Χρόνια πολλά Μητσάρα! Σαν Σήμερα γεννήθηκε ο Μεγάλος Μικρός του Παναθηναϊκού μας!

 Στις 29 Ιουλίου του 1961 θα γεννηθεί ο καλύτερος έλληνας ποδοσφαιριστής. Μεγαλωμένος σε ποδοσφαιρική οικογένεια θα δει τον πατέρα του να διαπρέπει ως δεξί χαφ, θέση που τότε λεγόταν εξτρέμ.

Και θα βάλει σκοπό την ζωής του να του μοιάσει και να γίνει σαν εκείνον. Ο μικρός γιός του Θανάση Σαραβάκου όχι μόνο θα μοιάσει στον πατέρα του, αλλά θα τον ξεπεράσει. Θα γίνει είδωλο, θα ταυτιστεί μαζί του μια ολόκληρη γενιά φιλάθλων. Οι πιτσιρικάδες οπαδοί του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ την δεκαετία του 80 θα ξεχυθούν στις αλάνες και όλοι θέλουν να του μοιάσουν. Να κλέψουν λίγη από την δόξα και την λάμψη του. Οι φωτογραφίες και οι αφίσες που τον απεικονίζουν θα στολίζουν τα δώματια των μικρών φιλάθλων του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ και θα στοιχειώνουν τις αναμνήσεις των αντιπάλων.

 Ένας παίχτης που ήταν γκολτζής, έβγαζε τρέλα, πάθος μέσα στο γήπεδο και είχε την στόφα του νικητή...στοιχεία που έχει κάθε παίκτης σταρ για αυτό και το "δέσιμο" μεταξύ του Σαραβάκου και του κόσμου του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ θα γίνει πολύ ισχυρό. Γιατί ο κόσμος παίχτες με τέτοια στοιχεία θέλει να βλέπει στον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ του και πόσο μάλλον τα πιτσιρίκια που έχουν ανάγκη να δεθούν με κάποιον που είναι γεννημένος νικητής και στα δύσκολα θα πάρει αυτός την ομάδα από το χέρι να την οδηγήσει στην νίκη. Μοναδικό το συναίσθημα να τον βλέπεις με το τριφύλλι στο στήθος και ακόμη και σήμερα στην θέα του γινόμαστε όλοι ξανά πιτσιρίκια....Τέτοιοι παίχτες αναμφίβολα δημιουργούν νέες γενιές οπαδών....

Ένας άνθρωπος που δικαιούται να μπει σε αυτή την ξεχωριστή ελιτ παικτών που φτιάχνουν οπαδούς σε μια ομάδα είναι ο Δημήτρης Σαραβάκος, ο 'Μητσάρας" μας ,ο 'Μικρός". Ο Δημήτρης θα γίνει και επίσημα παίκτης του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ στις 20 Ιουνίου του 1984 έναντι 60 εκατ. ΔΡΧ από τον Πανιώνιο. Φορώντας το τριφύλλι στο στήθος θα μεγαλουργήσει για σχεδόν μια δεκαετία πετυχαίνοντας πολλά γκολ ,κατακτώντας τίτλους και γράφοντας χρυσές σελίδες στην ευρωπαϊκή μας ιστορία με εμφανίσεις και γκολ που έκριναν προκρίσεις αλλά και με ένα τρομερά "άσχημο" τέλος αφού έφυγε από την ομάδα χωρίς να του γίνει ούτε καν προσφορά (προσφιλής τακτική και αγαπημένη συνήθεια της τότε διοίκησης να "τρώει" παίχτες είδωλα για την εξέδρα).

Ο "ΜΙΚΡΟΣ" έκανε τα πρώτα του βήματα στον Πανιώνιο (στην ομάδα που έπαιζε και ο πατέρας του ο οποίος υπήρξε σπουδαίος ποδοσφαιριστής) και στον σύλλογό μας ήρθε παρέα με έναν ακόμα σπουδαίο ποδοσφαιριστή τον Βέλιμιρ Ζάετς. Την πρώτη του χρονιά στο Τριφύλλι ο Σαραβάκος είχε 23 συμμετοχές και σημείωσε 15 τέρματα. Και το όνομα του για την επόμενη δεκαετία θα γίνει φόβος και τρόμος για τις αντίπαλες άμυνες αφού θα σκοράρει με κάθε δυνατό τρόπο και θα οδηγήσει την ομάδα σε τεράστιες επιτυχίες...

Ας δούμε μερικά ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία για τον Δημήτρη για όσο ΤΙΜΗΣΕ την φανέλα με το τριφύλλι αφού καμιά φορά οι αριθμοί "λένε" την αλήθεια:

Κατέκτησε 3 Πρωταθλήματα, 6 Κύπελλα και 2 Σούπερ Καπ Ελλάδος
Ήταν από τους βασικούς συντελεστές στις εκτός συνόρων επιτυχίες στις πορείες του τριφυλλιού έως: τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών τη σεζόν 1984-1985, τα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1987-1988 όπου ακόμα μνημονεύονται οι εμφανίσεις του στα διπλά ματς με την Γιουβέντους (είχε πετύχει και 2 γκολ, ένα σε κάθε ματς) καθώς και στην συμμετοχή της ομάδας στους πρώτους ομίλους στο Champions League (πρακτικά σαν 8αδα ήταν) την σεζόν 1991-1992.

Σε 252 συμμετοχές πέτυχε 125 γκολ.
Πέτυχε το πρώτο του γκολ στις 23/09/1984 απέναντι στον Όφη.
Πέτυχε το πρώτου του γκολ εναντίον της Αεκ στις 25/11/1984 και απέναντι στον Οσφπ στις 20/02/1985
Έκανε το ντεμπούτο του στο μάτς με την Φέγενορντ το 1984 στην Ολλανδία ενώ το πρώτο του γκολ το πέτυχε απέναντι στην Λιντφιλντ και σήμανε την αντεπίθεση ώστε το 3-0 να γίνει 3-3 στο τέλος και να πάρουμε την πρόκριση.
Συνολικά στην Ευρώπη φορώντας τα πράσινα πέτυχε 23 γκολ
Ο ηγετικός του χαρακτήρας έπαιξε καθοριστικό ρόλο σχεδόν σε όλα τα ντέρμπι που αγωνίστηκε αφού "κέρασε" 16 φορές τον οσφπ και 8 την αεκ
Στην εθνική ομάδα σε 78 εμφανίσεις πέτυχε 22 γκολ και ήταν παρών και στο Μουντιάλ της Αμερικής το 1994

 Αν ένας έλληνας ποδοσφαιριστής στεκόταν επάξια απέναντι στους ξένους συναδέλφους του και άξιζε μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού αυτός ήταν ο Δημήτρης Σαραβάκος. Ρωτήστε τους αμυντικούς της Γκέτεμπορκ, τους παίκτες της Γιουβέντους που στήθηκαν στο τοίχος απέναντι του στο ΟΑΚΑ, ή τους αμυντικούς της Χόνβεντ στην επική ανατροπή του 5-2. Ακομα και σε αυτό το τραγικό για εμάς βράδυ πάλι ο Δημήτρης Σαραβάκος είχε πετύχει τα εκτός έδρας γκολ. Για τους εγχώριους αντιπάλους...τι να πούμε....ο Πέτρος Μίχος ακόμα να καταλάβει τι έγινε εκείνο το βράδυ του Μαγιού το 1986. Μήπως ήταν ο μόνος?? Ειδικά οι αμυντικοί της ομάδας με σήμα τον Γανημίδη θα γίνουν σε αρκετές περιπτώσεις εύκολη λεία για τον μεγάλο μικρό του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

 Όπως προαναφέραμε ο Δημήτρης θα φύγει από τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ το καλοκαίρι του 1994 χωρίς να του γίνει καν προσφορά....Λίγους μήνες μετά η μοίρα του έπαιξε ένα περίεργο παιχνίδι....(αφού είχε προηγηθεί η μεταγραφή του στην αεκ)

Στις 19 Απριλίου του 1995 στον τελικό του κυπέλλου ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ βρίσκεται αντίπαλος με την αεκ.....και ο Δημήτρης Σαραβάκος με την ομάδα που είχε διαπρέψει για πάνω από μια δεκατετία. Στο 6 λεπτό της αναμέτρησης ο διαιτητής σφυρίζει πέναλντι εναντίον μας......και τότε θα βρεθεί 11 μέτρα απέναντι στον Γιόζεφ αλλά και σε ενα καταπράσινο πέταλο ο Μητσάρας μας, ο παίχτης που λατρέψαμε όσο λίγοι...Παγωμάρα...(όπως αποκάλυψε ο ίδιος αργότερα σε συνεντευξή του στο περιοδικό Mad Boys δεν ήταν προσωπική του επιλογή να εκτελέσει το πέναλντι εκείνο αλλά στις οδηγίες του προπονητή του πριν καν αρχίσει το ματς).....Η παγωμάρα σπάει και ενα σύνθημα δονεί όλο το ΟΑΚΑ..."ΜΗΤΣΑΡΑ ΒΑΖΕΛΑ ΒΓΑΛΕ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ"....Σαστίζουν όλοι, ο αρχικός ενθουσιασμός των Αεκτζήδων κλονίζεται, ο Μπάγεβιτς θα σηκωθεί από τον πάγκο και λίγα δευτερόλεπτα μετά η μπάλα καταλήγει άουτ......για τον κόσμο της ομάδας ήταν η επιβεβαίωση του ισχυρού δεσμού που υπήρχε μεταξύ τους και αναγνώριση της άδικης συμπεριφοράς του Γιώργου Βαρδινογιάννη προς το πρόσωπο του. ¨Ηξερε και ο πιο απλός φίλαθλος ότι δεν θα δει για κανέναν λόγο τον άνθρωπο που είχε πάρει από το χέρι τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ σε τόσους τελικούς να πετυχαίνει ένα γκολ εναντίον μας στον τελικό εκείνης της χρονιάς.....για τον Δημήτρη (;)...μόνο ο ίδιος γνωρίζει τι ένιωσε κατά τη διάρκεια εκείνων των στιγμών....

Η ζωή τα έφερε και πάλι να επιστρέψει στον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ του την σεζόν 1997-1998 και να αγωνιστεί μόλις 2 φορές...

Σαν χαρακτήρας ήταν σοβαρός, μετρημένος και χαμηλών τόνων (έως και απρόσιτος) κάτι που αποδεικνύεται από τις ελάχιστες εμφανίσεις του στα ΜΜΕ.
Σε μία από τις λίγες συνεντεύξεις που έχει δώσει ήταν στο Mad Βoys όπου κυριολεκτικά άνοιξε την καρδιά του και διαβάζοντάς την στεκόμαστε σε 2 σημεία:
όταν μίλησε για τον κόσμο της ομάδας έσταζε μέλι δείγμα του δεσίματος που ένιωθε και ο ίδιος
δεν σχολίασε καν το γεγονός ότι δεν πανηγύρισε όταν σκόραρε εναντίον μας με την φανέλα της αεκ (η έκφραση του όπως έγραψαν τα αδέλφια μας τα έλεγε όλα...

Δεν πρέπει να έχει υπάρξει πιο αγνό πράγμα στην σύγχρονη ιστορία του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ από τον απλό, ίσως και παιδικό πανηγυρισμό του Δημήτρη Σαραβάκου. Το άλμα στον αέρα και το τίναγμα της σφιγμένης γροθιάς ψηλά, και το τρέξιμο με τα δύο χέρια σηκωμένα στον αέρα, δείγμα της χαράς του, της αγάπης του, της αμηχανίας του και του απλού του χαρακτήρα. Είτε σκόραρε στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου κόντρα σε ομάδα Γ’ Εθνικής, είτε πάγωνε το Τορίνο, ο Δημήτρης Σαραβάκος θα έδειχνε τον ίδιο ενθουσιασμό, την ίδια έκσταση την ίδια ταύτιση με τον απλό οπαδό. Γιατί μπορεί να ήταν το είδωλο μιας ολόκληρης γενιάς, αλλά στην καρδιά του μέσα θα είναι πάντα ένα μικρό παιδί, τόσο αυθόρμητος τόσο απλός τόσο χαρούμενος.

Υ.Γ. Για όλους τους άλλους είσαι ο Δημήτρης Σαραβάκος, ο μεγάλος μικρός του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο πιο αδικημένος έλληνας παίκτης βάση του νόμου Μποσμάν λίγο αργότερα.Για εμάς....είσαι ο μικρός μας αδερφός. Που στήθηκε 11 βήματα απέναντι από το πέταλο κοίταξε τα αδέρφια του και σούταρε άτσαλα....Ήρθαν ο Τσιάρτας και ο Σαβέβσκι να σου πουν δεν πειράζει αλλά δεν σε ένοιαζε, έκανες βήματα προς τα πίσω κοιτώντας τα αδέλφια σου να σου φωνάζουν να πετάξεις την φανέλα...και αν γινόταν ίσως και να το έκανες. Το κορμί σου ήταν στο άλλο στρατόπεδο αλλά η καρδιά σου ήταν πάντα σε εμάς. Σε ευχαριστούμε που σε κάθε "μαγικό" σου βράδυ έφτιαχνες χιλιάδες ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥΣ....

πηγή