Παναθηναϊκός 2013-14: Το απαιτητικό 4-3-3 του Αναστασίου και οι πιθανότητες “επιτυχίας” του

 Έχοντας ήδη δείγμα γραφής από τον φετινό ΠΑΟ , ο φίλαθλος κόσμος αρχίζει να εξάγει τα πρώτα αγωνιστικά/τακτικά συμπεράσματα. Το «ολλανδικό» 4-3-3 που προσπαθεί να εφαρμόσει ο κόουτς παραπέμπει σε αρκετά θετικά στοιχεία (όσον αφορά στο πλάνο και όχι σχηματικά) ποδοσφαίρου που κατά καιρούς θαυμάσαμε στη χώρα μας από ομάδες του Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Οι απαιτήσεις του συγκεκριμένου τρόπου ανάπτυξης και τακτικής συμπεριφοράς όμως είναι αρκετά υψηλές και το επίπεδο φυσικής κατάστασης πρέπει να βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα ώστε να αποδωθεί στο χορτάρι εκλυστικό ποδόσφαιρο. Επιπλέον αρνητικό στοιχείο στην προσπάθεια του Αναστασίου είναι ότι ο χρόνος που απαιτείται για να εφαρμοστεί από τους παίκτες εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου είναι αρκετά μεγάλος – και ως γνωστόν η υπομονή δεν είναι γνώρισμα του έλληνα οπαδού.

Τι ζητά ο Αναστασίου

Ο Αναστασίου από την αρχή που ανέλαβε την ομάδα δήλωσε ξεκάθαρα τόσο τον σχηματισμό που προτιμά, όσο και το ποδοσφαιρικό “στυλ” που θέλει να προσδώσει στην ομάδα. Έχοντας αρκετή σοβαρότητα ξεκαθάρισε πως η ομάδα χρειάζεται χρόνο και ζήτησε από τον κόσμο της ομάδας (“σημαδεύοντας” παράλληλα και τον αθλητικό τύπο) να δείξει εμπιστοσύνη και να στήριξει την προσπάθεια που γίνεται. Έχοντας επιλέξει αυτός το ρόστερ, είναι ο άνθρωπος που οφείλουν πλέον οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού να αφήσουν να τελειώσει το έργο του- όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα.

Ο κόουτς θέλει την ομάδα του να πρεσάρει ψηλά και ανεβάζει τις γραμμές της κοντά στη σέντρα. Ανασταλτικός παράγοντας στο παραπάνω είναι η αργή αμυντική γραμμή της ομάδας, αφού από τους διαθέσιμους στόπερ δεν υπάρχει παίκτης να “τρέξει” στο 1vs1 τον εκάστοτε γρήγορο αντίπαλο είτε να δώσει την απαραίτητη κάλυψη στις μπαλιές των αντιπάλων στην πλάτη της άμυνας. Επιπλέον επιλέγει να παίξει κάθετα με πάσες “μεσαίου” μήκους, ανεβάζοντας τα μπάκ του ώστε να βρεθούν επιπλέον παίκτες με δυνατότητα να σημαδέψουν το ψηλό φορ. Ένας από του λόγους που συμβαίνει το παραπάνω είναι οι αποστάσεις που δημιουργούνται από τους εσωτερικούς μέσους της ομάδας με το 9άρι της. Πιο απλά ο Αναστασίου προσπαθεί να υπερκεράσει το θεωρητικό επιθετικό μειονέκτημα του 4-3-3 στον άξονα με συνεχή overlap των ακραίων αμυντικών.

H ποιότητα που απαιτεί το πλάνο

Ο καθοριστικότερος παράγοντας όμως σε ένα ποδόσφαιρο κατοχής και pressing, εκτός από τα προαναφερθέντα, είναι η ποιότητα που πρέπει να βγάζει η ομάδα στα ματς. Ο κόουτς πολύ σωστά δηλώνει πως είναι πολύ σημαντικό το πάθος και η ενεργεία που βγάζει ομάδα στο γήπεδο, αλλά δυστυχώς υπάρχουν θέσεις στην ομάδα που οι παίκτες δεν έχουν την ποιότητα που απαιτεί το ποδόσφαιρό του κόουτς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την “αποκοπή” του Μπεργκ από το παιχνίδι και την γενικότερη ελάχιστη τροφοδότησή του σε φάσεις για γκολ.

Σχόλιο: Τις περισσότερες φορές που ο Σουηδός παίρνει την μπάλα, δεν βρίσκεται σε άμεση θέση για γκολ και τα προσόντα του δεν ενδείκνυται για να δημιουργεί γκολ “από το πουθενά”, αφού είναι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής για να τελειώσει τις φάσεις που φτιάχνει η ομάδα για αυτόν και όχι για να δημιουργήσει φάσεις.

Επιπλέον, τα άκρα δεν δημιουργούν αν δεν ανέβουν οι μπακ και όταν αυτό γίνει, η “επιρρεπής” κυκλοφορία του ΠΑΟ τον κάνει ευάλωτο στις αντεπιθέσεις. Ίσως η τοποθέτηση ενός παίκτη πιο κοντά στον Μπεργκ να βελτιώσει την επιθετική λειτουργία του Παναθηναϊκού. Μπορεί το 4-2-3-1 να φαντάζει συντηρητικό για αυτό που θέλει ο κόουτς και κόσμος της ομάδας, η περιορισμένη ποιότητα όμως ίσως αναγκάζει το τεχνικό τιμ να πάει σε πιο συμβατικό ποδόσφαιρο (oυσιαστικά μετά την είσοδο του Ατζαγκούν στο ματςμε τον Πλατανια,  ο ΠΑΟ “σχημάτιζε” περισσότερο 4-2-3-1 παρά 4-3-3).

Επιπλέον, η θέση “6” στο 4-3-3 είναι εξαιρετικά απαιτητική και όσο δεν υπάρχει η πρέπουσα υποστήριξη από τους εσωτερικούς μέσους (Βλ. Πράνιτς) τόσο παίκτες με την απειρία του Λαγού θα εκτίθενται παρ’όλη την φιλότιμη προσπάθεια και την καλή τους παρουσία. Ίσως η τοποθέτηση του Ζέκα με ένα εκ των Λαγό η Μέντες δίπλα του να ασφαλίσει περισσότερο την άμυνα και μπορεί να επιτρέψει στους εξτρέμ να τρέξουν αντεπιθέσεις χωρίς να απαιτούνται υψηλού ρίσκου προωθήσεις των μπακ.

Σχόλιο: Μπορεί να φανεί σε πολλούς περίεργο αλλά προσωπική μου άποψη είναι πως για τον Πράνιτς- ειδικότερα στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα- ίσως η καλύτερη θέση να είναι το αριστερό άκρο της άμυνας…

Συμπέρασμα

Η προσπάθεια που γίνεται στην ομάδα απαιτεί χρόνο. Ο κόσμος οφείλει να έχει υπομονή και να μην περιμένει “παππάδες” ακόμα από τους ποδοσφαιριστές. Το μπάτζετ της ομάδας είναι πολύ περιορισμένο και δυστυχώς ο ΠΑΟ πρέπει να προχωρά με μικρά και σταθερά βήματα. Ο τύπος δεν προβλέπεται να αφήσει τον Αναστασίου σε “χλωρό κλαρί”. Είναι όμως ο άνθρωπος που ξέρει την ομάδα, έχει κάνει τις επιλογές και πρέπει να μείνει στην ομάδα το λιγότερο 2 σεζόν για να μπορούμε να έχουμε ουσιαστικό δείγμα γραφής. Είναι αλήθεια όμως ότι υπάρχουν συγκεκριμένα κενά στην ομάδα.

Η άποψη “φτιάχνω μια ομάδα με μικρούς, τους μαθαίνω ποδόσφαιρο και τους πλαισιώνω με 2-3 παίκτες κλάσης” είναι πολύ όμορφη ποδοσφαιρικά, αλλά απαιτείται και η “νεολαία” να έχει το την δυναμική ώστε να εξελιχθεί ποδοσφαιρικά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή την στιγμή στον Παναθηναικό δεν είναι ο Αναστασίου ή το σύστημα αλλά η «υποχρέωση» για νίκη που γεννά η πολύ βαριά φενέλα του Συλλόγου – κάτι που από μόνο του αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη του φιλόδοξου αγωνιστικού πλάνου του Αναστασίου.

πηγή