Ένα σπουδαίο φιλικό παιχνίδι έγινε την Κυριακή (8/12) το μεσημέρι στον «Τάφο του Ινδού» όπου η μικτή ομάδα βετεράνων του Σ.Π.Α.Κ.Ε. και πληθώρα προσωπικοτήτων του ελληνικού μπάσκετ τίμησαν την «αλεπού των πάγκων», τον Κώστα Μουρούζη.
Για την ιστορία το παιχνίδι έληξε ισόπαλο με 61-61, αλλά μόνο αυτό δεν είχε σημασία καθώς την παράσταση έκλεψαν τα λόγια του Κώστα Μουρούζη, ο οποίος βραβεύτηκε στο ημίχρονο:
«Αναπνέω, ζω και ελπίζω με την σκέψη μου να είναι στο μπάσκετ. Το μπάσκετ το αγάπησα περισσότερο και απ' την μεγάλη αγάπη της ζωής μου, τη γυναίκα μου! Βλέπω όλους αυτούς τους μεγάλους παίκτες και θυμάμαι όλα αυτά που ζήσαμε εκείνα τα χρόνια. Και σ' αυτό το γήπεδο και παντού. Όλοι λένε ότι έκανα τον Παναθηναϊκό μεγάλο. Δεν είναι αλήθεια. Ο Παναθηναϊκός έκανε εμένα μεγάλο και με βοήθησε να πετύχω, ό,τι κι αν πέτυχα! Σας ευχαριστώ όλους που βρίσκεστε εδώ και μακάρι να σας έχει ο Θεός καλά», ενώ αναφερόμενος στον αρχηγό, Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος επίσης δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από μια τέτοια εκδήλωση είπε:
«Ο Διαμαντίδης είναι ένας παίκτης από εκείνους που είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ένας τεράστιος παίκτης και ταυτόχρονα ένας άνθρωπος... μεγαλείο! Είναι μεγάλη δυστυχία για εμένα και για κάθε προπονητή που δεν είχε στην διάθεσή του τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Που δεν είχα στα χέρια μου τον παίκτη Διαμαντίδη».
Απ' την πλευρά του, ο Διαμαντίδης ανέφερε: «Ο κύριος Κώστας είναι ένας άνθρωπος που έχει γράψει τεράστια ιστορία και στο ελληνικό μπάσκετ και στον Παναθηναϊκό. Είναι πολύ μεγάλη μου τιμή που βρίσκομαι δίπλα σ' αυτόν τον άνθρωπο. Βλέπω και παίκτες που εγώ δεν είχα την δυνατότητα να τους παρακολουθήσω τα προηγούμενα χρόνια, γιατί ίσως και να μην είχα γεννηθεί ή να ήμουν πολύ μικρός. Παίκτες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στον χώρο», για να συνεχίσει: «Έτσι είναι η ζωή. Ο Θεός με έκανε κάποια χρόνια αργότερα και δεν μπορέσαμε να είμαστε μαζί. Έχουμε ακούσει πολλά πράγματα για τον κύριο Κώστα. Τυχεροί όσοι τον είχανε. Είχαμε κι εμείς πολλούς ανθρώπους που μας βοήθησαν. Το μπάσκετ εξελίσσεται. Υπάρχουν παίκτες που δεν τους ξέραμε και τους μαθαίνουμε απ' τους παλαιότερους. Μακάρι να είναι πάντα καλά. Χάρηκα πάρα πολύ για τον κύριο Κώστα. Και όλοι πρέπει να καταλάβουμε την σημασία του να έρχονται όλοι αυτοί οι μεγάλοι παίκτες να τιμήσουν έναν τέτοιον άνθρωπο».
Ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη, Ηλίας Μιχαλαριάς, ο αντιπρόεδρος της ΚΑΕ, Μάνος Παπαδόπουλος, ο γενικός διευθυντής των ακαδημιών του Παναθηναϊκού Α.Ο και μέλος του Σ.Π.Α.Κ.Ε, Τάσος Στεφάνου καθώς επίσης οι Λεκάκης, Μπαμπανικολός, Πετράκης, Γκιούσμας, ο περιφερειάρχης Αττικής Γιάννης Σγουρός, ο επίτιμος πρόεδρος της ομοσπονδίας Ζαχαρίας Αλεξάνδρου, καθώς επίσης οι Βαμβακούσης, Φιλίππου, Νικητόπουλος, Κόντος, Καλογερόπουλος, Γεωργικόπουλος, Σωτηρίου, Κέφαλος, Ανδρίτσος και πολλοί άλλοι ήταν εκεί! Την αναμέτρηση διεύθυναν πέντε διαιτητές οι Σιδέρης, Ζαβλανός, Παπαδημήτριου, Κορομηλάς και Καφφές.
Ποιος είναι ο Κώστας Μουρούζης:
Ο Μουρούζης γεννήθηκε την 1η Μαϊου 1935 και το μπάσκετ τον κέρδισε πολύ γρήγορα. Από το 1948 αγωνίστηκε στον Τρίτωνα και σύντομα ήρθε και η κλήση στην Εθνική Ανδρών, με την οποία μέτρησε 24 συμμετοχές και 242 πόντους. Η πρώτη του συμμετοχή με τη γαλανόλευκη καταγράφεται στις 24/7/1955, στους Μεσογειακούς Αγώνες και την αναμέτρηση Ελλάδα-Ιταλία, σημειώνοντας ο ίδιος 6 πόντους. Την ίδια χρονιά γράφτηκε στη Φαρμακευτική στην Ιταλία. Μπορεί να άλλαξε χώρα, αλλά η αγάπη για το μπάσκετ παρέμεινε και αυτή ήταν που τον κέρδισε τελικά. Αγωνίστηκε στην Τζίρα Μπολόνια, με τη φανέλα της οποίας αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος το 1956.
Επέστρεψε στην Ελλάδα και τον Τρίτωνα το 1959 ως παίκτης-προπονητής. Ένας τραυματισμός όμως σε έναν αγώνα απέναντι στον Πανελλήνιο, ο οποίος τον κράτησε έξι μήνες στο νοσοκομείο, τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση το 1962. Δεν τον απομάκρυνε όμως από τα γήπεδα του μπάσκετ. Στράφηκε στην προπονητική. Είχε άλλωστε ήδη από το Ευρωμπάσκετ του 1961, και όντας αρχηγός της Εθνικής Ανδρών, φροντίσει για το μέλλον του: Στο Βελιγράδι όπου διεξαγόταν η διοργάνωση, υπήρχε σχολή προπονητών της FIBA. Έμαθε πότε έδιναν εξετάσεις για το δίπλωμα, πήγε, έδωσε, αρίστευσε και πήρε άδεια προπονητή.
Το πρώτο βήμα αυτής της καινούριας καριέρας δεν θα μπορούσε να γίνει σε άλλη ομάδα από τον Τρίτωνα. Παρέμεινε τέσσερα χρόνια (1962-66) και από εκεί πήρε τη δική του «μεταγραφή» για τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Η «αλεπού των πάγκων», όπως τον αποκαλούν, έμεινε στο τριφύλλι από το 1966 ως το 1974. Στο διάστημα αυτό ο Παναθηναϊκός κατέκτησε έξι πρωταθλήματα (1967, 1969, 1971, 1972, 1973, 1974). Παράλληλα το όνομα του συλλόγου έγινε γνωστό και εκτός συνόρων, φτάνοντας στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1969 και δύο φορές στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1972, 1973). Η πορεία του συνεχίστηκε στην Εθνική Ανδρών (1973-74) όπου σε 40 αγώνες είχε 22 νίκες και 18 ήττες, την ΑΕΚ (1975-76), τον Ολυμπιακό (1976-1980).
(source ©: basketblog.gr)
Για την ιστορία το παιχνίδι έληξε ισόπαλο με 61-61, αλλά μόνο αυτό δεν είχε σημασία καθώς την παράσταση έκλεψαν τα λόγια του Κώστα Μουρούζη, ο οποίος βραβεύτηκε στο ημίχρονο:
«Αναπνέω, ζω και ελπίζω με την σκέψη μου να είναι στο μπάσκετ. Το μπάσκετ το αγάπησα περισσότερο και απ' την μεγάλη αγάπη της ζωής μου, τη γυναίκα μου! Βλέπω όλους αυτούς τους μεγάλους παίκτες και θυμάμαι όλα αυτά που ζήσαμε εκείνα τα χρόνια. Και σ' αυτό το γήπεδο και παντού. Όλοι λένε ότι έκανα τον Παναθηναϊκό μεγάλο. Δεν είναι αλήθεια. Ο Παναθηναϊκός έκανε εμένα μεγάλο και με βοήθησε να πετύχω, ό,τι κι αν πέτυχα! Σας ευχαριστώ όλους που βρίσκεστε εδώ και μακάρι να σας έχει ο Θεός καλά», ενώ αναφερόμενος στον αρχηγό, Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος επίσης δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από μια τέτοια εκδήλωση είπε:
Απ' την πλευρά του, ο Διαμαντίδης ανέφερε: «Ο κύριος Κώστας είναι ένας άνθρωπος που έχει γράψει τεράστια ιστορία και στο ελληνικό μπάσκετ και στον Παναθηναϊκό. Είναι πολύ μεγάλη μου τιμή που βρίσκομαι δίπλα σ' αυτόν τον άνθρωπο. Βλέπω και παίκτες που εγώ δεν είχα την δυνατότητα να τους παρακολουθήσω τα προηγούμενα χρόνια, γιατί ίσως και να μην είχα γεννηθεί ή να ήμουν πολύ μικρός. Παίκτες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στον χώρο», για να συνεχίσει: «Έτσι είναι η ζωή. Ο Θεός με έκανε κάποια χρόνια αργότερα και δεν μπορέσαμε να είμαστε μαζί. Έχουμε ακούσει πολλά πράγματα για τον κύριο Κώστα. Τυχεροί όσοι τον είχανε. Είχαμε κι εμείς πολλούς ανθρώπους που μας βοήθησαν. Το μπάσκετ εξελίσσεται. Υπάρχουν παίκτες που δεν τους ξέραμε και τους μαθαίνουμε απ' τους παλαιότερους. Μακάρι να είναι πάντα καλά. Χάρηκα πάρα πολύ για τον κύριο Κώστα. Και όλοι πρέπει να καταλάβουμε την σημασία του να έρχονται όλοι αυτοί οι μεγάλοι παίκτες να τιμήσουν έναν τέτοιον άνθρωπο».
Ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη, Ηλίας Μιχαλαριάς, ο αντιπρόεδρος της ΚΑΕ, Μάνος Παπαδόπουλος, ο γενικός διευθυντής των ακαδημιών του Παναθηναϊκού Α.Ο και μέλος του Σ.Π.Α.Κ.Ε, Τάσος Στεφάνου καθώς επίσης οι Λεκάκης, Μπαμπανικολός, Πετράκης, Γκιούσμας, ο περιφερειάρχης Αττικής Γιάννης Σγουρός, ο επίτιμος πρόεδρος της ομοσπονδίας Ζαχαρίας Αλεξάνδρου, καθώς επίσης οι Βαμβακούσης, Φιλίππου, Νικητόπουλος, Κόντος, Καλογερόπουλος, Γεωργικόπουλος, Σωτηρίου, Κέφαλος, Ανδρίτσος και πολλοί άλλοι ήταν εκεί! Την αναμέτρηση διεύθυναν πέντε διαιτητές οι Σιδέρης, Ζαβλανός, Παπαδημήτριου, Κορομηλάς και Καφφές.
Ποιος είναι ο Κώστας Μουρούζης:
Ο Μουρούζης γεννήθηκε την 1η Μαϊου 1935 και το μπάσκετ τον κέρδισε πολύ γρήγορα. Από το 1948 αγωνίστηκε στον Τρίτωνα και σύντομα ήρθε και η κλήση στην Εθνική Ανδρών, με την οποία μέτρησε 24 συμμετοχές και 242 πόντους. Η πρώτη του συμμετοχή με τη γαλανόλευκη καταγράφεται στις 24/7/1955, στους Μεσογειακούς Αγώνες και την αναμέτρηση Ελλάδα-Ιταλία, σημειώνοντας ο ίδιος 6 πόντους. Την ίδια χρονιά γράφτηκε στη Φαρμακευτική στην Ιταλία. Μπορεί να άλλαξε χώρα, αλλά η αγάπη για το μπάσκετ παρέμεινε και αυτή ήταν που τον κέρδισε τελικά. Αγωνίστηκε στην Τζίρα Μπολόνια, με τη φανέλα της οποίας αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος το 1956.
Επέστρεψε στην Ελλάδα και τον Τρίτωνα το 1959 ως παίκτης-προπονητής. Ένας τραυματισμός όμως σε έναν αγώνα απέναντι στον Πανελλήνιο, ο οποίος τον κράτησε έξι μήνες στο νοσοκομείο, τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση το 1962. Δεν τον απομάκρυνε όμως από τα γήπεδα του μπάσκετ. Στράφηκε στην προπονητική. Είχε άλλωστε ήδη από το Ευρωμπάσκετ του 1961, και όντας αρχηγός της Εθνικής Ανδρών, φροντίσει για το μέλλον του: Στο Βελιγράδι όπου διεξαγόταν η διοργάνωση, υπήρχε σχολή προπονητών της FIBA. Έμαθε πότε έδιναν εξετάσεις για το δίπλωμα, πήγε, έδωσε, αρίστευσε και πήρε άδεια προπονητή.
Το πρώτο βήμα αυτής της καινούριας καριέρας δεν θα μπορούσε να γίνει σε άλλη ομάδα από τον Τρίτωνα. Παρέμεινε τέσσερα χρόνια (1962-66) και από εκεί πήρε τη δική του «μεταγραφή» για τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Η «αλεπού των πάγκων», όπως τον αποκαλούν, έμεινε στο τριφύλλι από το 1966 ως το 1974. Στο διάστημα αυτό ο Παναθηναϊκός κατέκτησε έξι πρωταθλήματα (1967, 1969, 1971, 1972, 1973, 1974). Παράλληλα το όνομα του συλλόγου έγινε γνωστό και εκτός συνόρων, φτάνοντας στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1969 και δύο φορές στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1972, 1973). Η πορεία του συνεχίστηκε στην Εθνική Ανδρών (1973-74) όπου σε 40 αγώνες είχε 22 νίκες και 18 ήττες, την ΑΕΚ (1975-76), τον Ολυμπιακό (1976-1980).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Eυχαριστούμε για το σχόλιο σας!