Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός είναι η «μάνα του λόχου» Αφιέρωμα στο Γυναικείο Ποδόσφαιρο!

 

Οι πράσινες Αμαζόνες της μπάλας βούτηξαν στα βαθιά στα σκληρά πρώτα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου...

Πρωτοπόρος και στο γυναικείο ποδόσφαιρο ο Παναθηναϊκός, καθώς ήταν από τις πρώτες ομάδες που ανέπτυξαν το άθλημα το 1980. Η διοίκηση της ΠΑΕ έθεσε υπό την προστασία της το τμήμα και προπονητές κατά σειρά διετέλεσαν ο Σπήλιος Ζαχαρόπουλος, ο Γκόμεζ Ντε Φαρία και ο Τάκης Οικονομόπουλος.

Κατά την περίοδο 1980 - 1982 η ομάδα έδωσε σειρά φιλικών αγώνων με άλλες γυναικείες ομάδας αλλά και με αντρικές. Μετά την διάλυση του τμήματος οι παίχτριες ίδρυσαν την Δόξα Πειραιά, την οποία διοικούσαν μόνες τους ως το 1990, ενώ όταν ξεκίνησε υπό την αιγίδα της ΕΠΟ να διοργανώνεται επίσημο πρωτάθλημα η Δόξα κατέκτησε τους τέσσερις από τους πέντε πρώτους τίτλους, χάνοντας αυτό του 1993 σε μπαράζ από την Καβάλα 86.

Στην ομάδα του Παναθηναϊκού που άντεξε τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80 αγωνίστηκαν οι Σημαιοφορίδου Όλγα (αριστερό μπακ), Σέκερη Φιλιώ (δεξί μπακ), Μακρή Μαίρη (κεντρική αμυντικός), Σουλιώτου Γιώτα (τερματοφύλακας), Καραδήμα Φωτεινή (κεντρική αμυντικός) , Τριαντοπούλου Μαρία (αριστερό μπακ), Ζαφειράκη Δέσποινα (ακραία επιθετικός), Αθανασιάδου Άννα (επιθετικός), Τζανή Γεωργία (επιθετικός αποκαλούμενη από τον Φαρία ο "θηλυκός Πελέ"), Ορφανίδου Σουζάνα (λίμπερο), Ζόμπολα Κατερίνα (μέσος), Κωτσοπούλου Άννα, Αϊβαλιώτου Λία και Δέδε Κατερίνα.

Από τις καλύτερες παίκτριες της ομάδας ήταν η Άννα Κωτσοπούλου, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Παιανία.

Θυμάται τα πρώτα τις παιχνίδια να σχετίζονται με το ποδόσφαιρο και να παίζει με τα υπόλοιπα παιδιά τις γειτονιάς. Μεγαλωμένη σε μια Παναθηναϊκή οικογένεια θεώρησε μονόδρομο να ενταχθεί στην πρώτη προσπάθεια του Παναθηναϊκού για σύσταση γυναικείου τμήματος.

Στην αρχή ήταν ένα από τα 200 περίπου "κοριτσάκια" που έσπευσαν να αποδεχτούν την πρόσκληση για τη δημιουργία νέας ομάδας, ωστόσο πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε αρχηγό του Τριφυλλιού υλοποιώντας ένα ασύλληπτο παιδικό όνειρό της.
Το παραμύθι όμως κάπου εκεί τελείωσε, και κάποια στιγμή, μετά τη διάλυση του τμήματος, βρέθηκε όπως και οι συμπαίχτριές της στο κενό. Τη στιγμή εκείνη με κόπους και πολύ προσωπικό κόστος άρχισε να παλεύει για το όνειρό της, να παίξει ποδόσφαιρο, έχοντας συναίσθηση ότι μετέχει σε μια πρωτοποριακή για την εποχή προσπάθεια κι έτσι ηγήθηκε της προσπάθειας στη Δόξα Πειραιά, απ’ όπου κατάφερε να γίνει και διεθνής!

 

 

πηγή