Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Κώστας Τσαρτσαρής: Πρωταγωνιστής χαμηλού προφίλ και Πολεμιστής Μεγατόνων!

 Ο Κώστας Τσαρτσαρής πήρε την απόφαση να σταματήσει το μπάσκετ και ο κόσμος του Παναθηναϊκού τον αποχαιρετά  με ευγνωμοσύνη για την σπουδαία καριέρα του στον Παναθηναϊκό μας.
Ο Κώστας Τσαρτσαρής ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ στη Βέροια. Αγωνίστηκε στη ΓΕ Βέροιας από το 1993 μέχρι το 1995 και στη συνέχεια στον Φίλιππο Βέροιας από το 1995 έως το 1997. Για να γίνει... γνωστός, όμως, στο ελληνικό κοινό, πήρε την απόφαση να αγωνιστεί στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην μακρινή Ισλανδία με τη φανέλα της Γκρίνταβικ (1997-1998). Από εκεί τον πήρε η Νήαρ Ηστ, στην οποία αγωνίστηκε μέχρι το 2000. Επόμενος σταθμός της καριέρας του το Περιστέρι. Με την ομάδα των δυτικών προαστίων αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Ευρωλίγκα και έζησε μεγάλες στιγμές...

Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να συγκριθεί με τα όσα έζησε στον Παναθηναϊκό. Τη φανέλα με το Τριφύλλι την έβαλε για πρώτη φορά το 2002 και από τότε μέχρι σήμερα δεν την έβγαλε πότε, παρά μόνο για να φορέσει εκείνη με το εθνόσημο. Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε 10 Πρωταθλήματα Ελλάδας, 8 Κύπελλα και έφτασε 3 φορές στην κορυφή της Ευρώπης. Μάλιστα, αναδείχθηκε MVP σε τρεις συνεχόμενους τελικούς Κυπέλλου.
 Ο Κώστας Τσαρτσαρής γνώρισε πολλές επιτυχίες και με την Εθνική Ομάδα. Πήρε μέρος σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες και ήταν μέλος της Εθνικής που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης το 2005 στο Βελιγράδι και ένα χρόνο αργότερα έφτασε στη δεύτερη του κόσμου!
Το πιο σημαντικό, όμως, απ' όλα είναι κέρδισε την εκτίμηση συμπαικτών και αντιπάλων, με όλους τους ανθρώπους του μπάσκετ να μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για το ήθος του και την προσωπικότητα του...

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΤΣΑΡΤΣΑΡΗ:
Πρωταθλητής Ευρώπης: 2007, 2009, 2011
Πρωταθλητής ΕΣΑΚΕ: 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2009, 2009, 2010, 2011, 2013
Κυπελλούχος Ελλάδας: 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012, 2013
Με την Εθνική Ομάδα: Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2005 με την Εθνική Ανδρών, Ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2006 με την Εθνική Ανδρών, 5η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 (Αθήνα), 2008 (Πεκίνο)
Διακρίσεις: Καλύτερος νέος παίκτης του πρωταθλήματος ΕΣΑΚΕ 1999. Μέλος της καλύτερης πεντάδας του πρωταθλήματος ΕΣΑΚΕ 2004. MVP του κυπέλλου Ελλάδας 2006, 2007, 2008
Δείτε video από την καριέρα του Κώστα Τσαρτσαρή απο τα τελευταία χρονιά με τον Παναθηναϊκό:
 
Kostas Tsartsaris Tribute 2010-2011

 
HighLights Kostas Tsartsaris, season 2011-2012

 
paobc.gr | Κώστας Τσαρτσαρής

«Είναι ό,τι καλύτερο μπορούσα να φανταστώ»

Ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα στον Κώστα Τσαρτσαρή, που ολοκλήρωσε την καριέρα του με φίναλε που θα ζήλευε κι ένας σκηνοθέτης μιας... χολιγουντιανής αμερικανιάς!
 
 Οι διαιτητές ανακοινώνουν την οριστική διακοπή του 3ου τελικού -για το μπάσκετ που έχουμε καταστρέψει όλοι, θα τα πούμε άλλη φορά- και ο Τσαρτσαρής πανηγυρίζει στα αποδυτήρια για τελευταία φορά στη ζωή του. Τουλάχιστον, με σορτσάκι και ιδρωμένη φανέλα, γιατί ουδείς γνωρίζει το μέλλον...

34 –σχεδόν- ετών, 16 ετών καριέρας, 5 διαφορετικών ομάδων, 21 συλλογικών τροπαίων, 2 μεταλλίων με την Εθνική και... 14 πόντων, 6 ασίστ, 3 ριμπάουντ και 1 κλεψίματος σε 23 λεπτά στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του, κόντρα στον Ολυμπιακό στον Πειραιά.
Ναι, αυτό το φινάλε, δεν θα το έγραφε ούτε σκηνοθέτης! Ο Τσαρτσαρής ανήκει στην πολύ σπάνια και «κοντή» λίστα αθλητών πρώτης γραμμής, που αποχωρώντας από την ενεργό δράση, ο κόσμος τους ρωτάει «γιατί σταματάς;», αντί για το συνηθισμένο «γιατί συνεχίζεις;».
 Είναι πολύ δύσκολο για έναν μεγάλο παίκτη να καταλάβει πότε ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ο Κώστας, όπως έγραψε σοφά ο Θανάσης Ασπρούλιας στο Twitter, έπαιξε μεγάλο μπάσκετ, γιατί εκτός από –πολύ- ταλέντο, είχε -ακόμα περισσότερο- μυαλό, που του επέτρεπε να παίρνει τις σωστές αποφάσεις (και στα «εύκολα» και στα «δύσκολα») στις σωστές στιγμές!
 Ο Τσαρτσαρής δεν είναι μεγάλος. Για την ακρίβεια, μπασκετικά, είναι μικρός. Είναι 33 ετών και 8 μηνών, μια ηλικία που θα του επέτρεπε –τουλάχιστον- μια «γεμάτη» σεζόν ακόμα!
Κι όμως, ένας παίκτης που παίζει εδώ και 11 σεζόν στο κορυφαίο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που «μετράει» 16 σεζόν καριέρας και 6 καλοκαίρια με την Εθνική, που έχει ένα ταλαιπωρημένο από τους τραυματισμούς κορμί 210 εκατοστών, το πλήρωμα του χρόνου είχε έρθει. Τουλάχιστον για το επίπεδο που θέλει ο ίδιος να αγωνίζεται και –ευτυχώς- δεν συμβιβάζεται με σποραδικά 3λεπτα στο παρκέ και περισσότερα παλαμάκια στον πάγκο!                                          
        Ξεκίνησε ως small forward με εκρηκτικά στοιχεία και πλαστικές κινήσεις, στην πορεία έγινε μοντέρνος power forward, με τρίποντο από τις γωνίες και εκπληκτική αίσθηση του χώρου (και του χρόνου) στην άμυνα και τα τελευταία χρόνια έκανε... την ανάγκη φιλοτιμία παίζοντας συχνά ως center, χρησιμοποιώντας περισσότερο το μυαλό και την μπασκετοσύνη παρά το κορμί.
 Και τα κατάφερε, κάνοντας ακόμα και τον πιο «δύσκολο» κριτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τον επί 10 χρόνια προπονητή του, κάποιον κύριο Ζέλικο Ομπράντοβιτς (από τους πρώτους που τον πήραν σήμερα τηλέφωνο, μετά την ανακοίνωσης της αποχώρησης), να του πει «Kostas, s’ euharisto and I love you» την ώρα της απονομής του περσινού Κυπέλλου Ελλάδας στο Ελληνικό, με τον Τσαρτς να «γράφει» 5 πόντους και 1 τρίποντο (από τη γωνία προφανώς), και να μένει στο παρκέ σε όλη την επική ανατροπή από το -13 στο τελευταίο 10λεπτο! 

Αυτό το εκπληκτικό timing, να πει «αντίο» την επομένη της καλύτερης του φετινής εμφάνισης, στον πιο «μεγάλο» αγώνα της σεζόν, μάλλον το οφείλει -και- στη Λίνα, τη γυναίκα του, που όπως όλες οι σύζυγοι του κόσμου, φροντίζουν πριν από εμάς για εμάς! «Σήμερα, θα σε ζηλεύουν πολλοί συμπαίκτες σου», του είπε ένας φίλος του, για τη χαρά που έχει ναι αποχαιρετά το μπάσκετ με το κεφάλι όχι απλώς ψηλά, αλλά στον Όλυμπο, που δεν απέχει και τόσο από τη γενέτειρά του, τη Βέροια, εξάλλου!
 «Ρε Τσαρτσαρή, ok,  θέλεις να σταματήσεις το μπάσκετ! Είναι ανάγκη το τελευταίο σου ματς, να είναι παιχνιδάρα, λες και δεν ξέρουμε τόσα χρόνια ότι είσαι παικταράς;» έγραφε το «οργισμένο» sms ενός φίλου του, ολυμπιακών συναισθημάτων, που όπως παραδέχεται ο ίδιος... έχει βαρεθεί εδώ και 10 χρόνια να πηγαίνει στο ΣΕΦ, να κάθεται δίπλα στο παρκέ, να «σκυλοβρίζει» τον Κώστα και μετά το βράδυ όταν τον συναντά έξω να του ζητά συγγνώμη, αλλά... «πάντα μ’ εμάς βρίσκεις ρε;».
 Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, ο Τσαρτσαρής κρεμάει τη φανέλα υπερπλήρης ημερών, τροπαίων, στιγμών και αναμνήσεων. Έφυγε από την Ισλανδία 18 ετών για να «σώσει» την καριέρα του και 16 χρόνια μετά, ρίχνει αυλαία με 21 τρόπαια (μόνο ο Αλβέρτης έχει περισσότερα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ), 2 πανέμορφα δίδυμα και μια πανέμορφη Λίνα, ενώ μετά από 8 συνεχόμενα χρόνια θα πάψει –επιτέλους- να ξυπνάει από το ροχαλητό του Διαμαντίδη, του ανθρώπου που μέσα στη σεζόν, βλέπει πιο συχνά κι από την οικογένειά του και είναι ο μοναδικός που γνώριζε πριν τον 3ο τελικό στο ΣΕΦ, ότι ήταν η τελευταία φορά που μοιράστηκαν το ίδιο δωμάτιο, καθώς είχε έρθει η ώρα για την... αποστρατεία!

Και το σημαντικότερο είναι, ότι όλα αυτά, ο Τσαρτσαρής τα έκανε με τον τρόπο του, με χαμηλούς τόνους, με αυταπάρνηση, με άπειρα «δεν είμαι έτοιμος, αλλά θα παίξω» με σεβασμό από συμπαίκτες και αντιπάλους, καλά ελληνικά και με πολλά... τρίποντα από τις γωνίες! 
 “A career well served”, που λένε και οι Αμερικανοί και χαίρομαι που έζησα -όχι μόνο δημοσιογραφικά- από πολύ κοντά, μερικές από τις μεγαλύτερες στιγμές της! 
 Υγ: Αν ήμασταν το ΝΒΑ, η φανέλα με το 12, θα ραβόταν ήδη σε μεγάλες διαστάσεις για κρεμαστεί στην οροφή του ΟΑΚΑ. Γιατί όχι και στην Ελλάδα όμως;
Υγ2: Αν μπορούσε να ξαναπαίξει ένα ματς στην καριέρα του με την Εθνική και ένα με τον Παναθηναϊκό, το πρώτο θα ήταν προφανώς ο τελικός του Μουντομπάσκετ του 2006, ενώ το δεύτερο, ο ημιτελικός με την ΤΣΣΚΑ πέρσι, γιατί... πάνω στο τζάκι είχε χώρο για μια άλλη Ευρωλίγκα. Δεν πειράζει! Ίσως γεμίσει το "κενό" ο μικρός Γιάννης σε 20 χρόνια!