Ο Παναθηναϊκός κέρδισε στο μεγάλο ντέρμπι της αγωνιστικής δείχνοντας εξαιρετικά στοιχεία και πραγματοποίησε την καλύτερη του φετινή εμφάνιση. Αντίθετα, ο ΠΑΟΚ ήταν και πάλι πολύ κακός, ασύνδετος και το κυριότερο δίχως πάθος. Τελικά η νίκη με 5-0 επί του ΟΦΗ την περασμένη Τετάρτη αποδείχθηκε πως ήταν στάχτη στα μάτια της ομάδας. (Εναλλακτικός τίτλος: «Η υγεία απέναντι στην παράνοια»)
Ο καλύτερος φετινός Παναθηναϊκός
Γνήσιο Ολλανδικό μοντέλο, με μία διαφορά. Ρόμβος. Και όχι κάτι καινούργιο, εδώ και τουλάχιστον 4 μήνες οι Πράσινοι παίζουν με τον ίδιο σχηματισμό. Απλά πράγματα, ποδόσφαιρο κατοχής, με «ανοίγματα» προς τα πλάγια και διαρκή overlap από τα πλάγια μπακ, με σοβαρό κέντρο παρά τις απουσίες των Πράνιτς- Μέντεζ, και φυσικά με έναν επιθετικό που κάνει πολλά πράγματα στο γήπεδο (Μπέργκ).
Γκολ από στημένες φάσεις, όμως σε καμία περίπτωση δεν έγινε κάτι τυχαία. Όταν ο Τριανταφυλλόπουλος με τον Νάνο κάνουν τέτοιες επελάσεις και τροφοδοτούν συνεχώς τους μεσοεπιθετικούς, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η ομάδα δουλεύει. Και μάλιστα δουλεύει προς την σωστή κατεύθυνση.
Η ήττα στην Τρίπολη μπορεί να ήρθε μεσοβδόμαδα για τον Παναθηναϊκό, όμως η αφοσίωση αλλά και η πολύ καλή δουλειά φάνηκε στο παιχνίδι με τον Δικέφαλο του Βορρά. Αυτό που εντυπωσίασε στους Πράσινους ήταν το παθιασμένο παιχνίδι τους που παρά τις απουσίες και την κούραση από το παιχνίδι στην Τρίπολη, κυνήγησαν κάθε φάση, κάθε μονομαχία, κάθε διεκδίκηση της μπάλας.
Ένας Παναθηναϊκός ψυχωμένος που ακόμα και αν δεν έπαιρνε τους τρεις βαθμούς (τους άξιζε απόλυτα) θα είχε εντυπωσιάσει τους φίλους του και θα έδειχνε πως αυτή η ομάδα έχει «κότσια». Και φυσικά ότι έχει πλάνο. Ξεκάθαρο. Η κυκλοφορία της μπάλας ήταν σε πολύ καλά επίπεδα όχι μόνο όταν ο Παναθηναϊκός είχε το αριθμητικό πλεονέκτημα αλλά από την αρχή του αγώνα. Με κορυφαίο τον αρχηγό τους, Ζέκα, οι Πράσινοι δημιούργησαν προσδοκίες και τώρα θα πρέπει να αποδείξουν πως αυτή η εμφάνιση δεν ήταν απλά ένα πυροτέχνημα. Με την δουλειά που γίνεται ο Παναθηναϊκός μπορεί να ελπίζει σε πολύ καλύτερες ημέρες.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες
Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό ο ΠΑΟΚ έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια του, ίσως το χειρότερο μαζί με αυτό στο Καραϊσκάκη. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Στα δυο μεγάλα ντέρμπι της χρονιάς (εκτός έδρας) ο Δικέφαλος του Βορρά ήταν κάκιστος, στοιχείο που αποδεικνύει πως η ομάδα απέχει πολύ από εκεί που θέλουν να την βλέπουν οι οπαδοί της και η διοίκηση. Έχει πραγματικά πολύ δρόμο ακόμα και το χειρότερο είναι πως τα λάθη είναι επαναλαμβανόμενα. Αλλά αυτό είναι φυσιολογικό όταν κρύβεις τα σκουπίδια κάτω από τα χαλάκι.
Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι ο κ. Στέφενς τοποθετεί τον Σωτήρη Νίνη στα αριστερά. Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφέρει πως αυτή η επιλογή καταρράκωσε τον Δικέφαλο αλλά και τον ποδοσφαιριστή από την στιγμή που δεν αποδίδει σε αυτό το ρόλο. Και όμως τέσσερις μέρες μόλις μετά την άστοχη επιλογή του, ο Ολλανδός επαναλαμβάνεται.
Στην άλλη πλευρά αγωνίστηκε ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης, ένας ποδοσφαιριστής που αποδεδειγμένα φέτος δεν έχει καταφέρει να βρει καμία χημεία με τον Αθανασιάδη. Και η ερώτηση είναι διπλή. Αφού δεν του «βγήκε» του Ολλανδού, η επιλογή αυτή την Τετάρτη, γιατί προχώρησε σε αυτή την απόφαση; Και επίσης, από την στιγμή που ο Λούκας είναι από τους καλύτερους παίκτες στα τελευταία παιχνίδια της ομάδας και δεν ξεκίνησε την Τετάρτη για να ξεκουραστεί, γιατί δεν ξεκίνησε στο ντέρμπι; Σίγουρα δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει στα αποδυτήρια της ομάδας, όμως με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια, ο Ολλανδός τεχνικός του ΠΑΟΚ έχει ανακατέψει πολύ την τράπουλα, δίχως αποτέλεσμα.
Πέρα από το αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι, θα πρέπει να αναφερθούμε και στην κακή νοοτροπία. Αν θέλεις να λέγεσαι μεγάλος, δεν μπορείς να πηγαίνεις σε ένα ντέρμπι και να κάνεις δυο τελικές, την μία στην αρχή και την άλλη στο τέλος του αγώνα. Κακή νοοτροπία όχι μόνο του Ολλανδού αλλά και των ποδοσφαιριστών. Η εικόνα των Ασπρόμαυρων ήταν κάτι παραπάνω από κακή. Χωρίς σύνδεση, χωρίς κράτημα της μπάλας, χωρίς συνεργασίες, χωρίς φαντασία, με άγχος και το σημαντικότερο, χωρίς πάθος και δίψα για νίκη. Αυτό λείπει και πάνω σε αυτό πρέπει να δουλέψει ο κ. Στέφενς.
Και κάτι για το τέλος όσον αφορά τον Ολλανδό. Στα τελευταία παιχνίδια δίνει την αίσθηση πως δεν έχει καθόλου καλή εικόνα των αντιπάλων του. Πέρα από την καταφανέστατα κακή προετοιμασία της ομάδας του στον ψυχολογικό τομέα, δείχνει να μην «διαβάζει» τους αντιπάλους του. Ο Παναθηναϊκός χωρίς τους Μέντεζ, Πράνιτς και Φιγκερόα είναι μεν επικίνδυνος όμως παίζει εδώ και 5-6 παιχνίδια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η εμφάνιση του Πλατανιά (δυο εβδομάδες νωρίτερα) μέσα στην έδρα των Πρασίνων ανέδειξε όλα τα μειονεκτήματα της ομάδας. Όμως ο κ. Στέφενς ακολουθεί τον δικό του μοναχικό δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Eυχαριστούμε για το σχόλιο σας!