«Τα μυστήρια του ποδοσφαίρου. Λύθηκαν». Με αυτό τον τίτλο κυκλοφόρησε το βιβλίο του Ολλανδού δημοσιογράφου Guido Derksen, σύμφωνα με τον οποίο, οι παίκτες του Άγιαξ, κατά τη δεκαετία του ‘70, ήταν ντοπαρισμένοι!
Ο Παναθηναϊκός έφτασε στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971, ξεπερνώντας πρώτα, εκτός των άλλων, και το εμπόδιο της διαιτητικής αδικίας. Θυμίζουμε πως στον προημιτελικό με την Έβερτον στο Γκούντισον Παρκ, οι γηπεδούχοι ισοφάρισαν με αντικανονικό γκολ στο 90' (επιθετικό φάουλ των Ρόιλ και Χάρβεϊ στον Οικονομόπουλο, κάτι που παραδέχτηκαν και κατέγραψαν διεθνή ΜΜΕ, όπως η «Εκίπ» και η «Κοριέρε Ντέλο Σπορτ»).
Στην πορεία, όμως, του 1971, στη μεγαλύτερη πορεία που έχει κάνει ποτέ ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα, υπάρχει η πιθανότητα να αδικήθηκαν και με έναν άλλον τρόπο τα «λιοντάρια» του Φέρεντς Πούσκας. Ο Χουίντο Ντέρκσεν, στο βιβλίο "Voaetbal Mysteries. Opgelost", μπορεί να μην αναφέρει συγκεκριμένα τον αγώνα της 2ας Ιουνίου του 1971, όμως μέσα από τα γραφόμενά του, γίνεται κατανοητό πως ίσως να μην ήταν και τόσο «αθώα» η φοβερή και τρομερή απόδοση του «Αίαντα» εκείνα τα χρόνια.
Χαρακτηριστικά, διαβάζουμε σε ολλανδικές ιστοσελίδες και στο 4dfoot.com, πως, σύμφωνα με τον συγγραφέα, «στις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70, οι παίκτες του Άγιαξ, της Φέγενορντ και της Τβέντε κατανάλωσαν τόνους αμφεταμίνης».
Ανάμεσα στα ονόματα που παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου, αλλά και τα οποία αναφέρει ο Ντέρκσεν σε συνεντεύξεις του, υπάρχουν και ποδοσφαιριστές που ανήκαν στον Άγιαξ το 1971, ορισμένοι εκ των οποίων αγωνίστηκαν στον τελικό. Για παράδειγμα, στο κομμάτι που προσπαθεί να συνδέσει τη χρήση ντόπας με μετέπειτα καρδιακά προβλήματα (χωρίς αυτό, πάντως, να αποδεικνύεται επιστημονικά), διαβάζουμε τα ονόματα των Ντικ Φαν Ντάικ (σκόρερ του 1-0 στον τελικό του Γουέμπλεϊ) και Γιόχαν Νέεσκενς (βασικός στο ίδιο παιχνίδι).
Σοβαρό καρδιακό επεισόδιο υπέστη και ο Τζόνι Ρεπ (ξεκίνησε την καριέρα του το 1971 στον Άγιαξ), ο οποίος, όπως αναφέρουν διεθνή ΜΜΕ είναι «ο πιο ειλικρινής» στο βιβλίο. Ο Ρεπ ομολόγησε πως το ντόπινγκ δεν περιορίστηκε στην Ολλανδία. Αναφέρθηκε σε ένα παιχνίδι της Σεντ Ετιέν με την Αϊντχόφεν το 1979, όταν και οι παίκτες της γαλλικής ομάδας, συμπεριλαμβανομένου και του Μισέλ Πλατινί, φέρεται πως έλαβαν κάποιο υγρό. Μέσα σε πέντε λεπτά κέρδισαν με 3-0 και το τελικό αποτέλεσμα ήταν 6-0. «Όχι άσχημο εναντίον της ομάδας που είχε κατακτήσει το UEFA έναν χρόνο πριν».
Ο Φριτς Κέσελ, γιατρός της Ολλανδίας από το 1966 μέχρι και το 1999 (ο ίδιος που ισχυριζόταν πως «το ποδόσφαιρο και η ντόπα δεν πάνε μαζί»), παραδέχεται πλέον πως στα παγκόσμια Κύπελλα του 1974 και του 1978 το ντοπάρισμα ήταν κάτι το συνηθισμένο για τους παίκτες της ολλανδικής ομάδας. Τονίζει, πάντως, πως ποτέ δεν έδωσε αυτός ντόπα στους ποδοσφαιριστές.
Τα παραπάνω δε σημαίνουν απαραίτητα πως είναι 100% αληθή, ούτε πως ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε μία ντοπαρισμένη ομάδα και πως για αυτό έχασε. Είναι όμως καταγεγραμμένα σε βιβλίο που στηρίχθηκε σε έρευνα και σε προσωπικές μαρτυρίες/αποκαλύψεις πρωταγωνιστών των τότε ετών. Και όπως λέει ο σοφός λαός: «Όπου υπάρχει καπνός…».
Ο Παναθηναϊκός έφτασε στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971, ξεπερνώντας πρώτα, εκτός των άλλων, και το εμπόδιο της διαιτητικής αδικίας. Θυμίζουμε πως στον προημιτελικό με την Έβερτον στο Γκούντισον Παρκ, οι γηπεδούχοι ισοφάρισαν με αντικανονικό γκολ στο 90' (επιθετικό φάουλ των Ρόιλ και Χάρβεϊ στον Οικονομόπουλο, κάτι που παραδέχτηκαν και κατέγραψαν διεθνή ΜΜΕ, όπως η «Εκίπ» και η «Κοριέρε Ντέλο Σπορτ»).
Στην πορεία, όμως, του 1971, στη μεγαλύτερη πορεία που έχει κάνει ποτέ ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα, υπάρχει η πιθανότητα να αδικήθηκαν και με έναν άλλον τρόπο τα «λιοντάρια» του Φέρεντς Πούσκας. Ο Χουίντο Ντέρκσεν, στο βιβλίο "Voaetbal Mysteries. Opgelost", μπορεί να μην αναφέρει συγκεκριμένα τον αγώνα της 2ας Ιουνίου του 1971, όμως μέσα από τα γραφόμενά του, γίνεται κατανοητό πως ίσως να μην ήταν και τόσο «αθώα» η φοβερή και τρομερή απόδοση του «Αίαντα» εκείνα τα χρόνια.
Χαρακτηριστικά, διαβάζουμε σε ολλανδικές ιστοσελίδες και στο 4dfoot.com, πως, σύμφωνα με τον συγγραφέα, «στις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70, οι παίκτες του Άγιαξ, της Φέγενορντ και της Τβέντε κατανάλωσαν τόνους αμφεταμίνης».
Ανάμεσα στα ονόματα που παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου, αλλά και τα οποία αναφέρει ο Ντέρκσεν σε συνεντεύξεις του, υπάρχουν και ποδοσφαιριστές που ανήκαν στον Άγιαξ το 1971, ορισμένοι εκ των οποίων αγωνίστηκαν στον τελικό. Για παράδειγμα, στο κομμάτι που προσπαθεί να συνδέσει τη χρήση ντόπας με μετέπειτα καρδιακά προβλήματα (χωρίς αυτό, πάντως, να αποδεικνύεται επιστημονικά), διαβάζουμε τα ονόματα των Ντικ Φαν Ντάικ (σκόρερ του 1-0 στον τελικό του Γουέμπλεϊ) και Γιόχαν Νέεσκενς (βασικός στο ίδιο παιχνίδι).
Σοβαρό καρδιακό επεισόδιο υπέστη και ο Τζόνι Ρεπ (ξεκίνησε την καριέρα του το 1971 στον Άγιαξ), ο οποίος, όπως αναφέρουν διεθνή ΜΜΕ είναι «ο πιο ειλικρινής» στο βιβλίο. Ο Ρεπ ομολόγησε πως το ντόπινγκ δεν περιορίστηκε στην Ολλανδία. Αναφέρθηκε σε ένα παιχνίδι της Σεντ Ετιέν με την Αϊντχόφεν το 1979, όταν και οι παίκτες της γαλλικής ομάδας, συμπεριλαμβανομένου και του Μισέλ Πλατινί, φέρεται πως έλαβαν κάποιο υγρό. Μέσα σε πέντε λεπτά κέρδισαν με 3-0 και το τελικό αποτέλεσμα ήταν 6-0. «Όχι άσχημο εναντίον της ομάδας που είχε κατακτήσει το UEFA έναν χρόνο πριν».
Ο Φριτς Κέσελ, γιατρός της Ολλανδίας από το 1966 μέχρι και το 1999 (ο ίδιος που ισχυριζόταν πως «το ποδόσφαιρο και η ντόπα δεν πάνε μαζί»), παραδέχεται πλέον πως στα παγκόσμια Κύπελλα του 1974 και του 1978 το ντοπάρισμα ήταν κάτι το συνηθισμένο για τους παίκτες της ολλανδικής ομάδας. Τονίζει, πάντως, πως ποτέ δεν έδωσε αυτός ντόπα στους ποδοσφαιριστές.
Τα παραπάνω δε σημαίνουν απαραίτητα πως είναι 100% αληθή, ούτε πως ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε μία ντοπαρισμένη ομάδα και πως για αυτό έχασε. Είναι όμως καταγεγραμμένα σε βιβλίο που στηρίχθηκε σε έρευνα και σε προσωπικές μαρτυρίες/αποκαλύψεις πρωταγωνιστών των τότε ετών. Και όπως λέει ο σοφός λαός: «Όπου υπάρχει καπνός…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Eυχαριστούμε για το σχόλιο σας!