Βόλεϊ Ανδρών: Tελευταίο χαρτί του ΠΑΟ τα cojones του «Καλμαζίδη»

Όταν είσαι προπονητής κι έχεις κάνει 9 σερί ήττες, γνωρίζεις πολύ καλά τη μοίρα σου, όπως και να σε λένε. Είναι σωστό και δίκαιο. Όλη η ομάδα δεν γίνεται να αλλάξει. Διορθωτικές κινήσεις δεν αρκούν. Είναι πολύ βαρύ το σχεδόν μηδενικό σερί (καμία νίκη και ένας μόλις βαθμός). Άρα είναι αναπόφευκτο ένα ισχυρό σοκ. Αλλαγή προπονητή. 

Εδώ που τα λέμε ο Γιάννης Λάιος θα έπρεπε να παραιτηθεί λίγο νωρίτερα. Σύμφωνοι δεν είναι ρίψασπις, αλλά τα αποτελέσματα τον έχουν καταδικάσει εδώ και καιρό. Ο Λάιος είναι μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού βόλεϊ και δεν του αξίζουν απομακρύνσεις. Εντούτοις, φοβούμαι ότι έχει μια εικόνα για το σύγχρονο βόλεϊ που δεν μπορεί να αποτυπωθεί στο γήπεδο από τους υπάρχοντες αθλητές. 

Δεν μπορούν να υλοποιήσουν το δικό του όραμα. Θα διαλυθούν σαν playmobile. Νομίζω ότι ο δάσκαλος (και το γράφω, εννοώντας απολύτως ότι είναι ΔΑΣΚΑΛΟΣ) απαιτεί λαθεμένα από τους αθλητές να μπουν στα δικά του «παπούτσια» σκέψης και αγωνιστικής ταυτότητας. Εδώ πρέπει να γίνει το αντίθετο για να λειτουργήσει. Εκείνος να δει μέχρι που μπορούν να φτάσουν. Δεν εκτίμησε σωστά το ταβάνι του υλικού του και δεν το επέλεξε σωστά. 

Πολύ περισσότερο σ’ ένα ρόστερ που δεν είναι δα και για πρωταθλητισμό. Σ’ ένα ρόστερ που προσπάθησε να δώσει έμφαση στο δίπολο μπλοκ-άμυνα, αλλά δεν είχε τον ογκόλιθο διαγώνιο που θα καθάριζε την μπουγάδα. Όχι ότι τα υπόλοιπα λειτούργησαν.

 Λέμε τώρα. Πάντως, η ιστορία και το όνομα του Λάιου δεν άξιζαν αυτόν τον διασυρμό κι είναι κρίμα. Οι αριθμοί όμως είναι αμείλικτοι. Επίσης, μην ξεχνάτε ότι ανέλαβε μια πάρα πολύ δύσκολη αποστολή, σε μια σεζόν που ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε ήδη να αγωνίζεται στην Α2. Εν πάση περιπτώσει είναι στην Volleylague και με αυτά τα δεδομένα συζητάμε.

Εποχή Καλμαζίδη αρχίζει στους πράσινους, στην απέλπιδα προσπάθεια να σώσουν την κατηγορία. Ο «Κάλμα» έχει διαπρέψει στον πάγκο του Ολυμπιακού με τα τρομερά μωρά του, κατακτώντας το νταμπλ και κάνοντας μαγικά κοουτσαρίσματα. 

Έχει μάλιστα ρίξει στο καναβάτσο τον σημερινό προκάτοχό του Γιάννη Λάιο, σ’ εκείνες τις ανεπανάληπτες ανατροπές από βέβαιο θάνατο του κατ’ επανάληψη 3-2 με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά. Τότε που ο Φράγκος αυθορμήτως δήλωνε ότι η ομάδα νίκησε στον ημιτελικό χάρη στα «αρχίδια» (ευθαρσώς και δικαίως το δήλωσε, εγώ απλώς το αναπαράγω, γιατί αποτελεί κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του πρωταθλήματος) του Καλμαζίδη.

 Ο Γιάννης λοιπόν επιδεικνύει σήμερα , σχεδόν τρία χρόνια μετά, την ίδια τόλμη, αναλαμβάνοντας μια αποστολή θανάτου. Στα σίγουρα θα πρέπει να αλλάξει πράγματα στο ρόστερ και να προσπαθήσει με ψυχολογικά τρικ να πείσει τους παίκτες του ότι μπορούν να σώσουν την κατηγορία. Η διοίκηση του Παναθηναϊκού (για να τα λέμε όλα) έκανε την καλύτερη επιλογή.

 Ο Καλμαζίδης είναι σπουδαίος προπονητής. Αν κάποιος είχε κάποιες ενστάσεις θα επικεντρωνόταν μόνο στο ερυθρόλευκο παρελθόν του (αδίκως, γιατί ο αθλητισμός είναι επαγγελματικός, έστω στα χαρτιά) και στην απότομη μετάβαση από τις γυναίκες (ομοσπονδιακός στο ασθενές φύλλο είναι) στους άνδρες. Εδώ η ένσταση έχει μια κάποια βάση, αλλά νομίζω ότι ο «Σουηδός» δεν έχει ξεχάσει να προπονεί και να κατευθύνει στο ανδρικό βόλεϊ. Σαν το ποδήλατο και το σεξ είναι αυτά τα πράγματα. Δεν ξεχνιούνται. Δε μιλάμε δα για καμιά τεράστια περίοδο αποχής.

Πιστεύω πολύ στην προπονητική διάνοια του νέου προπονητή του Παναθηναϊκού. Τον έχω αποθεώσει για το θάρρος του να αλλάζει πράγματα κατά τη διάρκεια των αγώνων, διαβάζοντας τέλεια την εξέλιξή τους. Είναι προπονητάρα! Ως εκ τούτου αποτελεί το τελευταίο και πολύ δυνατό χαρτί των πράσινων για να σώσουν την παρτίδα και να ανατρέψουν τα δεδομένα. 

Φυσικά δεν θα γράψω ότι είναι εγγύηση, διότι δυο αγωνιστικές πριν το φινάλε του πρώτου γύρου, θα πρέπει να γίνει λίγο ως πολύ Χουντίνι για να ανατρέψει ο Παναθηναϊκός την εις βάρος του κατάσταση και να μείνει στη Volleyleague, είτε μέσα από τα πλέι-άουτ, είτε κανονικά κάτι που θα συνιστά τεράστιο θαύμα. Στον πρώτο του αγώνα μάλιστα ο Καλμαζίδης θα αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στου Ρέντη. Εδώ κι αν υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον. Και ως προς την υποδοχή (από κόκκινους αντιπάλους, αλλά και πράσινους) , αλλά και ως προς το αποτέλεσμα.

Πως τα φέρνει η ζωή. Τη δεύτερη μάχη επιβίωσης (την πιο ουσιαστική) θα τη δώσει με αντίπαλο τον Άρη στην τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου. Στον Άρη θα αγωνίζεται το πολυτιμότερο εργαλείο του στο ερυθρόλευκο νταμπλ, ο τρελό-Ντεσπέιν που αλλάζει τα δεδομένα της κατηγορίας για ακόμα μια φορά. Δεν φαντάζομαι να έχετε ξεχάσει αυτόν τον απίθανο (όσο και μουρλό) Κουβανό που έπαιρνε μαζί του το πρωτάθλημα όπου πήγαινε. Όχι ότι θα το κάνει στον Άρη, αλλά σίγουρα η ομάδα θα ανέβει πολύ επίπεδο και σε καμιά περίπτωση δεν θα είναι ανάμεσα σε αυτές που θα κινδυνεύσουν.

Ο Καλμαζίδης θα δώσει τη μάχη του με την Παναχαϊκή και τη Νίκη Αιγινίου. Ο Παμβοχαϊκός δεν πέφτει. Για τους υπόλοιπους ούτε συζήτηση.

Αν ήμουν Καλμαζίδης, δεν το χω καθαρό αν θα αναλάμβανα αυτό το πάρα πολύ δύσκολο (στα όρια του ακατόρθωτου) έργο.

Αλλά είπαμε ο Γιάννης έχει cojones , όπως σωστά είχε επισημάνει ο αδελφός Φράγκος!

Καλή τύχη κόουτς!

source ©