολο; Να χορεύεις στο γήπεδο μπροστά σε 18.000 κόσμο ή να βρίσκεσαι πάνω στο θεατρικό «σανίδι»;
Είναι πολύ
πιο δύσκολο να βρίσκομαι πάνω στη σκηνή παρά στο γήπεδο! Η ατμόσφαιρα
στο ΟΑΚΑ είναι πολύ ωραία, ο παλμός και το πάθος που υπάρχει, οι φωνές
για την ομάδα, όλα αυτά μου αρέσουν πολύ. Άλλωστε μιλάμε για… την ομάδα
μου (σ.σ. γέλια) και πραγματικά απολαμβάνω το όλο σκηνικό!
Σαφώς
υπάρχει άγχος για το αν θα εκτελεστούν σωστά οι χορογραφίες όταν
βγαίνουμε έξω στον κόσμο, αλλά στο θέατρο δεν μπορείς να διορθώσεις
ενδεχόμενα λάθη. Ακόμα και μπροστά στην κάμερα τα πράγματα είναι πιο
εύκολα σε σχέση με το θέατρο, όπου είσαι συνεχώς εκτεθειμένος απέναντι
στους θεατές. Σε μια θεατρική σκηνή όλα πρέπει να «πάνε ρολόι» είτε
είσαι άρρωστος, είτε πονάς. Οτιδήποτε κι αν σε απασχολεί είσαι
υποχρεωμένος να «μαγέψεις» τον κόσμο, να μπορέσεις να «ταξιδέψεις» στο
ρόλο που υποδύεσαι. Πράγμα, πίστεψέ με, καθόλου εύκολο!
Ποιο είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που έχεις ακούσει στο γήπεδο;
Εντάξει, μου φωνάζουν διάφορα…
Για πες μου κάτι που… μπορεί να δημοσιευτεί!
Κοίταξε, δε μου έρχεται κάτι συγκεκριμένο σαν ατάκα στο μυαλό μου, αλλά γενικότερα χαίρονται πάρα πολύ που είμαι Παναθηναϊκός.
Τι εννοείς; Έβγαλες ανακοίνωση περί «πράσινων» αισθημάτων;
(γέλια)
Στις αρχές με ρωτούσαν αν υποστηρίζω τον Παναθηναϊκό ή βρίσκομαι απλά
στην ομάδα. Όταν, λοιπόν, απαντούσα ότι είμαι και Παναθηναϊκός ο κόσμος
χαιρόταν!
Γενικά, ποιο είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που σου έχουν κάνει;
Τώρα πρέπει να απαντήσω οπωσδήποτε σ’ αυτό;
Δηλαδή μόνο αηδίες σου λένε; Δε βρέθηκε έστω ένας να σε κερδίσει με τον τρόπο του;
Άσ’ τα να
πάνε! Συχνά ακούω πολύ εκνευριστικά πράγματα! Βασικά, αυτό που μου
αρέσει και μου το έχουν πει κάποιες φορές είναι ότι παρότι είμαι πολύ
δύσκολος άνθρωπος τους μαγεύει ο χαρακτήρας μου. Είναι σημαντικό οι
υπόλοιποι να σε αποδέχονται όπως είσαι.
Εκτός από δύσκολη τι άλλο είσαι;
Είμαι
ντόμπρα! Δεν κρύβομαι και δεν «κάνω έκπτωση» στον εαυτό μου. Και το ίδιο
θέλω κι απ’ όσους βρίσκονται στο πλάι μου. Να μη φοβούνται να
εκφραστούν ελεύθερα και αν κάτι δεν τους αρέσει να μου το λένε.
Σε έχουν «πειράξει» ποτέ στο γήπεδο;
Μη
φανταστείς τίποτα «τρελό»! Πολλές φορές μου φωνάζουν να πλησιάσω για
καμιά φωτογραφία του στιλ «έλα, έλα εδώ», αλλά κι εγώ και οι υπόλοιπες
κοπέλες δεν απαντάμε. Αυτός είναι απαράβατος κανόνας. Ακόμα και αν
βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες με τους φιλάθλους, αυτό γίνεται προς από το
τέλος του αγώνα και… εφόσον δεν πρόκειται για ντέρμπι.
Πριν μπεις στο τιμ των «Fan patrol» είχες κάνει κάτι ανάλογο;
Ναι, ήμουν στην ΜΕΝΤ, στη Θεσσαλονίκη. Αλλά οπωσδήποτε δεν ήταν το ίδιο μ’ αυτό στο ΟΑΚΑ! Άλλα τα μεγέθη στην Τούμπα, άλλα εδώ!
Ποια είναι η σχέση που αναπτύσσεις με τον κόσμο όταν μπαίνεις στον αγωνιστικό χώρο;
Θα τη
χαρακτήριζα ως ένα βαθμό σχέση «δόσης-ανταπόδοσης», όχι όμως τόσο
ουσιαστική, γιατί οι φίλαθλοι βρίσκονται στις εξέδρες για το παιχνίδι
και όχι για τη χορευτική ομάδα. Εγώ -όπως και τα υπόλοιπα κορίτσια-
παίρνω ενέργεια από τον κόσμο και ειδικά όταν το γήπεδο είναι γεμάτο
γίνομαι ακόμα πιο ζωντανή, πράγμα που με βοηθάει να αποδίδω καλύτερα.
Υπάρχουν
φορές που έχεις αισθανθεί ότι ο κόσμος ασχολήθηκε περισσότερο με τη
χορευτική ομάδα παρά με τον αγώνα; Σε ένα αδιάφορο ματς για παράδειγμα;
Όχι, η
έγνοια στην συντριπτική πλειοψηφία των φίλαθλων είναι στον αγώνα και
φυσικά καλά κάνουν! Τώρα αν κάποιοι ήρθαν στο γήπεδο για να μας δουν… τι
να πω!
Ποιο ήταν το κλίμα που αναπτύχθηκε με τους παίκτες;
Δεν υπήρχε κάτι το ιδιαίτερο. Το πολύ να λέγαμε ένα «γεια». Τα πράγματα ήταν γενικά πολύ αυστηρά και χαίρομαι γι’ αυτό.
Από την άλλη, όμως, σου αρέσει αυτή η «αποστείρωση»; Δεν είναι άσχημο να απέχεις απ’ όσους σε περιτριγυρίζουν;
Κοίταξε να
δεις, επειδή τα πράγματα σ’ αυτό το χώρο είναι λίγο παρεξηγημένα και
κάποιοι μπορεί να περάσουν στο φλερτ, είναι καλό να υπάρχουν αποστάσεις.
Όταν υπάρχουν διαχωρισμοί δεν έχεις κανένα πρόβλημα, είσαι εκεί μόνο
γι’ αυτό που κάνεις και απερίσπαστα μπορείς να κάνεις τη δουλεία σου.
Στην τελική, δε θέλω να μπω στη διαδικασία να απολογούμαι σε κάποιον
γιατί δε θέλω -για παράδειγμα- να του δώσω το τηλέφωνό μου! Μας
προστάτευε αυτή η «διαχωριστική γραμμή» με τους παίκτες και τον κόσμο,
χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήμασταν «κρύες» απέναντί τους. Αλλά μέχρι
εκεί!
Εσένα πώς σου αρέσει να σε φλερτάρουν;
Με τακτ και διακριτικότητα.
Ποιο είναι το μότο που σε αντιπροσωπεύει;
«Μην το
βάλεις κάτω. Μην τα παρατάς ποτέ ό,τι και να συμβαίνει. Μπορεί κάποιες
φορές να… ξαποσταίνεις λίγο γιατί κάτι ίσως σε έχει ενοχλήσει, αλλά
πρέπει να είσαι σε θέση να συνεχίζεις την πορεία σου». Γενικά είμαι
άνθρωπος που δεν τα παρατάει ποτέ!
Και οι αγαπημένοι σου μπασκετμπολίστες είναι οι…
Χατζηβρέττας, Διαμαντίδης, Σπανούλης. Πολύ καλοί παίκτες όλοι τους.
Σε ποιους απονέμεις το βραβείο ομορφιάς;
Κοίτα, δεν
έχω δει κάποιον που να πω «ουάω, αυτός είναι κούκλος!» Υποκειμενικά
πάντα και για κάτι που μου «εκπέμπουν» μπορώ να ξεχωρίσω τον Χατζηβρέττα
και τον Γιασικεβίτσιους.
Σαν φίλαθλος έχεις πάει να παρακολουθήσεις κάποιο ματς με την παρέα σου;
Η αλήθεια
είναι ότι πριν γίνω μέλος των «Fan patrol» δεν είχα ιδιαίτερη σχέση με
το γήπεδο. Άλλωστε ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολο να δω αγώνα του
Παναθηναϊκού γιατί σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη.
Είχα
παρακολουθήσει δύο ματς και αυτά όλως τυχαίως ήταν με… τον Ολυμπιακό και
στο ποδόσφαιρο! Πάντως, έχω δει αρκετά παιχνίδια του Παναθηναϊκού εκτός
δουλειάς. Πήγα, μάλιστα, μόνη μου σε 4ο τελικό των πλέι οφ στο ΣΕΦ!
Το έλεγε η καρδούλα σου, ε;
Αφού να
φανταστείς, κάποιοι με αναγνώρισαν και φεύγοντας μετά τη λήξη του αγώνα,
μου φώναζαν «τι έγινε; χάσαμε; χάσαμε;»! Εγώ τους απαντούσα ευγενικά
«τι να γίνει, συμβαίνουν αυτά», ενώ από μέσα έλεγα «που είναι το
αυτοκίνητό μου;»!
Τι είναι για σένα το μπάσκετ;
Μου αρέσει
πάρα πολύ! Πωρώνομαι και δεν είναι σαν το ποδόσφαιρο που το βαριέμαι
αφόρητα. Το μπάσκετ έχει γρήγορες εναλλαγές φάσεων, υπάρχει συνεχώς
δράση, δεν μπορούν οι παίκτες να… κοιμούνται ή να ανταλλάσσουν πάσες
χωρίς νόημα για… δέκα ώρες! Είναι ένα άθλημα δυναμικό που με εκφράζει
και με βοηθάει να εκτονώνομαι!
