Παναθηναϊκός – Παναιτωλικός: 2-0 | Στόχος επετεύχθη!

Οι διατάξεις των δύο ομάδων

Ο Παναθηναϊκός στην παρούσα φάση φάση μοιάζει με νέο οδηγό: θα σκεφτεί δεύτερη φορά πριν ενεργήσει,θα κοιτάξει κρυφά τον δάσκαλο. Ενώ αυτό που προέχει είναι να φτάνει με ασφάλεια στον προορισμό του. »Γκάζια», φιγούρες, προσπεράσεις μην περιμένουν οι φίλοι του σύντομα. Ίσως λείπουν και τα κατάλληλα εξαρτήματα.

Αμυντική λειτουργία

Απέναντι στο 1-4-2-3-1 του Παναιτωλικού οι πράσινοι παρέταξαν τον σχηματισμό 1-4-3-3, στηρίζοντας και εφαρμόζοντας σωστά κάθε του λειτουργία. Κυρίως σε ότι αφορά την αμυντική συμπεριφορά.

• άμεση πίεση και pressing, σε πρώτους χρόνους όταν χανόταν η κατοχή
• άμυνα ζώνης προσανατολισμένη στην μπάλα
• μεταμορφώνοντας στην φάση αυτή τον σχηματισμό σε 1-4-1-4-1, κι αφού προηγήθηκε – ανέλπιστα ίσως – τόσο νωρίς, έδωσε χώρο στον αντίπαλο. Προσπάθησε πλέον να κτυπήσει με αντεπιθέσεις.

Επιθετική λειτουργία

Η ομάδα του Παναθηναϊκού προσπάθησε να παίξει συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Με επιθέσεις που ξεκινούσαν με πλάνο και υπομονή από τη ζώνη άμυνας, το κατάφερε σχετικά εύκολα – υπήρχε άλλωστε και ο χώρος από την αντίπαλη ομάδα. Εκεί άρχιζαν τα δύσκολα:

• η υπεραριθμία που δημιουργούσε ο αμυντικός μέσος δεν βοηθούσε αφού οι δύο εσωτερικοί χωρίς κινήσεις ξεμαρκαρίσματος και με σωστή αντιμετώπιση από τα αντίπαλα χαφ βρέθηκαν στην ουσία εκτός αγώνα.
• όταν κέρδιζε την κατοχή οι αποστάσεις που έμεναν να διανύσουν έως το αντίπαλο τέρμα ήταν μεγάλες-στους χώρους που ξεκινούσε η πίεση.
• οι επιθετικοί βρίσκονταν μόνοι απέναντι σε επτά και οκτώ παίκτες,χωρίς υποστήριξη,με αποτέλεσμα είτε να μπλοκάρονται εύκολα,είτε να έχουν ως μόνη επιλογή σουτ έξω από την περιοχή χωρίς προϋποθέσεις.

Δεν αδικείται από το σκορ-έχασε αφελώς ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να φέρει στα μέτρα του εάν:

• δεν χάριζε με απανωτά λάθη μέσα στα πρώτα δευτερόλεπτα του αγώνα την ευκαιρία στον αντίπαλο του να προηγηθεί και να αποβάλει το δικαιολογημένο άγχος του
• ήταν περισσότερο τολμηρός επιθετικά.

Συμπέρασμα

Τα χαμόγελα και οι προσδοκίες δεν είναι εκτός λογικής για την ομάδα του Παναθηναϊκού. Όχι όμως και ο ενθουσιασμός. Οι νίκες συνήθως »σκεπάζουν» τα όποια μειονεκτήματα.Το ότι δεν δημιούργησε ουσιαστικά ευκαιρίες για παράδειγμα,ακόμα κι όταν ο αντίπαλος του έμεινε με δέκα παίκτες…

Όμως πέτυχε στο απόλυτο τον διπλό στόχο του. Κέρδισε ένα κρίσιμο για τις συνθήκες παιχνίδι (είναι σημαντικό η νέα ομάδα που δημιουργείται από το μηδέν ουσιαστικά να καταγράφει στη μνήμη-ως ζωντανός οργανισμός-νίκες). Και παράλληλα χωρίς κόστος κατάφερε να κερδίσει χρόνο. Απαραίτητο ώστε να αποκτήσει το γνωστικό προβάδισμα που χρειάζεται στο δημιουργικό μέρος-που είναι και το δυσκολότερο.

Η ομάδα του Παναιτωλικού δικαιούται να ελπίζει επίσης.Παρουσίασε σύνολο που δημιουργούσε,ήταν επικίνδυνη επιθετικά,κι ακόμα όταν έμεινε με παίκτη λιγότερο παρέμεινε ομάδα με προσανατολισμό.Χωρίς να χάσει τον έλεγχο στο βαθμό που τον διατηρούσε ήδη.Αν λείψουν τα ατομικά λάθη που στοίχισαν όπως και η εύκολη λύση της μετάθεσης των ευθυνών σε » άλλους» παράγοντες,ίσως να αποτελέσει και μία από τις εκπλήξεις του φετινού πρωταθλήματος.

πηγή