Κι άλλα τέσσερα στον Άρη
Γειά σου Άγγελε Μεσσάρη!
Το τραγουδάκι αυτό ακουγόταν για πολλά χρόνια. Μέχρι να γκρεμιστούν τα τελευταία σπίτια σε μια Αθήνα που δεν υπάρχει πιά. Τότε που οι μονοκατοικίες συναγωνίζονταν τις αλάνες στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και στα προσφυγικά, δίπλα στον Άρειο Πάγο, τότε που υπήρχαν οι φυλακές Αβέρωφ και δίπλα τους κατοικούσαν οι οικογένειες των ξεριζωμένων της Μικράς Ασίας…
Το τραγουδάκι αυτό βγήκε ογδόντα δύο χρόνια πριν, σε ανάμνηση του πρώτου πρωταθλήματος Ελλάδος που κέρδισε ο Παναθηναϊκός. Κι όπως φαίνεται από την κατάληξή του το πρωτάθλημα είχε ενδιαφέρον γιατί το έκανε δική του υπόθεση ο… Τζέιμς Ντιν του ποδοσφαίρου της εποχής εκείνης, ο Άγγελος Μεσσάρης. Αυτό έμελλε να είναι και το κύκνειο, ποδοσφαιρικό του άσμα. Λίγο αργότερα θα έφευγε μακριά από το ποδόσφαιρο, τον Παναθηναϊκό, ακόμα και την Ελλάδα!
Σ’ εκείνο το πρωτάθλημα τραγουδήθηκε όσο τίποτε άλλο η νίκη επί του Ολυμπιακού. Αυτό το 8-2 έγινε μύθος και πέρασε από στόμα σε στόμα.
Σήμερα με τη βοήθεια των εφημερίδων της εποχής θα προσπαθήσουμε να ξεχωρίσουμε τον μύθο από την πραγματικότητα και να βρούμε το πως έφθασαν οι «πράσινοι» σε αυτό τον θρίαμβο!
Το πρωτάθλημα των τριών…
Τρεις ομάδες διεκδίκησαν τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδος το 1930. Ο πρωταθλητής της ΕΠΣΜ (Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματεία Μακεδονίας), της ΕΠΣΠ (Πειραιώς) και ΕΠΣΑ (Αθηνών). Από το σύστημα διεξαγωγής των αγώνων ήταν φανερό ότι… απαγορευόταν η ήττα.
Ξεκίνημα και διακοπή
Αυτό το μίνι πρωτάθλημα είχε ξεκινήσει στις 18 Μαΐου στο Φάληρο. Ο Ολυμπιακός είχε θριαμβεύσει επί του πρωταθλητή Θεσσαλονίκης Άρη με 5-0. Λογικά στις 25 επρόκειτο να πάει στην Αθήνα για τον αγώνα με τον Ολυμπιακό. Προτίμησε να πάει στη… Ρουμανία! Ναι σωστά διαβάσατε. Προπονητής της εθνικής, αλλά και του Ολυμπιακού ήταν ο Ούγγρος Γιαν Κοψίβα που προτίμησε να μην πάρει κανένα Παναθηναϊκό ποδοσφαιριστή στην εθνική και να έχει μαζί του αυτούς που ήξερε τους «ερυθρόλευκους». Τα πράγματα, όμως, εξελίχτηκαν διαφορετικά απ’ ότι τα περίμενε ο Κοψίβα και οι υπεύθυνοι της ΕΠΟ. Η εθνική έχασε με 8-1 στο Βουκουρέστι και οι διεθνείς, δηλαδή οι Ολυμπιακοί, επέστρεψαν στην Αθήνα με κομμένα τα φτερά. Το ματς με τον Παναθηναϊκό ορίστηκε για την Κυριακή 1η Ιουνίου. Η διοίκηση του Παναθηναϊκού ζήτησε την αναβολή του αγώνα για να παρακολουθήσουν οι φίλαθλοι τα «Διεθνή Παναθήναια», τους αγώνες στίβους που γινόντουσαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Η διοίκηση του Ολυμπιακού με τον Θανάση Μέρμηγκα απέρριψε το αίτημα. Το ματς θα γινόταν κανονικά. Ίσως κατά βάθος θεωρούσε ότι αρκετοί οπαδοί των αντιπάλων θα προτιμούσαν το Παναθηναϊκό Στάδιο από το γήπεδο του Παναθηναϊκού.
Όπως και στην εποχή μας, έτσι και τότε, ο φανατισμός ήταν… πρώτο τραπέζι πίστα. Διαβάζουμε στις εφημερίδες της εποχής:
«Το απόγευμα της Κυριακής… ελέω αστυνομίας πόλεων διεξάγεται ο ποδοσφαιρικός αγών Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Τα πνεύματα είναι ερεθισμένα. Υπάρχει πιθανότης να δημιουργηθούν λυπηρά επεισόδια. Διά τον λόγον τούτον, θα πρέπει αυτά τα σωματεία, των οποίων αι ομάδες είναι αντίπαλοι, να φροντίσουν διά την εξασφάλισιν της τάξεως, αντί μόνα των να διοργανώνουν… πρόγκαν. Άλλως τε, το νωπόν αποτέλεσμα του αγώνος Ελλάδος-Ρουμανίας, πρέπει να αποτρέψη πανηγυρισμούς».
Τα «πράσινα τραμ»
Οι Ολυμπιακοί σίγουροι για την ανωτερότητα της ομάδας τους ξεκίνησαν σε πομπή από τον Πειραιά για την Αθήνα. Προτίμησαν να διανύσουν την απόσταση με τας πόδια. Όπως διαβάζουμε στο «Έθνος» δεν ήθελαν να μπουν στα τραμ της Αγγλικής εταιρείας «Πάσουερ» επειδή είχαν πράσινο χρώμα! Μάλιστα μαζί τους είχαν και δύο… φέρετρα για να βάλουν σ’ αυτά το… πτώμα του Παναθηναϊκού. Στην Αθήνα πάλι οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού ήθελαν να απαντήσουν στον Κοψίβα που δεν τους τίμησε με την πρόσκληση στην εθνική.
Η εφημερίδα «Βραδυνή» που συμπαθούσε τον Ολυμπιακό έδινε το στίγμα της αναμέτρησης ανήμερα του αγώνα:
«ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ! Δύο σύλλογοι, οι οποίοι είναι πάντοτε αντιμέτωποι και πάντοτε αγωνίζονται με πείσμα διά την απόκτησιν της νίκης. Η ιστορία είναι παληά και επαναλαμβάνεται πάλι σήμερον εις το γήπεδον του Παναθηναϊκού. Τα προηγούμενα αποτελέσματα ήσαν πάντοτε σχεδόν, αμφίρροπα και όταν η νίκη έκλινε με το μέρος του ενός αυτός ήταν ο Ολυμπιακός».
Τα προεόρτια
Ο Αχιλλέας Μαμάκης ένας καταξιωμένος θεατρικός συντάκτης που έγραψε ιστορία και με τα ρεπορτάζ του, αλλά αργότερα και με τις ραδιοφωνικές του εκπομπές, κάλυψε για το «Έθνος» το ντέρμπι και μας δίνει με συναρπαστικό τρόπο τα.. προεόρτια….
«Πήγατε χθες στο ματς Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού στο ποδοσφαιρικόν γήπεδον της Λεωφόρου Αλεξάνδρας; Εάν όχι, χάσατε! Θα βλέπατε μια πρωτοφανώς μαινομένην ανθρωποθάλασσα, αλαλάζοντα και φρενιτιώντα πλήθη, διηρημένον και φανατισμένον κόσμον, έξαλλος από ενθουσιασμόν, λαϊκές μάζες, δεκάδες χιλιάδες πεισμωμένους και εμπαθείς θεατάς. Όλα αυτά συνηνωμένα σ’ ένα τεράστιον φαινόμενον ομαδικής… παραφροσύνης!
Τι ήταν εκείνο χθες;
Πειραιεύς και Αθήνα στο πόδι! Γενικός και πάνδημος συναγερμός! Από ενωρίς κόσμος, ντουνιάς, κοσμάκης, μεγάλοι, μικροί, πιτσιρίκιοι, άνδρες και γυναίκες, όλοι τραβούσαν προς τον τόπον της ποδοσφαιρικής συναντήσως μ’ εκδηλώσεις, πείσμα και φωνές.
- Πράσινο! Έλεγαν οι Αθηναίοι
- Κόκκινο! Φώναζαν οι Πειραιείς
Και τα δυο αυτά χρώματα – τα εμβλήματα των δύο Συλλόγων και των δύο πόλεων – επλημμύριζαν το παν. Τι θέλετε; Σημαίες, σημαιούλες, κονκάρδες, γραβάτες, μανδήλια, ομπρέλλες, καπελλα; Παντού υπήρχε κάτι, είτε το πράσινο, είτε το κόκκινο. Κυρίες «σικ», ντεμουαζέλες με αμφιέσεις «ντερνιέ κρι», κοσμικές σιλουέττες προσήλθον στο τερραίν άλλες μ’ ολοκόκκινες κι άλλες μ’ ολοπράσινες τουαλέττες και ομοιόχρωμες ομπρέλλες. Ποτέ μου άλλοτε δεν ξανασυνάντησα ένα τέτοιο ομαδικό παραλήρημα φανατισμού. Είδα με τα μάτια μου – πιστεύσατέ το! – Περαιώτες, που ήσαν πριν τον αγώνα οι πλέον ζωηροί, ενθουσιώδεις και φανατισμένοι, ν’ ανεβαίνουν με τα πόδια την ατελείωτη οδόν Ιπποκράτους – διατί νομίζετε;- διότι τα τραμ της «Πάουερ» είναι βαμμένα… πράσινα!
Απίστευτο, αλλ’ αληθινό.
***
Δεν ήταν δε αστείο πράγμα η πεζοπορία χθες το μεσημεράκι. Ο ήλιος έλυωνε τα πάντα. Καυστικώτατες οι ακτίνες του είχαν μεταβάλη όλα σε φλογερό καμίνι. Κι όμως ενώ το ματς είχε προδιορισθή δια τας 4.30, από τη μία ήρχισαν να καταπλέουν κάθιδροι – αληθινά μουσκεμένοι και πλημμυρισμένοι στον ιδρώτα – κατά δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες οι θεαταί. Ροκάνες και σφυρίκτρες, κουδούνια και τενεκέδες, τύμπανα και καραμούζες, ανακατεμένα με φωνές και εμπαθείς εκδηλώσεις από την ανάμικτη κόκκινη και πράσινη ανθρωποθάλασσα επί ώρες ολόκληρες δονούσαν την πύρινη ατμόσφαιρα και ανετάραζαν όλη την περιοχή Έλυωναν από την ζέστη, αλλά εκεί, κανένας δεν έφευγε, κανένας δεν το κουνούσε από την θέσι το, ούτε ένας δεν επήγαινε να ζητήση έστω και στις γωνίες λίγη σκι! Μόνο ταχύτατα και πολύ πριν αρχίση το παιχνίδι αδειάσθησαν αναπνευστί χιλιάδες μπουκάλια λεμονάδες από τους απείρους διψασμένους λάρυγγας.»
Κυριακή 1η Ιουνίου 1930
Λεωφόρος: Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 8-2
Διαιτητής: Μπαρλασίνα (Ιταλία)
Σκόρερ: 10ο (σ), 30ο Δ.Συμεωνίδης, 20ο, 25ο Αγ.Μεσσάρης, 52ο, 81ο Δ.Πιερράκος, 72ο (αυτογκόλ) Κουράντης, 76ο Μηγιάκης – 55ο , 59ο Γ.Ανδριανόπουλος
Παναθηναϊκός: Αργυράκης – Μ. Βασιλείου, Σ. Πιερράκος – Ανδρίτσος, Κ. Μπαλτάσης, Υποφάντης – Μηγιάκης, Αγγ. Μεσσάρης, Δ. Συμεωνίδης, Δ. Μπαλτάσης, Δ. Πιερράκος.
Ολυμπιακός: Γραμματικόπουλος – Κουράντης, Σοφράς – Βιολέτης, Πανόπουλος, Μ. Λεκκός – Κ. Τερζάκης, Ντ.Ανδριανόπουλος, Γ. Ανδριανόπουλος, Β. Ανδριανόπουλος, Λ. Ανδρανόπουλος
Το 8-2 όπως το παρουσίασε η εφημερίδα «Βραδυνή»
Η «Βραδυνή» της Δευτέρας 2 Ιουνίου δίνει την εικόνα του αγώνα….
«Ούτε οι αγώνες του Σταδίου ούτε η ανυπόφορος ζέστη ημπόδισαν τους φανατικούς φιλάθλους του ποδοσφαίρου, να παρακολουθήσουν τον χθεσινόν ενδιαφέροντα αγώνα του πρωταθλήματος Ελλάδος, μεταξύ του πρωταθλητού Πειραιώς Ολυμπιακού και του πρωταθλητού Αθηνών Παναθηναϊκού.
Ο αγών ήρχισε την 5.30 μ.μ. και η προσέλευσις του κοινού διά παντός μεταφορικού μέσου, ήρχισε από την 2αν ώραν. Κατά την έναρξιν του αγώνος, αι δύο εξέδραι και τα πέριξ είχον πληρωθή ασφυκτικώς. Κατά μέσον όρον, οι θεαταί του χθεσινού αγώνος ανήρχοντο εις 8-9 χιλιάδας.
Ο ενθουσιασμός όλου αυτού του κόσμου, ήτο πρωτοφανής. ΟΙ περισσότεροι, μεταξύ των οποίων και πολλαί κυρίαι και δεσποινίδες της πρωτευούσης και του Πειραιώς, ήσαν εφωδιασμένοι με σημαίας και ομβρέλλας, με χρώματα των δύο σωματείων εκτός τούτων δε, και οι ροκάνες ήσαν εις την ημερησίαν διάταξιν.
Προς τήρησιν της τάξεως, η αστυνομία έλαβε όλα τα κατάλληλα μέτρα και ως εκ τούτου δεν εσημειώθησαν λυπηρά επεισόδια. Οι φίλαθλοι επί δύο σχεδόν ώρας με υπονομήν ανέμεναν προ του ηλίου την έναρξιν του αγώνος.
Την 5.20 ακριβώς εμφανίζεται ο Ιταλός διαιτητής Μπαρλασίνα και τον ακολουθούν μετ’ ολίγον οι ποδοσφαιρισταί, οίτινες παρατάσσονται υπό τας κάτωθι συνθέσεις:
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Γραμματικόπουλος – Κουράντης, Σοφράς – Βιολέτης, Πανόπουλος, Μ. Λεκκός – Κ. Τερζάκης, Κ.Γ.Β.Λ. Ανδρανόπουλοι.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αργυράκης – Μ. Βασιλείου, Σ. Πιερράκος – Ανδρίτσος, Κ. Μπαλτάσης, Υποφάντης – Μηγιάκης, Αγγ. Μεσσάρης, Δ. Συμεωνίδης, Δ. Μπαλτάσης, Δ. Πιερράκος.
Ο ΑΓΩΝ. Το εναρκτήριο λάκτισμα έχει ο Ολυμπιακός. Κάθοδος όμως αυτού, ανακόπτεται και την πρωτοβουλία της επιθέσεως αναλαμβάνουν οι του Παναθηναϊκού, οι κυνηγοί του οποίου επιχειρούν, δι’ ωραίων συνδυασμών, επικινδύνους εφόδους.
Η σφαίρα παίζεται προ του τέρματος του Ολυμπιακού, η άμυνα του οποίου αδυνατεί να αποκρούση. Η υπεροχή αυτή του Παναθηναϊκού δίδει την ευκαιρία εις του θαυμαστάς του, διά διαφόρων μέσων να ενθαρρύνουν τους εκλεκτούς των.
Εις το 10ον λεπτόν από της ενάρξεως, ο Συμεωνίδης από εγγυτάτης αποστάσεως σουτάρει και χαρίζει εις την ομάδα του το πρώτον τέρμα, το οποίον υποδέχεται ο κόσμος μετ’ ενθουσιασμού και ακρατήτων χειροκροτημάτων.
Η σφαίρα τίθεται εις το κέντρον και οι του Παναθηναϊκού κατέρχονται ακράτητοι προς το αντίπαλον τέρμα. Εις το 20όν λεπτόν ο Παναθηναϊκός έχει το δεύτερον τέρμα, διά του Μεσσάρη, κατόπιν ενός ισχυροτάτου σουτ.
Μετά πέντε λεπτά, ο Παναθηναϊκός επιτυγχάνει το τρίτον τέρμα και πάλιν διά του Μεσσάρη, παρά τας προσπαθείας του Κουράντη και του Γραμματικοπούλου. Τας αλλεπαλλήλους ταύτας επιτυχίας του Παναθηναϊκού το φίλαθλον κοινόν τας υποδέχεται με πρωτοφανή ενθουσιασμόν.
Παρ’ όλα τα εις βάρος των τέρματα, οι του Ολυμπιακού δεν αποθαρρύνονται και με ψυχραιμίαν συνεχίζουν το παίξιμο και επιτυγχάνουν μερκάς αρκετά επικινδύνους καθόδους. Η άμυνα, όμως, του Παναθηναϊκού, με επί κεφαλής τον Βασιλείου, εργάζεται συστηματικά και αποσοβεί πάντα κίνδυνον.
Εις το 30όν λεπτόν του αγώνος, ο Παναθηναϊκός επιτυγχάνει και το τέταρτον τέρμα, διά του Συμεωνίδη. Με την τελευταίαν ταύτην επιτυχίαν το τι επακολουθεί μεταξύ των θεατών είναι απερίγραπτον. Κυριολεκτικώς ο κόσμος σαν παράφρων εκσπά εις διαφόρους εκδηλώσεις. Από πολλά στόματα οπαδών του Παναθηναϊκού ακούονται αι λέξεις: «παιδιά, ανάστασις είναι αυτή». Το τέλος του ημιχρονίου ευρίσκει τας ομάδας με το αποτέλεσμα 4-0 υπέρ του Παναθηναϊκού.
Β’ ΗΜΙΧΡΟΝΟΝ. Κατά το δεύτερον ημιχρόνιον οπωσδήποτε ο Ολυμπιακός συστηματοποιεί το παίξιμό του και δι’ ωραίων συνδυασμών, επιχειρεί μερικάς καθόδους και επί τινά λεπτά έχει υπεροχήν. Παρ’ όλα αυτά, όμως, ο Παναθηναϊκός, διά μιας αιφνιδιαστικής καθόδου επιτυγχάνει το πέμπτον τέρμα του διά του Πιερράκου Ι. Παναθηναϊκός 5 – Ολυμπιακός 0.
ΟΙ Πειραιώται συνεχίζουν τον αγώνα με πραγματικήν ψυχραιμίαν παρ’ όλας τας επανειλημμένας ατυχίας των. Οι Ανδριανόπουλοι με κάθε τρόπον επιδιώκουν να επιτύχουν τέρμα, διά ν’ ασώσουν την τιμήν της ομάδος των και δεν αργού εις το 10ον λεπτόν να επιτύχουν το πρώτον τέρμα, διά του Γ. Ανδριανοπούλου. Μετά την επιτυχίαν ταύτην του Ολυμπιακού, οι Πειραιώται ενθαρρύνουν τους ποδοσφιαριστάς των, οίτινες, πράγματι, μετά τέσσερα λεπτά, επιτυγχάνουν το δεύτερον τέρμα, επίσης διά του Γ. Ανδριανοπούλου, Παναθηναϊκός 5 – Ολυμπιακός 2.
Οι Πειραιώται, από στιγμής εις στιγμήν ελπίζουν να επιτύχουν και άλλα τέρματα, διά να ισοφαρίσουν.
Αι ελπίδες των όμως ματαιούνται και μετ’ ολίγον δέχονται το έκτον τέρμα διά του ιδίου των οπισθοφύλακος Κουράντη. Εάν ο Κουράντης άφηνε να επέμβη ο Γραμματικόπουλος, το τέρμα, αναμφισβητήτως, θα εσώζετο.
Το έκτον τέρμα διαδέχεται και το έβδομον διά του Μηγιάκη και ολίγον αργότερον το όγδοον, το οποίον επέτυχεν ο Πιερράκος Ι.
Ούτω έληξε ο αγών με μίαν λαμπράν νίκην του Παναθηναϊκού 8-2».
Κριτική για τους παίκτες:
«Ο Παναθηναϊκός επέτυχε χθες μίαν λαμπράν νίκην. Ενίκησε την πρωταθλήτριαν ομάδα Πειραιώς, τον περίφημον Ολυμπιακόν με την εκπληκτικήν διαφοράν των 6 τερμάτων.
Και πραγματικώς, μία τέτοια νίκη άξιζε με το παραπάνω εις τους φιλοτίμους παίκτας του Παναθηναϊκού.
Κατέβαλαν χθες το άπαντον της τέχνης των, της αντοχής των και όλων εκείνων των χαρισμάτων, τα οποία δίδουν εις μίαν ομάδα την νίκην, τον θρίαμβο.
Το χθεσινό παιγνίδι του Παναθηναϊκού, ασφαλώς θα μείνη επί πολύ χαραγμένο εις την εντύπωσιν των φιλάθλων, οι οποίοι το παρηκολούθησαν και δεν θα ήτο υπερβολή εάν ελέγωμεν ότι ουδέποτε ελληνική ομάς έπαιξε με τόσην τέχνην, με τον τόσην μαεστρίαν. Οι κυνηγοί του κυριολεκτικώς εθαυματούργησαν, ο δε Μεσσάρης ΙΙ υπήρξε πραγματικά ο ήρωας του αγώνος.
ΠΩΣ ΕΠΑΙΞΕΝ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ. Από τεχνικής απόψεως, είπομεν ήδη, η ομάς του Παναθηναϊκού παρουσιάσθη εις ανώτερον επίπεδον. Οι κυνηγοί του –μία γραμμή από την οποίαν κυρίως φαίνεται η τακτική της ομάδας– έπαιξαν ένα παιγνίδι κλάσεως. Ταχείς και ακριβείς εις την μεταβίβασιν της σφαίρας, ευκίνητοι και με τελείαν αντίληψιν της θέσεώς των και των προσπαθειών των, χωρίς άσκοπες ντρίμπλες, έπαιξαν από της αρχής μέχρι του τέλους το ίδιο συντονισμένο παιγνίδι. Χωρίς να περιορισθούν εις ένα ωρισμένον σύστημα παιξίματος, υψηλό δηλαδή ή χαμηλό, μεταχειρίσθησαν συγκρατημένα τα εξτρέμ και απέδειξαν ότι υπάρχει μία τελεία συνεννόησις εις τους κυνηγούς του κέντρου. Ιδιαιτέραν εντύπωσιν μας προξένησαν οι «πισινές» των πάσσες και ιδίως των Μπαλτάσση ΙΙ και Συμεωνίδη, αι οποίαι εδίδοντο με ακρίβειαν αφάνταστον και εδημιούργουν πάντοτε άμεσον κίνδυνον εις την αντίπαλον εστίαν.
Ιδιαιτέρως ο Μεσσάρης ΙΙ ήτο ο καλύτερος κυνηγός χθες και απέδειξε την ανωτέραν του κλάσιν.
Οι μέσοι, ως γραμμή, ούτε του Μπαλτάση Ι εξαιρουμένου, ανταπεκρίθησαν σταθερά εις τας απαιτήσεις των θέσεών των. Εμοίρασαν καλό παιγνίδι, ιδίως ο Υποφάντης και εις την άμυναν εθαυματούργησαν. Εις τους μέσους σχεδόν πάντοτε προσέκρουον όλαι αι προσπάθειαι των Ανδριανοπούλων.
Οι οπισθοφύλακες και χωριστά ο Βασιλείου, έπαιξαν πολύ καλά. Οσον διά τον Αργυράκην, φαίνεται ότι τεχνικώς είναι τελείως κατηρτισμένος, συνεπώς δεν του εδόθησαν πολλαί ευκαιρίαι διά να δείξη τι ακριβώς αξίζει.
ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. Διά τον Ολυμπιακόν δεν έχομεν να γράψωμεν πολλά. Οι Ανδριανόπουλοι – χωρίς την στοιχειώδη ενίσχυσίν των μέσων και κουρασμένοι, ίσως, από το ταξίδι της Ρουμανίας – δεν έπαιξαν το παιγνίδι τους. Ολοι τους αγνώριστοι και ο Λεωνίδας ο χειρότερος. Οι οπισθοφύλακες υστέρησαν και ο Κουράντης υπήρξεν ο χειρότερος παίκτης του γηπέδου.
Ο Ιταλός διαιτητής κ. Μπαστιανίνι, τέλειος, συνεκράτησε τον αγώνα εις το δυνατόν καλύτερον επίπεδον».
«Η νίκη του Παναθηναϊκού έδωσεν ευκαιρίαν να φανή πως πανηγυρίζουν οι Αθηναίοι νίκες.
Η Γλυφάδα… κάηκε ως τις πρωινές ώρες της Δευτέρας. Και οι παραθερίζοντες ξαφνιάστηκαν. Βούιζε ο τόπος από φωνές. Οχτώωω!.. οχτώωω!..
Οι Πειραιώτες φίλαθλοι, αναμένουν με αγωνίαν την ρεβάνς του αγώνος της παρελθούσης Κυριακής. Ασφαλώς όμως χωρίς να ετοιμάζουν… νεκροφόρες.
Κάθε βράδυ στο θέατρο του «Λαού», στην επιθεώρησι «έξω όλα», χαλάει κόσμος με ένα νούμερο αθλητικό, στο οποίο σατιρίζονται αθλητικά πρόσωπα και πράγματα. Τώρα δε με την νίκη του Παναθηναϊκού οι φίλοι του χαλού τον κόσμο. Ιδιαίτερα όταν ακούγεται το εξής τραγούδι που τραγουδούν όλοι μαζί:
Εγινε ένα ματς το δείλι
πούταν όλο μεγαλείο
κι’ εδοκιμάσθη το τριφύλλι
με το οκτώ-δύο.»
Ο βετεράνος δημοσιογράφος Ανδρέας Μερεντίτης πολλά χρόνια αργότερα έγραφε τις ποδοσφαιρικές του αναμνήσεις στο «Φως». Και δίνει το πνεύμα του ντέρμπι της 1ης Ιουλίου:
«Μιά νεκροφόρα προηγείτο. Από πίσω αμάξια, αυτοκίνητα και καμιόνια, λιμουζίνες, κάρα, καρροτσάκια, μοτοσυκλέττες, ποδήλατα και δύο… οδοστρωτήρες!!! Η πορεία βρισκόταν στην αρχή της Λεωφόρου Συγγρού. Οι διαβάται σταματούσαν έκπληκτοι, κι άλλοι μεν εσταυροκοπούντο κι άλλοι δε – οι περισσότεροι – ελάμβανον μέρος εις τα εκδηλώσεις των διαδηλωτών. Και οι εκδηλώσεις αυτές συνίσταντο εις μίαν κραυγήν:
- Ολυ-μπι-ακός!
Η ουρά της διαδηλώσεως ήτα ακόμη στο γήπεδον της Λεωφόρου όταν η εμπροσθοφυλακή περνούσε το φάρο του Κουκάκη.
***
Οι μούτσοι των βαποριών της Ακτοπλοίας σκέπασαν το Πειραϊκό λιμάνι με πράσινες κονκάρδες που γράφανε συμβολικά: 8-2, 4-1, 2-1. Είναι η επιστροφή των Παναθηναϊκών – με δύο ναυλωθέντα καράβια, παρακαλώ – εκ της Θεσσαλονίκης κατά το ιστορικό εκείνο πρωτάθλημα του 1930. Οι Αθηναίοι με την σειράν των κατέλαβον, προελαύνοντες Πειραϊκάς οδούς, όπως πριν οι Πειραιώτες τας Αθηναϊκάς.
Τα σιγαρέττα «Παναθηναϊκός» και «Ολυμπιακός» κυριαρχούν εις τα στόμματα των φιλάθλων, τα θέατρα έχουν πιέννες μόνο όταν περιλαμβάνουν νούμερα αθλητικά, ένα έργον θεατρικόν, καθαρώς αθλητικόν, το «Ερωτικόν ματς» του κ.Δ.Σ.Δέβαρη, θριαμβεύει στο Κεντρικόν. Οι φωτογράφοι γίνονται πασίγνωτοι από τον αθλητισμό και κυρίαρχον θέμα εις τα στήλας των εφημερίδων είναι το ποδόσφαιρον.»
Η επόμενη μέρα
Ο Αχιλλέας Μαμάκης συνέχισε το ρεπορτάζ του και την επόμενη μέρα. Και στο «Έθνος» της 3ης Ιουνίου αφιερώνει μια σελίδα σχεδόν για την επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού. Πρόκειται για τις εντυπώσεις των Παναθηναϊκών που συγκεντρώθηκαν στη λέσχη τους απέναντι από το θέατρο «Αλάμπρα». Ο Άγγελος Μεσσάρης, ο ήρωας της αναμέτρησης, ακολούθησε την τακτική πολλών σημερινών σταρ:
«Σας ευχαριστώ. Λυπάμαι γιατί οι κανονισμοί μου απαγορεύουν να σας πω το παραμικρό. Ορίζουν σαφώς ότι οι παίκτες με κανένα τρόπο δεν επιτρέπεται να δημοσιογραφούν ή να διατυπώνουν δημόσια τις απόψεις τους. Τους σέβομαι. Ακόμα κι αν δεν συμφωνούσα μαζί τους όμως πάλι θα τους σεβόμουν γιατί οι κανονισμοί εκδίδονται για να τους σεβόμαστε…»
Όταν ο δημοσιογράφος του παρατήρησε ότι άλλοι ποδοσφαιριστές έχουν μιλήσει ο Μεσσάρης απάντησε:
«Το βρίσκετε σωστό επειδή άλλοι παραβαίνουν τους κανονισμούς να κάνει το ίδιο κι ο αρχηγός του Παναθηναϊκού;»
Ο Απόστολος Νικολαίδης από την πλευρά του, μέλος της διοίκησης των «πρασίνων» που ασκούσε ουσιαστικά τη διοίκηση στο ποδοσφαιρικό τμήμα όταν ο δημοσιογράφος τον πληροφόρησε για τα όσα υποστηρίζει ο Ολυμπιακός για το ματς απάντησε:
«Όχι δεν θα απαντήσουμε στα όσα λένε στον Ολυμπιακό. Ούτε πρόκειται τώρα να αρχίσουμε δημόσιες συζητήσεις και διενέξεις. Άμα τελειώσει το πρωτάθλημα θα τα πούμε και θα βγουν στη φόρα και μερικά πράγματα που τώρα, εφόσον ο αγώνας συνεχίζεται, είναι αδύνατον να τα αποκαλύψουμε. Σ’ όλα αυτά τα ζητήματα υπάρχουν και μυστικά. Κι αυτό είναι το μυστικό μας».
Πάμε στοίχημα
Το 1930 στην Ελλάδα δεν υπήρχαν φυσικά ούτε ΟΠΑΠ, ούτε «πάμε στοίχημα», ούτε στοιχηματικές εταιρείες. Υπήρχαν όμως στοιχήματα. Κι όπως διαβάζουμε στις εφημερίδες της εποχής ο Περαιώτης έμπορος Λεμπέσης έχασε 50.000 δρχ. σε στοίχημα με φίλο του Παναθηναϊκό, ενώ ο φαρμακοποιός Κατωπόδης έχασε σαφώς λιγότερα. Μόλις 5.000 δρχ!
Οι δηλώσεις
Δεν μένει μόνο ο φανατισμός αναλλοίωτος οκτώ δεκαετίες και βάλε. Κι οι δηλώσεις των ηττημένων δεν παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές από αυτές που γίνονται σήμερα. Παράδειγμα ο αρχηγός του Ολυμπιακού Γιώργος Ανδριανόπουλος που απέδωσε στην κούραση από τα ταξίδι στη Ρουμανία το άτυχο για την ομάδα του αποτέλεσμα:
«Το αποτέλεσμα οφείλεται στη κούρασή μας από το ματς της εθνικής. Εμείς παρασύραμε και τους υπόλοιπους. Η νίκη του Παναθηναϊκού είναι άξια. Ήταν πλήρης σε όλες τις γραμμές.»
Υπήρχαν όμως και οι αιχμές για το ποιοι έχουν καλύτερο ποδόσφαιρο. Οι Αθηναίοι ή οι Πειραιώτες
«Το αποτέλεσμα αυτό δεν μπορεί να κατατάξει το αθηναϊκό ποδόσφαιρο πάνω από το Πειραϊκό. Όπως και το αποτέλεσμα της εθνικής στη Ρουμανία (ΣΣ: έχασε 8-1!) δεν πρέπει να ανησυχεί κανένα. Αποτελέσματα με τέτοια διαφορά τερμάτων έχουμε για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι να υπάρχει διαφορά δυναμικότητας και ι δεύτερος να έχουν επιδράσει στην ηττημένη ομάδα κάποια γεγονότα που θα την έχουν υποχρεώσει σε τέτοια διαφορά. Ευτυχώς και για την εθνική και για τον Ολυμπιακό το αποτέλεσμα αφορά την δεύτερη περίπτωση».
Φταίει ο πρόεδρος!
Στον Πειραιά πάντως οι οπαδοί του Ολυμπιακού δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τις απόψεις του Ανδριανόπουλου. Για την ήττα κατηγορούσαν τον πρόεδρο της ομάδας Μέρμηγκα ο οποίος δέκα μέρες νωρίτερα είχε απορρίψει αίτημα της διοίκησης του Παναθηναϊκού να μη γίνει το ματς.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Eυχαριστούμε για το σχόλιο σας!