Welcome to Tsilivi!
Σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο 4 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης της Ζακύνθου, ξεκίνησαν τα όνειρα. Εκεί όπου η ζωή ξεχειλίζει τα καλοκαίρια και όλα μοιάζουν να κινούνται σε έναν διαφορετικό ρυθμό τέτοιους μήνες του χρόνου. Χθες, το Τσιλιβί έζησε ξανά για λίγο καλοκαίρι. Τα μπαράκια δίπλα στη θάλασσα έμοιαζαν να έχουν γεμίσει κόσμο που διασκεδάζει, η νύχτα έμοιαζε ζεστή και υπήρχε μια γλυκιά προσμονή για το ξημέρωμα. Ακριβώς, όπως στις 20 Οκτωβρίου του 2010.
Τότε, ήταν η συμμετοχή του Χάρη Μαυρία στο Champions League. Τώρα, μια ακόμα πρώτη φορά. Το πρώτο του γκολ στο ντέρμπι που θα έσπασε τη χειμερινή μοναξιά και απομόνωση του καταθλιπτικού τοπίου με τη βροχή να… γεμίζει τη θάλασσα. Και στο μπαράκι του πατέρα του, τα ποτά θα ήταν κερασμένα! Ο Γιώργος Μαυρίας είχε ένα απωθημένο. Από την πρώτη στιγμή που αντιλήφθηκε ότι ο γιος του έχει ταλέντο, ήθελε να τον δει να παίζει στον Παναθηναϊκό. Ποδοσφαιριστής και ο ίδιος, αλλά σε ερασιτεχνικό επίπεδο, είχε φτάσει να αγωνιστεί μέχρι τη Δ’ Εθνική. Άλλες εποχές τότε, πιο δύσκολες και με την οικογενειακή επιχείρηση να μην αφήνει σκέψεις για καριέρα έξω από τα… σύνορα.
Η οικογένεια διατηρεί ένα μπαρ στο Τσιλιβί, το οποίο λειτουργεί τέσσερις μήνες το χρόνο και είναι το μοναδικό διάστημα, στο οποίο αφήνει ο Γιώργος τον Χάρη και την υπόλοιπη οικογένεια και επιστρέφει στα πάτρια εδάφη. Ευτυχώς, ο Χάρης δεν… ασχολήθηκε και ιδιαίτερα με τη νυχτερινή ζωή στο παραθαλάσσιο θέρετρο και προτίμησε τη μπάλα. Εκεί επιστρέφει μόνο τα καλοκαίρια, άλλοτε μόνος του και άλλοτε με τον Στέφανο Καπίνο για να διασκεδάσουν και να ξεκουραστούν.
Η πρώτη μεταγραφή!
«Γιώργο, ο μικρός είναι καλός. Θέλω να μου τον φέρεις». Στις μικρές κοινωνίες, έτσι κλείνουν οι μεταγραφές. Ο Στράτος Κουρούμαλος ήταν προσωπικός φίλος με τον πατέρα του και δεν χρειάστηκε να δει πολλές φορές τον Χάρη για να καταλάβει. Η εμπειρία του σε μικρές ηλικίες (σ.σ. προϊόν της ακαδημίας του είναι και ο Ανδρέας Τάτος) του έδινε μια διορατικότητα παραπάνω και σε ηλικία 10 ετών, ο Χάρης εντάχθηκε στον Ζακυνθιακό. «Ξεχώριζε με την ταχύτητά του, την επιθετικότητά του και το πάθος του για το ποδόσφαιρο», έλεγε πριν μερικά χρόνια ο μέντοράς του ή δάσκαλος, όπως τον αποκαλεί ο 18χρονος μέσος. Τότε που οι προβολείς του ΟΑΚΑ στράφηκαν πάνω του και οι προβολείς των μίντια στράφηκαν στο νησί του Ιονίου.
«Ήταν συνεχώς με μια μπάλα στα πόδια», προσθέτει και ξετυλίγει το κουβάρι της εξέλιξής του. Τρία χρόνια μετά την πρώτη του μεταγραφή, η συγκυρία ήταν ιδανική για τον Χάρη Μαυρία. Ένα τουρνουά, ένας σκάουτερ και ένα όνειρο που θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. «Είχαμε συνεργασία με τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού και ο Σπύρος Λιβαθηνός ερχόταν συχνά να δει παίκτες. Λάβαμε μέρος σε ένα τουρνουά στο Λουτράκι και μετά μας έγινε η πρόταση. Ήταν τυχερός που βρέθηκε σε εκείνο το τουρνουά. Γιατί καμιά φορά, μια καριέρα κρίνεται από μια καλή συγκυρία».
Η… ερυθρόλευκη παρεμβολή!
Κάθε όμορφη ιστορία, θέλει και μια απρόσμενη ανατροπή. Λίγο καιρό μετά το τουρνουά στο Λουτράκι, ακολούθησε ένα τουρνουά στο Χαϊδάρι. Εκεί, ο Χάρης Μαυρίας θα έδινε εκ νέου τα διαπιστευτήριά του, απέναντι σε ομάδες όπως η Λεβερκούζεν και η Μίλαν, που συμμετείχαν επίσης. Και ήταν τόσο πειστικός, ώστε να προκύψει ο Ολυμπιακός. «Ήρθαν ο Γιώργος Νταρακλίτσας με τον Αμανατίδη και μου ζήτησαν το παιδί. Μου έδιναν και 15.000 ευρώ για να πάει στον Ολυμπιακό. Περισσότερα απ’ όσα πήρα από τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν τον έδωσα. Είμαι κι εγώ Παναθηναϊκός, όπως γνώριζα πως το όνειρο του πατέρα του ήταν να τον δει με το τριφύλλι στο στήθος».
Κάπως έτσι, ολοκληρώνεται η διαδρομή από τη Ζάκυνθο στην Παιανία. Χωρίς χρήματα, ο Παναθηναϊκός θα αποκτούσε τον Χάρη Μαυρία. Με μοναδική συμφωνία, να πάρει λεφτά ο Ζακυνθιακός αν φτάσει ο μικρός να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο – όπως κι έγινε – ή αν πάρει μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού. Τα ψιλά γράμματα στο συμβόλαιο, όμως, δεν αφορούν τις παιδικές ψυχές.
Το συμβόλαιο για ένα παιδί είναι οι αφίσες που έχει κολλημένες πάνω από το κρεβάτι του. «Το όνειρό μου είναι να παίξω στον Παναθηναϊκό. Και μάλιστα για πολλά χρόνια», είχε πει στην πρώτη του συνέντευξη. «Από τότε που γεννήθηκα είμαι Παναθηναϊκός. Εγώ και όλη η οικογένειά μου», είχε συμπληρώσει. Είχε ίνδαλμα τον Γιώργο Καραγκούνη από τότε που τον… κυνηγούσε ως ball boy και τον Κώστα Κατσουράνη. Φυσικά και τον Λιονέλ Μέσι! Θα προλάβαινε πριν ενηλικιωθεί να βρεθεί στο ίδιο γήπεδο με τους δύο Έλληνες άσους και να παρακολουθήσει από κοντά και τον Αργεντινό.
Το ταξίδι στην Παιανία!
Ο Παναθηναϊκός φρόντισε για όλα. Το σχολείο που θα φοιτούσε ο Χάρης, τον ξενώνα που θα τον φιλοξενούσε στην Παιανία, το σπίτι όπου θα έμενε η οικογένειά του. Η απόφαση για τον Γιώργο Μαυρία ήταν εύκολη. Δεν θα άφηνε το παιδί του μόνο του στην Αθήνα, τη στιγμή που ήταν μόλις 13 ετών. Μετακόμισαν και εγκαταστάθηκαν στην πρωτεύουσα, επιστρέφοντας στο Τσιλιβί για τους τέσσερις μήνες το χρόνο που έχει δουλειά στο μαγαζί. Δεν βγήκαν χαμένοι, αφού το όνειρό τους θα γινόταν πραγματικότητα, έστω κι αν υπήρχαν τα δεδομένα στάδια από τα οποία έπρεπε να περάσει ο μικρός.
Ξεκίνησε από την ομάδα παίδων με τον Γιάννη Βονότρα, έπαιξε στην ομάδα εφήβων με τον Βαγγέλη Σάμιο και παράλληλα έπαιρνε συμμετοχές από τον Κώστα Ταράση και σε εκείνη των Κ-21. Ένας τραυματισμός (σ.σ. έσπασε το χέρι του το 2008) δεν έβαλε φρένο στην ξέφρενη πορεία του, απλά τον ανάγκασε να κόψει λίγο ταχύτητα. Στις 2 Αυγούστου του 2009 έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό και εντάχθηκε στην Golden Team του Χουάν Ραμόν Ρότσα.
Κλήθηκε από τον Νίκο Νιόπλια και συμμετείχε στην προετοιμασία του τριφυλλιού και το ανεπίσημο ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα έγινε στο φιλικό με την Βόλφσμπουργκ στις 21 Ιουλίου του 2010. Στα τέλη Αυγούστου υπέγραψε την επέκταση του συμβολαίου του ως το 2013 και όλοι θα περίμεναν από εκείνον περιμένουν την καριέρα που οι ικανότητές του και ο χαρακτήρας του υπόσχονται. Γιατί ακόμα και οι ψυχολόγοι που παρακολουθούν τα παιδιά στην Παιανία έκαναν λόγο για έναν απολύτως ισορροπημένο παιδί.
Ακριβώς τέτοιο θα ήταν και στις 20 Οκτωβρίου. Ο Παναθηναϊκός υποδεχόταν την Ρούμπιν Καζάν για την 3η αγωνιστική των ομίλων του Champions League, κουβαλώντας τις αποτυχίες των δύο πρώτων αγώνων. Ο Νίκος Νιόπλιας ρίσκαρε και στο 78’ της αναμέτρησης πέρασε τον 16χρονο στη θέση του Στέργου Μαρίνου. Ήταν, στο φινάλε, και το μόνο που έμεινε σε όλους από εκείνο το αδιάφορο 0-0. «Θυμάμαι έκανα ζέσταμα και σκεφτόμουν ότι ίσως μπω. Το γήπεδο είχε 40.000 κόσμο. Με το που με φώναξε ο προπονητής τα έχασα για λίγο. Άρχισα να το συνειδητοποιώ όταν άλλαζα την μπλούζα. Είχα άγχος. Με το που μπήκα στο γήπεδο και άκουσα τον κόσμο να χειροκροτεί, πήρα θάρρος και ανατρίχιασα. Ακόμη ανατριχιάζω»
Δεν ήταν ο μόνος. Την ίδια στιγμή θα γινόταν πρώτο θέμα στις εφημερίδες της Ζακύνθου, στις ιστοσελίδες και το μικρό παραθαλάσσιο Τσιλιβί θα έσφυζε με περισσότερη ζωή απ’ όταν οι Άγγλοι τουρίστες τριγυρνούν στους δρόμους πιωμένοι. «Παιδί μου, με γέμισες χαρά και περηφάνια. Σου εύχομαι να φτάσεις ψηλά και να οδηγήσεις τον Παναθηναϊκό σε νέο Wembley. Να είσαι πάντα γερός», του έστειλε μετά το τέλος του αγώνα ο Στράτος Κουρούμαλος. «Δάσκαλε σ’ ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει για μένα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ από πού ξεκίνησα», ήταν η απάντηση που έλαβε λίγο αργότερα.
Εκείνο το βράδυ, ο Χάρης Μαυρίας έγινε ο δεύτερος νεότερος παίκτης στην ιστορία του Champions League που έπαιξε σε αγώνα των ομίλων.
Θα έπαιρνε αρκετό θάρρος, ώστε να αρχίσει να ονειρεύεται. Το πρώτο του γκολ… «Θέλω να είμαι σοβαρός στο πρώτο μου γκολ. Σίγουρα δεν θα το πανηγυρίσω με χορό. Επειδή πιστεύω στον Θεό, θα το αφιερώσω εκεί και στη συνέχεια στην οικογένειά μου». Η αλήθεια είναι πως είχε και κάποιον ακόμα στο μυαλό του. Ο Στέφανος Καπίνο είναι κάτι παραπάνω από φίλος ή συμπαίκτης για τον Χάρη Μαυρία, όπως και ο ίδιος τον περιγράφει. «Όταν πήγα στον Παναθηναϊκό, μέναμε στο ίδιο δωμάτιο. Είμαστε σαν αδέρφια. Πέντε χρόνια κάθε μέρα μαζί».
Στο Ηράκλειο ο νεαρός γκολκίπερ ήταν στον πάγκο, αλλά ο συμπαίκτης του έτρεξε και του το αφιέρωσε.. Ο Μαυρίας πέτυχε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και ήταν και πάλι χειμώνας. Φεβρουάριος αυτή τη φορά, του 2012, όταν μπήκε ως αλλαγή στο 46’ και σκόραρε στο 59’ κόντρα στον Εργοτέλη. Έκλεισε την πρώτη του… επαγγελματική χρονιά με 24 συμμετοχές κι ένα γκολ, με πολλές ευρωπαϊκές ομάδες να στρέφουν το βλέμμα τους προς την πλευρά του και με ένα καινούργιο συμβόλαιο το καλοκαίρι. Όπως έλεγε, άλλωστε, σε ανύποπτο χρόνο εκείνο που τον ενδιαφέρει στην παρούσα φάση είναι να βελτιώνεται και όχι να βγάλει λεφτά. «Ο Παναθηναϊκός σημαίνει πολλά πράγματα για μένα. Έχω μεγαλώσει εδώ και αγαπάω την ομάδα σαν οικογένειά μου», θα έλεγε την πρώτη μέρα του Ιουνίου, όταν υπέγραψε την επέκταση του συμβολαίου του ως το 2016.
Το καλοκαίρι που ξεκίνησε διαφορετικά, θα εξελισσόταν και διαφορετικά. Στο μέσο της τουριστικής περιόδου, 15 Ιουλίου ημερολογιακά, ο Χάρης Μαυρίας θα έπαιζε τελικό με την Εθνική Νέων στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα… Στο αποκορύφωμά της, αρχές Αυγούστου όταν… βουλιάζουν τα νησιά, θα γινόταν ο νεαρότερος παίκτης στην ιστορία του Παναθηναϊκού που θα σκόραρε σε ευρωπαϊκό ματς. Και, μάλιστα, δύο φορές. Στο τέλος της, μέσα Σεπτεμβρίου πλέον, θα φορούσε για πρώτη φορά τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας. Ήταν ωραίο καλοκαίρι για το Τσιλιβί… Αλλά και τον χειμώνα, ο Χάρης πάντα θα βρει έναν τρόπο να σπάει τη μελαγχολία του.
