Ένα
πλέι μέικερ αναζητά ο Παναθηναϊκός για να κλείσει την περιφέρειά του
και στο στόχαστρο βρίσκονται οι Ρούλα Καλογήρου και Ραφαέλα Σουλτάνη.
Η
πρώτη έχει συμπληρώσει μια 20ετία στον Ίκαρο και είναι δύσκολο να φύγει
αφού αποτελεί τη σημαία της ομάδας αλλά ακόμη τίποτε δεν είναι σίγουρο
ενώ η Σουλτάνη έχει δηλώσει στη διοίκηση του Ολυμπιακού Βόλου ότι θέλει
να αποχωρήσει και έχει προτάσεις και από ομάδες της Θεσσαλονίκης.
Η
Κυψέλη θ' αποτελεί την έδρα του Παναθηναϊκού για το γυναικείο και το
ανδρικό τμήμα βόλει του συλλόγου.Την φετινή σεζόν οι άνθρωποι του
Παναθηναϊκού
φρόντισαν να διευθετήσουν άμεσα το θέμα της έδρας για το ανδρικό και το
γυναικείο τμήμα βόλει του συλλόγου.Άλλωστε είναι
γνωστό ότι τα δύο συγκεκριμένα τμήματα ταλαιπωρήθηκαν αρκετά από τότε
που έπαψε να χρησιμοποιείται ο "Τάφος του Ινδού".Φέτος
όμως τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, καθώς το συγκεκριμένο ζήτημα
λύθηκε άμεσα και η Κυψέλη αναμένεται να είναι "καμίνι" σε κάθε
αναμέτρηση.
Οι μέρες που μας πέρασαν ήταν αρκετά δύσκολες για τη Σέριφο,
καθώς οι πυρκαγιές που έγιναν στη Σέριφο, κατέστρεψαν αρκετά μεγάλο
μέρος της βλάστησης και αυτό το γεγονός δεν επέτρεψαν και στα εγκαίνια
του συνδέσμου του Παναθηναϊκού.
Τα περισσότερα μέλη της «Θύρας 13 Σερίφου» έδωσαν τη δική τους μάχη
με τις φλόγες μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους του νησιού, αλλά και
τους πυροσβέστες.
Έτσι το απόγευμα της Κυριακής και σε λιγότερο εορταστικό κλίμα (λόγω
της καταστροφής) πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του συνδέσμου. Παρούσα σε
αυτά ήταν και η πρωταθλήτρια του Παναθηναϊκού, Αριστέα Μαγκλάρα.
Η παίκτρια της ομάδας μπάσκετ των «πρασίνων» τιμήθηκε από τα παιδιά
του νεοσύστατου συνδέσμου με μια πλακέτα, ενώ από την πλευρά της η
Αριστέα ευχήθηκε πολύ γρήγορα να αποκατασταθούν οι ζημιές που
προκλήθηκαν στο νησί.
Στις 29 Ιουλίου του 1961 θα γεννηθεί ο καλύτερος έλληνας ποδοσφαιριστής.
Μεγαλωμένος σε ποδοσφαιρική οικογένεια θα δει τον πατέρα του να
διαπρέπει ως δεξί χαφ, θέση που τότε λεγόταν εξτρέμ.
Και θα βάλει σκοπό την ζωής του να του μοιάσει και να γίνει σαν
εκείνον. Ο μικρός γιός του Θανάση Σαραβάκου όχι μόνο θα μοιάσει στον
πατέρα του, αλλά θα τον ξεπεράσει. Θα γίνει είδωλο, θα ταυτιστεί μαζί
του μια ολόκληρη γενιά φιλάθλων. Οι πιτσιρικάδες οπαδοί του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ
την δεκαετία του 80 θα ξεχυθούν στις αλάνες και όλοι θέλουν να του
μοιάσουν. Να κλέψουν λίγη από την δόξα και την λάμψη του. Οι φωτογραφίες
και οι αφίσες που τον απεικονίζουν θα στολίζουν τα δώματια των μικρών
φιλάθλων του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ και θα στοιχειώνουν τις αναμνήσεις των αντιπάλων.
Ένας παίχτης που ήταν γκολτζής, έβγαζε τρέλα, πάθος μέσα στο γήπεδο
και είχε την στόφα του νικητή...στοιχεία που έχει κάθε παίκτης σταρ για
αυτό και το "δέσιμο" μεταξύ του Σαραβάκου και του κόσμου του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ θα γίνει πολύ ισχυρό. Γιατί ο κόσμος παίχτες με τέτοια στοιχεία θέλει να βλέπει στον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ
του και πόσο μάλλον τα πιτσιρίκια που έχουν ανάγκη να δεθούν με κάποιον
που είναι γεννημένος νικητής και στα δύσκολα θα πάρει αυτός την ομάδα
από το χέρι να την οδηγήσει στην νίκη. Μοναδικό το συναίσθημα να τον
βλέπεις με το τριφύλλι στο στήθος και ακόμη και σήμερα στην θέα του
γινόμαστε όλοι ξανά πιτσιρίκια....Τέτοιοι παίχτες αναμφίβολα δημιουργούν
νέες γενιές οπαδών....
Ένας άνθρωπος που δικαιούται να μπει σε αυτή
την ξεχωριστή ελιτ παικτών που φτιάχνουν οπαδούς σε μια ομάδα είναι ο
Δημήτρης Σαραβάκος, ο 'Μητσάρας" μας ,ο 'Μικρός". Ο Δημήτρης θα γίνει
και επίσημα παίκτης του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ
στις 20 Ιουνίου του 1984 έναντι 60 εκατ. ΔΡΧ από τον Πανιώνιο. Φορώντας
το τριφύλλι στο στήθος θα μεγαλουργήσει για σχεδόν μια δεκαετία
πετυχαίνοντας πολλά γκολ ,κατακτώντας τίτλους και γράφοντας χρυσές
σελίδες στην ευρωπαϊκή μας ιστορία με εμφανίσεις και γκολ που έκριναν
προκρίσεις αλλά και με ένα τρομερά "άσχημο" τέλος αφού έφυγε από την
ομάδα χωρίς να του γίνει ούτε καν προσφορά (προσφιλής τακτική και
αγαπημένη συνήθεια της τότε διοίκησης να "τρώει" παίχτες είδωλα για την
εξέδρα).
Ο "ΜΙΚΡΟΣ" έκανε τα πρώτα του βήματα στον Πανιώνιο (στην
ομάδα που έπαιζε και ο πατέρας του ο οποίος υπήρξε σπουδαίος
ποδοσφαιριστής) και στον σύλλογό μας ήρθε παρέα με έναν ακόμα σπουδαίο
ποδοσφαιριστή τον Βέλιμιρ Ζάετς. Την πρώτη του χρονιά στο Τριφύλλι ο
Σαραβάκος είχε 23 συμμετοχές και σημείωσε 15 τέρματα. Και το όνομα του
για την επόμενη δεκαετία θα γίνει φόβος και τρόμος για τις αντίπαλες
άμυνες αφού θα σκοράρει με κάθε δυνατό τρόπο και θα οδηγήσει την ομάδα
σε τεράστιες επιτυχίες...
Ας δούμε μερικά ενδιαφέροντα στατιστικά
στοιχεία για τον Δημήτρη για όσο ΤΙΜΗΣΕ την φανέλα με το τριφύλλι αφού
καμιά φορά οι αριθμοί "λένε" την αλήθεια:
Κατέκτησε 3 Πρωταθλήματα, 6 Κύπελλα και 2 Σούπερ Καπ Ελλάδος Ήταν
από τους βασικούς συντελεστές στις εκτός συνόρων επιτυχίες στις πορείες
του τριφυλλιού έως: τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών τη σεζόν
1984-1985, τα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1987-1988 όπου ακόμα
μνημονεύονται οι εμφανίσεις του στα διπλά ματς με την Γιουβέντους (είχε
πετύχει και 2 γκολ, ένα σε κάθε ματς) καθώς και στην συμμετοχή της
ομάδας στους πρώτους ομίλους στο Champions League (πρακτικά σαν 8αδα
ήταν) την σεζόν 1991-1992.
Σε 252 συμμετοχές πέτυχε 125 γκολ. Πέτυχε το πρώτο του γκολ στις 23/09/1984 απέναντι στον Όφη. Πέτυχε το πρώτου του γκολ εναντίον της Αεκ στις 25/11/1984 και απέναντι στον Οσφπ στις 20/02/1985 Έκανε
το ντεμπούτο του στο μάτς με την Φέγενορντ το 1984 στην Ολλανδία ενώ το
πρώτο του γκολ το πέτυχε απέναντι στην Λιντφιλντ και σήμανε την
αντεπίθεση ώστε το 3-0 να γίνει 3-3 στο τέλος και να πάρουμε την
πρόκριση. Συνολικά στην Ευρώπη φορώντας τα πράσινα πέτυχε 23 γκολ Ο
ηγετικός του χαρακτήρας έπαιξε καθοριστικό ρόλο σχεδόν σε όλα τα
ντέρμπι που αγωνίστηκε αφού "κέρασε" 16 φορές τον οσφπ και 8 την αεκ Στην εθνική ομάδα σε 78 εμφανίσεις πέτυχε 22 γκολ και ήταν παρών και στο Μουντιάλ της Αμερικής το 1994
Αν ένας έλληνας ποδοσφαιριστής στεκόταν επάξια απέναντι στους ξένους
συναδέλφους του και άξιζε μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού αυτός ήταν ο
Δημήτρης Σαραβάκος. Ρωτήστε τους αμυντικούς της Γκέτεμπορκ, τους
παίκτες της Γιουβέντους που στήθηκαν στο τοίχος απέναντι του στο ΟΑΚΑ, ή
τους αμυντικούς της Χόνβεντ στην επική ανατροπή του 5-2. Ακομα και σε
αυτό το τραγικό για εμάς βράδυ πάλι ο Δημήτρης Σαραβάκος είχε πετύχει τα
εκτός έδρας γκολ. Για τους εγχώριους αντιπάλους...τι να πούμε....ο
Πέτρος Μίχος ακόμα να καταλάβει τι έγινε εκείνο το βράδυ του Μαγιού το
1986. Μήπως ήταν ο μόνος?? Ειδικά οι αμυντικοί της ομάδας με σήμα τον
Γανημίδη θα γίνουν σε αρκετές περιπτώσεις εύκολη λεία για τον μεγάλο
μικρό του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Όπως προαναφέραμε ο Δημήτρης θα φύγει από τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ
το καλοκαίρι του 1994 χωρίς να του γίνει καν προσφορά....Λίγους μήνες
μετά η μοίρα του έπαιξε ένα περίεργο παιχνίδι....(αφού είχε προηγηθεί η
μεταγραφή του στην αεκ)
Στις 19 Απριλίου του 1995 στον τελικό του κυπέλλου ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
βρίσκεται αντίπαλος με την αεκ.....και ο Δημήτρης Σαραβάκος με την
ομάδα που είχε διαπρέψει για πάνω από μια δεκατετία. Στο 6 λεπτό της
αναμέτρησης ο διαιτητής σφυρίζει πέναλντι εναντίον μας......και τότε θα
βρεθεί 11 μέτρα απέναντι στον Γιόζεφ αλλά και σε ενα καταπράσινο πέταλο ο
Μητσάρας μας, ο παίχτης που λατρέψαμε όσο λίγοι...Παγωμάρα...(όπως
αποκάλυψε ο ίδιος αργότερα σε συνεντευξή του στο περιοδικό Mad Boys δεν
ήταν προσωπική του επιλογή να εκτελέσει το πέναλντι εκείνο αλλά στις
οδηγίες του προπονητή του πριν καν αρχίσει το ματς).....Η παγωμάρα σπάει
και ενα σύνθημα δονεί όλο το ΟΑΚΑ..."ΜΗΤΣΑΡΑ ΒΑΖΕΛΑ ΒΓΑΛΕ ΤΗ
ΦΑΝΕΛΑ"....Σαστίζουν όλοι, ο αρχικός ενθουσιασμός των Αεκτζήδων
κλονίζεται, ο Μπάγεβιτς θα σηκωθεί από τον πάγκο και λίγα δευτερόλεπτα
μετά η μπάλα καταλήγει άουτ......για τον κόσμο της ομάδας ήταν η
επιβεβαίωση του ισχυρού δεσμού που υπήρχε μεταξύ τους και αναγνώριση της
άδικης συμπεριφοράς του Γιώργου Βαρδινογιάννη προς το πρόσωπο του.
¨Ηξερε και ο πιο απλός φίλαθλος ότι δεν θα δει για κανέναν λόγο τον
άνθρωπο που είχε πάρει από το χέρι τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ
σε τόσους τελικούς να πετυχαίνει ένα γκολ εναντίον μας στον τελικό
εκείνης της χρονιάς.....για τον Δημήτρη (;)...μόνο ο ίδιος γνωρίζει τι
ένιωσε κατά τη διάρκεια εκείνων των στιγμών....
Η ζωή τα έφερε και πάλι να επιστρέψει στον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ του την σεζόν 1997-1998 και να αγωνιστεί μόλις 2 φορές...
Σαν χαρακτήρας ήταν σοβαρός, μετρημένος και χαμηλών τόνων (έως και
απρόσιτος) κάτι που αποδεικνύεται από τις ελάχιστες εμφανίσεις του στα
ΜΜΕ. Σε μία από τις λίγες συνεντεύξεις που έχει δώσει ήταν στο Mad
Βoys όπου κυριολεκτικά άνοιξε την καρδιά του και διαβάζοντάς την
στεκόμαστε σε 2 σημεία: όταν μίλησε για τον κόσμο της ομάδας έσταζε μέλι δείγμα του δεσίματος που ένιωθε και ο ίδιος δεν
σχολίασε καν το γεγονός ότι δεν πανηγύρισε όταν σκόραρε εναντίον μας με
την φανέλα της αεκ (η έκφραση του όπως έγραψαν τα αδέλφια μας τα έλεγε
όλα...
Δεν πρέπει να έχει υπάρξει πιο αγνό πράγμα στην σύγχρονη ιστορία του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ
από τον απλό, ίσως και παιδικό πανηγυρισμό του Δημήτρη Σαραβάκου. Το
άλμα στον αέρα και το τίναγμα της σφιγμένης γροθιάς ψηλά, και το τρέξιμο
με τα δύο χέρια σηκωμένα στον αέρα, δείγμα της χαράς του, της αγάπης
του, της αμηχανίας του και του απλού του χαρακτήρα. Είτε σκόραρε στον
πρώτο γύρο του Κυπέλλου κόντρα σε ομάδα Γ’ Εθνικής, είτε πάγωνε το
Τορίνο, ο Δημήτρης Σαραβάκος θα έδειχνε τον ίδιο ενθουσιασμό, την ίδια
έκσταση την ίδια ταύτιση με τον απλό οπαδό. Γιατί μπορεί να ήταν το
είδωλο μιας ολόκληρης γενιάς, αλλά στην καρδιά του μέσα θα είναι πάντα
ένα μικρό παιδί, τόσο αυθόρμητος τόσο απλός τόσο χαρούμενος.
Υ.Γ. Για όλους τους άλλους είσαι ο Δημήτρης Σαραβάκος, ο μεγάλος
μικρός του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο πιο αδικημένος έλληνας παίκτης βάση
του νόμου Μποσμάν λίγο αργότερα.Για εμάς....είσαι ο μικρός μας αδερφός.
Που στήθηκε 11 βήματα απέναντι από το πέταλο κοίταξε τα αδέρφια του και
σούταρε άτσαλα....Ήρθαν ο Τσιάρτας και ο Σαβέβσκι να σου πουν δεν
πειράζει αλλά δεν σε ένοιαζε, έκανες βήματα προς τα πίσω κοιτώντας τα
αδέλφια σου να σου φωνάζουν να πετάξεις την φανέλα...και αν γινόταν ίσως
και να το έκανες. Το κορμί σου ήταν στο άλλο στρατόπεδο αλλά η καρδιά
σου ήταν πάντα σε εμάς. Σε ευχαριστούμε που σε κάθε "μαγικό" σου βράδυ
έφτιαχνες χιλιάδες ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥΣ....
Το χειμώνα του 1989 ήρθε στην Ελλάδα για να λύσει το επιθετικό πρόβλημα
του «τριφυλλιού». Ο πάντα δύσπιστος κόσμος του Παναθηναϊκού άρχισε να
γκρινιάζει καθώς επρόκειτο για έναν 25άχρονο Πολωνό, τον οποίο ελάχιστοι
γνώριζαν και μάλλον κανείς δεν πίστευε. Εκείνος, όμως, είχε πίστη στον
εαυτό του και ήταν αποφασισμένος να πετύχει.
Τι κι αν το βράδυ της άφιξής του στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, στις
11 Δεκέμβρη του 1989, δεν τον περίμεναν εκατοντάδες οπαδοί; Τι κι αν
–όπως λέγεται- η ΠΑΕ δεν έστειλε καν εκπρόσωπό της να τον υποδεχθεί και
αρκέστηκε στο να του δώσει οδηγίες για το πού θα κατέλυε τη νύκτα;
Εκείνος τα κατάφερε.
Ποιος να περίμενε τότε πως ο… άσημος «γραφικός Πολωνός με το
μουστάκι», όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Γιάννης Καλιντζάκης, ο Κριστόφ
Βαζέχα θα γινόταν… Έλληνας, θα γινόταν Χρήστος, θα γινόταν ένας παίκτης
σύμβολο για τον μεγαλύτερο σύλλογο της Ελλάδος!
Έγραψε ιστορία
Από το 1989 που πρωτόπαιξε για τον Παναθηναϊκό μέχρι το 2004 που
κρέμασε τα παπούτσια του, συνδέθηκε όσο κανείς άλλος ξένος
ποδοσφαιριστής με το τριφύλλι. Κατέκτησε 5 πρωταθλήματα Ελλάδας (1990,
1991, 1995, 1996, 2004), 5 κύπελλα (1991, 1993, 1994, 1995, 2004) και
χρίσθηκε πρώτος σκόρερ τρεις φορές (1994, 1995 και 1998, με 26, 32 και
35 γκολ αντίστοιχα). Απ’ τα 15 του χρόνια στο ελληνικό πρωτάθλημα, μόνο
τα τρία τελευταία σκόραρε λιγότερα από 10 γκολ, ωστόσο ήταν κάτι λογικό
μια και έπαιζε λιγότερο, όντας πια μεγάλος σε ηλικία.
Συνολικά στο πρωτάθλημα πέτυχε 244 γκολ σε 403 αγώνες και αναδείχθηκε
τρεις φορές πρώτος σκόρερ (1994, 1995, 1998), ενώ σε 63 ευρωπαϊκά ματς
είχε 24 γκολ. Είχε 50 συμμετοχές στην Εθνική Πολωνίας με εννέα γκολ.
Είναι ο κορυφαίος ξένος σκόρερ και δεύτερος όλων των εποχών στο ελληνικό
πρωτάθλημα μετά τον Θωμά Μαύρο. Απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα το
1998.
Έσπασε το ρεκόρ
Πέτυχε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα του Παναθηναϊκού στις 7/1/1990 απέναντι σε ένα ματς κόντρα στον Απόλλωνα στη Ριζούπολη.
Στο ίδιο γήπεδο κόντρα στον ίδιο αντίπαλο σκόραρε και ένα από τα πιο
σημαντικά τέρματα της καριέρας του. Το ημερολόγιο έγραφε 24 Ιανουαρίου
του 1998 όταν ο Απόλλων υποδεχόταν τον Παναθηναϊκό και όλοι περίμεναν
μια νίκη άνετη των «πρασίνων» αλλά και ένα γκολ του Βαζέχα, ώστε να
«σπάσει» το… στοιχειωμένο ρεκόρ των 180 γκολ του Αντώνη Αντωνιάδη. Το
«τριφύλλι» κέρδισε τελικά με 5-2 με δύο γκολ του Πολωνού.
Το πρώτο και σημαντικότερο για εκείνον, ήρθε στο 64ο λεπτό
όπου ο Κριστόφ νίκησε τον Κώστα Χαλκιά και φανέρωσε τη φανέλα που είχε
τυπώσει και η οποία έγραφε επάνω της το «181»! Στο 90' σκόραρε ένα από
τα πιο όμορφα τέρματα της καριέρας του, για να γράψει το τελικό σκορ.
Αρχή με… Ελεκτροπούτερε
Πέτυχε το πρώτο του ευρωπαϊκό γκολ με την πράσινη φανέλα τον
Σεπτέμβριο του ’92. Συγκεκριμένα ήταν το ματς με την Ελεκτροπούτερε στη
Ρουμανία, όταν ο Πολωνός σκόραρε 3 γκολ στο εντυπωσιακό 0-6! Τελικά
έκλεισε την καριέρα του με 24 γκολ σε 63 αγώνες στην Ευρώπη!
Όταν «πάγωσε» το Άμστερνταμ
Το πιο σημαντικό ευρωπαϊκό γκολ που σημείωσε ήταν αυτό επί του Άγιαξ
στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στις 3 Απριλίου του 1996, το οποίο
χάρισε μια επική νίκη στον Παναθηναϊκό. Ο Βαζέχα πήρε την πάσα του Δώνη
έπειτα από την ξέφρενη κούρσα του τελευταίου και πλάσαρε ψύχραιμα τον
θηριώδη Φαν Ντε Σααρ «παγώνοντας» το Άμστερνταμ.
Αποτελείωσε τη Γιουβέντους
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το γκολ του στο 3-1 επί της
Γιουβέντους στις 8 Νοεμβρίου του 2001. Ο Κριστόφ σκόραρε το τρίτο τέρμα
της ομάδας του με το οποίο «σφράγισε» τη νίκη και την πρόκριση στην
επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Το… αθόρυβο φινάλε
Ο Βαζέχα έκλεισε την καριέρα του σε ηλικία 40 ετών. Ήταν ένα ματς για
το Κύπελλο τον Μάρτιο του 2004, όπου ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε τον
Πατραϊκό, όταν ο Βαζέχα μπήκε αλλαγή στο ’83, στην θέση του Δημήτρη
Παπαδόπουλου. Αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο του παιχνίδι! Ο προπονητής Βαζέχα
Εδώ και μερικά χρόνια έχει ξεκινήσει μια νέα καριέρα, αυτή του
προπονητή και από το καλοκαίρι του 2007 είναι τεχνικός διευθυντής της
Arsenal Soccer School στην Ελλάδα, ενώ το 2008 έγινε και ένας από τους
σκάουτερ του Παναθηναικού. Παράλληλα, το 2009 ίδρυσε την ακαδημία
ποδοσφαίρου F.C. ΜΑΧΗ (Ακαδημία Ποδοσφαίρου Βαζέχα). Στις 8 Δεκεμβρίου
2009, ανέλαβε βοηθός του νέου προπονητή της ομάδας και παλιού του
συμπαίκτη, Νίκου Νιόπλια, έως τον Νοέμβριο του 2010. Από τότε έχει
θητεύσει ως πρώτος προπονητής στο Αιγάλεω και τον Φωκικό, ενώ πλέον
είναι κόουτς της Καλλιθέας. Ξέρατε ότι…
**Ο Κριστόφ Βαζέχα γεννήθηκε στο Κατοβίτσε της Πολωνίας στις 17
Νοεμβρίου του 1964. Σε ηλικία 2 ετών, οι γονείς του χώρισαν και η μητέρα
του, Ελζμπιέτα, τον ανέλαβε μόνη της.
**Ο Κριστόφ έχει αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα και συνεχίζει να μένει στα Βριλήσσια μαζί με τη σύζυγό του, Γιολάντα.
**Με τη Γιολάντα είναι μαζί από παιδιά. Οι δυο τους γεννήθηκαν την ίδια μέρα στο ίδιο μαιευτήριο και πήγαν σχολείο μαζί!
**Μαζί έχουν αποκτήσει έναν γιο, τον Αρκάδιο, ο οποίος ασχολείται
επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, αν και σε καμία περίπτωση δεν δείχνει
πως μπορεί να μοιάσει στον παρέρα του.
**Ο Βαζέχα είναι ο μακροβιότερος ξένος παίκτης στο ελληνικό
πρωτάθλημα με 15 σεζόν. Οκτώ φορές ήταν ο πρώτος σκόρερ του Παναθηναϊκού
- τις έξι συνεχόμενες!
**Στην καριέρα του είχε εφτά χατ τρικ, ενώ έξι φορές πέτυχε από
τέσσερα γκολ. Την περίοδο 94-95 πέτυχε πέντε γκολ στο ματς με τον
Πανιώνιο.
**Είχε 50 συμμετοχές στην Εθνική Πολωνίας με εννέα γκολ.
**Το 2001 βραβεύτηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Στατιστικής Ποδοσφαίρου ως τρίτος εν ενεργεία σκόρερ στον κόσμο!
