Βόλεϊ Ανδρών: Ναι μωρή αρρώστια! Με τέτοια ψυχή μπορείς!

Βλέποντας τους παίκτες του Γιάννη Καλμαζίδη όχι απλά να πραγματοποιούν την καλύτερη εμφάνισή τους φέτος, αλλά κυρίως να παίζουν με ψυχή, πραγματικά δεν ήξερα τι να κάνω. Να χαρώ για την πρώτη νίκη ή να εξοργιστώ για τα ματς που χάθηκαν επειδή η ομάδα δεν έπαιξε ψυχωμένα; Η αλήθεια είναι πως το δεύτερο επικρατούσε, αλλά αμέσως στο μυαλό ήρθε μόνο μία σκέψη. Δεν υπάρχει χρόνος για γκρίνια, δεν υπάρχει χρόνος για αρνητικές σκέψεις.

Αυτή την στιγμή η ομάδα δίνει την δική της μεγάλη μάχη και ναι μεν έγιναν λάθη, ναι μεν στα περισσότερα παιχνίδια θα μπορούσε η απόδοση να είναι όπως η σημερινή, όμως όλα θα πρέπει να μείνουν στην άκρη και όλοι να παλέψουμε για να μην έρθει η ντροπή του υποβιβασμού. Σήμερα στην Κυψέλη σημασία δεν είχε μόνο η νίκη. Είχε το γέλιο που επέστρεψε και που είχε χαθεί για πολλούς αγώνες, είχε η διάθεση, είχε η ψυχή και κυρίως είχε η αισιοδοξία που έκανε και πάλι την εμφάνισή της και που τόσο πολύ την είχαμε όλοι ανάγκη.

Εννοείται πως κανείς δεν λέει πως πλέον τα πράγματα έγιναν εύκολα, πως η ομάδα σώθηκε και άλλα που ναι μεν είναι ωραία, αλλά δυστυχώς δεν ισχύουν. Ο δρόμος παραμένει μακρύς και δύσβατος. Και είναι πιο δύσβατος από την στιγμή που δεν βρίσκεται η λύση με τον Ντονά και ο Γιάννης Καλμαζίδης δεν μπορεί να κάνει κάποια αλλαγή που θα ήθελε. Από την άλλη όμως αν στα επόμενα ματς οι Καριπίδης, Μπέλος, Μουρ, Αμορόζο και Γκάλιτς, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά εμφανιστούν τόσο ψυχωμένοι, δεν θα φανεί το πρόβλημα που έχει η ομάδα με την απαγόρευση μεταγραφών.

Ξαναλέμε όμως πως όχι απλά τίποτα δεν τελείωσε, αλλά όλα τώρα αρχίζουν και για να γίνουν καλύτερα χρειάζεται μια μεγάλη νίκη με τον αγώνα της Παρασκευής κόντρα στον Παμβοχαϊκό στο Βραχάτι να μοιάζει ιδανικός για να ανεβάσει ακόμα περισσότερο την ψυχολογία της ομάδας. Ο κόσμος θα είναι και πάλι εκεί και αν είναι εκεί και η μαχητική ψυχή που εμφανίστηκε στην Κυψέλη όλα μπορούν να συμβούν. Και θα συμβούν γιατί όσο και να θέλουν να το ξεχάσουν κάποιοι, αυτή η ομάδα έχει μεγάλη ιστορία και μπορεί οι λάθος οικονομικά χειρισμοί να την έφεραν σε άσχημη θέση, όμως παραμένει και θα παραμείνει ένα τεράστιο μέγεθος.

Από εδώ και πέρα ρε μάγκες ένα πράγμα χρειάζεται, να δείχνετε αυτή την μαχητική ψυχή σε κάθε αγώνα και αν το κάνετε, που είμαι σίγουρος πως θα το κάνετε, όλα θα πάνε καλά. Κανείς δεν μπορεί να κοιτάξει πίσω και να ασχοληθεί με τα λάθη που έγιναν, αλλά μόνο μπροστά και την σωτηρία. Στο χέρι σας είναι να γράψετε ιστορία και να διώξετε μια και καλή αυτή την αρνητική αύρα που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στο τμήμα. Αν το πιστέψετε μπορείτε και θα δείτε πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά, γιατί ξαναλέω πως Παναθηναϊκός θα πει μαχητική ψυχή αλλά στις πράξεις και όχι στα λόγια...

ΥΓ: Ο Φράγκος μετά από νίκη (δυστυχώς κόντρα στον Παναθηναϊκό) το είχε πει και όπως όλα δείχνουν είχε απόλυτο δίκιο. Τελικά ο Καλμαζίδης θα πρέπει να τα έχει μεγάλα (αυτό είχε πει ο Έλληνας διεθνής). Ο νεαρός προπονητής έχει καταφέρει να βάλει τάξη και κυρίως έχει κάνει τους παίκτες να παίζουν και για πάρτη του και αυτό το λένε οι ίδιοι. Μιλώντας μαζί του, του είχα πει πως αν καταφέρει να σώσει την ομάδα θα γράψει ιστορία και είμαι σίγουρος πως μπορεί να το πετύχει γιατί δουλεύει σκληρά και το ξέρει το άτιμο το βόλεϊ...

ΥΓ1: Για τον κόσμο τι να πούμε ρε παιδιά. Τι και αν υπήρχε απογοήτευση από τα προηγούμενα άσχημα ματς και τραγικά αποτελέσματα; Στα δύσκολα οι φίλοι της ομάδας ήταν εκεί. Έκαναν το δικό του πάρτι, ανάγκασαν τους παίκτες της Παναχαϊκής να λένε πως δεν μπορούν να ακούσουν τις οδηγίες από τις βολές και έδειξαν για ακόμα μία φορά πως παρά τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, αυτό το τμήμα θα παραμείνει στις καρδιές του. Με τέτοιο κόσμο μόνο αισιοδοξία για το μέλλον μπορεί να υπάρχει, μόνο αισιοδοξία.

ΥΓ2: Πραγματικά δεν γίνεται να ξέχασαν το βόλεϊ οι Μπέλος και Καριπίδης. Μιλάμε για δύο από τους καλύτερους παίκτες του περσινού πρωταθλήματος. Φαίνεται πως το θέμα ήταν ψυχολογικό και αν η σημερινή τους εμφάνιση ήταν και το δικό τους ξεκίνημα, τότε οι δύο μεταγραφές έγιναν και ήταν και σημαντικές...

ΥΓ3: Έχω ξαναπεί πως ως εργαζόμενος εννοείται πως θέλω ο καθένας να παίρνει αυτό που δικαιούται. Ωστόσο στην περίπτωση του Ντονά, είναι ξεκάθαρο πως η διοίκηση του Παναθηναϊκού έκανε αυτό που έπρεπε και μπράβο της. Αν δεχόταν τον εκβιασμό και έδινε όλα τα λεφτά που χρωστούσε, τότε δεν θα μπορούσε να ζητήσει από άλλους παίκτες διακανονισμό και ψαλίδι. Πολλά μπράβο στην διοίκηση που από την αρχή της χρονιάς έχει δώσει τα πάντα για να πετύχει το θαύμα και πραγματικά αυτή η ομάδα αξίζει να μείνει και γι' αυτά τα παιδιά που όχι απλά δεν άφησαν το καράβι όταν φαινόταν πως βούλιαζε, αλλά ανέβηκαν επάνω και τα δίνουν όλα για να το σώσουν, χωρίς να ξεφεύγουν από το μότο Ο Παναθηναϊκός είναι πάνω από όλα και όλους...

source ©