Από τις πρώτες μέρες του Ιουλίου του 1992 δύο ήταν τα γεγονότα που
μονοπωλούσαν τις μπασκετικές ειδήσεις της εποχής. Η πρώτη είχε να κάνει
με την πρώτη ντριμ τιμ των Τζόρνταν, Μάτζικ Τζόνσον, Πίπεν, Μπερντ και
των υπολοίπων σούπερ σταρ του ΝΒΑ που θα έκανε την εμφάνισή της στους
Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Η δεύτερη με την αποχώρηση του Νίκου
Γκάλη από τον Άρη και την επικείμενη συμφωνία του με τον Παναθηναϊκό.Την Τρίτη 14 Ιουλίου 1992 ο Παύλος Γιαννακόπουλος πραγματοποίησε ταξίδι αστραπή στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής όπου -μαζί με τον συνεργάτη του- συναντήθηκε με τον Γκάλη και τον Γιώργο Ραμπότα. Εκεί έδωσαν και τα χέρια έναντι 800 εκατομμυρίων δραχμών και τον Έλληνα σούπερ σταρ να δηλώνει: «Δεν ήταν η καλύτερη προσφορά που είχα αλλά με κέρδισε η ντομπροσύνη των Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου». Με τέτοια είδηση-βόμβα που να χωρέσει η υπόλοιπη ειδησεογραφία του Παναθηναϊκού;
Ακριβώς την ίδια μέρα, οι «πράσινοι» έκλειναν και τους Εσθονούς Τιίτ Σοκ και Άιβαρ Κούουσμα ως ομογενείς. Μάλιστα κύκλοι του (τότε) ΤΑΚ έλεγαν ότι έχουν ελληνικές ρίζες και ότι δεν πρόκειται να παίξουν ως ξένοι στο πρωτάθλημα. Φυσικά το μεγάλο όνομα ήταν ο Σοκ, ο οποίος ήταν διεθνής με την πάλαι ποτέ ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης, έχοντας κατακτήσει τίτλους και μετάλλια.
«θυμάμαι
τον Πρέλεβιτς όταν παίζαμε εναντίον του ΠΑΟΚ. Πολύ καλός παίκτης και
εξαιρετικός σουτέρ. Δύσκολα μπορούσες να τον σταματήσεις και πραγματικά
με προβλημάτιζε πάρα πολύ κάθε φορά που βρισκόμασταν αντίπαλοι. Από εκεί
και πέρα όμως θεωρώ ότι τα πήγαινα καλά στην άμυνα!»
Οι «πράσινοι» είχαν αποκτήσει ήδη τον Άριαν Κόμαζετς, ενώ πίεζαν ασφυκτικά τον Στόγιαν Βράνκοβιτς να αποδεχθεί την πρότασή τους. Οπότε ήταν απίθανο για τον Σοκ (πόσω μάλλον για τον Κούουσμα) να καταλάβει θέση ξένου. Όσο καλός παίκτης και αν ήταν. Μέχρι τις 20 Ιουλίου τα πάντα ήταν ανοικτά. Ο τότε Υφυπουργός Αθλητισμού Βασίλης Παπαγεωργόπουλος ήταν ενάντια στις ελληνοποιήσεις και παρά τις πιέσεις που δέχονταν επί καθημερινής βάσης, προσπαθούσε να τις απορρίψει. Στις 21 Ιουλίου είχε παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου στην οποία εξηγούσε ότι έπρεπε να υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες στο... κύμα των ομογενών που είχε αρχίσει να πλήττει το ελληνικό μπάσκετ.
Βέβαια είπε το «ναι» στον δεύτερο ξένο, αλλά υπογράμμισε ότι αν και εφόσον υπάρχουν ομογενείς θα έπρεπε να είναι δύο σε κάθε ομάδα και ότι θα μπορούσαν να αγωνιστούν στην εθνική ομάδα. Κι όλα αυτά, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός είχε κλείσει Σοκ και Κούουσμα, ενώ ο Ολυμπιακός τον Τάρλατς! Στο άκουσμα της απόφασης οι «αιώνιοι» ένωσαν τις δυνάμεις τους και εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση την επόμενη μέρα στην οποία κατηγορούσαν τον κ. Παπαγεωργόπουλο για «φωτογραφική διάταξη με ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα σωματεία της Θεσσαλονίκης και μεθόδους εις βάρος μας», ενώ καλούσαν την τότε Υπουργό Πολιτισμού Αννα Ψαρούδα Μπενάκη να επιληφθεί για «αποκατάσταση της ισονομίας» ειδάλλως θα προσέφευγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας.
«θυμάμαι
που νευριάζαμε πολύ όταν χάναμε κάποιο ματς, κυρίως με τους ίδιους μας
τους εαυτούς. Φυσικά θέλω να σταθώ και στους τρελούς οπαδούς μας, οι
οποίοι με τις φωνές τους και τις εκδηλώσεις του έκαναν το γήπεδο της
Γλυφάδας να τρέμει! Πραγματικά οφείλω να ομολογήσω ότι μου έχει λείψει
πολύ αυτή η ατμόσφαιρα. Όμως θέλω να σταθώ περισσότερο στην Ελλάδα ως
χώρα. Είναι εκπληκτική»
Τελικά η Υπουργός Πολιτισμού ήταν εκείνη που είχε τον τελευταίο λόγο. Την πρώτη μέρα του Αυγούστου υπέγραψε τη διάταξη με την οποία τροποποιούσε την απόφαση του Υφυπουργού, Συγκεκριμένα άναψε το «πράσινο φως» σε ένα «εξώγαμο» και όχι σε δύο και με αυτόν τον τρόπο θέλησε να μοιράσει δικαιοσύνη, χωρίς να εκθέσει τον κ. Παπαγεωργόπουλο, ο οποίος επέμενε στην αρχική του απόφαση.
Κάπως έτσι λοιπόν ο Τίιτ Σοκ έκανε την εμφάνιση του στο ελληνικό πρωτάθλημα με το όνομα Γιαννόπουλος, ενώ ο Κούουσμα (ή αν προτιμάτε Μαγουλάς) έπρεπε να περιμένει μία χρονιά ακόμα. Το πρώτο ραντεβού του ίδιου με τον κόσμο του Παναθηναϊκού πραγματοποιήθηκε στις 10 Αυγούστου 1992 στο κλειστό της Γλυφάδας, όπου την παράσταση είχε κλέψει -φυσικά- ο Νίκος Γκάλης.
«Οι
γιοι μου είχαν τη δυνατότητα και την ευκαιρία να γίνουν επαγγελματίες
παίκτες. Η αλήθεια είναι ότι επηρεάστηκαν και από εμένα, αλλά το
κυριότερο απ' όλα είναι ότι δούλευαν σκληρά κάθε μέρα. Εγώ είμαι πολύ
χαρούμενος που τους βλέπω να αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο και είμαι πολύ
περήφανος πατέρας.Μακάρι κάποια στιγμή να παίξουν και στην Ελλάδα. Θα
ήταν ωραίο να δω κάποιον από τους δύο στον Παναθηναϊκό! Θα ήταν μια καλή
ευκαιρία να επιστρέψω και εγώ στη χώρα σας».
Τι είπε για τον ίδιο, τον Παναθηναϊκό, το παρελθόν; Ποιους θυμήθηκε; Όλα αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε παρακάτω. Πάμε λοιπόν...
«Δεν σταμάτησα στιγμή να ασχολούμαι με το μπάσκετ»
«Όπως πιθανόν να γνωρίζεις ολοκλήρωσα την καριέρα μου ως παίκτης αμέσως μετά την αποχώρησή μου από την Ελλάδα. Δηλαδή ο Άρης ήταν και η τελευταία ομάδα που αγωνίστηκα. Έκτοτε δεν έφυγα ποτέ από το μπάσκετ. Άρχισα να εργάζομαι ως προπονητής, ενώ έφτιαξα και τη δική μου σχολή μπάσκετ. Στο ξεκίνημα της προπονητικής μου καριέρας βρέθηκα για 10 χρόνια σε μια ομάδα της Εσθονίας, ενώ τώρα κοουτσάρω την ΤΤU (σ.σ. Τallinn Technical University), παράλληλα με την εθνική ομάδα της Εσθονίας» είναι τα πρώτα λόγια του 48χρονου Σοκ, ο οποίος μιλάει και για τους δύο του γιους, τον Τάνελ και τον Στεν-Τίμου:
««Από
την Ελλάδα μου έλειψε πολύ το πρωτάθλημα. Είχαμε πολύ καλή ομάδα και
θεωρώ ότι αξίζαμε να κατακτήσουμε τον τίτλο απέναντι στον Ολυμπιακό.
Πιστεύω ότι ήμασταν καλύτεροι όλα τα χρόνια που έμεινα στην ομάδα.
Ειδικά τη σεζόν 1994-95 όταν χάσαμε στον 5ο τελικό στο ΣΕΦ με 45-44. του
Ολυμπιακού. Έπρεπε να φτάσουμε εμείς στο πρωτάθλημα, αλλά το χάσαμε για
ένα σουτ. Έτσι είναι το μπάσκετ»
«Πολύ δύσκολο να με ξεπεράσουν οι γιοι μου»
Ο ίδιος ήταν ένας από τους καλύτερους πλέι μέικερ που ανέδειξε η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση και σίγουρα ο κορυφαίος στη χώρα του. Γι' αυτό και γνωρίζει ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον ξεπεράσουν οι δύο του γιοι: «(Γελάει) Όχι δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να συμβεί. Μακάρι να τα καταφέρουν. Σίγουρα όμως πιστεύω σε αυτούς και θεωρώ ότι κάθε μέρα γίνονται και καλύτεροι».
«Ο
Γκάλης ήταν ο αγαπημένος μου παίκτης. Πολύ επαγγελματίας και πραγματικά
χαιρόσουν να τον βλέπεις. Μάλιστα μέναμε στο ίδιο δωμάτιο στις
αποστολές της ομάδες και συζητούσαμε με τις ώρες μαζί. Έμαθα πάρα πολλά
από αυτόν. Μάλιστα θυμόμασταν τα παιχνίδια που είχαμε παίξει αντίπαλοι
με τις εθνικές ομάδες και πραγματικά χαιρόμουν που δεν τον είχα πια
αντίπαλο, αλλά... συμπαίκτη»
Ενώ ξεκαθαρίζει ότι δεν του έχει λείψει η αγωνιστική δράση: «Ουσιαστικά ο λόγος που αποσύρθηκα ήταν ένας σοβαρός τραυματισμός. Εκτοτε δεν δοκίμασα να παίξω ξανά, αν και παίρνω μέρος σε κάποια ματς παλαιμάχων. Μέχρι εκεί όμως. Οι γιοι μου ήθελαν να παίζουμε, αλλά εγώ δεν το τολμούσα. Τώρα με κερδίζουν!»
«Έτρεμε το κλειστό της Γλυφάδας από τους οπαδούς μας!»
«Η
δουλειά μου είναι το μπάσκετ. Το χόμπι μου είναι το μπάσκετ. Η ζωή μου
είναι το μπάσκετ. Οπότε καταλαβαίνεις ότι δεν μπορώ να ασχοληθώ με άλλα
πράγματα. Παρόλα αυτά υπάρχουν στιγμές που το έχω ανάγκη. Ξέρεις, να
καθαρίσει το μυαλό μου. Όποτε βρίσκω λίγο χρόνο πηγαίνω στο εξοχικό μου
σπίτι και ασχολούμαι με την κηπουρική!»
«Μέχρι και η πίεση που είχαμε για τις νίκες, ήταν κάτι το μοναδικό. Δεν το είχα ξαναζήσει και με έκανε να θέλω ακόμα περισσότερο να κερδίζω. Δεν μου έρχεται κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό αυτή τη στιγμή αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι υπάρχουν στο μυαλό σαν μια εκπληκτική ανάμνηση. Θυμάμαι που νευριάζαμε πολύ όταν χάναμε κάποιο ματς, κυρίως με τους ίδιους μας τους εαυτούς. Φυσικά θέλω να σταθώ και στους τρελούς οπαδούς μας, οι οποίοι με τις φωνές τους και τις εκδηλώσεις του έκαναν το γήπεδο της Γλυφάδας να τρέμει! Πραγματικά οφείλω να ομολογήσω ότι μου έχει λείψει πολύ αυτή η ατμόσφαιρα. Όμως θέλω να σταθώ περισσότερο στην Ελλάδα ως χώρα. Είναι εκπληκτική. Μας άρεσε πολύ να βγαίνουμε όταν μπορούσαμε, το φαγητό και γενικά περνούσαμε πανέμορφα τότε...»
«Είχα στεναχωρηθεί που δεν μπορούσα να παίξω στην Ευρώπη»
«Φυσικά
με είχε στεναχωρήσει αφού ήθελα να είμαι και εγώ με τους συμπαίκτες μου
στα ευρωπαϊκά παιχνίδια και να έπαιρνα μέρος στα τρία φάιναλ φορ. Θα
μπορούσα να είχα βοηθήσει από την πλευρά μου. Όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε
ποτέ...»
Και όταν η κουβέντα ήρθε στους πρώην συμπαίκτες του, είπε χαρακτηριστικά: «Θυμάμαι τους πάντες! Όλους! Και αυτό γιατί δεν κάναμε αλλαγές στην ομάδα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, ενώ όταν τελείωνε κάποια σεζόν οι αλλαγές ήταν λίγες. Είχαμε έναν σταθερό κορμό και είμασταν μια παρέα που περνούσαμε πολύ καλά μεταξύ μας. Φυσικά πρώτον απ' όλους θυμάμαι τον Αλβέρτη, τον οποίο βλέπω ακόμα και τώρα να είναι στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Παρακολουθώ όσο μπορώ την Ευρωλίγκα και βλέπω πόσο πολύ έχει αλλάξει (Γέλια). Όμως σου είπα θυμάμαι τους πάντες. Τον Νικ (σ.σ. Γκάλης), τον Στόικο, τον Πάσπαλι, τον Ντομινίκ, τον Βολκόφ, τον Παναγιώτη (σ.σ. Γιαννάκη), όλους» ωστόσο «δυστυχώς δεν έχω κρατήσει επαφή με κάποιον από αυτούς. Βρισκόμαστε σε διαφορετικές χώρες και όπως καταλαβαίνεις είναι εκ των πραγμάτων δύσκολο. Μόνο με τον Άιβαρ (σ.σ. Κούουσμα) μιλάμε που και που, αλλά για τον λόγο του ότι είναι και εκείνος προπονητής τώρα, δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε συνέχεια σε επαφή. Παρόλα αυτά τους θυμάμαι όλους!»
«Ευτυχώς που έγινα συμπαίκτης του Γκάλη!»
«Θυμάμαι
τον Παύλο Γιαννακόπουλο που ήταν ο πρόεδρος της ομάδας. Υπέροχος
άνθρωπος. Όλοι στην διοίκηση ήταν υπέροχοι. Όμως με τον κύριο Παύλο
υπήρχε ιδιαίτερη σχέση. Με καλούσε σπίτι του για φαγητό και ένιωθε και
εκείνος να είναι μέλος της ομάδας. Μας έλεγε συνέχεια ότι ήμασταν η
οικογένειά του. Και αυτός αλλά και ο κύριος Θανάσης. Πραγματικά
εκπληκτικοί άνθρωποι. Δεν έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου παράγοντες
όπως οι κύριοι Γιαννακόπουλοι»
Όμως δεν ήταν και ο μοναδικός παίκτης που θαύμαζε στην Ελλάδα γιατί όπως είπε χαρακτηριστικά «θυμάμαι τον Πρέλεβιτς όταν παίζαμε εναντίον του ΠΑΟΚ. Πολύ καλός παίκτης και εξαιρετικός σουτέρ. Δύσκολα μπορούσες να τον σταματήσεις και πραγματικά με προβλημάτιζε πάρα πολύ κάθε φορά που βρισκόμασταν αντίπαλοι. Από εκεί και πέρα όμως θεωρώ ότι τα πήγαινα καλά στην άμυνα! (Γέλια)», ενώ έκανε ειδική μνεία και σε έναν από τους προπονητές του: «Θυμάμαι τον Παβλίσεβιτς, τον Πολίτη, τον Μάλκοβιτς, αλλά ο αγαπημένος μου προπονητής στον Παναθηναϊκό ήταν ο Κιουμουρτζόγλου! Μην με ρωτήσεις όμως γιατί ήταν ο αγαπημένος μου. Απλά ήταν!»
«Σαν τους κύριους Γιαννακόπουλους... κανείς!»
«Να
με συγχωρέσουν οι φίλοι του Άρη, αλλά δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα
για την ομάδα. Έμεινα πολύ λίγο και δεν έχω έντονες αναμνήσεις. Παρόλα
αυτά θυμάμαι ότι πέρασα όμορφα για όσο διάστημα παρέμεινα στη
Θεσσαλονίκη, που είναι με τη σειρά της μια πανέμορφη. Μετά τον
τραυματισμό που είχα εκείνη την περίοδο αναγκάστηκα να φύγω και να
αποχωρήσω από την ενεργό δράση».
Και θυμάται το πώς ήρθε στην Ελλάδα: ««Τόσα χρόνια δεν είχα βγει από τη χώρα μου και ήθελα να δοκιμάσω το κάτι διαφορετικό. Για την ακρίβεια έγινε μια προσέγγιση τότε με τον ατζέντη μου και δεν το σκέφτηκα καν. Ήθελα πολύ να έρθω στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό, αφού με είχαν ενημερώσει ότι θα έχουν υψηλούς στόχους τα επόμενα χρόνια. Εξάλλου το ελληνικό πρωτάθλημα είχε αρχίσει να παίρνει τα πάνω του και το γεγονός αυτό μου έδωσε την ώθηση να υπογράψω στην ομάδα. Τότε μου είχαν πει ότι θα έπαιζα σαν Έλληνας, αλλά δεν γνωρίζω περισσότερα. Αυτά τα ξέρει καλύτερα το μάνατζμεντ που ήταν τότε στον Παναθηναϊκό».
«Ήμασταν καλύτεροι από τον Ολυμπιακό και αξίζαμε ένα πρωτάθλημα»
Γυρνώντας το χρόνο πίσω στάθηκε και στις κόντρες με τον Ολυμπιακό στους τελικούς της Α1: «Από την Ελλάδα μου έλειψε πολύ το πρωτάθλημα. Είχαμε πολύ καλή ομάδα και θεωρώ ότι αξίζαμε να κατακτήσουμε τον τίτλο απέναντι στον Ολυμπιακό. Πιστεύω ότι ήμασταν καλύτεροι όλα τα χρόνια που έμεινα στην ομάδα. Ειδικά τη σεζόν 1994-95 όταν χάσαμε στον 5ο τελικό στο ΣΕΦ με 45-44. του Ολυμπιακού. Έπρεπε να φτάσουμε εμείς στο πρωτάθλημα, αλλά το χάσαμε για ένα σουτ. Έτσι είναι το μπάσκετ. Βέβαια μου έχει μείνει μια πικρή γεύση από εκείνους τους τελικούς αφού θεωρώ πως ήταν μια από τις χειρότερες στιγμές στην καριέρα μου».
Μπορεί τώρα να μην έχει άπλετο χρόνο, αλλά όποτε του δίνεται η ευκαιρία στήνεται στην τηλεόραση για να παρακολουθήσει τον Παναθηναϊκό: «Μακάρι να έρθω κάποια στιγμή στην Ελλάδα γιατί όπως σου είπα και πριν είναι μια χώρα που αγαπώ πολύ. Θα έχω την ευκαιρία να δω από κοντά και ένα παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Προς το παρόν τα βλέπω από την τηλεόραση και αναφέρομαι σε αυτά της Ευρωλίγκας. Και πραγματικά είμαι πολύ περήφανος για την ομάδα που έπαιξα και εγώ. Είμαι φίλος του Παναθηναϊκού και πάντα θα είμαι. Εξάλλου αυτό που έχει καταφέρει η ομάδα τα τελευταία χρόνια είναι κάτι το μοναδικό. Το να κατακτάει όλα αυτά τα πρωταθλήματα και να έχει πολλά ευρωπαϊκά τρόπαια, σημαίνει ότι γίνεται σωστή δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο για μένα. Να διατηρήσεις μια πορεία στο χρόνο και να εξακολουθείς να βρίσκεσαι σε υψηλό επίπεδο. Όμως για να έρθω πρέπει να υπάρχει ειδικός λόγος, όπως ένα ματς της εθνικής Εσθονίας με την Ελλάδα για παράδειγμα. Σε αντίθετη περίπτωση μου είναι λίγο δύσκολο γιατί δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος».
«Μου λείπουν πολύ τα χρόνια στον Παναθηναϊκό»
Φυσικά δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον Άρη, αλλά όπως είπε «να με συγχωρέσουν οι φίλοι του Άρη, αλλά δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα για την ομάδα. Έμεινα πολύ λίγο και δεν έχω έντονες αναμνήσεις. Παρόλα αυτά θυμάμαι ότι πέρασα όμορφα για όσο διάστημα παρέμεινα στη Θεσσαλονίκη, που είναι με τη σειρά της μια πανέμορφη πόλη. Όμως όπως είπα και προηγουμένως, μετά τον τραυματισμό που είχα εκείνη την περίοδο αναγκάστηκα να φύγω και να αποχωρήσω από την ενεργό δράση».
Κλείνοντας έστειλε και εκείνος από τη πλευρά του το δικό του μήνυμα: «Θέλω να πω σε όλους σας ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα. Και ειδικά στους φίλους του Παναθηναϊκού είναι εξαιρετικοί οπαδοί που αγαπάνε την ομάδα τους. Όχι λάθος. Είναι οι καλύτεροι οπαδοί! (Γέλια) Πραγματικά αυτή την ατμόσφαιρα δεν την έχω συναντήσει ποτέ και πουθενά. Στην Εσθονία δεν υπάρχει περίπτωση να το ζήσουμε αυτό! Και όπου και αν βρεθώ, μιλάω για την ατμόσφαιρα που υπήρχε στα ελληνικά γήπεδα. Και να σας πω ότι τα χρόνια μου στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό ήταν από τα καλύτερα της ζωής μου. Δεν πρόκειται να τα ξεχάσω ποτέ. Μου λείπουν πολύ...»
Ο Σοκ εναντίον του ΠΑΟΚ
Ο Σοκ και το ματς που θέλει να ξεχάσει
Ο Σοκ εναντίον του Ολυμπιακού στο κύπελλο
Ο Σοκ στο πρώτο του ματς με τον Παναθηναϊκό
Ο Σοκ σήμερα (και όποιος κατάλαβε...κατάλαβε!)
http://www.youtube.com/watch?v=gEloP2QS8fM&feature=player_embedded
πηγή:www.sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Eυχαριστούμε για το σχόλιο σας!